Quote:
Originally posted by claire
και νοικιάζω και σπίτι προκειμένου να πάρω το επίδομα.
αν εχεις ενα παιδι, το εισοδημα που πρεπει να εχεις για να παρεις επιδομα ανεβαινει στις 17.000 - αν θυμαμαι καλα.
Printable View
Quote:
Originally posted by claire
και νοικιάζω και σπίτι προκειμένου να πάρω το επίδομα.
αν εχεις ενα παιδι, το εισοδημα που πρεπει να εχεις για να παρεις επιδομα ανεβαινει στις 17.000 - αν θυμαμαι καλα.
Quote:
Originally posted by claire
η ερώτηση αυτή δεν έχει και πολύ νόημα. θα προτιμόυσες να μην είχες γεννηθεί? ναι οκ, αν δεν είχα γεννηθεί μάλλον δεν θα με πείραζε και τόσο, δεν θα υπήρχα, άρα...
επειδη μου αρεσουν οι παραλογισμοι του μυαλου,
αντιστρεφω την ερωτηση,
θα προτιμουσες να μην πεθαινες ποτε?
αρκεί να μην γερνούσα κιόλας! :PQuote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by claire
η ερώτηση αυτή δεν έχει και πολύ νόημα. θα προτιμόυσες να μην είχες γεννηθεί? ναι οκ, αν δεν είχα γεννηθεί μάλλον δεν θα με πείραζε και τόσο, δεν θα υπήρχα, άρα...
επειδη μου αρεσουν οι παραλογισμοι του μυαλου,
αντιστρεφω την ερωτηση,
θα προτιμουσες να μην πεθαινες ποτε?
βαμπιρ κι έτσι!
ντάξει μωρέ, θα κάνω 5-6 για να ανέβει λίγο το εισόδημα :PQuote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by claire
και νοικιάζω και σπίτι προκειμένου να πάρω το επίδομα.
αν εχεις ενα παιδι, το εισοδημα που πρεπει να εχεις για να παρεις επιδομα ανεβαινει στις 17.000 - αν θυμαμαι καλα.
Φοβάμαι όλ\'αυτά που θα γίνουν για μένα,χωρίς εμένα...Κάτι τέτοιο Κρίνο;Δεν αρκούν οι πάνες,ούτε τα γάλατα,παρόλο που άλλα παιδιά στερούνται ακόμη και αυτά.Αν ήταν έτσι με δυο νταλίκες πάμπερς κι ένα τριαξονικό μπεμπελάκ θα το πατσίζαμε.Θα μας τα έστελναν τα παιδιά μας και θα έφευγαν δίχως ενοχές.\'Eχουμε αγιοποιηθεί μόνο και μόνο γιατί είχε τη δυνατότητα ένα μας ωάριο ή σπερματοζωάριο να ενωθούν και ν\'αβγατέψουν;:P
Δεν θεωρώ καθόλου πως ένα άτομο μένει λειψό αν δε γεννοβολήσει,αν υπήρχε τέτοια υπόνοια στο μυαλό κανενός.Ξέρω αρκετά άτομα,που συνειδητά και με γνώση,δεν επιθυμούν,ούτε επιθύμησαν ποτέ να κάνουν παιδιά.Είναι πολύ πιο υπεύθυνο από το να θες γιατί έτσι,γιατί έκανε η θείτσα σου η Μαριορή,ο ξάδερφος ο Γιώργος ή η κολλητή σου από την τετάρτη δημοτικού.
Η μνήμη εξάλλου,όσον αφορά τη σκέψη η τεκνοποίηση ως φορέας της,άρα και παράταση χρονική του εγώ μας μέσω άλλων,δε διαρκεί και πολύ(θυμάται κανείς τα ονόματα των προπαππούδων ή προγιαγιάδων του;νοτ μι).
Quote:
Originally posted by RainAndWind
Eχουμε αγιοποιηθεί μόνο και μόνο γιατί είχε τη δυνατότητα ένα μας ωάριο ή σπερματοζωάριο να ενωθούν και ν\'αβγατέψουν;:P
λιγο η ζεστη. λιγο τα λογια του παπα, λιγο που ανεβηκε η φουστα, παρε τωρα τα ρεστα για να εχεις....
