ενα λαθος που γινεται στο φορουμ

Quote:

---

Originally posted by 2sweet2b4go10

Quote:

---

Originally posted by click
οκ crystal clear.
ετσι εξηγειται γιατι καθολου δε συνεννοουμαστε τοση ωρα.

διαφωνουμε οριζοντιως και καθετως στο τι σημαινει ευτυχισμενος ανθρωπος.

---

ναι, μονο που παρελειψες να μας πεις τι σημαινει ευτυχισμενος ανθρωπος για σενα και κυριως, το ΠΩΣ ΕΣΥ, καθοριζεις την δυστυχια καποιου αλλου.... ενδεια επιχειρηματων μου φαινεται εμενα...

---

μονο εσυ εχεις επιχειρηματα και οσους διαφωνουν τους πυροβολεις?

ευτυχισμενος ανθρωπος δεν αφηνεται να φτασει 200 κιλα. δεν αφηνεται να γινει παχυσαρκος.
δεν προτιμα το χλαπακιασμα απο την υγεια και τη μακροημερευση.
δεν προτιμα το χαμπουργκερ απο το να μπορει να ανεβει μια σκαλα σαν ανθρωπος, να παιξει με το παιδι του, να παει παραλια και να περπατησει, να κανει 10 βηματα χωρις να ποναει.
δεν προτιμα το παστιτσιο απο το να μη χρειαζεται να περιμενει το θανατο καθε μερα.

ευτυχισμενος ανθρωπος δεν ταχει γραμμενα ολα στα @@, αρκει να τρωει πολυ.

οι παχυσαρκοι εχουν προβληματα βαθια και αλυτα, γιαυτο ξεσπουν σε καταχρησεις και δε φροντιζουν για την υγεια τους.

φυσικα, εχεις καθε δικαιωμα να λες οτι ειναι ευτυχισμενοι και τους χαλανε την ευτυχια οι κακοι ρατσιστες και τα προτυπα ομορφιας.

καλο βραδυ

επαναλαμβανω,το ανέφερα και πιο πανω.
οι αλλοι μας συμπεριφερονται οπως τους επιτρεπουμε να μας συμπεριφερονται.αν καποιος ειναι ακομπλεξαριστος,ισορροπημ� �νος,καλα με τον εαυτο του και ευτυχισμενος στα 80-90-100 κιλα κανενας δεν τον κοροιδευει.απεναντιας,οι αλλοι του φερονται φυσιολογικα και δεν θελουν να τον αλλαξουν,καμια φορα χανουν και τη γοητεια τους.υπαρχουν απειρα τετοια παραδειγματα γυρω μας.Οι υπερβαροι που εχουν εμμονη με το βαρος τους αντιμετωπιζουν προβλημα ενταξης στην κοινωνια.τα προτυπα ομορφιας υπαρχουν και καθε νοημων ανθρωπος αντιλαμβανεται οτι δεν υπαρχουν αναγκαστικα για να τα φτασουμε,δεν ειμαστε υποχρεωμενοι να ειμαστε τελειοι.Με την ιδια λογικη να παμε ολοι να κανουμε πλαστικες στη μυτη και στα χειλια για να αποκτησουμε τα αντιστοιχα χαρακτηριστικα της Nicole Kidman και της Angelina Joli.

Quote:

---

Originally posted by click
μονο εσυ εχεις επιχειρηματα και οσους διαφωνουν τους πυροβολεις?

ευτυχισμενος ανθρωπος δεν αφηνεται να φτασει 200 κιλα. δεν αφηνεται να γινει παχυσαρκος.
δεν προτιμα το χλαπακιασμα απο την υγεια και τη μακροημερευση.
δεν προτιμα το χαμπουργκερ απο το να μπορει να ανεβει μια σκαλα σαν ανθρωπος, να παιξει με το παιδι του, να παει παραλια και να περπατησει, να κανει 10 βηματα χωρις να ποναει.
δεν προτιμα το παστιτσιο απο το να μη χρειαζεται να περιμενει το θανατο καθε μερα.

ευτυχισμενος ανθρωπος δεν ταχει γραμμενα ολα στα @@, αρκει να τρωει πολυ.

