201

Λυπάμαι πολύ,πολύ,πολύ,Μέδουσά μου και σε νιώθω...
Όλοι τα έχουμε δυστυχώς κάποια πράγματα δεδομένα και μόνο τέτοια δεν είναι...
Να είναι η Λωξάντρα σου καλά εκεί που είναι,να είσαι καλά κι εσύ,να συνεχίζει να ζει μέσα από σένα...
Εγώ φορώ τη βέρα της μαμάς μου και την κολυμπώ τα καλοκαίρια,την ταξιδεύω,τη χαϊδεύω...
Τίποτα δε θα είναι ποτέ ξανά ίδιο,αλλά ευτυχώς οι ομορφιές κι οι χαρούμενες στιγμές δεν παύουν.
Και μην ξεχνάς πως η αγάπη δε χάνεται...μόνο η σχέση αλλάζει μορφή...αναγκαστικά...
Είσαι στη σκέψη μου κι ας μη σε ξέρω...Καλή δύναμη,μανάρι μου!

Μέδουσα απ το πρωί που διάβασα για την απώλεια σου είμαι μ ένα σφίξιμο στο στήθος και στο στομάχι , και τα μάτια συνέχεια βουρκωμένα . Θυμήθηκα την δική μου αντίστοιχη απώλεια πριν κάτι μήνες . Είναι ένα κενό όχι απλώς δυσαναπλήρωτο , είναι ένα κενό που δεν αναπληρώνεται . Τα άκουγα , μου τα λέγανε , τα διάβαζα αλλά τίποτε δεν συγκρίνεται μ αυτό . Και το κενό είναι ακόμη μεγαλύτερο αυτές τις άγιες μέρες που έρχονται .... Ναι λένε από κεί που είναι μας βλέπουν , μας προσέχουν , θέλουν να είμαστε καλά , χαίρονται με τις χαρές μας , λυπούνται με τις λύπες μας . Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια αλλά το βλέμμα στη φωτογραφία της μου φαίνεται διαφορετικό ανάλογα με τη διάθεση μου . Κι εγώ όπως το Ναταλάκι μας έχω τη βέρα της στο χέρι μου σχεδόν απ την πρώτη στιγμή που μου τη δώσανε οι γιατροί στην εντατική , και νοιώθω ότι την κουβαλάω μαζί μου ΠΑΝΤΑ . Κι είναι ένα κουβάλημα που με ξαλαφρώνει . Καλή δύναμη κορίτσι μου .

Μέδουσά μου, τώρα είδα το μήνυμά σου.
Αν κατάλαβα καλά,
και αν έγινε αυτό που κατάλαβα από το μήνυμά σου ότι έγινε,
πραγματικά λυπήθηκα και θέλω να σου στείλω μια ζεστή αγκαλιά έστω και από εδώ.
Δεν ξέρω ειλικρινά τί άλλο να πω.
Να είσαι δυνατή.

Ευχαριστώ πολύ για τη ζεστή σας ανταπόκριση. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ τη βέρα της φοράω... και δεν ξέρω ακόμα πώς νιώθω... Είμαι πολύ μουδιασμένη, παγωμένη, κάπως που δεν αρμόζει ίσως, αλλά μάλλον κάποιος λόγος υπάρχει από πίσω...
Εύχομαι ολόψυχα καλά Χριστούγεννα σε σας και τους αγαπημένους σας!

Quote:

---

Originally posted by Medousa
Είμαι πολύ μουδιασμένη, παγωμένη, κάπως που δεν αρμόζει ίσως, αλλά μάλλον κάποιος λόγος υπάρχει από πίσω...

---

Να σου πω εγώ ποιός είναι ο βασικός λόγος για αυτή την παγωμάρα. Είναι που είσαι άνθρωπος και έχεις αυτό το τόσο φυσιολογικό συναίσθημα της αρχικής αμηχανίας μπροστά σε μια σημαντική απώλεια. Αυτό και άλλα εκατό πράγματα μαζί βέβαια, αλλά κυρίως αυτό.

Για μένα δεν υπάρχει αρμόζων τρόπος,παρά μόνο η αλήθεια του καθένα.

Είμαι σίγουρη πως είχα την πιο ακατανόητη συμπεριφορά στην κηδεία της μητέρας μου,
(ακούστηκε μάλιστα πως είτε μου έστριψε είτε ήμουν μαστουρωμένη από χάπια)
αλλά,πέρα του ότι δε δίνω δεκάρα για τη γνώμη κανενός,είμαι τόσο χαρούμενη
που μου έδωσε η μαμά τη δύναμη να το χειριστώ ακριβώς όπως το χειρίστηκα...
Εκείνη τη μέρα κατάφερα να το δω μέσα από την σκοπιά της μόνο,παραμερίζοντας
τη δική μου θλίψη για την εγωιστική μου απώλεια,η οποία ασφαλώς με συντροφεύει
τρία χρόνια τώρα...Εκείνη τη μέρα πάντως ήμουν χαρούμενη και το έδειχνα.
Δεν ήθελα τίποτα αρνητικό να επισκιάσει τη σημαντική της μετάβαση.

Πέρα από το προσωπικό μου βίωμα είναι γνωστά τα πέντε στάδια του πένθους της Kübler-Ross.
Το πρώτο είναι η άρνηση,συνοδευόμενη κι από το μούδιασμα,που φέρνει το σοκ του γεγονότος.
Το άτομο διαχειρίζεται μόνο όσες πληροφορίες αντέχει,βοηθούμενο έτσι να μειώσει την ένταση της απώλειας.
Καθώς περνά ο καιρός και δυναμώνει ψυχικά,η άρνηση υποχωρεί και τη σκυτάλη παίρνει ο θυμός.

