Ρυθμίσεις.. Ρυθμίσεις φόρουμ.. Εκεί ενεργοποίησε το.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Printable View
Ρυθμίσεις.. Ρυθμίσεις φόρουμ.. Εκεί ενεργοποίησε το.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Το εφτιαξα, ευχαριστω πολυ!
Επικοινώνησε μέσω μέιλ σήμερα για να με ρωτήσει «τι κάνω». Το μέιλ της είναι καινούργιο, έχω μπλοκάρει το άλλο. Της είπα ότι είμαι καλά και τη ρώτησα γιατί μου γράφει αφού την μπλόκαρα. Απάντηση βεβαίως δεν θα πάρω. Μπλόκαρα και το καινούργιο μέιλ.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Κάτι μου λέει ότι θα πρέπει να εισαι προετοιμασμένος για σκληρό μαρκάρισμα από εδώ και πέρα. Υπάρχουν δύο πιθανά σενάρια. Ή θα προσπαθήσει να σε κάνει να τη λυπηθείς ή θα προσπαθήσει να σε κάνει να ζηλέψεις χρησιμοποιόντας κάποιον άλλο. Είναι πολύ προβλέψιμες, το συμπεριφορικό ρεπερτόριο των bp ειδικά σε φάση που ζορίζονται ειναι εξαιρετικά περιορισμένο.Quote:
Originally Posted by OD1
Να πούμε επίσης ότι οι bp όπως και οι npd έχουν πολύ ψηλά αυτό που αναφέρεται ως entitlement. Νομίζουν ότι έχουν δικαιώματα επάνω σου, ότι ο κόσμος τους χρωστάει κάτι. Όταν η bp θα σου κάνει το τελικό discard (που θα το κάνει), θέλει να έχει την αίσθηση ότι της ανήκεις. Γι αυτό και ειναι ικανές να κάνουν hoovering (αυτό δλδ που μόλις σου έκανε) ακόμα και μετά από χρόνια.
Να τα μας... Τελικά όντως γίνονται προβλέψιμοι όταν τους μελετας λίγο καιρό. Εχει δικιο ο ΑιολοςQuote:
Originally Posted by OD1
Το πρώτο, το έχει κάνει στο παρελθόν. Το δεύτερο είναι εξαιρετικά πιθανό. Για τους λόγους αυτούς, καθώς και για να χτίσω γενικότερα άμυνες, έχω φύγει μακριά για ένα διάστημα. Διάβασα κάπου ότι, επειδή ακριβώς σε βλέπουν ως αντικείμενο, όταν δεν βρίσκεσαι στην εγγύτητά τους και όταν δεν υπάρχει ερέθισμα να σε θυμηθούν, κάπως σε ξεχνάνε. Υπάρχει τεχνικός ψυχολογικός όρος γι᾽ αυτό, τον οποίο αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Η προσπάθειά τους να σε κάνουν να ζηλέψεις είναι ουσιαστικά ένας τρόπος εκδίκησης. Αυτό είναι που φοβάμαι περισσότερο. Όπως έχω ξαναγράψει, της έχω εμπιστευθεί σημαντικές πληροφορίες από τον εργασιακό μου χώρο και μπορεί να μου δημιουργήσει θέμα... Και αυτή βέβαια το έχει κάνει, που σημαίνει πως και εγώ θα μπορούσα να της δημιουργήσω πρόβλημα, αλλά δεν νομίζω πως θα μπορούσε να παρακάμψει σε τέτοια περίπτωση την οργή της και να σκεφτεί λογικά. Θεώρησα κάποια στιγμή πως το καλύτερο θα ήταν, εφόσον με πλησίαζε, να είμαι ευγενικός και να κρατηθώ απλώς μακριά, αλλά δεν έχω φτάσει ακόμη σε τέτοιο επίπεδο αυτοελέγχου. Γι᾽ αυτό προσπαθώ να εξαλείψω κάθε δυνατότητα επικοινωνίας.