οι παχυσαρκοι εχουν προβληματα βαθια και αλυτα, γιαυτο ξεσπουν σε καταχρησεις και δε φροντιζουν για την υγεια τους.

φυσικα, εχεις καθε δικαιωμα να λες οτι ειναι ευτυχισμενοι και τους χαλανε την ευτυχια οι κακοι ρατσιστες και τα προτυπα ομορφιας.

καλο βραδυ

---

για αλλη μια φορα αποδεικνυεις οτι δεν θελεις να καταλαβεις τι λεμε (γιατι εισαι αρκετα εξυπνη για να τα καταφερεις αν το θελησεις)

η σμαρτ διαφωνει μαζι μου αλλα κανουμε συζητηση οπως βλεπεις γιατι συζητα με επιχειρηματα.
εσυ συζητας με τσιτατα πουε χεις στο μυαλο σου οπως : ο παχυσαρκος προτιμα το χλαπακιασμα απο την υγεια του"
"ο παχυσαρκος προτιμα το χαμπουργκερ απο το παιχνιδι με το παιδι του"
απορω, αν εσυ σαν παχυσαρκη εχεις τοσο χαμηλη εικονα για τον εαυτο σου.....


μπορεις να καταλαβεις ενα απλο πραγμα?
ειναι ενα πραγμα το
γιατι οδηγειται καποιος στην προσληψη βαρους και ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟ ΕΙΠΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΑΛΛΑ ΕΚΑΝΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΔΕΣ ΚΙ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΝΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ 200 ΚΙΛΩΝ.
κι εσυ εισαι υπερβαρη κλικ και ησουν περισσοτερο πριν. θεωρεις οτι ειχες γραμμενη στα @@ σου την υγεια σου και πεθαινες καθε μερα? μηπως υπερβαλεις?

ενα διαφορετικο πραγμα ειναι ομως, το τι κανει καποιον ανθρωπο δυστυχισμενο απο την σχεση του με το φαγητο.

Quote:

---

Originally posted by 2sweet2b4go10

Quote:

---

Originally posted by click
μονο εσυ εχεις επιχειρηματα και οσους διαφωνουν τους πυροβολεις?

ευτυχισμενος ανθρωπος δεν αφηνεται να φτασει 200 κιλα. δεν αφηνεται να γινει παχυσαρκος.
δεν προτιμα το χλαπακιασμα απο την υγεια και τη μακροημερευση.
δεν προτιμα το χαμπουργκερ απο το να μπορει να ανεβει μια σκαλα σαν ανθρωπος, να παιξει με το παιδι του, να παει παραλια και να περπατησει, να κανει 10 βηματα χωρις να ποναει.
δεν προτιμα το παστιτσιο απο το να μη χρειαζεται να περιμενει το θανατο καθε μερα.

ευτυχισμενος ανθρωπος δεν ταχει γραμμενα ολα στα @@, αρκει να τρωει πολυ.

οι παχυσαρκοι εχουν προβληματα βαθια και αλυτα, γιαυτο ξεσπουν σε καταχρησεις και δε φροντιζουν για την υγεια τους.

φυσικα, εχεις καθε δικαιωμα να λες οτι ειναι ευτυχισμενοι και τους χαλανε την ευτυχια οι κακοι ρατσιστες και τα προτυπα ομορφιας.

καλο βραδυ

---

για αλλη μια φορα αποδεικνυεις οτι δεν θελεις να καταλαβεις τι λεμε (γιατι εισαι αρκετα εξυπνη για να τα καταφερεις αν το θελησεις)

η σμαρτ διαφωνει μαζι μου αλλα κανουμε συζητηση οπως βλεπεις γιατι συζητα με επιχειρηματα.
εσυ συζητας με τσιτατα πουε χεις στο μυαλο σου οπως : ο παχυσαρκος προτιμα το χλαπακιασμα απο την υγεια του"
"ο παχυσαρκος προτιμα το χαμπουργκερ απο το παιχνιδι με το παιδι του"
απορω, αν εσυ σαν παχυσαρκη εχεις τοσο χαμηλη εικονα για τον εαυτο σου.....