Ας κρατήσουν οι τρίτοι τα λατρεμένα "πρέπει" τους για να τα εφαρμόσουν όταν οι ίδιοι θα κληθούν
να διαχειριστούν κάτι τόσο δύσκολο και ψυχοφθόρο. Στη δική μας ζωή εμείς επιλέγουμε τις σκέψεις,
τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά μας. Ο,τιδήποτε λειτουργεί για μας βοηθητικά,όχι απλά πρέπει
να γίνει σεβαστό,αλλά επιβάλλεται! Εκφράσου ελεύθερα,Μέδουσά μου! Εσύ τώρα μόνο προέχεις!

Σήμερα τα εννιάμερα... κόσμος κακό, πίτες, γλυκά, έχω φάει την άβυσσο... Γαμώ το. Το κενό μου δε γεμίζει με τπτ σήμερα. Αύριο; Αχ πόσο λαχταράω ένα πιο όμορφο αύριο!

Quote:

---

Originally posted by Medousa
Σήμερα τα εννιάμερα... κόσμος κακό, πίτες, γλυκά, έχω φάει την άβυσσο... Γαμώ το. Το κενό μου δε γεμίζει με τπτ σήμερα. Αύριο; Αχ πόσο λαχταράω ένα πιο όμορφο αύριο!

---

Μη νιώθεις ενοχές, οχι αυτές τις ώρες... θα έρθει το πιο όμορφο αύριο. Θα ρθει :smilegrin:

Μέδουσα για αυτό το αύριο ελπίζουμε όλες! Όλα θα πάνε καλά... Πίστεψε το! Αρκετά φάγαμε! Φτάνει!!

Quote:

---

Originally posted by Mitsaki Μεδουσα Μέδουσ μου να χεις ένα όμορφο βράδυ και ένα ακόμα πιο όμορφο πρωινό! Όνειρα γλυκά

---

Ευχαριστώ ....
Καλή βδομάδα σε όλους!

Medousa μας,
πολύ δύσκολες μέρες σε επισκέφτηκε η λύπη και η απώλεια, όχι ότι είναι εύκολο οποιαδήποτε στιγμή, αλλά να που οι γιορτές είναι ευάλωτες περίοδοι ούτως ή αλλως και το βάθος αυτού που σου συνέβη, έρχεται να τις κάνεις ακόμη πιο εύθραυστες.
Μην έχεις υπερβολικές αξιώσεις αυτόν τον καιρό, μη ζητάς από σένα να είσαι ο υπερ-άνθρωπος.
Ακόμη και να ξεσπάς εκεί που όλοι μας εδώ μέσα ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα να ξεσπάει, δε σημαίνει ότι πριονίζεις τα πόδια των κόπων σου μέχρι τώρα.
Θα επανέλθεις, μάτια μου, θα ξαναμπεις σε κλίμα υγείας και αποφασιστικότητας. Μη ζητήσεις όμως τώρα μια βεβιασμένη ισορροπία. Τώρα δεν είσαι απλά στο τεντωμένο σκοινί, έχεις δυστυχώς πέσει και χρειάζεται να επουλώσεις τα τραύματά σου. Μαζί με τη ζεστασιά και τη φροντίδα όσων είναι στο πλάι σου. Μαζί με τα όνειρά σου. Κρατήσου από αυτά, κάνε τα όνειρά σου το βράχο σου, αυτόν που θα πέσουν τα κύματα και θα σπάσουν την ορμή τους. Μη βάζεις τον εαυτό σου μπροστά τους, δεν έχει νόημα,απλά βρες μέσα σου αυτό που θα σε στηρίξει να πας ένα μικρό βήμα παρακάτω..
Μέσα από την καρδιά μου, να αγαπάς βαθιά τη Λωξάντρα σου, να σε προστατεύει ο άγγελος της.

Καλησπέρα και καλή χρονιά.
Τα λόγια σας μου δίνουν στήριξη και παρηγοριά που δεν μπορούσα να φανταστώ και γι αυτό σας ευχαριστώ θερμά ( με τον παγετό που ΄χει, συμφέρει κιόλας!) και οφείλω να σας ανακοινώσω την αχτίδα αισιοδοξίας που φερε το 2015 πετυχαίνοντας το φλουρί στη βασιλόπιτα. Τπτ φοβερό, αλλά μια ανάσα χαμογελαστή.
Άντε... τα καλύτερα να έρχονται!!!

Καλή χρονιά,Μέδουσά μου!
Η καλημέρα από το πρωί λένε πως φαίνεται,
κατά συνέπεια κι η καλή χρονιά από το κερδισμένο φλουρί!
Πώς είναι το κορίτσι μας σήμερα; Τι σκέφεται; Πώς νιώθει;

Αχ Ναντίν!
Σα να μαι στο βυθό και λίγο χάνω τους ήχους της γης, λίγο παραμορφώνονται. Κι όταν αφήνομαι και τρέχουν κάποια δάκρυα, όλα απλώς είναι άδεια. Έχω την ευλογία να χω δίπλα μου τον πατέρα μου. Η παρουσία του είναι αρκετή πολλές φορές. Έχω ανθρώπους που μ αγαπούν και μου το δείχνουν. Ευγνωμονώ το Θεό για όσα έχω... Κι εύχομαι να μαλακώσει λίγο αυτό το καρφί που νιώθω να με τρυπάει αλλά έχω μια ανυπομονησία, λες και κάτι θ αλλάξει. Παιχνίδια του μυαλού; Θα δείξει...