Μα ναι! Entitlement! Έχουν γελοιδώς μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν ένα είδος χιούμορ, ένας αυτοσαρκασμός, μέχρι που σιγά σιγά άρχισα να καταλαβαίνω πως εννοούσε όλα τα απίστευτα που έλεγε για τον εαυτό της.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Προβλεψιμότητα: Αυτό αντανακλά μάλλον την παθογένειά τους. Είναι τόσο πεπεισμένοι για την ορθότητα όσων λένε, που δεν προβληματίζονται ποτέ για το ενδεχόμενο να κάνουν λάθος. Οπότε συμπεριφέρονται πάντα το ίδιο. Υπάρχει λόγος να αλλάξεις κάτι, όταν (εσύ νομίζεις ότι) λειτουργεί;
Για το πρώτο: το έχω διαπιστώσει κι εγώ ως εξής. Αν του αφήσω μήνυμα όταν είναι off line, μπορεί και να μην απαντήσει καθόλου και να πρέπει να ξαναστείλω. Δίσταζα να το κάνω, μέχρι που κατάλαβα ότι αν αφήσω το ίδιο μήνυμα όταν βλέπω ότι είναι on line τότε απαντάει εντός δευτερολέπτων. Ετσι έμαθα να επικοινωνώ όταν "είναι διαθέσιμος". Ισως να είναι άλλη μια απόπειρα, ένας τρόπος τους να έχουν τον έλεγχο της επικοινωνίας.Quote:
Originally Posted by OD1
Για το δεύτερο: Δεν είμαι σίγουρη ότι ο τριγωνισμός τους (το ότι ανακατεύουν τρίτα πρόσωπα στη σχέση) είναι πάντα δείγμα ότι θέλουν να προκαλέσουν ζήλεια ή εκδίκηση. Νομίζω ότι συνδέεται και αυτο με το entitlement. Την αίσθηση ότι έχουν το δικαίωμα να έχουν και άλλους, τους οποίους, αν τους αγαπας, θα πρέπει να δέχεσαι με χαρά και να συζητάτε γι αυτούς. Γιατί, αφού τους γουστάρουν αυτοί, πως γίνεται να μην τους θες κι εσύ; Δεν θες να είναι ευτυχισμένοι; (συναισθηματικά είναι παιδιά, είπαμε). Τουλάχιστον εγώ αυτά έχω εισπράξει.
Και τώρα που το ξανασκέφτομαι. Σε μας, όταν κάποιος κάνει 2-3 ή παραπάνω μέρες να μας μιλήσει, ανησυχούμε, σκεφτόμαστε αν είναι καλά κλπ. Παράλληλα σκεφτόμαστε μην τυχόν είπαμε ή κάναμε κάτι που τον ξενέρωσε και δεν θέλει να μας μιλήσει. Οι borderline όμως δεν μοιάζουν να λειτουργούν έτσι. Οσο περισσότερο δεν τους μιλάμε, τόσο μοιάζει να μας ξεχνάνε. Στις αρχές της επικοινωνίας μας σκεφτόμουν ότι "δεν θα ρίξω τα μούτρα μου" για να επικοινωνήσω, "ας πάρει αυτός" και τέτοια. Μετά κατάλαβα ότι δεν λειτουργεί όπως οι άλλοι άνθρωποι κι ότι αν δεν επικοινωνήσει αυτός εντός 2-3 ημερών, θα πρέπει να του ξαναδώσω εγώ το "ερέθισμα επικοινωνίας", χωρίς παράλληλα να γίνω φορτική. Αυτό, σε συνδυασμό με το ότι θα πρέπει να ακούω με χαρά και ενδιαφέρον για ...τις άλλες που του γυαλίζουν κάθε φορά, θα απέλπιζε νομίζω κάποια που θα προσπαθούσε να έχει κανονική σχέση μαζί του. Οπως είπε και ο Αίολος, μόνο αν έχεις το ένα πόδι έξω από την πόρτα αντέχονται. Τότε μόνο γίνονται προβλέψιμοι. Αν δηλαδή μπορείς να έχεις μια απόσταση ώστε να έχεις τη διαύγεια να τους μελετας.
Είναι παιδιά! Οσο επιτυχημένοι και να είναι στη δουλειά τους και στον περίγυρο τους, συναισθηματικά σε μια στενή σχέση είναι πεντάχρονα. Το πεντάχρονο δεν κάνει ποτέ λάθος, θέλει να παίξει με άλλα παιχνίδια και άλλα παιδάκια, σε ξεχνάει όταν παίζει κι εσύ αν το αγαπάς θα είσαι ο καλός μπαμπάς ή μαμά που θα του παρέχεις αυτά που θέλει, όταν θέλει. Τότε θα σε αγαπάει και θα σου πει τα μυστικά του (για τα παιχνίδια του και τα άλλα παιδάκια). Αν δεν είσαι πρόθυμος να φερθεις σαν καλός μπαμπας/μαμά, τότε θα είσαι κακός και δεν θα σε θέλει πια.Quote:
Originally Posted by OD1
