Άγγελε τι φάρμακα πάιρνεις αν επιτρέπεται? Τώρα βιώνω κι εγώ μια βαρύτατη υποτροπή που με έχει καθηλώσει. Ελπίζω τα φάρμακα να λειτουργήσουν και πάλιQuote:
Originally Posted by aggelos11
Printable View
Άγγελε τι φάρμακα πάιρνεις αν επιτρέπεται? Τώρα βιώνω κι εγώ μια βαρύτατη υποτροπή που με έχει καθηλώσει. Ελπίζω τα φάρμακα να λειτουργήσουν και πάλιQuote:
Originally Posted by aggelos11
zolotrin 125 μγ κι παμε για αυξηση
Γιατί αύξηση Άγγελε? Απ' ότι έχω καταλάβει από τα γραφόμενά σου, το φάρμακο έχει λειτουργήσει αποτελεσματικά. Όχι? Εγώ στο παρελθόν έχω κάνει τρεις θεραπείες με λαντοζ (20 μγ), σε διαφορετικές δοσολογίες, δυστυχώς αυξανόμενες. Την τελευταία φορά (2013) μου προτάθηκε εφεξορ και ρεμερον αλλά κώλωσα και συζήτησα με το γιατρό να εμμείνω στο λαντοζ που είχα δει ότι λειτουργεί. Βέβαια αργούσε αρκετά να δράσει κι εγώ στο μεσοδιάστημα έκανα Ιώβια υπομονή. Πλέον όμως τα κουράγια μου δυστυχώς με εγκατέλειψαν. Έχω κυριευτεί τόσο απ' την κωλαρρώστια που θα πάρω ευχαρίστως ότι μου συνταγογραφηθεί αρκεί να συνέλθω κάπως. Εσύ είχες μόνο ιδεοληψίες ή και κρίσεις πανικού? Εγώ για πρώτη φορά αναπτύσσω φοβίες που τείνουν σε κρίσεις πανικού δηλ. φοβάμαι τα μαγαζιά, τα μμμ, τη δουλειά μου. Σκέφτομαι προκαταβολικά ότι δεν μπορώ να πάω κι έτσι όταν καλούμαι να πάω, δυσφορώ. Δεν ξέρω εάν έτσι είναι οι κρίσεις. Πάντως μέχρι τώρα δεν είχα κι έτσι στενοχωριέμαι που το πρόβλημά μου μετά από τόσα χρόνια αντί να συρρικνώνεται, διευρύνεται.Quote:
Originally Posted by aggelos11
Marouliw εσύ αντέχεις ακόμα χωρίς φάρμακα? Αυτό θα ήταν πολύ θετικό. Θα ήταν ίσως ενδεικτικό ότι το ελέγχειςQuote:
Originally Posted by marouliw
Πιέζομαι πολυ πολυ παρα πολυ γιατί πλέον οι ιδεοληψίες μου αφορούν τα πάντα: Να το κάνω αυτό ετσι η αλλιώς, ήθελα να το πω αυτό η δεν ήθελα, μήπως ειμαι κακός άνθρωπος και βοηθάω τους άλλους καταναγκαστικα,μήπως δεν μαρεσει να ζω, μήπως με πιεζουν όλοι, μήπως δεν θέλω το μωρο της αδερφης μου και μήπως γενικά δεν θελω να γινω μανα μήπως και το μετανιώσω αν γίνω, μήπως τα θέλω ολα τέλεια κάτι το οποίο δεν γίνεται διότι δεν γίνονται ολα τέλεια και τελικά πάθω τρελλα η νευρικό κλονισμό, μήπως με πνίξει η όλη καθημερινότητα και δεν αντέξω, μήπως φτάσω σε σημείο να μην αντέχω άλλο τον εαυτό μου και τις σκεψεις μου.....δεν ξερω ολαυτα και αλλα πολλά με έχουν τρελλανει και κουρασει......φοβαμαι μήπως αλλάξω σιγά σιγά χαρακτήρα λόγω των ιδεοληψιων......δεν ξέρω αν υπάρχει πιθανότητα για κάτι τέτοιο αλλα φοβαμαι
Φάρμακα δεν παίρνεις? Εγώ έχω τέτοια ένταση με τις ιδεοληψίες, τα σωματικά και το άγχος που έχει βαρέσει κόκκινο, ταβάνι κλπ τις τελευταίες μέρες, που αύριο ξεκινώ. Με πολλή υπομονή ξανά, μέχρι να δράσουν. Και με την ελπίδα και πίστη ότι θα δράσουν. Δεν αντέχω πια! Με σιχάθηκα!Quote:
Originally Posted by marouliw
Θα ξεκινήσω αυτές τις μέρες....αλλα θεωρώ ότι δεν θα βοηθήσουν....εσενα στα έδιωξαν ολα δλδ?
Στο παρελθόν ναι. Σιγά σιγά βλέπεις βελτίωση στο συναίσθημα, σαν να παίρνεις λίγη δύναμη, η ένταση γίνεατι πιο υποφερτή, το μυαλό ηρεμεί κι οι ιδέες καταλαγιάζουν, μέχρι που εξαλείφονται τελείως.