τωρα τι ψαχνεις να βρεις?
οπως και να το γυρισεις, χαμενος θα εισαι......
οποτε μην νομιζεις και εμενα που με απασχολει το αφηνω και τσουλαει μονο του.
Αν και οποτε (λεμε τωρα) κανω παιδι,
θα επανελθω με νεο θεωρητικο περιεχομενο.
Ειπα οτι μεχρι στιγμης,
εχω την ευκολια να λεω οτι μου κατεβαινει....
Ποτε ομως δεν λεω πραγματα που δεν ισχυουν για να ξηγιομαστε.
εγώ έχω και μια άλλη απορία, η οποία κάπως κολλάει με το θέμα:
αν κάποιος κάνει ένα παιδί και στην πορεία αντιληφθεί ότι δεν το γουστάρει ρε παιδί μου, τι κάνει τότε?
με λίγα λόγια αντιστρέφω το κλασσικό πρόβλημα.
που υποτίθεται ότι είναι:
ότι αρκετοί κάνουν παιδί κατά λάθος, χωρίς να το θέλουν,
αλλά στην πορεία κάτι γίνεται, τους επισκέφτεται η φώτιση του αγίου πνεύματος και ΑΛΛΑΖΟΥΝ και μετά το γουστάρουνε.
οπότε εγώ ρωτάω:
αν κάποιος τη χρονική στιγμή που κάνει παιδί το ήθελε, αλλά μετά στην πορεία διαπιστώσει ότι όχι?
τι κάνει?
για άλλα λάθη έχουμε λύσεις.
ακόμα και πόδι να χάσεις υπάρχει και το ξύλινο τύπου captain hook (edit: στο μέλλον ίσως και από βλαστοκύτταρα)
εδώ?
να συμπληρώσω πάνω στην ιδέα σου. και κάποιους που τους θυμόμαστε ακόμα και μετά από 2500 χρόνια, τους θυμόμαστε για τις πατρικές τους ικανότητες?Quote:
Originally posted by RainAndWind
Η μνήμη εξάλλου,όσον αφορά τη σκέψη η τεκνοποίηση ως φορέας της,άρα και παράταση χρονική του εγώ μας μέσω άλλων,δε διαρκεί και πολύ(θυμάται κανείς τα ονόματα των προπαππούδων ή προγιαγιάδων του;νοτ μι).
ο σωκράτης πχ που κέρδισε μια μνήμη χιλιετιών και λίγο πολύ όλοι τον ξέρουμε, έμεινε γιατί ήταν καλός πατέρασ?
ο φειδίας?
η ιησούς χριστός? (:P)
ο γαλιλαίος
ο da vinci
ο picasso
ο einstein
οπότε όποιος θέλει να κερδίσει μνήμη μάλλον θα πρέπει να στρώσει κώλο και μυαλό να κάνει κάτι aksiomnimonefto! :P
το εχεις παραμασχαλα μεχρι να παει 18 ετων και τελος.
Επιστροφη δεν υπαρχει, εφοσον η εξοδος τελεστηκε με επιτυχια.....
;)
Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by nature
Μη φτάσουμε και στο άλλο άκρο και εξαφανίσουμε τη ζωή.....
Αν θέλεις μου απαντάς στο εξής:
Πώς θα σου φαινόταν η σκέψη να μην είχες γεννηθεί??
Αν μπορούσες με ένα μαγικό κουμπί να το διαλέξεις τώρα ποια θα ήταν η ενέργειά σου?
δεν το συζητω,
χωρις δευτερη κουβεντα θα προτιμουσα να μην ειχα γεννηθει.
Εαν θες, εχω επιχειρηματολογια για αυτο,
που φτανει τις 2-3 σελιδες του φορουμ.
Εαν θες να την διαβασεις,
πες μου να αρχισω να γραφω.
ΥΓ...... η ερωτηση ομως ειναι πολυ στημενη,
λες ο γιος σου να ειχε περιθωρια για τετοιες ερωτησεις?
Μου κανει κατι σαν δικτατορια με περιτυλιγμα δημοκρατιας....