---

πωπω ελεος δεν καταλαβαινεις?
αυτα που εβαλες σε εισαγωγικα ειναι για τον ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ ευτυχισμενο παχυσαρκο που ΕΣΥ αναφερες οτι υφισταται και του φταιει ο ρατσισμος για τη οποια δυστυχια του.
εγω δεν πιστευω ΚΑΝ οτι υπαρχει τετοιο ατομο.
ποσο μαλλον να πιστευω οτι οι παχυσαρκοι προτιμανε το χαμπουργκερ απο την υγεια.

100 κουβεντες για να καταλαβεις 2 βασικα πραγματα.

ο παχυσαρκος εχει προβλημα, ειχε ηδη προβλημα πριν γινει παχυσαρκος, στα προβληματα του προσθεσε ο ΙΔΙΟΣ με ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΥΘΥΝΗ (οσο και αν σε πειραζει αυτο, ΝΑΙ και εσυ εχεις ευθυνη οπως και η βουλιμικη και η ανορεξικη) αλλο ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ προβλημα, την παχυσαρκια.

ουγκαμπουγκα και ακομα τα ιδια λεμε

Θα μιλήσω με βάση την προσωπική μου εμπειρία. Όταν είμαι χαρούμενη, γεμάτη, κινητική, δεν με ενδιαφέρει το φαγητό. Θυμάμαι τον εαυτό μου να σκέφτομαι, α, ξέχασα να φάω. Όταν πάλι είμαι στεναχωρημένη, προβληματισμένη, δύσθυμη, τότε, ναι, τρώω και τρώω πολύ.
ʼρα θα πω, με βάση πάντα τη δική μου εμπειρία, ότι όταν είμαι καλά ψυχολογικά, αυτό φαίνεται και στη διατροφή και στο σώμα μου. Για μένα πάντα μιλάω, δεν κάνω γενικεύσεις.

Quote:

---

Originally posted by click
πωπω ελεος δεν καταλαβαινεις?
αυτα που εβαλες σε εισαγωγικα ειναι για τον ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ ευτυχισμενο παχυσαρκο που ΕΣΥ αναφερες οτι υφισταται και του φταιει ο ρατσισμος για τη οποια δυστυχια του.
εγω δεν πιστευω ΚΑΝ οτι υπαρχει τετοιο ατομο.
ποσο μαλλον να πιστευω οτι οι παχυσαρκοι προτιμανε το χαμπουργκερ απο την υγεια.

100 κουβεντες για να καταλαβεις 2 βασικα πραγματα.

ο παχυσαρκος εχει προβλημα, ειχε ηδη προβλημα πριν γινει παχυσαρκος, στα προβληματα του προσθεσε ο ΙΔΙΟΣ με ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΥΘΥΝΗ (οσο και αν σε πειραζει αυτο, ΝΑΙ και εσυ εχεις ευθυνη οπως και η βουλιμικη και η ανορεξικη) αλλο ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ προβλημα, την παχυσαρκια.

ουγκαμπουγκα και ακομα τα ιδια λεμε

---

οντως τα ιδια λεμε αλλα εσυ δεν διαβαζεις τι σου απαντανε οι αλλοι απλα επαναλαμβανεις αυτο που εχεις στο μυαλο σου...
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΠΑΧΥΣΑΡΚΟΥ Η ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΠΕΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!! ΠΟΙΑΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ./ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ?

αλλο λεω και δεν εννοεις να αντιληφθεις.
πες οτι ο χ παχυσαρκος εχει καποιια θεματα που τον οδηγουν στην υπερκαταναλωση τροφης
αυτα τα προβληματα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΜΕΝΗ ΣΕ ΘΕΡΜΙΔΕς, ΕΙΝΑΙ "ΚΑΠΟΙΑ" ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.
αλλος τρωει επο αγχος, αλλος γιατι 'εχει νεα κενο εδω", αλλος γιατι εχει υπερβολικο συναισθημα που δεν θελει η δεν μπορει να εκφρασιε κιαι το τρωει, και πολλοι αλλοι για αλλους λογους!!!
αυτα τα παραπανω ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΟΜΩΣ!!!!!!!!

