Originally Posted by
elisabet
Ξανακοίταξα λίγο το θέμα σου για να θυμηθώ την περίπτωση και ομολογώ πως μερικά πράγματα δεν μου κολλάνε.
Δεν θέλω να σε μπερδέψω περισσότερο μιας και καταλαβαίνω πως είσαι ήδη μπερδεμένη αλλά θα σου πω με ειλικρίνεια τι σκέφτομαι.
Βρε συ νοσταλγία πολύ εύκολα δεν αποφάσισες χωρισμούς κτλ;
Διαβάζοντας τα παλιά μνμ (τότε που δεν είχες καμιά απόδειξη, απλά του την είχε πέσει μια κουλή κι έδειξε ενθουσιασμό και ενδιαφέρον μιλώντας σε κάποια άλλη) μου κάνει τρομερή εντύπωση πως από τότε αυτό το βίωνες ως κρίση στον γάμο σας, σκεφτόσουν χωρισμούς κτλ.... από έναν γάμο και μια σχέση που περιέγραφες με τα καλύτερα λόγια μέχρι τότε. Πραγματικά μου φαίνεται πολύ παράξενο όλο αυτό εκτός κι αν από τότε υπήρχαν κι άλλα σημάδια κι απλά δεν τα ανέφερες εδώ. Αλλά το να δείχνει ενδιαφέρον ή ενθουσιασμό ένας άνθρωπος μιλώντας με μια άλλη γυναίκα μετά από πόσα χρόνια γάμου.... εντάξει δεν το βρίσκω και τραγικό. Ένας άνθρωπος που εσύ περιέγραφες ως ακέραιο και ηθικό.
Οι τρίχες που αναφέρεις και η αλλαγή συμπεριφοράς όπως το να προσέχει περισσότερο τον εαυτό του μπορούν να εξηγηθούν με χίλιους τρόπους, είναι ενδείξεις όπως σωστά αναφέρεις, όχι αποδείξεις πως ο άλλος σε απατάει. Πώς ξέρουμε πχ οτι αυτή η αλλαγή στην συμπεριφορά του δεν έγινε ακριβώς για να προκαλέσει ξανά το δικό σου ενδιαφέρον και να προσπαθήσει να σε πλησιάσει μετά το σοκ που έπαθες και τον κλονισμό της εμπιστοσύνης σου λόγω του προηγούμενου περιστατικού;
Δεν λέω πως ο άντρας σου δεν σε απατάει, λέω όμως πως από όσα έχεις πει εδώ τουλάχιστον δεν μπορείς να οδηγηθείς με ασφάλεια σε αυτό το συμπέρασμα. Μοιάζει αυθαίρετο το συμπέρασμα σου. Και ειδικά αν υπολογίσει κανείς την υπερβολική (κατά την δική μου γνώμη πάντα) αντίδραση σου στο προηγούμενο σκηνικό.
Παρόλα αυτά θα συμφωνήσω με το ότι δεν γίνεται να συνεχίζεις μια σχέση όπου δεν υπάρχει εμπιστοσύνη άσχετα αν είναι δικαιολογημένη η έλλειψη της ή όχι. Για το δικό σου καλό όμως, για την δική σου ψυχική ισορροπία και ηρεμία οφείλεις να μάθεις και να ξεκαθαρίσεις εντελώς μέσα σου αν αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης οφείλεται σε εκείνον ή σε σένα. Γιατί αν οφείλεται σε σένα, θα το βρεις παρακάτω, θα σε ακολουθεί έτσι κι αλλιώς και στην επόμενη σχέση που θα κάνεις. Δεν λέω να περιμένεις να το παραδεχτεί αν το έχει κάνει, ξέρουμε πως αυτό για τους περισσότερους άντρες είναι σχεδόν αδύνατον, αλλά ψάξε ο, τι μπορείς, γύρνα τον κόσμο ανάποδα για να βρεις αποδείξεις, όχι ενδείξεις, έτσι ώστε να μπορέσεις να ηρεμήσεις μέσα σου.
Θα στο πω πολύ χύμα, διαβάζοντας τώρα το αρχικό σου ποστ, μου δίνεις την αίσθηση οτι από την αρχή έψαχνες λόγο για να χωρίσεις. Μπορεί να κάνω λάθος, δεν σε γνωρίζω και σίγουρα αγνοώ πολλά επιμέρους στοιχεία της σχέσης σου που εσύ ξέρεις και βιώνεις, αλλά δεν μπορώ να μην σου πω ανοιχτά αυτό που σκέφτομαι.
Και επίσης θα σου πω οτι εγώ έχω βρεθεί σε παρόμοια θέση με τον άντρα σου. Όπου ο άλλος είχε χίλιες ενδείξεις στις οποίες εγώ δεν μπορούσα να απαντήσω τίποτα παραπάνω από το "ήταν τυχαίο ή σύμπτωση" κι όμως δεν τον απατούσα και η φράση που σου είπε για τις καταδίκες σε θάνατο στην Αμερική πραγματικά χτύπησε φλέβα σε μένα. Δεν είσαι δικαστής όπως σωστά λέει η Ρεμεντυ, δεν θα τον καταδικάσεις σε θάνατο ή κάτι τέτοιο, αλλά μέσα σου τον έχεις ήδη καταδικάσει κι αυτό είναι που τον πονάει.
