Οριακή μου αγάπη Vol. 2

[george1520]

Γιατί δεν μπορώ να στείλω προσωπικά μηνύματα; Στα 50 μηνύματα δεν ενεργοποιείται η δυνατότητα αυτή;

Ρυθμίσεις.. Ρυθμίσεις φόρουμ.. Εκεί ενεργοποίησε το.

[Epsilon]

Το εφτιαξα, ευχαριστω πολυ!

[OD1]

Αν έχεις δίκιο εσύ, τότε η κοπελιά θα τον ξαναπλησιάσει με κάποιο πρόσχημα.

Επικοινώνησε μέσω μέιλ σήμερα για να με ρωτήσει «τι κάνω». Το μέιλ της είναι καινούργιο, έχω μπλοκάρει το άλλο. Της είπα ότι είμαι καλά και τη ρώτησα γιατί μου γράφει αφού την μπλόκαρα. Απάντηση βεβαίως δεν θα πάρω. Μπλόκαρα και το καινούργιο μέιλ.

[aeolus74]

Επικοινώνησε μέσω μέιλ σήμερα για να με ρωτήσει «τι κάνω». Το μέιλ της είναι καινούργιο, έχω μπλοκάρει το άλλο. Της είπα ότι είμαι καλά και τη ρώτησα γιατί μου γράφει αφού την μπλόκαρα. Απάντηση βεβαίως δεν θα πάρω. Μπλόκαρα και το καινούργιο μέιλ.

Κάτι μου λέει ότι θα πρέπει να εισαι προετοιμασμένος για σκληρό μαρκάρισμα από εδώ και πέρα. Υπάρχουν δύο πιθανά σενάρια. Ή θα προσπαθήσει να σε κάνει να τη λυπηθείς ή θα προσπαθήσει να σε κάνει να ζηλέψεις χρησιμοποιόντας κάποιον άλλο. Είναι πολύ προβλέψιμες, το συμπεριφορικό ρεπερτόριο των bp ειδικά σε φάση που ζορίζονται ειναι εξαιρετικά περιορισμένο.

[aeolus74]

Να πούμε επίσης ότι οι bp όπως και οι npd έχουν πολύ ψηλά αυτό που αναφέρεται ως entitlement. Νομίζουν ότι έχουν δικαιώματα επάνω σου, ότι ο κόσμος τους χρωστάει κάτι. Όταν η bp θα σου κάνει το τελικό discard (που θα το κάνει), θέλει να έχει την αίσθηση ότι της ανήκεις. Γι αυτό και ειναι ικανές να κάνουν hoovering (αυτό δλδ που μόλις σου έκανε) ακόμα και μετά από χρόνια.

[Epsilon]

Επικοινώνησε μέσω μέιλ σήμερα για να με ρωτήσει «τι κάνω». Το μέιλ της είναι καινούργιο, έχω μπλοκάρει το άλλο. Της είπα ότι είμαι καλά και τη ρώτησα γιατί μου γράφει αφού την μπλόκαρα. Απάντηση βεβαίως δεν θα πάρω. Μπλόκαρα και το καινούργιο μέιλ.

Να τα μας... Τελικά όντως γίνονται προβλέψιμοι όταν τους μελετας λίγο καιρό. Εχει δικιο ο Αιολος

[OD1]

Ή θα προσπαθήσει να σε κάνει να τη λυπηθείς ή θα προσπαθήσει να σε κάνει να ζηλέψεις χρησιμοποιόντας κάποιον άλλο

Το πρώτο, το έχει κάνει στο παρελθόν. Το δεύτερο είναι εξαιρετικά πιθανό. Για τους λόγους αυτούς, καθώς και για να χτίσω γενικότερα άμυνες, έχω φύγει μακριά για ένα διάστημα. Διάβασα κάπου ότι, επειδή ακριβώς σε βλέπουν ως αντικείμενο, όταν δεν βρίσκεσαι στην εγγύτητά τους και όταν δεν υπάρχει ερέθισμα να σε θυμηθούν, κάπως σε ξεχνάνε. Υπάρχει τεχνικός ψυχολογικός όρος γι᾽ αυτό, τον οποίο αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι.