ο χ λοιπον , απο την δραστηριοτητα του αυτη, απο την λαθος σχεση με το φαγητο αν θες, καταληγει υπερβαρος η παχυσαρκος, με αποτελεσμα να μη βρισκει ρουχα, να μη βρισκει δουλεια (καποιοι οχι ολοι) .να ντρεπεται να βγει στην παραλια, να δυσκολευεται να βρει γκομενο (καποιοι οχι ολοι), ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΙΘΗΤΙΚΑ ΑΠΟΔΕΚΤΟΣ(ΟΛΟΙ ΟΧΙ ΚΑΠΟΙΟΙ)
ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΟΠΕΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΗΓΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ Υ[ΠΕΡΦΑΓΙΑΣ!!!
ειναι τοσο δυσκολο να το καταλαβεις αυτο η δεν το αντιμετωπισες σαν παχυσαρκη.

αυτο το απλο πραγμα λεω. οτι αν ενας χ παχυσαρκος εχει 10 προβληματα και οδηγειται στην υπερφαγια, η κοινωνια τα 10 προβληματα του τα κανει 110 και τον οδηγει στην δυστυχια!!!!
ενω ενας με κανονικο βαρος βουλιμικος πχ, πορευεται με τα ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ!!!! δεν αποδεχεται τον εαυτο του ως εχει απο φοβο οτι δεν ειναι αισθητικα αποδεκτος, ενω ειναι μια χαρα αποδεκτος.εχει 10 προβληματα και μενουν 10, δεν γινονται 110!!!!!!
αν δεν το καταλαβες και παλι, εδω ιειμαστε...

Quote:

---

Originally posted by 2sweet2b4go10

ΕΣΑΣ ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘ ΟΡΙΣΜΟ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ?
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΙΡΩΠΟΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ!

---

Πολυ σωστο!:thumbup: Η ευτυχια ερχεται παντα απο μεσα μας απο τον τροπου που βλεπουμε γυρω μας,αν μπορουμε να δουμε με θετικο τροπο τις καταστασεις που μας συμβαινουν,τοτε ολα τα προβληματα τα βλεπουμε στην πραγματικη τους διασταση και οχι διογκωμενα και πιστευουμε οτι ειμαστε αρκετα δυνατοι για να τα λυσουμε.
για παραδειγμα ενας ερωτευμενος ανθρωπος δεν αισθανεται δυνατος και ανικητος?απο πολλα πραγματα μπορουμε να παρουμε αυτη τη δυναμη και να μην σκυβουμε το κεφαλι ετσι θα ειμαστε χαρουμενοι.

Quote:

---

Originally posted by Ava
Θα μιλήσω με βάση την προσωπική μου εμπειρία. Όταν είμαι χαρούμενη, γεμάτη, κινητική, δεν με ενδιαφέρει το φαγητό. Θυμάμαι τον εαυτό μου να σκέφτομαι, α, ξέχασα να φάω. Όταν πάλι είμαι στεναχωρημένη, προβληματισμένη, δύσθυμη, τότε, ναι, τρώω και τρώω πολύ.
ʼρα θα πω, με βάση πάντα τη δική μου εμπειρία, ότι όταν είμαι καλά ψυχολογικά, αυτό φαίνεται και στη διατροφή και στο σώμα μου. Για μένα πάντα μιλάω, δεν κάνω γενικεύσεις.

---

νομιζω οτι ειναι παντα μια καλη βαση να μιλαμε προσωπικα και οχι γενικα.
εγω ,αν εχω ενα παραπονο απο τον εαυτο μου, ειναι οτι ποτε μου δεν ξεχασα να φαω.... μπορει παμπολλες φορες να μην ηθελα να φαω και να μην εφαγα, να εφαγα κατι σωστο κι οχι κατι παχυντικο, αλλα ποτε δεν το ξεχασα...
εγω οταν ειμαι χαρουμενη θελω να τρωω . αλλα κι οταν δεν ειμαι θελω....οχι οταν ειμαι δυστυχισμενη. οταν ειμαι δυστυχισμενη δεν θελω να τρωω....αλλα πραγματικη δυστυχια εχω νοιωσει πολυ σπανια στην ζωη μου...οποιτε στο κορμι μου δεν φαινεται καμια αλλη διαθεση μου περα απο την δυστυχια.....σε ολες τις αλλες περιπτωσεις πρεπει να ρυθμιζω εγω το πως πρεπει να τρωω αν θελω να φαινομαι οπως θα ηθελα...