Είναι και ένας τρόπος για να σε κάνουν να ξαναγυρίσεις πίσω, αλλά και ένας τρόπος για να ανακουφίσουν τον φόβο εγκατάλειψης που νιώθουν. Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι η οργή ή το μίσος. Είναι η αδιαφορία. Αυτά τα άτομα διψούν για αγάπη. Όταν λοιπόν η bp προκαλεί με την κακοποιητική συμπεριφορά της, προσπαθεί απο τη μια να σε τιμωρήσει για αυτά που νομίζει ότι τις έκανες ή για αυτά που δεν τις δίνεις (σε χτυπάω για να με αγαπήσεις), αλλά και να αποφύγει τον φόβο εγκατάλειψης που παράγει η αδιαφόρία σου. Προτιμάει να τη βρίζεις παρά να αδιαφορείς για αυτή. Γι' αυτό και αν καταφέρουν να σε κάνουν να ζηλέψεις, λαμβάνουν το μήνυμα ότι δεν αδιαφορείς, ότι υπάρχει ακόμα ζωντανό το ψυχικό δέσιμο. Αν καταφέρει να σε κάνει να ζηλέψεις και της το δείξεις (έχουν έκτη αίσθηση στο να τα καταλαβαίνουν αυτά), αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποτελέσει ερέθισμα για να σε πλησιάσει. Πιθανότατα θα περιμένει να τρέξεις από πίσω της. Αν το κάνεις θα μειωθεί κι άλλο ο φόβος εγκατάλειψης (αφού δεν την εγκαταλείπεις) και υπάρχει πολύ μεγάλη περίπτωση στο βολικό αυτό σημείο να γίνει το discerd. Δεν έχει να κάνει τίποτα με αγάπη, με σχέση, ή με εσένα. Έχει να κάνει με τους φόβους της bp και τις συμπεριφορικές στρατηγικές που έχει αναπτύξει για να ανακουφίζεται από τους φόβους αυτούς.Quote:
Originally Posted by OD1
Επίσης τα πεντάχρονα έχουν και την ανάγκη (και καλά κάνουν) να είναι αποδεκτά άνευ όρων. Ότι μαλακία και να κάνουν πρέπει να τα αγαπάς. Στο αναπτυξιακό αυτό στάδιο είναι και η μόνη ευκαιρία του ανθρώπου να βιώσει την άνευ όρου αγάπη και αποδοχή ώστε να μεταβεί ικανοποιητικά στα επόμενα στάδια. Αυτό ίσως να συνδέεται σε κάποιο βαθμό με το Entitlement που ανέφερα πιο πάνω. Οι bps κουβαλάνε στην ενήλικη ζωή τους παιδικές ανάγκες που προσπαθούν να καλύψουν μέσα στις σχέσεις τους. Όμως οι σχέσεις στην ενήλικη ζωή μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι άνευ όρων. Δίνεις και παίρνεις. Αυτό το "παίρνεις" δεν υπάρχει στις σχέσεις με bp.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Ίσως αυτό που εξηγεί την παραπάνω συμπεριφορά να είναι αυτό που αναφέρεται ως: "Object Constancy". νομίζω η Ελληνική μετάφραση είναι "μονιμότητα αντικειμένου". Συνδέεται άμεσα με τη BPD και η ανεπάρκεια της ικανότητας αυτής θεωρείται ένα από τα δομικά traits.Quote:
Originally Posted by Epsilon
https://psychcentral.com/lib/object-...lity-disorder/
Πρόκειται για την ικανότητα που αποκτούν τα μωρά 2 - 4 ετών, να κατανοούν ότι ένα αντικείμενο ή άτομο που δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή εδώ, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Η μονιμότητα αντικειμένου συνδέεται άμεσα με τον φόβο εγκατάλειψης. Όλοι έχουμε δει μωρά που κλαίνε με λυγμούς επειδή η μαμά πήγε στο super market νομίζοντας ότι δεν θα ξαναγυρίσει.
Φίλε OD1
ελπίζω όλη αυτή η συζήτηση αλλά και η προσωπική σου διερεύνηση με το ζήτημα να σε βοηθήσει να σχηματίσεις μία ρεαλιστική οπτική για τα πράγματα. Να δεις τη γυναίκα αυτή όπως είναι και όχι όπως θα ήθελες να είναι. Δεν μιλάμε για ένα άτομο "κακομαθημένο" αλλά για ψυχική διαταραχή. Κατά την άποψή μου η επίγνωση αυτή είναι πολύ σημαντική (και το έχω ξαναπεί) διότι μας δίνει να καταλάβουμε ότι δεν έχει να κάνει σε τίποτα με εμάς. Ότι δεν μπορούμε να βοηθήσουμε, παρά μόνο να χάσουμε τους εαυτούς μας, την ψυχική και πνευματική μας υγεία μέσα σε αυτό. Η κάθε προσπάθεια είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Βρίσκεσαι σε ένα κομβικό και δύσκολο σημείο. Συμφωνώ με όσα έχεις γράψει παραπάνω. Θα ήθελα επίσης να σου προτείνω να δεις σχετικά με την τεχνική gray rock. Νομίζω ότι θα σε βοηθήσει στη φάση αυτή να διαχειριστείς καλύτερα μία συνάντηση με την πρώην.
