Ο άνδρας μου δεν με ''θέλει''

Quote:

---

Originally Posted by zoltar

Γρήγορη Λύση :
1.Παίρνεις τα παιδια, υποβάλλεις αίτηση αφαλιστικών μέτρων με την αιτιολογία οτι είναι α) υπο την επήρεια ή β) ψυχασθενής - και δεν βλέπει τα κουτσούβελα για κανα εξάμμηνο, οπότε τα παίζει.
2.Τον σέρνεις σε ενα συνενετικό διαζύγιο (αλλος ενας χρόνος) του παίρνεις και το 40% των εισοδημάτων του για διατροφή και τελικά του επιτρέπεις να βλέπει τα παιδιά του δυο φορές τον μήνα εφόσον τα σκάει. (τωρα τον έχεις...)
3. Τον απειλείς συνέχεια οτι θα βγάλεις τα 'απλυτα στην φόρα" και αν δεν είναι καλό παιδί το κάνεις με την βοήθεια των φιλενάδων σου και του νέου γκόμενου (ων). Σίγουρα οι πρώτοι που το μαθαίνουν ειναι οι συναδελφοί του. π.χ "τον παίρνει ο Κώστας, έχω και βίντεο"
4. Παντρεύεσαι ξανά και αναγκάζεις τα παιδιά σου να κάνουν παρέα με τα παιδιά του "καινούργιου μπαμπά" γιατι 37αρα σιγά μη βρεις κανα τεκνό........
5. Δεν του δίνεις λογαριασμό, ο δικηγόρος σου ειναι stand-by, απαιτείς την διατροφή σου
6. Ξανάφτιαξες την ζωή σου, επιτέλους
7. Τα παιδιά σου μεγαλώσανε, και σε φτύνουνε στα μούτρα, εσένα και τον "καινούργιο" αλλα εσυ την ξαν΄φτιαξες την ζωή σου, ετσι δεν είναι?

---

Εαν και δεν θελω να φτάσω σε τετοιες λύσεις.... με εκανες και χαμογέλασα :-))))

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Ντανιέλα μου αυτο που σου είπαμε παραπάνω δεν έχει να κάνει με κάτι φτιαχτο, οτι προσπάθησες να δειξεις κάτι άλλο απ' αυτο που είσαι με απωτερο σκοπο να τον τυλίξεις. Προσωπικα μιλουσα και λιγο πιο γενικά, ότι στην αρχή της σχέσης δίνουμε τον καλύτερο εαυτο μας όχι απο σκοπιμότητα αλλά επειδή είμαστε ερωτευμένοι και μας βγαίνει αυτο..μετά με την καθημερινότητα αφηνόμαστε και ο σύντροφος μας αισθάνεται κατά κάποιο τρόπο "προδομένος" γιατι θεωρεί ότι αλλάξαμε.
Να σε ρωτήσω...δεν κοιμαται ο άντρας σου δηλαδη σπίτι τώρα?

---

Σε αυτό εχεις δίκιο... και νομίζω οτι όλος ο κόσμος το κανει. Απλά δεν νομίζω να γείνετε επίτηδες.. για να τυλίξουμε τον αλλο, απλά ετσι βγαίνει πάντα σε κατι καινούργιο..

Όχι ο άνδρας μου απο το Σάββατο που γυρίσαμε το βραδυ ειμαστε θεωρητικά κανονικά μαζί..

Ντανιέλα μου αλλοιμονο αν θεωρήσουμε ότι πηγή προβλημάτων για το ζευγάρι ειναι το νοικοκυριο. Μπορει να υπάρχουν διαφωνίες και καυγάδες για το θέμα αυτο , αλλά σιγουρα δεν ευθύνεται για την απομάκρυνση του.
Όσο το παιδί ειναι μικρο και δεν υπάρχει κάποιος να το κρατήσει, η δυνατότητα κοινών εξόδων περιορίζεται εκ των πραγμάτων. Στην περιπτωση αυτή υπάρχουν φυσικά λύσεις , το θέμα ειναι να βρίσκει όσο το δυνατον περισσοτερο χρονο το ζευγάρι για ουσιαστική επικοινωνία και προσέγγιση.
Να νιώθει ο ένας τις ανάγκες του άλλου και να μην τον παραμελει.
Δεν ξέρω βρε κορίτσι μου...