Διορθώνω: μην εξαφανίσουμε την αξία και την ομορφιά που έχει η ζωή.
Η ερώτηση δεν είναι στημένη κρινο.
Είναι μια εύλογη ερώτηση που μου βγήκε από τα λεγόμενά σου.
Ποτέ δεν θέλησα να μην έχω γεννηθεί και ποτέ δεν μου έχει πει κάποιος γνωστός μου κάτι τέτοιο. Μπορείς να πεις ότι δεν έχω ζήσει ύψιστες στεναχώριες τόσο εγώ όσο και όλοι οι γνωστοί μου (αν και κάποιοι απ\' αυτούς έχουν).
Πέρσι επισκέφτηκα ένα ηλικιωμένο θείο, καρκινοπαθή, στο τελευταίο στάδιο, που την πάλευε γενναία αρκετά χρόνια. Μου είπε ότι παρακαλάει να ζήσει λίγο ακόμα.
Ηξερε φυσικά ότι θα πεθάνει, αλλά παρόλη τη κακή ποιότητα της ζωής του ήθελε κιάλλη παράταση....
Γιατί η ζωή του είχε και χαρές και ομορφιές.
Μια από τις χαρές του ήταν το εγγόνι του, εγγόνι που απέκτησε ενώ πάλευε με την αρρώστια.
Ισως ερχόμαστε και σ\'αυτό που είπα στην αρχή για τον ανθρώπινο φόβο του θανάτου που κρύβεται, (καλά κρυμμένος όμως),πίσω από την αιτία που κάνουμε παιδιά.
Τα παιδιά μας δίνουν την αίσθηση της συνέχειας και της αθανασίας.
Δεν θέλω να σε βάλω να γράψεις 2 σελίδες αλλά αν μου έλεγες επιγραμματικά γιατί θα προτιμούσες να μην έχεις γεννηθεί θα με ενδιέφερε η επιχειρηματολογία. Ισως και μόνο που θα μπείς στη διαδικασία να τα γράψεις, αλλάξεις λίγο τη γνώμη σου και διαπιστώσεις πόσο τυχερός είσαι που υπάρχεις :) (Χλωμό το κόβω, αλλά πού ξέρεις?)
αχαχουχα..
Τι ειναι αυτά?
Ρειν ?Τουλάχιστον εγω ειδα μαζεμένες εδω μέσα κάποιες σκέψεις μου.Ουτε που μου εχει περάσει απο το μυαλό να εχω τετοια σχέση με τα παιδιά μου,ευτυχως για τα παιδάκια μου.Να σας εκμυστυρευτω κάτι που δεν ξέρουν παρα οι 3 που ειμασταν εκεί..
Τη στιγμή που γέννησα το πρώτο μου παιδί,με επιασε παραλήρημα πανω στο boom (χειρουργικο τραπεζι τοκετού),έλεγα ποσο ευτυχισμένη θα ειμαι αν αυτο το παιδι ζησει για να κανει τα ονειρα του πραγματικότητα,ειχα στο μυαλό μου μια εικόνα του παιδιού με σάκο ταξιδιου να μου χαμογελα και να φευγει για να εξερευνήσει,να κανει ερωτα,να πετάξει...
Εχοντας η ιδια γονείς τόσο control freaks ,εχοντας φάει στα μουτρα την απολυτη φασιστική νοοτροπία\"θα κανεις αυτο που σου λεω οσο μενεις μαζί μου\",νομίζω πως περασε στο αιμα μου η αλλεργία για τετοιες σχέσεις.Δεν το έψαξα ποτέ ,απλά ειναι ετσι μεσα στο μυαλό μου.
Quote:
Originally posted by nature
Διορθώνω: μην εξαφανίσουμε την αξία και την ομορφιά που έχει η ζωή.
εχει η ζωη (μας, σου, μου, του) ομορφια απο μονη της?
που την βρηκε?
χαραχτηκε στο DNA μας, και διαβαζουμε οτι η ζωη μας ειναι ομορφη?
Την ζωη μας την κανουμε οτι νομιζουμε εμεις.
Η ερώτηση δεν είναι στημένη κρινο.
Είναι μια εύλογη ερώτηση που μου βγήκε από τα λεγόμενά σου.