Object ConstancyQuote:
Originally Posted by OD1
https://psychcentral.com/lib/object-...lity-disorder/
Ακριβώς! Η κάθε βελτίωση του εαυτού μας, προϋποθέτει πρώτα απ' όλα να γνωρίζουμε ποιος είναι αυτός ο εαυτός που θα βελτιωθεί (τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό). Η γνώση του "ποιος είμαι" λειτουργεί ως σημείο αναφοράς και οδηγεί στο "ποιος θέλω να είμαι" σε σχέση με αυτό που είμαι τώρα. Αλλά οι bp δεν ξέρουν ποιοι είναι, δεν έχουν αυτό το σημείο αναφοράς από το οποίο θα ξεκινήσουν για να πάνε κάπου. Γι' αυτό και δεν μπορούν να αλλάξουν κάτι. Σημείο αναφοράς γι' αυτούς γίνεται συνεπώς ο "loved one" ο οποίος δεν μπορεί να αναγνωριστεί ως ξεχωριστό και αυτόνομο άτομο με δικά του συναισθήματα, σκέψεις, ανάγκες κτλ. Τα όρια που διαχωρίζουν το "δικό μου" από το "δικό σου" χάνονται μέσα σε μία σχέση συγχώνευσης. Και εκεί ακριβώς είναι που ο "loved one" σταδιακά θα αρχίσει να χάνει και το δικό του σημείο αναφοράς.Quote:
Originally Posted by OD1
Φίλε aeolus74,Quote:
Originally Posted by aeolus74
η συζήτηση με σένα, την Epsilon, αλλά και άλλους που παρενέβησαν με τις παρατηρήσεις τους, με βοηθάει ουσιαστικά και σας ευχαριστώ γι᾽ αυτό. Όχι μόνο διότι έχω κατανοήσει το πρόβλημα καλύτερα, αλλά και γιατί έχει ιδιαίτερη σημασία η επαφή με ανθρώπους που το έχουν ζήσει ή το ζουν. Έχω προσπαθήσει να μιλήσω με φίλους για το ζήτημα, αλλά μάλλον δεν καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται (ευτυχώς γι᾽ αυτούς!) και για το λόγο αυτό το έκοψα πριν θεωρηθώ γραφικός ή φορτικός. Πράγματι, «κάθε προσπάθεια είναι καταδικασμένη σε αποτυχία». Μου είναι πια απολύτως σαφές αυτό. Αισθάνομαι σε κάθε περίπτωση πως ελέγχω την κατάσταση πολύ καλύτερα απ᾽ ό,τι την ήλεγχα πριν 2 σχεδόν μήνες. Gray rock λοιπόν με την ελπίδα πως δεν θα χρειαστεί!
Ευχαριστώ για το λινκ σχετικά με την object constancy!
Αν σε παρηγορει κι εγώ το ίδιο είχα πάθει. Κανεις δεν το καταλαβαίνει αν δεν το ζήσει. Εγώ το πρώτο εξάμηνο δεν ήξερα που πατάω και που βρίσκομαι. Είναι εμπειρία ζωής η σχέση με borderline. Παίζουν με το μυαλό μας σε πολύ βαθύ επίπεδο, είχε γράψει κάπου ο Αίολος.Quote:
Originally Posted by OD1
Έχει πράγματι πολύ μεγάλη σημασία η επαφή με ανθρώπους που το έχουν ζήσει και μπορούν να μας κατανοήσουν. Προσωπικά αυτή την κατανόηση δεν την βρήκα ούτε σε φίλους αλλά ουτε σε ειδικούς στους οποίους απευθύνθηκα τότε. Όταν τους έλεγα για borderline έλεγαν "ναι είχαμε αναφερθεί στις διαταραχές προσωπικότητας στην ψυχοπαθολογία στο πανεπιστήμιο"! οκ. Εκεί άρχισα να καταλαβαίνω ότι η υποστήριξη ανθρώπων που έχουν υποστεί ναρκισσιστική κακοποίηση αποτελεί ξεχωριστό πεδίο, και απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις, δεξιότητες, εκπαίδευση αλλά και προσωπική εμπειρία. Πιστεύω ότι ορισμένοι θεραπευτές μπορεί να προκαλέσουν επιπλέον ζημιά σε κάποιο θύμα κακοποίησης αν δεν είναι καταρτισμένοι να χειριστούν αυτές τις περιπτώσεις.Quote:
Originally Posted by OD1
Είχες πει ότι είχατε φιλική σχέση για 2 χρόνια πριν περάσετε στην ερωτική. Θα ήθελα να σε ρωτήσω, το διάστημα που είχατε φιλική σχέση είχες δει red flags ή γενικώς χαρακτηριστικά borderline?