Quote:

---

Όχι ο άνδρας μου απο το Σάββατο που γυρίσαμε το βραδυ ειμαστε θεωρητικά κανονικά μαζί..

---

To θεωρητικά τι θα πει;

δεν μπορείς να δίνεις χωρίς να παίρνεις γιατί τότε περνάς του μήνυμα οτι δεν χρειάζεται να προσπαθήσει, θα πάρει ούτως ή άλλως...για αυτό σου είπα για το σεξ. Εφόσον δεν ήσουν έτοιμη να πάρεις, τότε δεν έπρεπε ούτε να δώσεις..και να επικοινωνήσεις αυτό ακριβώς: οτι χρειάζεσαι χρόνο και χρειάζεται πρώτα να δεις από μεριά του αλλαγή σε στάση ζωής και όχι μόνο σεξ για να ικανοποιήσεις και εσύ τις ανάγκες του. Άλλωστε εσύ το άνοιξες το ζήτημα, εσύ είσαι αυτή που περιμένει να δει βελτίωση και όχι το αντίστροφο...

Αυτή τη στιγμή έχεις κάνει τον άντρα σου ένα βραβείο, κάνεις προσπάθειες και περιμένεις να το κερδίσεις, αρχικά όμως θα έπρεπε να επικοινωνήσεις οτι εσύ είσαι το βραβείο, από αυτόν θα έπρεπε να περιμένεις να δεις πράξεις και μετά να τον ανταμείψεις με τις δικές σου.

Δεν ξέρω αν είμαι σωστή, γιατί κανείς δεν μπορεί να έχει συνολική άποψη του τοπίου, ειδικά στις σχέσεις όλα είναι υποκειμενικά. Από αυτά που λες όμως αυτό καταλαβαίνω. Σου λέω μόνο πως ίσως θα αντιδρούσα εγώ, κανείς δεν μπορεί να σου πει κάνε αυτό ή μην κάνεις το άλλο.

Quote:

---

Originally Posted by kami

τώρα είστε μαζί; ξαναγύρισε; δεν καταλαβαίνω σε τι στάδιο είστε... είπατε οτι θα ξαναπροσπαθήσετε; συμφωνήσατε σε κάτι και κάνεις όλες αυτές τις προσπάθειες; δεν καταλαβαίνω συνολικά σε τι κατάσταση είστε..

---

Λοιπον.. μετα απο το Σαββατο που καθήσαμε το βραδακι και τα ειπαμε για δευτερη φορα... μένουμε κανονικα μαζί. Απο την μερια μου δεν εχει κανενα παραπονο αποτι ειπε εχτες..
Εγώ ομως δεν νι'ωθω καθόλου καλά.. Γιατι μου εχει δημιουργήσει ενα συναίσθημα οτι προτειμάει να βγαίνει με τους φίλους τουν και δεν κάνει κατι να περασουμε και εμεις οι δυο καλα.. Προσπαθώ να μην πιέσω καταστάεις και εχω αφήσει αυτόν να κανονησει κατι.. αλλα
Πριν απο λίγο τον πήρα τηλ και του ειπα¨εαν εχει κανονήσει κατι για σημερα που ειναι σάββατο.. και οταν ειδα οτι δεν ειχα του πρότεινα να παρει ενα ζευγαρι φίλους να τους πει να ερθουν τα βραδι απο εδω.. αφτα.... και το κανόνησε.. Πόσο θα ήθελα να έπερνε τετοιου ειδους προτοβουλίες και να μου εδειχνε οτι νιάζεται και λίγο.

Το μόνο που τον νιάζει πολύ ειναι να μπαινει καθε μερα facebook να λεει καλημερα στους φίλους του και να περιμενει πως και πως μια εκδρομη που θα γινει με αυτους..