το στημενο το ειπα,
γιατι δεν υπαρχει περιπτωση να εχω περιθωρια επιλογης.
Δηλαδη αν με σημαδευει καποιος με ενα οπλο,
και μου πει, θα σε σκοτωσω, αλλα απο περιεργια,
πες μου τι προτιμας, να ζησεις η να πεθανεις?
Πιστευεις οτι θα του απαντησω?
Ποτέ δεν θέλησα να μην έχω γεννηθεί και ποτέ δεν μου έχει πει κάποιος γνωστός μου κάτι τέτοιο.
οκ αρχισε με εμενα να φτιαχνεις την λιστα σου.
Μπορείς να πεις ότι δεν έχω ζήσει ύψιστες στεναχώριες τόσο εγώ όσο και όλοι οι γνωστοί μου (αν και κάποιοι απ\' αυτούς έχουν).
προσωπικα δεν με απασχολουν οι στεναχωριες μου,
ουτε ειναι κινητρο για την ζωη.
Αλλωστε ειμαι πεπεισμενος οτι θα ζω και με στεναχωριες.
Πέρσι επισκέφτηκα ένα ηλικιωμένο θείο, καρκινοπαθή, στο τελευταίο στάδιο, που την πάλευε γενναία αρκετά χρόνια. Μου είπε ότι παρακαλάει να ζήσει λίγο ακόμα.
Ηξερε φυσικά ότι θα πεθάνει, αλλά παρόλη τη κακή ποιότητα της ζωής του ήθελε κιάλλη παράταση....
Γιατί η ζωή του είχε και χαρές και ομορφιές.
Μια από τις χαρές του ήταν το εγγόνι του, εγγόνι που απέκτησε ενώ πάλευε με την αρρώστια.
εχω αλλη ιδιοσυγκρασια απο την θειο σου.
Αντλω κυριως χαρα απο εμενα και οχι απο τριτους.
Και αυτο γιατι αν περιμενεις το τι θα κανουν οι τριτοι για να χαρεις η να λυπηθεις, μπαινεις σε αλλες διαδικασιες.
Γενικα ο τροπος σκεψης μου, οσο με αφορα, ξεκιναει και τελειωνει αποκλειστικα με τον εαυτο μου.
Ισως ερχόμαστε και σ\'αυτό που είπα στην αρχή για τον ανθρώπινο φόβο του θανάτου που κρύβεται, (καλά κρυμμένος όμως),πίσω από την αιτία που κάνουμε παιδιά.
σημερα αυτο που σου λεω,
ειναι οτι δεν εχω κανενα φοβο, μαζι και ο θανατος.
Αν πεθανω, ειναι κατι που καποια στιγμη θα γινει, ασχετως το τι θα κανω εγω.
Τα παιδιά μας δίνουν την αίσθηση της συνέχειας και της αθανασίας.
σορρυ δεν μπαινω σε αυτη την ψευδη λογικη.
Τα παιδια μας ειναι αυτονομοι οργανισμοι ασχετα με εμας.
Σαφως παιρνουν ΚΑΙ καποια δικα μας χαρακτηριστικα, αλλα μονο καποια. Παιρνουν εξισου και απο παλαιοτερα γενεαλογικα δεντρα που χανονται σε παλιοτερες γενιες.
Αυτα περι αθανασιας, προτιμω να μην το σχολιασω,
με παραπεμπει σε μεταφυσικες καταστασεις που εκει το μυαλο μου σταματαει.
Δεν θέλω να σε βάλω να γράψεις 2 σελίδες αλλά αν μου έλεγες επιγραμματικά γιατί θα προτιμούσες να μην έχεις γεννηθεί θα με ενδιέφερε η επιχειρηματολογία.
εξεταζω συνολικα το περιβαλλον γυρω μου,
ειτε σε κοντινο επιπεδο ειτε σε μεσο η μακροπροθεσμο και απο εκει βγαζω καποια συμπερασματα.
Συμπεραινω οτι το παιδι μου θα ζησει πανω κατω οπως εγω,
υποδουλο χιλιων δυο μη και πρεπει, που εγω αηδιαζω και φτυνω αιμα για να τα διωξω μακρια μου.