Να φανταστείς κάπου είχα διαβάσει ότι τους bpd τους αποφεύγουν για θεραπεία και οι ίδιοι οι ψυχολόγοι.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Red flag υπάρχουν πάντα, ακόμη και σε επίπεδο απλής γνωριμίας, αλλά εκεί δεν σε απασχολεί τόσο γιατί δεν επηρεάζει τη δίκη σου ζωή, έχεις όμως αυτή την άποψη ότι κάτι παίζει με αυτόν.
Το έχω παρομοιάσει σαν να έχεις έναν φίλο που γουστάρεις πολύ και κάνετε γαμω τις παρέες και έναν γνωστό που σου είναι αντιπαθής και θέλεις να τον αποφεύγεις, αλλά πάντα ο καλός φίλος όπου και να πάτε θα φέρνει και τον άλλο τον κολλητό του παρέα. Η θα συμβιβαστείς σε αυτό και θα τρως στη μάπα συνέχεια και τον αντιπαθή που θα σου χαλάει την παρέα η θα αναγκαστείς να κόψεις και από τους δυο.
Ισχύει. Θεωρούνται οι πιο δύσκολοι πελάτες. Ακόμα κι αν δεν τους αποφεύγουν εντελώς, φροντίζουν να μην έχουν πάνω από 2 περιπτώσεις bpd ανά εβδομάδα.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Έτσι είναι. Πολλές φορές βέβαια είναι και πολύ αρεστοί στην παρέα διότι έχουν την ικανότητα να σκάβουν πολύ βαθιά στον ψυχισμό των άλλων και κατά κάποιο τρόπο παίζουν το ρόλο του "ψυχοθεραπευτή" στην παρέα όσο καλά παίζουν το ρόλο του "θεραπευόμενου". Σαν να τρέφονται από αυτό το αλισβερίσι.Quote:
Red flag υπάρχουν πάντα, ακόμη και σε επίπεδο απλής γνωριμίας, αλλά εκεί δεν σε απασχολεί τόσο γιατί δεν επηρεάζει τη δίκη σου ζωή, έχεις όμως αυτή την άποψη ότι κάτι παίζει με αυτόν.
Το έχω παρομοιάσει σαν να έχεις έναν φίλο που γουστάρεις πολύ και κάνετε γαμω τις παρέες και έναν γνωστό που σου είναι αντιπαθής και θέλεις να τον αποφεύγεις, αλλά πάντα ο καλός φίλος όπου και να πάτε θα φέρνει και τον άλλο τον κολλητό του παρέα. Η θα συμβιβαστείς σε αυτό και θα τρως στη μάπα συνέχεια και τον αντιπαθή που θα σου χαλάει την παρέα η θα αναγκαστείς να κόψεις και από τους δυο.
Ναι! Υπήρχαν red flags κατά τη διάρκεια της φιλικής σχέσης (αργότερα προστέθηκαν κι άλλες). Όλες παρέμειναν ή εντάθηκαν αργότερα. Ωστόσο, για κάποιες από αυτές δεν μπορώ να πω σε ποιο βαθμό υποδεικνύουν τυπικές συμπεριφορές borderline ή μίξη οριακής και ναρκισσιστικής προσωπικότητας ή hardcore ναρκισσισμό ή κάτι άλλο. Το καθένα από τα παρακάτω δεν θα μπορούσε να σημαίνει πρόβλημα σοβαρό από μόνο του και κάποια πιθανώς να ακούγονται κάπως εξηζητημένα ή ακόμη και χαριτωμένα, αλλά ως σύνολο ... Τέλος πάντων, για λόγους που έχουμε αναφέρει, κατάφερα να αγνοήσω το σύνολο.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Υπήρχαν μέρες που την έπιανε κατάθλιψη σε βαθμό που να παραλύει, να μην μπορεί να κάνει τίποτ’ άλλο εκτός από το να κλαίει. Από το πουθενά, χωρίς λόγο. Αυτό το ανακάλυψα σχετικά αργότερα, λίγους μήνες πριν να είμαστε μαζί.
Γενικά, έκλαιγε με το παραμικρό που θα τη στενοχωρούσε. Αυτό όμως ίσως να ήταν και τρόπος για να τραβάει την προσοχή. Οι μέρες που έπεφτε σε κατάθλιψη ήταν εντελώς διαφορετικού τύπου φαινόμενο.
Παρουσίαζε πολύ συχνά τον εαυτό της ως θύμα σε διάφορες περιστάσεις.
Ήταν διαρκώς ανασφαλής και χρειαζόταν άμεση επιβεβαίωση. Σε όλα! Ακόμη και σε πράγματα που τα έκανε αποδεδειγμένα πολύ καλά ή που ήταν ασήμαντα.
