καρβουνα αναμμενα.......

[aggelos11]

Δεν θα παθεις κλονισμο αυτο ειναι το μονο σιγουρο.Αστα να τρεχουν σαν σκεψεις.Κι οι απλοι ανθρωποι τα σκεφτονται.Απλα η δυσλειτουργια σε εμας εντοπιζεται στο οτι φοβομαστε πολυ αυτες τις σκεψεις μας.

[marouliw]

Απο σκέφτομαι μαζί και τα δικα μου και είναι και αυτές οι σκατοσκεψεις μαζί και πολλές φορές ζορίζομαι......εσυ το ελέγχεις τώρα? Έχεις επιστρεψει στην καθημερινοτητα σου?

[aggelos11]

Ναι πανω κατω το ελεγχω μετα απο καμποσους μηνες.Αλλα ειναι υπουλο πραγμα.Αλλαζει συνεχεια μορφες και προσπαθει να σε τρομαξεει για να του απαντησεις κι ετσι να δυναμωσει κι να σε κανει σκλαβο του.Απλα φροντιζω να μην στεναχωριεμαι και να μην πιεζομαι πολυ γιατι παντα παραμονευει.Πριν λιγες μερες ζοριστηκα παλι κι τωρα προσπαθει να με ριξει,αλλα τωρα πια το εμαθα κι δεν του απανταω οσο τρομακτικο κι αν γινεται καποιες φορες.Για την ακριβεια μου θυμιζει ενα τερατακι-πνευμα απο ενα anime που βλεπα πολυ ως πιτσιρικας.Κοιτα απο 5:10 εως 7:30.Το συγκεκριμενο φρικιαστικο τερατακι αλλαζει συνεχεια προσωπα για να σε τρομαξει κι εσυ πρεπει να παραμεινεις ψυχραιμος απεναντι του για να μην σε κανει σκλαβο του.
Οποιος εχει σε εξαρση ιδψ μην δει καλυτερα το βιντεακι γιατι εμενα με ειχε τρομαξει πολυ:P

https://www.youtube.com/watch?v=bN2a1kJ7AS4

[marouliw]

Ωραία δεν το βλέπω....εμενα τώρα έχε πάρει μια αλλη μορφή.....του στυλ να ασχολουμε με ανούσια πράγματα πχ να θέλω να ακούσω τι λέει ο άλλος, να θέλω να δω κάτι που το προσπέρασα, να θέλω να θυμηθώ κάτι και οταν δεν μπορώ να παίζουν τα νεύρα μου, η οταν δεν μακουει καποιος τι ειπα και το προσπερναει να παιζουν τα νευρα μου.......τωρα που ειμαι για καφέ είμαστε μένα φίλο και θέλω να του βγάλω τα φρύδια δεν μπορώ να τα βλέπω έτσι ( χαχα πλακιτσα)....ακουγεται απλή αυτή η μορφή που εχω σήμερα αλλα ειναι εξαιρετικά σπαστικιά......σαν να θέλω να έχω τον έλεγχο σε ολα.....

[aggelos11]

Ειναι απλα σκεψεις.Αστες να ερχονται.Πιστεψε με θα βαρεθουν κι θα φυγουν,αν οχι σε δεκα λεπτα σε μια ωρα,αν οχι σε μια ωρα σε μια μερα,αν οχι σε μια μερα σε ενα μηνα κλπ.Απλα μην τους απαντας με λογικη.Δεν εχει νοημα.Οσο δεν τους απαντας τοσο πιο πολυ θυμωνουν αλλα μετα βαριουνται κι φευγουν.Απλα πες στον εαυτο σου οτι οκ τα σκεφτομαι αυτα...ε και τι να κανουμε,αφου θελει ο εαυτος μου να τα σκεφτομαι ας ερχονται.Δεν γινεται αλλιως.Απλα μην απαντας και εχε υπομονη

[magistra]

προς ολους οσους πασχουν απο ιψδ...εσεις μπαινετε στην διαδικασια να αναιρεσετε το παραλογο περιεχομενο των σκεψεων σας???????????????????????????????????????????? ??