Εν τέλει, μη νομίζεις πως οι άντρες κοιτούν τα πράγματα τόσο ψυχολογικά ή συναισθηματικά όσο εμείς...

δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια, συνήθως προτιμουν τις πράξεις για αυτό λειτουργούν πιο εύκολα με οδηγίες παρά με περιγραφές...

πχ. αντι να του πεις αισθάνομαι μόνη μου (που μπορεί να μην ξέρει τι να κάνει), θα μπορεί πιο εύκολα να επεξεργαστεί... "θα ήθελα να πάμε μία βόλτα μαζί το Σάββατο" και αντί να κάτσουν να κάνουν ολόκληρη κουβέντα περι σεξ σε γενικό και αόριστο χρόνο, προτιμούν να τους πεις : "θέλω σεξ τώρα, θα κάνεις κάτι";

και αντί να κάνεις μούτρα στον καναπέ για αγκαλιά είναι πολύ πιο εύκολο αν του πεις "πάρε με αγκαλιά".

Δεν ξέρω πως είναι η επικοινωνία σας, αλλά γενικά είναι πιο απλά τα πράγματα αν του πεις "θέλω αυτό...και αυτό...και μόνο αν κάνεις αυτό...και αυτό...θα κάνω και εγώ αυτό...και αυτό...διαφορετικά βαριεμαι και μην περιμένεις"

αντί να του πεις "αισθάνομαι αυτό...και αυτό...και αυτό..."

αν πια όλα αυτά έχουν ειπωθεί και τίποτα δεν γίνεται, δεν μπορείς να επιμένεις άλλο και δεν έχει καν νόημα να προσπαθείς, δεν ξέρω δες το...χρειάζεται να αντιστρέψεις την προσπάθεια..

Quote:

---

Originally Posted by kami

To θεωρητικά τι θα πει;

δεν μπορείς να δίνεις χωρίς να παίρνεις γιατί τότε περνάς του μήνυμα οτι δεν χρειάζεται να προσπαθήσει, θα πάρει ούτως ή άλλως...για αυτό σου είπα για το σεξ. Εφόσον δεν ήσουν έτοιμη να πάρεις, τότε δεν έπρεπε ούτε να δώσεις..και να επικοινωνήσεις αυτό ακριβώς: οτι χρειάζεσαι χρόνο και χρειάζεται πρώτα να δεις από μεριά του αλλαγή σε στάση ζωής και όχι μόνο σεξ για να ικανοποιήσεις και εσύ τις ανάγκες του. Άλλωστε εσύ το άνοιξες το ζήτημα, εσύ είσαι αυτή που περιμένει να δει βελτίωση και όχι το αντίστροφο...

Αυτή τη στιγμή έχεις κάνει τον άντρα σου ένα βραβείο, κάνεις προσπάθειες και περιμένεις να το κερδίσεις, αρχικά όμως θα έπρεπε να επικοινωνήσεις οτι εσύ είσαι το βραβείο, από αυτόν θα έπρεπε να περιμένεις να δεις πράξεις και μετά να τον ανταμείψεις με τις δικές σου.

Δεν ξέρω αν είμαι σωστή, γιατί κανείς δεν μπορεί να έχει συνολική άποψη του τοπίου, ειδικά στις σχέσεις όλα είναι υποκειμενικά. Από αυτά που λες όμως αυτό καταλαβαίνω. Σου λέω μόνο πως ίσως θα αντιδρούσα εγώ, κανείς δεν μπορεί να σου πει κάνε αυτό ή μην κάνεις το άλλο.

---

Θεωρητικά λέω γιατι εγω δεν νιώθω καλά.. Βλέπω απο την μερια του βελτίωση δεν λέω.. αλλα και πάλι τις πρωτοβουλίες τις παίρνω εγώ (παω κάθομαι δίπλα του, του πρωτείνω να ερθει κοντά μου κλπ) απλα αυτός ερχεται και συμβαδιζει με το καλο κλήμα που πάω να δημιουργήσω. Δεν φέρενει αντήρηση.. αλλα όμως δεν κάνει κατι και απο μόνος του..