Η προσπάθειά τους να σε κάνουν να ζηλέψεις είναι ουσιαστικά ένας τρόπος εκδίκησης. Αυτό είναι που φοβάμαι περισσότερο. Όπως έχω ξαναγράψει, της έχω εμπιστευθεί σημαντικές πληροφορίες από τον εργασιακό μου χώρο και μπορεί να μου δημιουργήσει θέμα... Και αυτή βέβαια το έχει κάνει, που σημαίνει πως και εγώ θα μπορούσα να της δημιουργήσω πρόβλημα, αλλά δεν νομίζω πως θα μπορούσε να παρακάμψει σε τέτοια περίπτωση την οργή της και να σκεφτεί λογικά. Θεώρησα κάποια στιγμή πως το καλύτερο θα ήταν, εφόσον με πλησίαζε, να είμαι ευγενικός και να κρατηθώ απλώς μακριά, αλλά δεν έχω φτάσει ακόμη σε τέτοιο επίπεδο αυτοελέγχου. Γι᾽ αυτό προσπαθώ να εξαλείψω κάθε δυνατότητα επικοινωνίας.

[OD1]

Να πούμε επίσης ότι οι bp όπως και οι npd έχουν πολύ ψηλά αυτό που αναφέρεται ως entitlement. Νομίζουν ότι έχουν δικαιώματα επάνω σου, ότι ο κόσμος τους χρωστάει κάτι. Όταν η bp θα σου κάνει το τελικό discard (που θα το κάνει), θέλει να έχει την αίσθηση ότι της ανήκεις. Γι αυτό και ειναι ικανές να κάνουν hoovering (αυτό δλδ που μόλις σου έκανε) ακόμα και μετά από χρόνια.

Μα ναι! Entitlement! Έχουν γελοιδώς μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν ένα είδος χιούμορ, ένας αυτοσαρκασμός, μέχρι που σιγά σιγά άρχισα να καταλαβαίνω πως εννοούσε όλα τα απίστευτα που έλεγε για τον εαυτό της.

[OD1]

Προβλεψιμότητα: Αυτό αντανακλά μάλλον την παθογένειά τους. Είναι τόσο πεπεισμένοι για την ορθότητα όσων λένε, που δεν προβληματίζονται ποτέ για το ενδεχόμενο να κάνουν λάθος. Οπότε συμπεριφέρονται πάντα το ίδιο. Υπάρχει λόγος να αλλάξεις κάτι, όταν (εσύ νομίζεις ότι) λειτουργεί;

[Epsilon]

Διάβασα κάπου ότι, επειδή ακριβώς σε βλέπουν ως αντικείμενο, όταν δεν βρίσκεσαι στην εγγύτητά τους και όταν δεν υπάρχει ερέθισμα να σε θυμηθούν, κάπως σε ξεχνάνε. Υπάρχει τεχνικός ψυχολογικός όρος γι᾽ αυτό, τον οποίο αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι.

Η προσπάθειά τους να σε κάνουν να ζηλέψεις είναι ουσιαστικά ένας τρόπος εκδίκησης.

Για το πρώτο: το έχω διαπιστώσει κι εγώ ως εξής. Αν του αφήσω μήνυμα όταν είναι off line, μπορεί και να μην απαντήσει καθόλου και να πρέπει να ξαναστείλω. Δίσταζα να το κάνω, μέχρι που κατάλαβα ότι αν αφήσω το ίδιο μήνυμα όταν βλέπω ότι είναι on line τότε απαντάει εντός δευτερολέπτων. Ετσι έμαθα να επικοινωνώ όταν "είναι διαθέσιμος". Ισως να είναι άλλη μια απόπειρα, ένας τρόπος τους να έχουν τον έλεγχο της επικοινωνίας.

Για το δεύτερο: Δεν είμαι σίγουρη ότι ο τριγωνισμός τους (το ότι ανακατεύουν τρίτα πρόσωπα στη σχέση) είναι πάντα δείγμα ότι θέλουν να προκαλέσουν ζήλεια ή εκδίκηση. Νομίζω ότι συνδέεται και αυτο με το entitlement. Την αίσθηση ότι έχουν το δικαίωμα να έχουν και άλλους, τους οποίους, αν τους αγαπας, θα πρέπει να δέχεσαι με χαρά και να συζητάτε γι αυτούς. Γιατί, αφού τους γουστάρουν αυτοί, πως γίνεται να μην τους θες κι εσύ; Δεν θες να είναι ευτυχισμένοι; (συναισθηματικά είναι παιδιά, είπαμε). Τουλάχιστον εγώ αυτά έχω εισπράξει.

