εχω διαβασει τοσαααα για την αυτοεκτιμηση!
ειναι σε μενα πια προφανες οτι πρεπει να εχεις την σπιθα μεσα σου,να την κρατας αναμμενη ακομα και με τα χνωτα σου..
πως η υπερβολικη αυτοεκτιμηση μπορει να γινει ψυχοφθορα?ανετα!!!
Printable View
εχω διαβασει τοσαααα για την αυτοεκτιμηση!
ειναι σε μενα πια προφανες οτι πρεπει να εχεις την σπιθα μεσα σου,να την κρατας αναμμενη ακομα και με τα χνωτα σου..
πως η υπερβολικη αυτοεκτιμηση μπορει να γινει ψυχοφθορα?ανετα!!!
Μ΄αρέσει το ζεν.:PQuote:
Originally Posted by carrie
Τώρα αν θα το μπορέσω ποτέ θα σε γελάσω.
Για πες μας και μας για την αυτοεκτίμηση. Έχω μπερδευτεί με όλα τα self, self το ένα, self το άλλο.
Λέω τώρα. Self esteem. Self image. Self schema. Self identity. Self consciousness. Self awareness. να σας χέσω το σελφ σας μέσα!λολ
Οι ρόλοι στις οικογένειες είναι συστημικοί. Το έχω θεωρητικά, στην πράξη να δούμε τώρα,λολ
Σκέφτομαι πως έτσι που χάνομαι από όλους κι όλα, όταν με ψάξω δεν θα με βρω.
να πετας πισω σου βοτσαλακια :)Quote:
Originally Posted by narnia
ναρνια μου κι εγω χανομαι κατα καιρους..απο ολους και απο ολα,κι οταν γυριζοντας και οι φιλοι μου ΔΕΝ με μαλωνουν,τοτε νιωθω την αγαπη τους και την ελευθερια του να ειμαι χωρις να απολογουμαι..Quote:
Originally Posted by narnia
Σκεφτομαι οτι επιτελους ειμαι ηρεμη κ ισορροπημενη....κ προτιμω αυτη τη αισθηση απ τα extreme mood swings....
Σκεφτομαι επισης γ@$ω τον σκατοκαιρο κ το σκατομοντεμ μου μεσα.....:P
Nιωθω οτι οσο φτωχυνε ο κοσμος σημερα που εφυγε ο μυστικος πρακτωρ 000, δεν ειχε φτωχυνει σαραντα χρονια που τα τρωνε ολοι οι καρεκλατοι και μας φτασανε στην χρεωκοπια..
τι καλα να ειχα και εγω φιλους να ΜΗΝ με μαλώνουν ......όμως δεν έχω ΚΑΝΕΝΑ φιλο .... γενικως!!!! τυχερήηηη!!!Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Σκεφτομαι τον Θαναση Βεγγο και ποσο θα μου λυψει η παρουσια του στην τηλεωραση.Μακαρι να αναυπαθει η ψυχουλα του.:(
Εκπεμπω σηματα απο κεντρικη Ελλαδα σημερα ,δεν μπορω να σταθω σε ενα μερος ολα με κυνηγανε και με παιρνουν στο κατοπι Ποτε θα σταματησω να τρεχω ? Κ ουραστηκα δεν φευγει ο πονος ,αλλα γινεται δυνατοτερος μεσα μου,και εχω βαρεθει να ακουω οτι ειμαι δυνατη και οτι θα τα καταφερω .Δεν ειμαι δυνατη ρεεεεε !!!!!!!!! που να παρει ο διαολος δεν ειμαι !!!!!!!!!!!!!! ολοι σπανε , ποση δυναμη να εχει καποιος ??? Ποσες αντοχες ?? Δεν μπορω αλλο..Αισθανομαι καραγκιοζης του εαυτου μου .Ξερω οτι θελουν να μου απαλυνουν τον πονο μου οι φιλοι μου ,αλλα εγω δεν μπορω να ακουσω ,ειμαι κουφη δεν μπαινουν μεσα μου αυτα που μου λενε δεν τα χωνευω ..
Απλα μου λειπεις τοσο πολυ μικρε μου viking.
στα πμ θα απαντησω οταν μπορεσω . Σας ευχαριστω ολους παρα πολυ ,και το λεω μεσα απο την καρδια μου .
http://www.youtube.com/watch?v=8nj-ucZDFQY
Tι εχεις κοπελα?