Τήν Πέμπτη που μου πρότεινε οτι θέλει να παει με τους φιλους του για μπαλα... με χάλασα πάρα πολύ.. Γιατι βλέπω οτι το μονο που εχει στο μυαλό του ειναι να κανειο πράγματα με αλλους! Και την Παρασκευή το πρωί που ξυπμήσαμε ημουν χαλια... και με πηραν τα κλάματα..

Μετα πολλά του ειπα οτι δεν νομίζω οτι κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια για την σχέση μας.. τον ρώτησα εαν με αγαπάει?? και οταν η απάντηση ηταν ναι.. τον ρώτησα γιατι δεν μου το λέει ποτε?? (Το εχει πει 2-3 φορες μαξ στα 2 χρονια που ειμασταν μαζι) Απάντηση:Εχεις δικιο σε αυτο ΘΑ το αλλαξω..
Τον ρώτησα εαν εχει κανενα παράπονο απο μενα κλαι μου ειπε οχι.. Του ειπα οτι εγω ομως εχω.. οτι ακόμα νιωθω μόνη μου και οτι εχει χαθεί η εμπιστσύνη μου προς το ατομο του..

Quote:

---

Originally Posted by Ντανιέλα

Θεωρητικά λέω γιατι εγω δεν νιώθω καλά.. Βλέπω απο την μερια του βελτίωση δεν λέω.. αλλα και πάλι τις πρωτοβουλίες τις παίρνω εγώ (παω κάθομαι δίπλα του, του πρωτείνω να ερθει κοντά μου κλπ) απλα αυτός ερχεται και συμβαδιζει με το καλο κλήμα που πάω να δημιουργήσω. Δεν φέρενει αντήρηση.. αλλα όμως δεν κάνει κατι και απο μόνος του..

Τήν Πέμπτη που μου πρότεινε οτι θέλει να παει με τους φιλους του για μπαλα... με χάλασα πάρα πολύ.. Γιατι βλέπω οτι το μονο που εχει στο μυαλό του ειναι να κανειο πράγματα με αλλους! Και την Παρασκευή το πρωί που ξυπμήσαμε ημουν χαλια... και με πηραν τα κλάματα..

Μετα πολλά του ειπα οτι δεν νομίζω οτι κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια για την σχέση μας.. τον ρώτησα εαν με αγαπάει?? και οταν η απάντηση ηταν ναι.. τον ρώτησα γιατι δεν μου το λέει ποτε?? (Το εχει πει 2-3 φορες μαξ στα 2 χρονια που ειμασταν μαζι) Απάντηση:Εχεις δικιο σε αυτο ΘΑ το αλλαξω..
Τον ρώτησα εαν εχει κανενα παράπονο απο μενα κλαι μου ειπε οχι.. Του ειπα οτι εγω ομως εχω.. οτι ακόμα νιωθω μόνη μου και οτι εχει χαθεί η εμπιστσύνη μου προς το ατομο του..

---

α, άρα δεν είναι να πεις πως δεν προσπαθεί...αλλά και εσύ πρέπει να δέχεσαι και να επαινείς τις προσπάθειες του, ναι όσο και αν νιώθεις πως πιέζεσαι, γιατί διαφορετικά θα του περάσεις το μήνυμα και δώρο άδωρον...

ακούγεσαι κουρασμένη, μπορεί να είναι και από τη γέννα, και από το μωρό και τη δουλειά σου ταυτόχρονα, και τη γενικότερη προσπάθεια που κάνεις να αντεπεξέλθεις σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς και νιώθεις μόνη σου στο σύνολο αυτής της προσπάθεις, ενώ ο σύζυγος σου σαφώς και δεν πέρασε αυτή τη διαδικασία, σαφώς και είναι πιο χαλαρός και έχει όρεξη για περισσότερα πράγματα, ενώ εσύ ακόμα προσπαθείς να βρεις τις ισορροπίες σου.