Βέβαια και πάλι χρόνο θέλει. Και υπομονή. Μην περιμένεις θαύματα
Ναι αλλά μετα πάλι τα ίδια...αυτο ειναι το γαμωτο......πρεπει να μάθουμε επιτελους ότι αυτές οι σκεψεις δεν μας βελτιώνουν, δεν είναι βοηθητικές αλλα ανούσιες όπως και ακίνδυνες και το μόνο που καταφέρνουν ειναι να μας τρομοκρατούν και να μας αγχώνουν......επισης όλοι τις κάνουν αυτές τις σκεψεις.....εχω ρωτήσει άπειρο κόσμο και όλοι τις κάνουν και εγώ πάντα τις έκανα....απλα δεν δίνουν σημασία αποτι μου λένε διότι προτιμούν να ζήσουν τη ζωή τους παρα να εστιάζουν σαυτες τις σκεψεις...απλά τις κάνουν και δεν κολλάνε σαυτες.....μια φιλη μου μου είχε πει παλιότερα πριν πάθω ιψδ ότι στην καφετερεια σκεφτόταν να αρχίσει να ουριαζει.....αλλα μου το έλεγε γελώντας....ποτε δεν την τρόμαζε αυτή η σκέψη.....πρεπει λοιπόν να κουλαρουμε λιγο και να σκεφτούμε ναι οκ κάνω αυτές τις σκεψεις αλλα βαριέμαι να ασχοληθω μαυτες.....τοσο καιρό που ασχολιομουν τι κέρδισα? Τίποτα......επισης η διαφορα με εμάς και τους άλλους που κάνουν αυτές τις σκεψεις ειναι ότι εμείς επεκτείνουμε σαυτες δλδ πάμε απο μια απλή σκέψη και μέσω της φαντασίας μας φτάνουμε στο χειρότερο σενάριο αυτής της σκέψης......ελπίζω να είναι κατανοητά τα οσα γράφω.....
Αυτή τη στιγμή ειμαι στην μπαλκοναρα της αδερφης μου και αράζω, κάνω το τσιγάρακι μου και δεν με νοιάζει τπτ......και να μου πεις έρχεται το τελος του κόσμου μπορεί να μην νοιαστω.....και να με πεις κλεφτρα ή κακια χωρίς να ειμαι χε@@κα.....και να μου πεις αυτό δεν το έκανες σωστά ούτε που θα με νοιάξει.....και να μου πεις ότι ειμαι στο τελευταίο στάδιο τρέλας εγώ δεν θα νοιαστω.....διοτι θέλω και λιγο να χαλαρώσω, να κάνω ενα διάλειμμα απαυτες τι σκεψεις......και ξερω ότι μετα απο λιγο πάλι το μυαλό μου θα παίζει με τρελα σενάρια οποτε τώρα κάνω ενα 20 λεπτό διαλειμμα γτ βαρέθηκα.....ετσι ειναι η μερα μου και μένα....ολη μερα με μη βοηθητικές και βλακωδεις, ανούσιες σκεψεις......δεν περνάω καλά, ζορίζομαι αλλα ξεκλεβω κάποια στιγμη στη μερα λέγοντας " και τι θα γίνει άμα δεν σκέφτομαι για λιγο?! Δεν μου αξίζει να χαλαρώσω? Δεν μου αξίζει να χαρώ έστω και μισή ωρα τη μέρα? Εδώ οι κλέφτες και οι κακοποιοί χαίρονται....αυτοι που μας κυβερνούν χαίρονται........ γιατί δλδ εγώ που τουλάχιστον ακόμη δεν έχω κάνει κάτι να ειμαι όλη μέρα μεσα στις τύψεις, το αγχος, το φοβο και τις ενοχες......ας προσποιηθώ ότι δεν με νοιάζει τπτ εστω και για 10 λεπτά...δυστυχώς περναμε δύσκολα αλλα καποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι μόνο σε εμάς κάνουμε κακό.....ολοι οι άλλοι παρόλο που στεναχωριούνται για μας και θέλουν να μας βοηθήσουν περνανε μια χαρά παρα τα ολα προβλήματα.....κανένας γιατρός κανένας μα παρα μόνο ο ίδιος μας ο εαυτός μπορεί να μας λύσει τα προβλήματα μας....ολα τα αλλα ειναι απλά βοηθήματα......
......
To 20 λεπτο διάλειμμα να μπορούμε σιγά σιγά να αυξάνουμε μέχρι να το κάνουμε 24ώρο.
Παραδοσιακά το διάλειμμα μου το έχω πριν την ώρα του ύπνου στο κρεβάτι. Εκεί προσπαθώ κάθε σκέψη να φύγει και να μπορέσω να κοιμηθώ.
Στο κρεβάτι προσπαθώ να νιώθω ότι τίποτα δεν μπορεί να μου καταβάλει το μυαλό, φτιάχνω τον δικό μου κόσμο και σ' αυτόν ζω μέχρι να ξυπνήσω και να επανέλθω στη πραγματικότητα.
Ε αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι....εσυ κανεις και αγωγή? Έχεις βαριάς μορφής ιψδ?
Έτσι ήμουν κι εγώ μέχρι χθες. Προσπαθούσα να ηρεμήσω λίγο προς το βράδυ για να κοιμηθώ. Και το είχα πετύχει μέχρι χθες. Χθες δεν ξέρω τί έγινε και ξυπνούσα μες τη νύχτα πολλές φορές τίγκα στο άγχος, σε υπερένταση. Και χέστηκα στην κυριολεξία! Είπα δεν μου φτάνει όλη η μέρα που βασανίζομαι, τώρα θα χάσω και τον ύπνο? ΕΛΕΟΣ!!!!Quote:
Originally Posted by Astrolavos
Χαίρομαι ειλικρινά που μπορείς και το κάνεις. Εγώ έχω την τάση να βουλιάζω τόσο στο πρόβλημα που εγκλωβίζομαι τελείως και δεν μπορώ να λειτουργήσω καθόλου. Κι εκεί μπαίνουν τα φάρμακα....Quote:
Originally Posted by marouliw