Quote:

---

Originally posted by 2sweet2b4go10

Quote:

---

Originally posted by Ava
Θα μιλήσω με βάση την προσωπική μου εμπειρία. Όταν είμαι χαρούμενη, γεμάτη, κινητική, δεν με ενδιαφέρει το φαγητό. Θυμάμαι τον εαυτό μου να σκέφτομαι, α, ξέχασα να φάω. Όταν πάλι είμαι στεναχωρημένη, προβληματισμένη, δύσθυμη, τότε, ναι, τρώω και τρώω πολύ.
ʼρα θα πω, με βάση πάντα τη δική μου εμπειρία, ότι όταν είμαι καλά ψυχολογικά, αυτό φαίνεται και στη διατροφή και στο σώμα μου. Για μένα πάντα μιλάω, δεν κάνω γενικεύσεις.

---

νομιζω οτι ειναι παντα μια καλη βαση να μιλαμε προσωπικα και οχι γενικα.
εγω ,αν εχω ενα παραπονο απο τον εαυτο μου, ειναι οτι ποτε μου δεν ξεχασα να φαω.... μπορει παμπολλες φορες να μην ηθελα να φαω και να μην εφαγα, να εφαγα κατι σωστο κι οχι κατι παχυντικο, αλλα ποτε δεν το ξεχασα...
εγω οταν ειμαι χαρουμενη θελω να τρωω . αλλα κι οταν δεν ειμαι θελω....οχι οταν ειμαι δυστυχισμενη. οταν ειμαι δυστυχισμενη δεν θελω να τρωω....αλλα πραγματικη δυστυχια εχω νοιωσει πολυ σπανια στην ζωη μου...οποιτε στο κορμι μου δεν φαινεται καμια αλλη διαθεση μου περα απο την δυστυχια.....σε ολες τις αλλες περιπτωσεις πρεπει να ρυθμιζω εγω το πως πρεπει να τρωω αν θελω να φαινομαι οπως θα ηθελα...

---

Λες και περιγραφεις εμενα :yes: μια απο τα ιδια ειμαι και εγω

Quote:

---

Originally posted by alexandrita
Ισως ομως και η συμπεριφορα των αλλων να ειναι η συμπεριφορα που τους επιτρεπουμε εμεις να εχουν απεναντι μας.αν δεν αποδεχομαστε/αγαπαμε εμεις τον εαυτο μας πως περιμενουμε να μας αποδεχτουν/αγαπουν οι αλλοι?εδω εμεις οι ιδιοι μας απορριπτουμε και μας τιμωρουμε...Πιστευω οτι σε παχυσαρκια και ανορεξια ειναι πιο εκδηλη η απορριψη γιατι ειναι εμφανες το προβλημα ενω στους βουλιμικους κρυβεται.
Δεν μπορω να διανοηθω οτι καποιος ανθρωπος θα κοροιδεψει τη Φαραντουρη για τα κιλα της....

---

Η μητέρα μου ήταν παχύσαρκη και τα μικρά παιδάκια την κορόϊδευαν για αυτό.... Δεν θα το ξεχάσω ποτέ....

Τα τελευταία χρόνια αδυνάτισα πολύ... Από τότε όλοι μιλάνε για το νέο μου βάρος. Αν βάλω κιλά με κοιτάνε και μου λένε πως πάχυνα.

Οι κουνιάδες μου κοιτάνε με κακεντρέχια και επίμονα τα μπούτια μου. Λες και δεν υπάρχω στον χόρο εγώ παρά μόνο τα μπούτια μου....

Στην κοινωνία που ζούμε το πρόβλημα του κοινωνικού αφορίσμού δεν υπάρχει μόνο στα παχύσαρκα άτομα αλλά και στα αδύνατα αν παχύνουν και γίνουν κανονικά.