Αν το παραπάνω είναι το πρόβλημα σου, βασικά πως δεν μπορείς την πίεση σε όλα αυτά τα σημεία και νιώθεις παράλληλα πως οι προσπάθειες σου δεν αναγνωρίζονται, τότε άσε το ερωτικό στην άκρη (γιατί για να ανταπεξέλθεις όπως λες χρειάζεσαι καλύτερη ψυχολογία, και σαφώς δεν είναι απλά αυτό όπως το παρουσίασες, αν ισχύει αυτό το κομμάτι περί ευθυνών) και πες του να αναλάβει μεγαλύτερο κομμάτι των ευθυνών του στο σπίτι σαφώς και θες να ξεμπλοκάρεις.

Επειδή και εγώ πέρασα από αυτό το στάδιο και ήθελα να ξεμπλοκάρω, θα σου πω πως το αντιμετώπισα: γυναίκα για το σπίτι, μία φορά την εβδομάδα να κάνει τα πολλά, δεν προλάβαινα, (πες του να έρθει η μάμα του να βάλει ένα χεράκι - χαχα εγκεφαλικό, θέλει και φαί έτοιμο, αυτή τι κάνει όλη μέρα; πες της να μαγειρέψει τίποτα να σας φέρει γιατί νέα παιδιά είστε..εσείς έχετε ανάγκες - μη τρελαθούμε, να δεις αν θα ξανα έχει απαιτήσεις...),και μεσοβδόμαδα κράταγε το μωρό ο σύζυγος για καφεδάκι με φίλες, λόγω δουλειάς φαγητό κάναμε το βράδυ και μισές εγώ- μισές εκείνος...

Σάββατα βράδια baby sitter και εμείς εκτός... α και μία φορά την βδομάδα πχ. Παρασκευή βράδυ να κάτσει με το μωρό για να κάνεις beaute (βοηθάει πάρα πολύ να περιποιήσαι τον εαυτό σου ώστε όταν βγαίνετε έξω να είσαι μάνα και κουκλάρα...)

Κυριακή δεχόμασταν και φίλους και εξόδους μαζί με το μωράκι πχ. εστιατόριο, επισκέψεις σε φίλους κτλ. Δες αν μπορείτε να κοινωνικοποιηθείτε με ζευγάρια που και αυτά περνούν το ίδιο στάδιο, εγώ δεν ήξερα αλλά σίγουρα βοηθάει να μιλάς με άτομα που είναι και αυτά στην ίδια κατάσταση και πως την αντιμετωπίζουν να παίρνεις ιδέες και προτάσεις.

Χρησιμοποίησε και τη μητέρα του, εγώ δεν είχα βοήθεια να φανταστείς από κανέναν και τα μοιραζόμασταν όλα. εσύ έχεις και τη μητέρα του μπαλαντέρ...βάλτη στο παιχνίδι αν αυτό σε εξυπηρετεί...αλλά με τους δικούς σου κανόνες...άμα έρθετε να κρατήσετε το μωρό, να φέρετε και τα κολοκυθάκια σας, γιατί δεν προλάβαινα να μαγειρέψω, αν πάλι δεν θέλετε θα πάρω γυναίκα δεν πειράζει...)

και αν θέλει να βλέπει τους φίλους του, μια χαρά αλλά θα το ανταλλάξεις με κάτι, δεν θα παρακαλάς θα το λες δεδομένο, οχι σαν απαίτηση σαν συνέπεια...εσύ αυτό άρα και εγώ εκείνο (ότι και αν είναι από βόλτα μαζί ως και καφέ με τις φίλες σου ή να βάλει ένα χεράκι στο σπίτι)... α θα βγεις; "ωραία, επειδή θα προσέχω το μωρό και δεν προλαβαίνω, θα κάτσεις αύριο να κάνω περιποίηση προσώπου...ή να βγω με τα κορίτσια;" παράδειγμα...

δεν νοείται ο ένας να υποφέρει για να καλοπερνά ο άλλος...

δεν έβγαινε διαφορετικά, αν τα είχα πάρει όλα πάνω μου, θα είχα σαλτάρει από κανένα παράθυρο. Ίσως να σε βοηθήσει να ξεμπλοκάρεις λίγο αν κάνεις ένα πρόγραμμα μαζί του για να έχετε από κοινού ευθύνες...