[Epsilon]

Και τώρα που το ξανασκέφτομαι. Σε μας, όταν κάποιος κάνει 2-3 ή παραπάνω μέρες να μας μιλήσει, ανησυχούμε, σκεφτόμαστε αν είναι καλά κλπ. Παράλληλα σκεφτόμαστε μην τυχόν είπαμε ή κάναμε κάτι που τον ξενέρωσε και δεν θέλει να μας μιλήσει. Οι borderline όμως δεν μοιάζουν να λειτουργούν έτσι. Οσο περισσότερο δεν τους μιλάμε, τόσο μοιάζει να μας ξεχνάνε. Στις αρχές της επικοινωνίας μας σκεφτόμουν ότι "δεν θα ρίξω τα μούτρα μου" για να επικοινωνήσω, "ας πάρει αυτός" και τέτοια. Μετά κατάλαβα ότι δεν λειτουργεί όπως οι άλλοι άνθρωποι κι ότι αν δεν επικοινωνήσει αυτός εντός 2-3 ημερών, θα πρέπει να του ξαναδώσω εγώ το "ερέθισμα επικοινωνίας", χωρίς παράλληλα να γίνω φορτική. Αυτό, σε συνδυασμό με το ότι θα πρέπει να ακούω με χαρά και ενδιαφέρον για ...τις άλλες που του γυαλίζουν κάθε φορά, θα απέλπιζε νομίζω κάποια που θα προσπαθούσε να έχει κανονική σχέση μαζί του. Οπως είπε και ο Αίολος, μόνο αν έχεις το ένα πόδι έξω από την πόρτα αντέχονται. Τότε μόνο γίνονται προβλέψιμοι. Αν δηλαδή μπορείς να έχεις μια απόσταση ώστε να έχεις τη διαύγεια να τους μελετας.

[Epsilon]

Προβλεψιμότητα: Αυτό αντανακλά μάλλον την παθογένειά τους. Είναι τόσο πεπεισμένοι για την ορθότητα όσων λένε, που δεν προβληματίζονται ποτέ για το ενδεχόμενο να κάνουν λάθος. Οπότε συμπεριφέρονται πάντα το ίδιο. Υπάρχει λόγος να αλλάξεις κάτι, όταν (εσύ νομίζεις ότι) λειτουργεί;

Είναι παιδιά! Οσο επιτυχημένοι και να είναι στη δουλειά τους και στον περίγυρο τους, συναισθηματικά σε μια στενή σχέση είναι πεντάχρονα. Το πεντάχρονο δεν κάνει ποτέ λάθος, θέλει να παίξει με άλλα παιχνίδια και άλλα παιδάκια, σε ξεχνάει όταν παίζει κι εσύ αν το αγαπάς θα είσαι ο καλός μπαμπάς ή μαμά που θα του παρέχεις αυτά που θέλει, όταν θέλει. Τότε θα σε αγαπάει και θα σου πει τα μυστικά του (για τα παιχνίδια του και τα άλλα παιδάκια). Αν δεν είσαι πρόθυμος να φερθεις σαν καλός μπαμπας/μαμά, τότε θα είσαι κακός και δεν θα σε θέλει πια.

[aeolus74]

Η προσπάθειά τους να σε κάνουν να ζηλέψεις είναι ουσιαστικά ένας τρόπος εκδίκησης.

Είναι και ένας τρόπος για να σε κάνουν να ξαναγυρίσεις πίσω, αλλά και ένας τρόπος για να ανακουφίσουν τον φόβο εγκατάλειψης που νιώθουν. Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι η οργή ή το μίσος. Είναι η αδιαφορία. Αυτά τα άτομα διψούν για αγάπη. Όταν λοιπόν η bp προκαλεί με την κακοποιητική συμπεριφορά της, προσπαθεί απο τη μια να σε τιμωρήσει για αυτά που νομίζει ότι τις έκανες ή για αυτά που δεν τις δίνεις (σε χτυπάω για να με αγαπήσεις), αλλά και να αποφύγει τον φόβο εγκατάλειψης που παράγει η αδιαφόρία σου. Προτιμάει να τη βρίζεις παρά να αδιαφορείς για αυτή. Γι' αυτό και αν καταφέρουν να σε κάνουν να ζηλέψεις, λαμβάνουν το μήνυμα ότι δεν αδιαφορείς, ότι υπάρχει ακόμα ζωντανό το ψυχικό δέσιμο. Αν καταφέρει να σε κάνει να ζηλέψεις και της το δείξεις (έχουν έκτη αίσθηση στο να τα καταλαβαίνουν αυτά), αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποτελέσει ερέθισμα για να σε πλησιάσει. Πιθανότατα θα περιμένει να τρέξεις από πίσω της. Αν το κάνεις θα μειωθεί κι άλλο ο φόβος εγκατάλειψης (αφού δεν την εγκαταλείπεις) και υπάρχει πολύ μεγάλη περίπτωση στο βολικό αυτό σημείο να γίνει το discerd. Δεν έχει να κάνει τίποτα με αγάπη, με σχέση, ή με εσένα. Έχει να κάνει με τους φόβους της bp και τις συμπεριφορικές στρατηγικές που έχει αναπτύξει για να ανακουφίζεται από τους φόβους αυτούς.