Στους κανονικούς που δεν μπορούν να ειναι τόσο αδύνατοι για να φοράν τα στενά τζίν και να είναι σικ σαν τους άλλους.

Δεν έχω υπάρξει παχύσαρκη και το απεύχομαι. Αλλά έχω ζήσει πολύ έντονα τον άσχημο σχολιασμό λόγο παραπάνω κιλών. Όταν ήμουν έγκυος δεν με ρώταγαν πώς είμαι αλλά πόσα κιλά πήρα. Δεν κοιτούσαν την περήφανη κοιλίτσα μου αλλά εαν είχα βάλει βάρος.

ΟΛΟΙ ΖΥΓΙΖΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΝΔΟΜΥΧΑ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΟΤΑΝ ΠΑΧΑΙΝΟΥΜΕ!!! Διαφωνεί κανείς σε αυτό;;

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΕΠΙΤΥΧΓʼΝΟΝΤΑΙ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ.

Γνώρισα μια παχύσαρκη κοπέλα που έχει έναν γιό ένα έτος μεγαλύτερο από τον δικό μου. Εκπέμπει αυτοπεποίθηση. Το μωρό της την αγαπάει, μου θυμίζει την μητέρα μου. Σκέφτηκα τί θα τις έλεγα αν μου έλεγε ότι θέλει να αδυνατίσει ... Θα έβαζα τα κλάματα... Δεν θέλω να αδυνατίσει, αισθάνομαι όμορφα μαζί της, ήρεμα, μοιάζει στην μητέρα μου, είναι όμορφη, είναι όμορφη, είναι αυτό που είναι με τα παραπάνω κιλά της. Έτσι την γνώρισα.... αν την σκεφτώ αδύνατη νίωθω ότι πνίγομαι!!!! Νιώθω ότι θα χαλάσει αυτό το όμορφο που είναι και ότι θα αποκτήσει νεύρωση σαν και εμένα......

Έτσι βλέπω ένα παχύσαρκο άτομο.... Η κοπέλα αγαπάει τον εαυτό της και εγώ την αγαπάω που επιτέλους βρέθηκε κάποιος με παραπάνω κιλά να αγαπάει το σώμα του και όχι να το μισεί όπως έκανε η μητέρα μου.....

Τα σχόλια δικά σας

Quote:

---

Originally posted by alexandrita
επαναλαμβανω,το ανέφερα και πιο πανω.
οι αλλοι μας συμπεριφερονται οπως τους επιτρεπουμε να μας συμπεριφερονται.αν καποιος ειναι ακομπλεξαριστος,ισορροπημ� �νος,καλα με τον εαυτο του και ευτυχισμενος στα 80-90-100 κιλα κανενας δεν τον κοροιδευει.απεναντιας,οι αλλοι του φερονται φυσιολογικα και δεν θελουν να τον αλλαξουν,καμια φορα χανουν και τη γοητεια τους.υπαρχουν απειρα τετοια παραδειγματα γυρω μας.Οι υπερβαροι που εχουν εμμονη με το βαρος τους αντιμετωπιζουν προβλημα ενταξης στην κοινωνια.τα προτυπα ομορφιας υπαρχουν και καθε νοημων ανθρωπος αντιλαμβανεται οτι δεν υπαρχουν αναγκαστικα για να τα φτασουμε,δεν ειμαστε υποχρεωμενοι να ειμαστε τελειοι.Με την ιδια λογικη να παμε ολοι να κανουμε πλαστικες στη μυτη και στα χειλια για να αποκτησουμε τα αντιστοιχα χαρακτηριστικα της Nicole Kidman και της Angelina Joli.