Quote:

---

Originally Posted by kami

και αν θέλει να βλέπει τους φίλους του, μια χαρά αλλά θα το ανταλλάξεις με κάτι, δεν θα παρακαλάς θα το λες δεδομένο, οχι σαν απαίτηση σαν συνέπεια...εσύ αυτό άρα και εγώ εκείνο (ότι και αν είναι από βόλτα μαζί ως και καφέ με τις φίλες σου ή να βάλει ένα χεράκι στο σπίτι)...

δεν νοείται ο ένας να υποφέρει για να καλοπερνά ο άλλος...

δεν έβγαινε διαφορετικά, αν τα είχα πάρει όλα πάνω μου, θα είχα σαλτάρει από κανένα παράθυρο. Ίσως να σε βοηθήσει να ξεμπλοκάρεις λίγο αν κάνεις ένα πρόγραμμα μαζί του για να έχετε από κοινού ευθύνες...

---

Δεν μπορώ πια!!! (γιατι ποιο παλια δεν με πηραζε) να κάθομαι μεσα στο σπίτι όλην την ημέρα και αυτός να βγαίνει.. όχι συχνά αλλα όταν... Θέλω και εγώ λίγη διασκέδαση.. απλα πολύ φοβ'αμει οτι εαν κανονήσουμε ενα βραδι να βγαινει αυτος και ενα εγώ,,, πάλι θα φτάσουμε στον τσακωμό και στην κόντρα!! Γιαυτο του ειπα εαν ειναι να βγαινουμε την ιδια μερα με τις παρεες μας (αφού αυτό θέλουμε και το χρειαζομαστε) και να αφήνουμε το παιδι στην γυναικα..
Εγώ μόνη μεσα στο σπίτι δεν αντέχω άλλο!!

δεν υπάρχει τσακωμός και κόντρα...δεν είναι τιμωρία, είναι συνέπεια καταστάσεων, θα το κάνετε από κατανόηση όχι από διαφωνία...χρειάζεται να το διευθετήσετε με ηρεμία και καλύτερα να αναλάβει ευθύνες μες το σπίτι για να καταλάβει τι περνάς, όσο περισσότερο μπει στη θέση σου τόσο καλύτερα θα μπορεί να συμπονέσει τι συμβαίνει...

και εδώ πάει η ανταμοιβή "σ'ευχαριστώ που θα κάτσεις με το μωρό για να βγω, το έχω πολύ ανάγκη...", ποτέ με νεύρα και θυμό...

όλα λογικά, ήρεμα με συνέπεια...

Quote:

---

Originally Posted by Ντανιέλα

Δεν μπορώ πια!!! (γιατι ποιο παλια δεν με πηραζε) να κάθομαι μεσα στο σπίτι όλην την ημέρα και αυτός να βγαίνει.. όχι συχνά αλλα όταν... Θέλω και εγώ λίγη διασκέδαση.. απλα πολύ φοβ'αμει οτι εαν κανονήσουμε ενα βραδι να βγαινει αυτος και ενα εγώ,,, πάλι θα φτάσουμε στον τσακωμό και στην κόντρα!! Γιαυτο του ειπα εαν ειναι να βγαινουμε την ιδια μερα με τις παρεες μας (αφού αυτό θέλουμε και το χρειαζομαστε) και να αφήνουμε το παιδι στην γυναικα..
Εγώ μόνη μεσα στο σπίτι δεν αντέχω άλλο!!