[aggelos11]

Μην μπαινεις στην παγιδα να αναιρεις το παρολογο των σκεψεων σου!!!!!!!!!!!!Αυτο συντηρει την ιδεοληψια...αστην να τρεχει μεχρι να βαρεθει κι να φυγει.Το ξερω οτι ειναι δυσκολο αλλα ειναι ο μονος τροπος.Απευθυνσου σε εναν γνωσιακο ψυχολογο να στα πει.Εγω απαντουσα λογικα στην ιδεοληψια κι αυτη συνεχιζε να με ενοχλει.Οταν σταματησα να της απαντω κι σταματησα να σπαταλαω τον χρονο μου κι αυτη εξασθενισε.Το να απαντησεις ειναι το χειροτερο που μπορεις να κανεις!!!!!!!!

[magistra]

[QUOTE=aggelos11;562163]Μην μπαινεις στην παγιδα να αναιρεις το παρολογο των σκεψεων σου!!!!!!!!!!!!Αυτο συντηρει την ιδεοληψια...αστην να τρεχει μεχρι να βαρεθει κι να φυγει.Το ξερω οτι ειναι δυσκολο αλλα ειναι ο μονος τροπος.Απευθυνσου σε εναν γνωσιακο ψυχολογο να στα πει.Εγω απαντουσα λογικα στην ιδεοληψια κι αυτη συνεχιζε να με ενοχλει.Οταν σταματησα να της απαντω κι σταματησα να σπαταλαω τον χρονο μου κι αυτη εξασθενισε.Το να απαντησεις ειναι το χειροτερο που μπορεις να κανεις!!!!!!!![/QUO

η αναιρεση ειναι κατι που γινεται εντελως αυτοματα...δεν ελεγχεται....αυτο ειναι αλλωστε και το ατερμονο βασανιστηριο....εσυ οταν σου ερχονται οι σκεψεις τι κανεις?καταρχην σκεφτεσαι χωρις διακοπη?????????

[aggelos11]

Ναι κι εμενα στις αρχες μου ερχοταν αυτοματα.Αλλα μετα σιγα σιγα αρχισα να μην επιτρεπω στον εαυτο μου να απανταει με το να λεω π.χ την λεξη stop.Ειναι πολυ καλο κολπακι.Μαθαινεις να δαμαζεις τις ανεραισεις.Εγω οταν μου ερχονται καποιες φορες τρομαζω αλλες γελαω κι αλλες σφυριζω αδιαφορα.Ποτε ομως πλεον δεν απανταω.Το χω παρει πατριωτικα πια κι δεν αφηνω την ιδψ να με κανει παιχνιδι της.Ναι καποιες φορες ειναι τρομακτικο..ναι μπορει να κρατησει για λιγη ωρα ο τρομος αλλα ξερεις κατι...μετα απο λιγο περναει κι επανερχεσαι κι σκεφτεσαι με τι βλακειες τρομαξα 5 λεπτα πριν.

[marouliw]

Εσυ άγγελε κανεις καιρό την αγωγή σου?

[aggelos11]

3 μηνες περιπου

[marouliw]

Και μόλις είδες ότι ήταν σε έξαρση τοτε πήρες φάρμακα? Η περίμενες μεχρι να φτασει στο έσχατο σημείο της η ασθενεια για να πάρεις? Πχ πέρασαν χρόνια με υφέσεις και εξάρσεις μέχρι να αποφασίσεις να πάρεις?

[aggelos11]

Ναι παρα πολλα χρονια.Για την ακριβεια εμενα μου ξεκινησε καπου στα 11 με αφορμη το σπασιμο του χεριου μου.Ειχα εξαρσεις κι υφεσεις απο τοτε μεχρι τα 17 αλλα δεν καταλαβαινα τι μου συνεβαινε κι δεν πολυεδινα κι σημασια.Απο τα 17 κι μετα η κατασταση χειροτερεψε πολυ με βαριες υποτροπες,με την τελευταια που ηταν η πιο σκληρη και μακρας διαρκειας να με στελνει τελικα στον ψυχολογο κι τον γιατρο.Τωρα πια παιρνω τα φαρμακα μου,προσπαθω να μην αφηνω την οσιντι να μου τρωει χρονο και ποιοτητα απ την ζωη μου και περιμενω με υπομονη να βγουν μονιμες θεραπειες που μας θα μας επαναφερουν πληρως και θα μας κανουν να χαιρομαστε την ζωη οπως πριν αρρωστησουμε.