Κάποιες φορές μου έδινε την εντύπωση ότι δεν ξέρει τι θέλει να κάνει στη ζωή της. Τη μια μέρα μου μιλούσε για μεθοδευμένα βήματα προς συγκεκριμένο στόχο, την επόμενη δήλωνε άγνοια.
Πάντα θα υπήρχε ένα πρόβλημα που θα την απασχολούσε με όρους υπαρξιακής κρίσης.
Όταν έφευγε για επαγγελματικούς ή οικογενειακούς λόγους από την πόλη, απλώς χανόταν. Ακόμη και για βδομάδες. Object constancy;
Τα πάει πολύ καλά με το αλκοόλ, είναι μανιώδης καπνίστρια και ενθουσιώδης περιστασιακός χρήστης χασίς.
Εκεί που θα μιλούσαμε για κάποιο θέμα και φαινόταν πως με πρόσεχε, έμοιαζε μερικές φορές να χάνει κάθε ενδιαφέρον και να είναι αλλού. Το βλέμμα της γινόταν ξαφνικά κενό! Γενικά, ό,τι και να να συζητούσαμε, θα καταλήγαμε μετά από λίγο να μιλάμε γι’ αυτήν.
Με αγνώστους στην εγγύτητά της ήταν μάλλον αγενής.
Όλοι οι πρώην της είναι τρελοί ή/και καταπιεστές ή/και την παραμέλησαν. Καμία εξαίρεση.
Γενικά, οι σχέσεις της ήταν σύντομες και δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα να μεταβαίνει από τη μία στην άλλη σε σύντομο χρονικό διάστημα. Με μία ή δύο εξαιρέσεις δεν μου μίλησε ποτέ με λεπτομέρειες.
Οι περισσότερες σχέσεις της προέρχονται από συγκεκριμένο επαγγελματικό χώρο και πάντα με μεγαλύτερους σε ηλικία άνδρες. (Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωσή μου. Έχουμε 10 χρόνια διαφορά).
Επιδιώκει να συγχρωτίζεται με ανθρώπους συγκεκριμένου κοινωνικού προφίλ, το οποίο προκύπτει από τον επαγγελματικό χώρο που ανέφερα πριν. Μερικές φορές όμως έκανε περιστασιακή παρέα και με άτομα, τα οποία – για να το θέσω όσο πιο εύσχημα μπορώ – δεν έπαιρναν και πολύ σοβαρά τον εαυτό τους.
Δεν έχει φίλους / φίλες. Υπάρχουν φίλες(;) από το απώτατο παρελθόν που τις ανέφερε συχνά πυκνά (εγώ ούτε τις είδα ούτε τις άκουσα), και κάποιες κοπέλες, με τις οποίες κάνει παρέα, αλλά αυτό γίνεται για να θάψουν κόσμο. Η ίδια δεν μιλά με τον καλύτερο τρόπο γι’ αυτές. Επίσης, αυτές οι «φίλες» μάλλον μου δίνουν την εντύπωση ακολούθων της.
Πιστεύει ότι τη ζηλεύουν οι γκόμενες γνωστών της και μερικές από τις συναδέλφους της, οι οποίες – σύμφωνα με την ίδια – τη θεωρούν εχθρό τους.
Είναι κατά φαντασίαν ασθενής. Είχε επινοήσει ένα σωρό θέματα υγείας, τα οποία υποτίθεται ότι την ταλαιπωρούσαν. Ποτέ δεν την είδα να αρρωστήσει από κάτι από όλα αυτά που έλεγε.
Δεν τα πήγε ποτέ καλά με τον αντίλογο. Εύθικτη. Αν της πει κάποιος κάτι που δεν της αρέσει, θα το θυμάται για πάντα. Ή θα απογοητευτεί ή θα πάει σε πόλεμο ή και τα δύο. Μπορεί να εκνευριστεί σε βαθμό που δεν έχει σχέση με το πρόβλημα που προκαλεί τον εκνευρισμό.
Τα cosmetics πήγαιναν σύννεφο! Ακόμη και σε περιστάσεις, για τις οποίες φαινομενικά δεν υπήρχε λόγος. Μιλάμε για εμμονή, και όχι απλώς για γυναίκα που προσέχει συστηματικά την εμφάνισή της. Κατά περίεργο τρόπο, ήταν το μοναδικό θέμα, για το οποίο ανεχόταν να την πειράζω.
Η ναυαρχίδα των red flags: με παίνευε πάντα. Όλα τα έκανα πολύ καλά έως τέλεια και ήμουν ο καλύτερος φίλος της...
Γι᾽ αυτό έγιναν όλα.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Οπως τα περιγράφεις αναλυτικά, πιο πολύ borderline θυμίζει. Οπως έχει πει και ο Αίολος, οι borderline πάνε χέρι χέρι με τον ναρκισσισμό και γι αυτό είδες και τα ναρκισσιστικά στοιχεία. Ομως οι νάρκισσοι δεν δηλώνουν θύματα.