[aeolus74]

Είναι παιδιά! Οσο επιτυχημένοι και να είναι στη δουλειά τους και στον περίγυρο τους, συναισθηματικά σε μια στενή σχέση είναι πεντάχρονα. Το πεντάχρονο δεν κάνει ποτέ λάθος, θέλει να παίξει με άλλα παιχνίδια και άλλα παιδάκια, σε ξεχνάει όταν παίζει κι εσύ αν το αγαπάς θα είσαι ο καλός μπαμπάς ή μαμά που θα του παρέχεις αυτά που θέλει, όταν θέλει. Τότε θα σε αγαπάει και θα σου πει τα μυστικά του (για τα παιχνίδια του και τα άλλα παιδάκια). Αν δεν είσαι πρόθυμος να φερθεις σαν καλός μπαμπας/μαμά, τότε θα είσαι κακός και δεν θα σε θέλει πια.

Επίσης τα πεντάχρονα έχουν και την ανάγκη (και καλά κάνουν) να είναι αποδεκτά άνευ όρων. Ότι μαλακία και να κάνουν πρέπει να τα αγαπάς. Στο αναπτυξιακό αυτό στάδιο είναι και η μόνη ευκαιρία του ανθρώπου να βιώσει την άνευ όρου αγάπη και αποδοχή ώστε να μεταβεί ικανοποιητικά στα επόμενα στάδια. Αυτό ίσως να συνδέεται σε κάποιο βαθμό με το Entitlement που ανέφερα πιο πάνω. Οι bps κουβαλάνε στην ενήλικη ζωή τους παιδικές ανάγκες που προσπαθούν να καλύψουν μέσα στις σχέσεις τους. Όμως οι σχέσεις στην ενήλικη ζωή μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι άνευ όρων. Δίνεις και παίρνεις. Αυτό το "παίρνεις" δεν υπάρχει στις σχέσεις με bp.

[aeolus74]

Και τώρα που το ξανασκέφτομαι. Σε μας, όταν κάποιος κάνει 2-3 ή παραπάνω μέρες να μας μιλήσει, ανησυχούμε, σκεφτόμαστε αν είναι καλά κλπ. Παράλληλα σκεφτόμαστε μην τυχόν είπαμε ή κάναμε κάτι που τον ξενέρωσε και δεν θέλει να μας μιλήσει. Οι borderline όμως δεν μοιάζουν να λειτουργούν έτσι. Οσο περισσότερο δεν τους μιλάμε, τόσο μοιάζει να μας ξεχνάνε. Στις αρχές της επικοινωνίας μας σκεφτόμουν ότι "δεν θα ρίξω τα μούτρα μου" για να επικοινωνήσω, "ας πάρει αυτός" και τέτοια. Μετά κατάλαβα ότι δεν λειτουργεί όπως οι άλλοι άνθρωποι κι ότι αν δεν επικοινωνήσει αυτός εντός 2-3 ημερών, θα πρέπει να του ξαναδώσω εγώ το "ερέθισμα επικοινωνίας", χωρίς παράλληλα να γίνω φορτική. Αυτό, σε συνδυασμό με το ότι θα πρέπει να ακούω με χαρά και ενδιαφέρον για ...τις άλλες που του γυαλίζουν κάθε φορά, θα απέλπιζε νομίζω κάποια που θα προσπαθούσε να έχει κανονική σχέση μαζί του. Οπως είπε και ο Αίολος, μόνο αν έχεις το ένα πόδι έξω από την πόρτα αντέχονται. Τότε μόνο γίνονται προβλέψιμοι. Αν δηλαδή μπορείς να έχεις μια απόσταση ώστε να έχεις τη διαύγεια να τους μελετας.

Ίσως αυτό που εξηγεί την παραπάνω συμπεριφορά να είναι αυτό που αναφέρεται ως: "Object Constancy". νομίζω η Ελληνική μετάφραση είναι "μονιμότητα αντικειμένου". Συνδέεται άμεσα με τη BPD και η ανεπάρκεια της ικανότητας αυτής θεωρείται ένα από τα δομικά traits.

https://psychcentral.com/lib/object-...lity-disorder/

Πρόκειται για την ικανότητα που αποκτούν τα μωρά 2 - 4 ετών, να κατανοούν ότι ένα αντικείμενο ή άτομο που δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή εδώ, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Η μονιμότητα αντικειμένου συνδέεται άμεσα με τον φόβο εγκατάλειψης. Όλοι έχουμε δει μωρά που κλαίνε με λυγμούς επειδή η μαμά πήγε στο super market νομίζοντας ότι δεν θα ξαναγυρίσει.