[Delmem080319a]

Αλλα ειναι υπουλο πραγμα.Αλλαζει συνεχεια μορφες και προσπαθει να σε τρομαξεει για να του απαντησεις κι ετσι να δυναμωσει κι να σε κανει σκλαβο του.Απλα φροντιζω να μην στεναχωριεμαι και να μην πιεζομαι πολυ γιατι παντα παραμονευει.Πριν λιγες μερες ζοριστηκα παλι κι τωρα προσπαθει να με ριξει,αλλα τωρα πια το εμαθα κι δεν του απανταω οσο τρομακτικο κι αν γινεται καποιες φορες.

Ο Άγγελος τα λέει πολύ σωστά, μαθαίνουμε να μην απαντάμε στις σκέψεις ούτε να μας τρομάζουν, με τον καιρό συνειδητοποιείς ολοένα και περισσότερο ότι μπορείς να μην εγκλωβίζεσαι σε αυτό, το αφήνεις να περνά με ψυχραιμία και το άγχος υποχωρεί.

[Delmem080319a]

Ειναι απλα σκεψεις.Αστες να ερχονται.Πιστεψε με θα βαρεθουν κι θα φυγουν,αν οχι σε δεκα λεπτα σε μια ωρα,αν οχι σε μια ωρα σε μια μερα,αν οχι σε μια μερα σε ενα μηνα κλπ.Απλα μην τους απαντας με λογικη.Δεν εχει νοημα.Οσο δεν τους απαντας τοσο πιο πολυ θυμωνουν αλλα μετα βαριουνται κι φευγουν.Απλα πες στον εαυτο σου οτι οκ τα σκεφτομαι αυτα...ε και τι να κανουμε,αφου θελει ο εαυτος μου να τα σκεφτομαι ας ερχονται.Δεν γινεται αλλιως.Απλα μην απαντας και εχε υπομονη

Μην μπαινεις στην παγιδα να αναιρεις το παρολογο των σκεψεων σου!!!!!!!!!!!!Αυτο συντηρει την ιδεοληψια...αστην να τρεχει μεχρι να βαρεθει κι να φυγει.Το ξερω οτι ειναι δυσκολο αλλα ειναι ο μονος τροπος.Απευθυνσου σε εναν γνωσιακο ψυχολογο να στα πει.Εγω απαντουσα λογικα στην ιδεοληψια κι αυτη συνεχιζε να με ενοχλει.Οταν σταματησα να της απαντω κι σταματησα να σπαταλαω τον χρονο μου κι αυτη εξασθενισε.Το να απαντησεις ειναι το χειροτερο που μπορεις να κανεις!!!!!!!!

Ναι κι εμενα στις αρχες μου ερχοταν αυτοματα.Αλλα μετα σιγα σιγα αρχισα να μην επιτρεπω στον εαυτο μου να απανταει με το να λεω π.χ την λεξη stop.Ειναι πολυ καλο κολπακι.Μαθαινεις να δαμαζεις τις ανεραισεις.Εγω οταν μου ερχονται καποιες φορες τρομαζω αλλες γελαω κι αλλες σφυριζω αδιαφορα.Ποτε ομως πλεον δεν απανταω.Το χω παρει πατριωτικα πια κι δεν αφηνω την ιδψ να με κανει παιχνιδι της.Ναι καποιες φορες ειναι τρομακτικο..ναι μπορει να κρατησει για λιγη ωρα ο τρομος αλλα ξερεις κατι...μετα απο λιγο περναει κι επανερχεσαι κι σκεφτεσαι με τι βλακειες τρομαξα 5 λεπτα πριν.

Συμφωνώ σε όλα και επαυξάνω, αυτός είναι ο τρόπος που σε κάνει σιγά-σιγά πιο δυνατό, κατανοείς με ψυχραιμία τι συμβαίνει, ακόμα και αν είναι λίγο τρομακτικό στην αρχή, ύστερα βλέπεις ότι δεν είναι τίποτα. Θέλει μια εκπαίδευση του εαυτού μας, καθημερινά, δε γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά μαθαίνεται και τα αποτελέσματα είναι πολύ θετικά.