Γιατί πολλές γυναίκες παθαίνουν υστερία μόλις βλέπουν κατσαρίδα; ΟΚ είναι σιχαμερό αλλά δεν θα σε φάει. Ο άνθρωπος είναι καμιά 200αρια φορές μεγαλύτερος από την κατσαρίδα...κοινώς θα σου τα αερίσει.
Printable View
Γιατί πολλές γυναίκες παθαίνουν υστερία μόλις βλέπουν κατσαρίδα; ΟΚ είναι σιχαμερό αλλά δεν θα σε φάει. Ο άνθρωπος είναι καμιά 200αρια φορές μεγαλύτερος από την κατσαρίδα...κοινώς θα σου τα αερίσει.
εκανα μερικα λαθακια σε καποια σημεια γιατι ηταν σχεδον αδυνατο να προσδιορισω με τοση λεπτομερεια τα παντα ελα ομως που ο θεος με βοηθησε να βρω αυτο που εγω δε μπορουσα να καταλαβω..
μαλον εχετε αφησει καποιο σωληνα ξεβιδωτο και βγαινουν απο κει αν ψαξετε θα βρειτε καπιο σωληνα ανοιχτο
Ανησυχω οτι εχω καποια ασθενεια. Εκανα αναλυση ουρων αλλα φοβαμαι να κοιταξω τα αποτελεσματα. Θα τα κοιταξω οταν ξημερωσει και θα μπορω να παω στο γιατρο.
Παίρνω συχνά τα πρώτα πρωινά λεωφορεία από διάφορες περιοχές, αναλόγως που βρίσκομαι κάθε φορά, και πραγματικά αυτό που βλέπω μου γυρίζει τα άντερα.
Κατ'αρχην νιώθω σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, γιατί ούτε σε κάποια από αυτές τις περιοχές μένω, αλλά εγώ τελειώνω την μέρα μου σε αντίθεση με αυτούς που την ξεκινάνε. Μου γυρίζουν τα άντερα που καλημερίζουν τον οδηγό και τους υπόλοιπους επιβάτες, λες και είναι στο χωριό τους. Υπάρχει και κοτζάμ ταμπέλα που λέει μην μιλάτε στον οδηγό αλλά που να το καταλάβουν οι βλάχοι. Μόνο στα ΚΤΕΛ θα δεις τέτοιες συμπεριφορές από κάτι κυράτσες που είναι το μοναδικό ΜΜΜ που έχουν χρησιμοποιήσει στη ζωή του.
Συνήθως αυτό το φαινόμενο παρατηρείτε σε γραμμές που ξεκινάνε από γειτονιές (π.χ. το 206 της Αγίας Μαρίνας της Ηλιούπολης ή το 813 του Αγίου Σπυρίδωνα του Αιγάλεω) και όχι σε γραμμές που ξεκινάνε από Ομόνοια ας πούμε όπως το 049 ή τα Β18/Γ18. Προτιμώ τον απρόσωπο κόσμο του μετρό παρά αυτό το αίσχος.
Συνήθως είναι κάτι βαρετοί θείοι και θείες και κάτι μαμούχαλοι μεροκαματιάρηδες, που 5' να μιλήσεις μαζί τους, 10 ενέσεις θα βαρέσεις.
Εγώ κάθομαι πίσω συνήθως εκεί που είναι τα 4 καθίσματα (2 κοιτάζουν μπρος 2 πίσω)...αυτοί κάθονται μπροστά σχεδόν πάντα. Όσες φορές έχει τύχει να με καλημερήσουν τους επισημαίνω ότι για ορισμένους είναι βράδυ, και ότι ο κόσμος δεν είναι σαν τα μούτρα τους.
Μεροκαματιάρηδες + ηλικιωμένοι = η χειρότερη σύνθεση επιβατών σε ένα λεωφορείο , imo....και άμα μπει στο παιχνίδι και καμιά μαμά με παιδί τότε το πράγμα απογειώνεται, αλλά ευτυχώς τις πρώτες πρωινές ώρες δε θα βρεις μαμά με παιδί.
Η πάστα τους. Ξενέρωτος κόσμος που είναι σπίτι-δουλειά-δουλειά-σπίτι. Στην ουσία τέτοιοι "άνθρωποι" είναι ζωντανοί μόνο στα χαρτιά. Γιατί άμα κάνεις αυτό το δρομολόγιο επί καθημερινή βάση δε θεωρείσαι ζωντανός.
Καλά η μπίχλα είναι όντως θέμα, αλλά αυτός που δουλεύει στο εργοστάσιο ή όπου δουλεύει δε ξέρω, δε μυρίζει σαν το Hondo's.
Βρε δε πα να ναι και βοθρατζης; εμενα τι με νοιάζει; δεν ειμαι υποχρεωμένη να αναπνεω τη μπόχα του.