αγαπη μου...φωναξε οσο πιο δυνατα μπορεις!!!ΔΕΝ ΘΕΛΩ να ειμαι δυνατη..ΔΕΝ ΘΕΛΩ να βρισκετε δεδομενη τη δυναμη μου...ΔΕΝ ΘΕΛΩΩΩΩΩΩ!!Quote:
Originally Posted by soft
Αυτο που ηθελα να πω σαντυ μου,ειναι οτι πραγματικοι φιλοι ειναι αυτοι που μενουν εκει,σταθεροι χωρις εγωισμους και ανταγωνισμους,χωρις να πεισμωνουν και που σε αφηνουν να εισαι εσυ..που σε δεχονται οπως εισαι και δεν χρειαζεται να γινεσαι κατι αλλο για να τους ευχαριστησεις..Quote:
Originally Posted by sandy78
κι εγω δεν ειχα καταλαβει ποιος ειναι πραγματικα φιλος μου..οταν αρχισα να ειμαι οπως νιωθω ,τοτε ειδα, και μαλιστα μπορω να σου πω οτι καποιοι με εξεπληξαν θετικα και καποιοι αρνητικα!τουλαχιστον αξιζει να παρεις το ρισκο και να ξερεις ποιος ειναι φιλος και ποιος οχι..
Σκέφτομαι ότι μόλις κρέμασα την πεντακάθαρη και μυρωδάτη κουρτίνα μου. Και τέλειωσε. Η γενική καθαριότητα.
Ξεπατώθηκα σήμερα από το απόγευμα αλλά το σπιτάκι μου λάμπει.
Σκέφτομαι ότι πάνε 11 χρόνια που ζω μόνη μου. Και την παλεύω..
Σκέφτομαι ότι πέρασαν άνθρωποι πολλοί απ' το σπίτι αυτό.
Φίλοι, επισκέπτες, εραστές, σύντροφοι, περαστικοί.. Σκέφτομαι ότι είναι ένα γεμάτο σπίτι. Το σπίτι μου. Και το αγαπώ.
Ακούς, crazy? Που γκρινιάζεις όταν λυγίζεις, δήθεν εσύ όλα τα μπορείς, που πονάς όταν σκοντάφτεις και πέφτεις και ματώνεις γόνατα? Ακούω. Είναι και φορές που καθόλου δεν μπορώ. Και δεν πειράζει. Και την παλεύω ρε..
Σκέφτομαι ότι πέρσι, τέτοια μέρα, Τρίτη, έφυγε ο πατέρας μου απ' το πατρικό μου και δεν επέστρεψε ποτέ.
Σκέφτομαι ότι εγώ ήμουν μακρυά.
Σκέφτομαι ότι εκείνο το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Σκέφτομαι ότι ξύπνησα ξαφνικά μες το χάραμα μ' ένα φόβο να με λούζει στον ιδρώτα και την ίδια στιγμή στο πατρικό μου η μητέρα μου άκουγε ό,τι πιο επώδυνο είχε ακούσει στη ζωή της. Σκέφτομαι ότι έτρεχα σαν ζόμπι στην Αθήνα να βρω εισιτήρια να επιστρέψω. Το κέντρο ήταν γεμάτο μπάτσους. Πορείες στο παρά πέντε.
Σκέφτομαι ότι λίγο αργότερα 3 άνθρωποι κι ένα αγέννητο παιδί πέθαιναν μέσα στη Μαρφίν.
Σκέφτομαι ότι εκείνο το ταξίδι της επιστροφής μου φάνηκε το πιο μεγάλο της ζωής μου. Στο τραίνο. Μόνη μου.
Ένα ταξίδι τριάντα χρόνων.
Σκέφτομαι ότι πλησιάζει καλοκαίρι. Σκέφτομαι ότι ναι, ξεχειμώνιασα και φέτος. Κολύμπησα σε μια θάλασσα πολλούς χειμώνες βάθος. Και τώρα ανυπομονώ να βουτήξω στη θάλασσα εκεί έξω.
Στο απέραντο μπλε της που όλα τα ξεπλένει..
Σκέφτομαι αυτό το δικό μου κομμάτι. Εδώ. Να το ακούσουμε μαζί..
http://www.youtube.com/watch?v=HwDrFuBgJxM