Δεν φτανει η δικη μου προστασια ξερεις και αυτο μου κοβει τα ποδια.
Ουαι και αλιμονο αν τυχει και ειναι μειονοτητα, πχ ομοφυλοφιλος -η.
Ξερεις επειδη φυσικα θα το στηριζα, αν τυχαινε και τυχαινε ενας καθηγητης που ηταν ρατσιστης δεν θα ξεμπερδευε ευκολα μαζι μου.
Αλλα και αυτο τι να λεει?
Με ποσα κομματια της κοινωνιας μπορεις να τα βαλεις, οταν η ιδια η κοινωνια σε εχει πεταξει στο περιθωριο?
Αν βεβαια τυχουν ολα αυτα.
Αν οχι,
οι οροι των κοινωνιων που ζουμε,
οι τασεις τους ειναι να χειροτερευουν.
Το σεναριο του 2012 ειναι μεν φανταστικο αλλα οχι απιθανο.
Υπολογιζετε οτι το 2025 θα ξεκινησει ο πολεμος του νερου.
(γμτ ουτε καν συνταξη δεν θα εχω παρει....)
Πολυ επιγραμματικα σου γραφω αυτα.
Πες μου εσυ με αυτες τις συνθηκες,
οταν τις γνωριζεις, πως ονομαζεται καποιος που επιμενει να θελει να κανει ενα παιδι.
Το εγωιστης μου φερνει σαν λιγο, μαλλον κατι παραπανω.
Ισως και μόνο που θα μπείς στη διαδικασία να τα γράψεις, αλλάξεις λίγο τη γνώμη σου και διαπιστώσεις πόσο τυχερός είσαι που υπάρχεις :) (Χλωμό το κόβω, αλλά πού ξέρεις?)
καταρχην δεν υπαρχουν οι συνθηκες για να κανω παιδι,
οπως τις εχω εγω στο μυαλο μου.
Αλλα πες οτι υπηρχαν,
υπαρχουν ολα τα παραπανω, τα οποια με βασανιζουν αρκετα.
Τωρα για το αν ειμαι τυχερος που υπαρχω....
δεν ξερω, δεν το πιστευω αυτο.
Το μονο που παιζει να ειμαι τυχερος,
ειναι για το οτι το μυαλο μου στεκεται ακομα στα καλα του.
Αλλα και αυτο, ποσο μπορει να σου λειανει ολα τα υπολοιπα ζορια που μπορει να εχεις?
Φαντασου οτι ζουμε για ενα ποσοστο μαξ 10% ευτυχισμενων στιγμων,
και τα υπολοιπα ειναι δυστυχια.
Μεσα σε αυτες τις αντιξοες συνθηκες,
θεωρω μεγαλο επιτευγμα που αντεχω (ουμε), οσο βεβαια αυτο υπαρχει.
Γιατι το αυριο δεν το γνωριζω.....
Η μαχη της επιβιωσης ειναι τοσο αδυσωπητη, που για στιγμες με ξεπερναει, και για να τις ρυθμισω περναω σε πολυ απλες κινησεις.
Μιλαω με τον γατο μου, (συνηθως απανταει) μυριζω τα λουλουδια μου, (βγηκαν οι φρεζες παρεπιπτωντος.....) και τελευταίως εχω βαλει δυο μπροκολα στο κηπο μου και αρχιζαν να βγαζουν μπροκολακια (μπορω να σου ανεβασω φωτο) και χθες που τα ειδα πηρα απιστευτη χαρα....
:cool:
ποσες φορες τα εχω ακουσει αυτα,Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Εχοντας η ιδια γονείς τόσο control freaks ,εχοντας φάει στα μουτρα την απολυτη φασιστική νοοτροπία\"θα κανεις αυτο που σου λεω οσο μενεις μαζί μου\",νομίζω πως περασε στο αιμα μου η αλλεργία για τετοιες σχέσεις.Δεν το έψαξα ποτέ ,απλά ειναι ετσι μεσα στο μυαλό μου.
και ποσες φορες εχω δει να τα κανουν και οι ιδιοι....
μεγαλωσα πια,
και τοτε που ειμασταν πιτσιρικαδες στην παρεα μου,
οι ιδιοι σημερα εχουν παιδια.