---

Γειά σου Ντανιέλα,
από τη μια στιγμή στην άλλη, είναι δύσκολο να τ' αλλάξουμε όσα μας απασχολούν.. Το σημαντικό και το αισιόδοξο είναι, ότι λες πως βλέπεις βελτιώσεις απ' τη μεριά του!
Συνεχίζεις λοιπόν την προσπάθεια να διεκδικείς, χωρίς να φαίνεται πως οδηγείς τα πράγματα στα άκρα. Μάλλον έχει ξεπερασμένες αντιλήψεις.. μόνο που σιγά-σιγά θα
πρέπει να τις αντικαταστήσει μ' άλλες.. που είναι πιο λειτουργικές και για τους δυό σας. Μην φοβάσαι να του εξηγείς, ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό αυτό που εκείνος
έχει ανάγκη, το ίδιο ανάγκη τόχεις κι εσύ! Κι αν υπάρχει ειλικρινής κι ευχάριστη διάθεση για λύσεις, νομίζω ότι όλα διευθετούνται, απ' το να διαιωνίζονται προβλήματα! :)

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης , και μόνο που εμπιστεύεσαι το forum για σημαντικά θέματα της ζωής σου, εγώ θα πήγαινα σε πνευματικό ή σε ψυχολόγο για να ηρεμήσω και να πάρω ήρεμη τις αποφάσεις, ο καθένας κρίνει από τις εμπειρίες του, μόνο ένας άνθρωπος που έχει δουλέψει με πολλούς ανθρώπους μπορεί να σε βοηθήσει, στην τελική σκέψου και το μωρό σου, τι χρωστάει ένα βρέφος 2,5 μηνών να πληρώνει τα "σπασμένα" των γονιών του, το παιδί θέλει δύο, το τονίζω δύο, ισορροπημένους γονείς, αλλιώς θα καταντήσει ανισόρροπο, η μητρότητα θέλει θυσίες, ξέχνα τις εξόδους μάνα με 2,5 μηνών παιδί ,
το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης
Και ναι και οι άντρες περνούν κρίση μετά τον τοκετό. Και επιλόχειο κατάθλιψη. Η σύλληψη και η γέννηση ενός παιδιού αλλάζει τις μέχρι τότε ισορροπίες στο γάμο. Το παιδί γίνεται τώρα προτεραιότητα , όχι εσύ , ο άντρας και η διασκέδασή σας. Εσύ θέλεις να παραμείνετε όπως όταν γνωριστήκατε. το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης

cina δεν νομίζω ότι ταιριάζουν χαρακτηρισμοι και αναθέματα. Δεν νομίζω επίσης ότι μπορείς να κρίνεις και μάλιστα εκ μακροθεν ποιος ειναι ακατάλληλος για γονιος και να το του κοπανάς με τετοιο τρόπο.
Δε νομίζω ότι το πρόβλημα της θεματοθέτριας είναι το ποσο βγαίνει, αλλά ότι δεν νιώθει την συμμετοχή και την αγάπη του άντρα της. Και σε μια τοσο σημαντικη , ομορφη αλλά και δυσκολη φαση της ζωης σου, που καλεισαι να συνειδητοποιησεις και να μάθεις τον νέο σου ρόλο, ειναι φυσικο να έχεις την ανάγκη του συντρόφου σου δίπλα σου να δίνει το παρων του. Ίσως και οι δυο τους δεν ήταν έτοιμοι για την μετάβαση σε μια νέα κατάσταση με ενα μωρο και η σχέση τους μπορει να μην είναι τοσο δυνατή να την στηρίξει.
Ίσως η κοπέλα περνάει μια δύσκολη περίοδο και τραγικοποιει λιγο τις καταστάσεις και αυτο που βιώνει. Αλλά το να βγάλουμε εύκολα συμπεράσματα και να την στήσουμε στον τοιχο, θέλεις να μου πεις τι αποτελεσμα μπορει να έχει?
Δεν καταλαβαίνω τα εύκολα κατηγορώ. Είσαι γονιος ? απο ποια θέση ρίχνεις τοσα βέλη?

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Δεν καταλαβαίνω τα εύκολα κατηγορώ. Είσαι γονιος ? απο ποια θέση ρίχνεις τοσα βέλη?

---

Απο το αναμαρτητου βεβαιως βεβαιως!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by cina

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης
.

---

cina, νομίζω πολλά νεύρα έχεις. Για πήγαινε κανένα τζύμ να χαλαρώσεις. Τέτοιες συμπεριφορές και απαντήσεις είναι απαράδεκτες.