Εμένα με "διάβασε" με τη μία και εντόπισε τα πιο κρυφά όνειρά μου. Μου έκανε εντύπωση που την πρώτη φορά που βγήκαμε μαζί ήταν σαν να διάβαζε τη σκέψη μου και να απαντούσε σε πράγματα που δεν έλεγα, αλλά σκεφτόμουν. Εχω διαβασει ότι καταλαβαίνουν πολύ καλά από τις εκφράσεις του προσώπου τι σκέφτεται ο άλλος. Δυστυχώς, τείνουν να ερμηνεύουν ως απόρριψη και την παραμικρή γκριματσα που δεν θα είναι ενθουσιώδης αποδοχή. Οταν τον βλέπω, κάνω προσπάθεια να μην δείξω την παραμικρή δυσαρέσκεια κι αυτό με κουράζει βέβαια.Quote:
Originally Posted by OD1
Κορυφαία παρομοίωση!!! :))) Πράγματι έτσι είναι.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Είναι αυτό που είπαμε για τα παιδιά. Εάν κάνεις κανέναν περίεργο μορφασμό μπορεί να αρχίσει να κλαίει... και είναι πράγματι απίστευτα κουραστικό. Αναγκάζεσαι να κάνεις τον καραγκιόζη συνεχώς. «Μα τι ωραία που το έγραψες αυτό», «μα τι όμορφα που είσαι ντυμένη», «μα τι σούπερ-καταπληκτική ιδέα» και πάει λέγοντας. Ένα απλό «ωραία» ή «μπράβο» ή ένας μορφασμός απορίας στο πρόσωπο ή απολύτως τίποτα και τους πιάνει ανασφάλεια.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Ακριβώς! Αισθάνεσαι ότι πρέπει να τους μιλας όπως η δασκάλα της Α δημοτικού για να μην κλάψουν ή νευριάσουνQuote:
Originally Posted by OD1
από αυτό προκύπτει και η έκφραση "walking on eggshells". Περιγράφει την αίσθηση που έχει κάποιος όταν συναναστρέφεται με αυτά τα άτομα, νομίζω ότι όλοι εδώ το έχουμε νιώσει. Πρέπει να είσαι συνέχεια σε εγρήγορση, μη σπάσεις κανένα αυγό. Υπάρχει και βιβλίο με αυτο τον τίτλο που μιλάει για borderlines το οποίο το έχω. Είναι στα αγγλικά. Όποιος ενδιαφέρεται ας μου στειλει pm για να του δώσω link να το κατεβάσει. Επίσης έχω και ένα άλλο με τίτλο "i hate you, dont leave me". Ο τίτλος τα λέει όλαQuote:
Originally Posted by OD1
Θα συμφωνήσω με την Εpsilon ότι τα traits που περιγράφεις παραπέμπουν περισσότερο σε borderline προσωπικότητα.
Η συμπεριφορά τους μοιάζει ναρκισσιστική αφού όλα περιστρέφονται γύρω από αυτούς. Ο ρόλος του συντρόφου είναι να ασχολείται μονίμως με τα προβλήματα της/του bp. Προσωπικά θυμάμαι ελάχιστες φορές που η συζήτηση εστίασε σε ένα δικό μου πρόβλημα, και όποτε έγινε έμοιαζε περισσότερο με ξεπέτα χωρίς ουσιαστικό ενδιαφέρον. Στο τέλος η συζήτηση θα κατέληγε πάλι στα δικά της, όπως ακριβώς το λέει και ο OD1. Δεν μπορούν να προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό παρά μόνο κολακείες, επιφανειακά "χάδια" και νιαουρίσματα. Η κολακεία όμως εμπεριέχει περισσότερο seduction παρά εκτίμηση για το άτομο στο οποίο απευθύνεται. H συμπεριφορά τους μοιάζει πολύ με αυτή του covert νάρκισσου και πολλές φορές υπάρχει δυσκολία να αναγνωριστεί ξεκάθαρα αν είναι το ένα ή το άλλο. Αλλά τι σημασία έχει; Abuser ο ένας abuser και ο άλλος.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Μόλις ενεργοποιηθεί η σχετική δυνατότητα, θα σου στείλω μήνυμα για τα λινκς. Ευχαριστώ!Quote:
Originally Posted by aeolus74