Εγκλωβισμενοι σημερα, με αδεια την κυριακη για να πανε να δουν ποδοσφαιρο την ομαδα τους, τις υπολοιπες μερες, κυνηγανε τα παιδια τους, οπως μας κυνήγαγαν εμας οι μαμαδες....
Δημητρηηηηηηηηηηηηηηη ελα να διαβασειςςςςςςςςςςςςςςςςς ς
Οταν εγινα 18, εκανα σαφες σε ολο το κυκλο μου,
οτι οποιος μου απευθυνει το λογο,
θα πρεπει να ειναι πολυ προσεκτικος.
Στην αρχη προσπαθησαν να με εγκλωβισουν οικονομικα.
Το ελυσα το προβλημα ομως, καθως δουλευω ασταματητα απο τα 18 μου, ακριβως για να μπορω να κλεινω στοματα και να λεω αμα μου γουσταρει, σε οποιον μου γουσταρει, βουλωστο.
Ρε ουστ απο εδω.
Quote:
Originally posted by krino
ποσες φορες τα εχω ακουσει αυτα,Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Εχοντας η ιδια γονείς τόσο control freaks ,εχοντας φάει στα μουτρα την απολυτη φασιστική νοοτροπία\"θα κανεις αυτο που σου λεω οσο μενεις μαζί μου\",νομίζω πως περασε στο αιμα μου η αλλεργία για τετοιες σχέσεις.Δεν το έψαξα ποτέ ,απλά ειναι ετσι μεσα στο μυαλό μου.
και ποσες φορες εχω δει να τα κανουν και οι ιδιοι....
μεγαλωσα πια,
και τοτε που ειμασταν πιτσιρικαδες στην παρεα μου,
οι ιδιοι σημερα εχουν παιδια.
Εγκλωβισμενοι σημερα, με αδεια την κυριακη για να πανε να δουν ποδοσφαιρο την ομαδα τους, τις υπολοιπες μερες, κυνηγανε τα παιδια τους, οπως μας κυνήγαγαν εμας οι μαμαδες....
Δημητρηηηηηηηηηηηηηηη ελα να διαβασειςςςςςςςςςςςςςςςςς ς
Οταν εγινα 18, εκανα σαφες σε ολο το κυκλο μου,
οτι οποιος μου απευθυνει το λογο,
θα πρεπει να ειναι πολυ προσεκτικος.
Στην αρχη προσπαθησαν να με εγκλωβισουν οικονομικα.
Το ελυσα το προβλημα ομως, καθως δουλευω ασταματητα απο τα 18 μου, ακριβως για να μπορω να κλεινω στοματα και να λεω αμα μου γουσταρει, σε οποιον μου γουσταρει, βουλωστο.
Ρε ουστ απο εδω.
Ειναι ο απόλυτος τρόμος να γίνω ιδια με αυτους που τόσο απεχθάνομαι, που προσπαθησαν να με κρατησουν με χιλιους τροπους αιχμάλωτη στις πανηλιθιες ιδεες τους.
Δουλευω απο τα 16 και το μόνο που κατάφερα εκει μέσα ειναι να μην ακουω ποσο μεγαλη αξία εχουν τα λεφτά ,τα εχω χεσμένα..
Βουλωστο φίλε μου εγω δεν κατάφερα να πωποτέ, γιατι με πιο απλα πραγματα ημουν στο πάτωμα με ενα καδρόνι ετοιμο να μου σπασει τα μουτρα..
ρε ουστ (στη νιοστή)
χεχεχε......
φωτεινη (εντ δη οδερς)
σημερις νομιζω χωσαμε αρκετο μπινελικι ε?
Ο τρομος που αναφερεις ειναι και δικο μου.
Αν οπως ειπα οτι δεν φοβαμαι τον θανατο,
φοβαμαι ομως και πολυ μαλιστα τον εαυτο μου,
εαν και εφοσον αναγκαστω να ερθω ποτε αντιμετωπος μαζι του.
Οσο ανοιγω το στομα μου, για αλλους,
για τον εαυτο μου το κανω σε πολυ χειριστο βαθμο.