---

Κιόμως κούκλα μου δεν είναι ακριβώς έτσι. Εγώ ποτέ δεν είχα κόμπλεξ με τον εαυτό μου, πάντα ένιωθα ωραία, είτε στα 150 κιλά που ήταν το μέγιστό μου, είτε στα 125 που είμαι τώρα. Πάντα μου άρεσα, πάντα με θαύμαζα μπροστά στον καθρέυτη στον οποίο έβλεπα μια πολύ όμορφη, αν και χοντρούλλα κοπέλλα, που όμως δεν στερεί σε τίποτα από τα πρότυπα που κυκλοφορούν. Και αυτό φαινότανε, και ναι, είχα πολλές ερωτικές σχέσεις, ποτέ δεν έμεινα μόνη μου από την ηλικία που ξεκίνησα να κάνω σχέσεις μέχρι σήμερα. Κιόμως, εκτός από τους ανθρώπους που με θαύμαζαν και με θαυμάζουν στο πέρασμά μου, υπήρχαν και υπάρχουν και αυτοί που κοροιδεύουν, που λεν δυνατά να μια χοντρή, πώς είναι έτσι αυτή κτλ κτλ. Και υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα πολλά άτομα που λεν είσαι όμορφη, αλλά κάνε κάτι, κάνε δίαιτα, χάσε κιλά και όλα τα συνηθησμένα που λεν οι απέξω του χορού. Αφού λοιπόν ποτέ δεν είχα εμμονή με το βάρος μου, ποτέ δεν "κοιμόμουνα'΄αγκαλιά με μια ζυγαριά, γιατί είχα και αυτή την αρνητική αντημετόπιση η οποία με έκανε δυστυχισμένη? Μπορεί για λίγο, γιατί μετά ξανάπερνα τα πάνω μου, αλλά αυτό το΄λίγο με χαλούσε .

προσωπικα, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΙΛΑΩ, αν κατι θα με κανει δυστυχισμενη θα ειναι αυτο το κενο, αυτο το αγχος, αυτο συναισθημα που δε μπορω να εκφρασω (προφανως δεν εχω καποιον να το εκφρασω κ να πιστευω οτι θα με νιωσει την εκαστοτε σιτγμη) κ οχι που θα με πει ο αλλος χοντρη!
αυτο μπορει να με πικαρει αλλα δε θα με κανει δυστυχισμενη.
κ αν εσας αυτο ειναι που σας κανει δυστυχισμενες κ οχι το αγχος, το κενο, το ανεκφραστο συναισθημα, ρε κοριτσια, ειναι πολύ κριμα, μα παρα πολύ κριμα ομως :)

polinaki αυτη η στιγμη που σε σχολιαζει ο αλλος και ειναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πολυ ασχημη στιγμη, εστω κ αν κραταει για λγο, πιστεψε με την σκεφτομαι για πολυ ωρα μετα....και μερεσ και χρονια....μπορει μετα απο λιγο να μην δινω σημασια για το τι μου ειπαν αλλα μεσα μου η ζημια θα εχει γινει...
προσωπική εμπειρία....:(

Quote:

---

Originally posted by anthi1992
polinaki αυτη η στιγμη που σε σχολιαζει ο αλλος και ειναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πολυ ασχημη στιγμη, εστω κ αν κραταει για λγο, πιστεψε με την σκεφτομαι για πολυ ωρα μετα....και μερεσ και χρονια....μπορει μετα απο λιγο να μην δινω σημασια για το τι μου ειπαν αλλα μεσα μου η ζημια θα εχει γινει...
προσωπική εμπειρία....:(

---

Εγώ δεν την σκεφτομαι μετά Ανθή μου, γιατί απλά ξέρω πως αν υπάρχουν 100 άτομα που θα με σχολιάσουν άσχημα, ή ακόμα και με πάρα πάρα πολύ άσχημο τρόπο, θα υπάρξει στον δρόμο μου και το ένα άτομο που θα με θαυμάσει για το τί είμαι, το πώς νιώθω για τον εαυτό μου, και το τι εκπέμπω.

Smart περα απο τα σχολια των αλλων ειναι οπωσδηποτε μεσα και το αγχος, το κενο, το ανεκφραστο συναισθημα οπως λεσ ................ κ εγω εχω ανθρωπους που με αγαπανε αλλα οταν δεν εχει ο αλλος το ιδιο προβλημα με εμενα εχω καταλαβει εδω και πολλα χρονια πως δεν μπορει να με καταλαβει.....αν το κανει θα ειναι προσωρινο.....