Πολύ καλά το περιέγραψες. Ξεπέτα. Εγώ δεν μιλάω πολύ και όταν την πρωτογνώρισα μου φάνηκε καλό που γέμιζε τη συζήτηση μιλώντας συνέχεια αυτή. Μιλούσε βέβαια πάντα για τον εαυτό της, αλλά οκ, με βόλευε. Μετά όμως άρχισα να παρατηρώ πως οι δυνατότητες για συζήτηση που δεν σχετιζόταν με αυτή, ήταν περιορισμένες.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Καμία πρακτική σημασία δεν έχει. Οριακός ή νάρκισσος είναι ετικέτες που έχουν νόημα σε πλαίσιο επιστημονικής διερεύνησης του ζητήματος. Για όσους τους λούστηκαν σημασία έχει η διαχείριση της ψυχολογικής (ενίοτε δε και φυσικής) κακοποίησης που βίωσαν.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Αυτό ισχύει για τον overt νάρκισσο, ο alpha male που γαμει και δέρνει, όχι όμως για τον covert, τον ευάλωτο. Ο ευάλωτος νάρκισσος θα παρουσιαστεί ως.... ευάλωτος. Θα παρουσιαστεί ως το "θύμα" της ζωής, θα είναι αυτός που αδικήθηκε, που η αξία του δεν αναγνωρίστηκε (διότι έχει αξία, και ικανότητες), που πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια... κτλ. Μέσα από αυτή την αφήγηση θα κερδίσει τη συμπόνια των άλλων, αλλά και τον σεβασμό διότι, παρ όλες τις αδικίες που δέχτηκε, αυτός δεν το έβαλε κάτω και εξακολουθεί να είναι ένας μαχητής της ζωής. Παραμένει δυνατός! Πως είναι για παράδειγμα ο γάτος στο Shreck που παίρνει εκείνη τη φατσούλα και σε κάνει να τον πάρεις στην αγκαλιά σου και να τον φροντίσεις αλλά όταν θα το κάνεις θα σου ανατινάξει το σπίτι; Τέτοιο πράμα. Η διαφορά (πάντα κατά την άποψή μου) είναι ότι δεν θα παρουσιάσει τον εαυτό του ως το ανήμπορο θύμα όπως οι bp. Με άλλα λόγια, θα παρουσιάσει τον εαυτό του ως θύμα μέχρι το σημείο που δεν θα χαλάσει η εικόνα που θέλει να προβάλει.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Αυτόν τον τύπο θύματος εννοούσα.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Υπήρξαν φορές στην αρχή της γνωριμίας ή της «σχέσης», σε κάθε περίπτωση πριν αρχίσουν τα παρατράγουδα, κατά τις οποίες διαισθανθήκατε ότι ο «γάτος του Shrek» :)) προσπάθησε να σας προειδοποιήσει / προφυλάξει; Δεν αναφέρομαι σε lovebombing («είσαι τόσο τέλειος/τέλεια που φοβάμαι μη σε χάσω») ούτε σε hoovering («ίσως ήταν λάθος αυτό που έκανα [έμφαση στο ίσως παρακαλώ!], ελπίζω να μην το ξανακάνω»). Αναφέρομαι σε αναλαμπές που συνέβησαν χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Σε στιγμές, κατά τις οποίες, ενώ όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά, γύρισε και σας είπε κάτι με τρόπο που να υποδηλώνει πως θέλει να σας προστατέψει από τη συμπεριφορά της/του. Κάτι που τότε ίσως ερμηνεύσατε ως άλλη μια στιγμή ανασφάλειας ή ένα είδος αφελούς χαριεντισμού ή απλά το αφήσατε να μπει από το ένα αυτί και να βγει από το άλλο, αλλά σήμερα να έχει μάλλον τη σημασία ενός κραυγαλέου «εγώ σου το είχα πει, ας πρόσεχες».
Νομίζω πως οι ψυχολόγοι γνωρίζουν καλά τι είναι bpd και ψυχικές διαταραχές (μιας και το αναφέρατε), αλλά ο σκοπός τους δεν είναι να στο εξηγήσουν λεπτομερώς διότι δεν έχει σημασία. Σκοπός τους είναι να επικεντρωθούν σε εσένα και να σου δώσουν να καταλάβεις ότι πρέπει να αποφεύγεις άσχημες συμπεριφορές από άλλους δίχως να ψάχνεις τον ψυχολογικό λόγο αυτών. Αυτό το κάνουν οι ίδιοι οι πχ bpd για να συμπονεσεις και να υποστείς την άσχημη συμπεριφορά.
Το έχω συναντήσει αυτό σε 2 παλαιότερες περιπτώσεις (στην τελευταία πότε) που έκανε μπαμ το πράμα από μακρυά και την έκανα από νωρίς. Ίσως να πρόκειται για μέθοδο απενοχοποίησης (σε είχα προειδοποιήσει τι θες τώρα;) ή για τεστ, να δουν πως θα αντιδράσεις. Ίσως πάλι να πρόκειται για αναλαμπή ειλικρίνειας-αυτογνωσίας....ποιος ξέρει;Quote:
Originally Posted by OD1