ihttps://youtu.be/fRcuwLK4YE8
Printable View
"Για να έχεις οτιδήποτε στη ζωή σου,δεν θα πρέπει να είσαι εξαρτημένος από αυτό.
Θα πρέπει να μπορείς να μένεις ανεπηρέαστος .Να είσαι πάντα έτοιμος να του γυρίσεις την πλατη...ότι και αν είναι αυτό".
αυτο ισχυει για γυναικεσ πωσ το βρηκεσ ρε μεγαλε ειπαμε χαλασε ο κοσμοσ δεν ηταν ετσι εσεισ τα κανατε αυτα
Παιδια πως μπορω να ανεβασω κι εγω βιντεο;ειμαι σχετη
Εφαρμογή ή ιστοσελίδα;
Ιστοσελιδα.γινεται?
Υπάρχει ένα σημαδάκι σαν φιλμ. Εκεί θα βάλεις την ιστοσελίδα από το YouTube.. Copy paste
Οκ θα το προσπαθησω.
ενας απο τους καλητερους τραγουδηστες της αμερικανικης grunge rock σκινης, το τραγουδι αυτο ειναι οτι καλητερο ειχαν γραψει για την καταθλιψη.Ο συγκεκριμενος τραγουσιστης οπου η φωνη του ειναι στα μαθηματα φωνιτικης βρεθηκε νεκρος μετα απο 15 μερες στο σπιτι του . https://youtu.be/nWK0kqjPSVI
δηλαδη τουσ εχουμε μονο οταν δεν τουσ εχουμε δηλαδη οταν μασ ειναι αχρηστοι τουσ εχουμε ε τοτε τι τουσ εχουμε δεν τουσ εχουμε ποτε μονα ζυγα δεν τουσ εχουμε
Εγω παντως Γιωργο φιλμ δε βλεπω.
Καλημέρα.. Μήπως εσείς το λέτε "ταινία"?
Βλέπεις όλα αυτά τα κουτάκια από πάνω? Που το κάθε κουτάκι έχει μια εικόνα? Διάλεξε το δεύτερο από το τέλος.
Ένα πλοίο της αγάπης να σας φτιάξει τη διάθεση, αφού το τραγούδι συχνά πυκνά γυροφέρνει στο νου μου.
https://www.youtube.com/watch?v=m_wFEB4Oxlo
Το θυμήθηκα τώρα διαβάζοντας ένα θέμα.. Τότε όταν το άκουσα για πρώτη φορά.. Δεν κατάλαβα το νόημα του ποιήματος... Με τα χρόνια όμως ειδα πως ότι και να κάνουμε στην ζωή, όσες αλλαγές και να κανουμε. Αν δεν αλλάξουμε το μέσα μας.. Ο έξω κόσμος θα είναι παντού ο ίδιος. Δεν ήμουν ποτέ τέλειος. Δεν θέλω να γίνω. Αλλάζω και βελτιώνομαι.. Για μένα πρώτα και μετά για τους ανθρώπους που με αγαπάνε και με στηρίζουν.. Χωρίς να με πονάνε!
"Η πόλις"
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
οσες φορες τον διαβαζεις τοσες φορες και κατις νεο καταλαβαινεις, κατι καινουργειο στην ζωη σου σου θυμιζει! για αυτο ο Καβαφης εχει γινει ο πιο αναγνωρησιμος Ελληνας ποιητης και ενας απο τους πιο πολυγλωσσους μεταφρασμενους ποιητες. Συγχαρητηρια Ζορζ ,απο τοηφος σου και απο τα οσα γραφεις μεχρι σημερα μεσα απο τις ποιητικες επιλογες σου απαντουν στο γιατι συμφωνω και μου αρεσουν πολλα απο τα γραπτα σου.
Υ.Γ.αν ειμουν γυναικα θα σου εστελνα προσωπικο μηνυμα! χαχαχα
ευχαριστω πολυ Ζωρζ. μαλον τελικα θα ειναι ενας συνεχομενος αγωνας, απο οτι το βλεπω πωτες δεν θα χαλαρωσω ! μια ζωη θα πολεμω ,καθε μερα, καθε στιγμη πολεμω να μενω καθαρος! καθε μερα, καθε εβδομαδα πρεπει να περνω και να παρατηρω τον εαυτο μου απεναντι στην καταθλιψη μεσο των φαρμακων μου, απο οτι καταλαβενω απο τα λογια του γιατρου μαλον θα περνω φαρμακα μεχρι να παω στην αγγαλια του Κυριου, μεχρι να μποω στον παραδησο δλδ, τουλαχιστον θα παω στο παραδησο και αυτο με καθησιχαζει καπως .
Θέλω να φύγω πια από δω, θέλω να φύγω πέρα,
σε κάποιο τόπο αγνώριστο και νέο,
θέλω να γίνω μια χρυσή σκόνη μες στον αιθέρα,
απλό στοιχείο, ελεύθερο, γενναίο.
Σαν όνειρο να φαίνονται απαλό και να μιλούνε
έως την ψυχή τα πράγματα του κόσμου,
ωραία να ’ναι τα πρόσωπα και να χαμογελούνε,
ωραίος ακόμη ο ίδιος εαυτός μου.
Σκοτάδι τόσο εκεί μπορεί να μην υπάρχει, θεέ μου,
στη νύχτα, στην απόγνωση των τόπων,
στο φοβερό στερέωμα, στην ωρυγή του ανέμου,
στα βλέμματα, στα λόγια των ανθρώπων.
Να μην υπάρχει τίποτε, τίποτε πια, μα λίγη
χαρά και ικανοποίηση να μένει,
κι όλοι να λένε τάχα πώς έχουν για πάντα φύγει,
όλοι πως είναι τάχα πεθαμένοι.
Όσο περνάνε τα χρόνια η αλλαγή ζωής γίνεται ψευδαίσθηση. Κι όποιος μιλά για αλλαγή ζωής δεν είναι ευτυχισμένος με τη ζωή του.
μα Ζορζ!! δεν το περιμενα αυτο απο εσενα να μην αναγνωριζεις τον Καρυωτακη!! χαχαχα, αστειευομαι, απλα ειναι πολυ χαρακτηριστικη η ποιηση του, ειναι υπερβολικα κομηκοδραματικη! ,επισης ενας αλλος τροπος να την ξεχωριζεις ειναι οτι σαν την μεταφρασεις προχειρα στο μυαλο σου ειναι πολυ ομοια με εκεινη του Αλαν Ποε!!
«Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών.
Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν.
Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας.
Να φεύγεις !
Αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς.
Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια, ούτε ζακέτες για το δρόμο.
Να τρέχεις μακριά από δήθεν καταφύγια κι ας έχει έξω και χαλάζι.
Να μάθεις να κοιτάς βαθιά στα μάτια όταν λες αντίο κι όχι κάτω ή το άπειρο.
Να εννοείς τις λέξεις σου, μην τις εξευτελίζεις, σε παρακαλώ.
Να μάθεις να κοιτάς την κλεψύδρα, να βλέπεις πως ο χρόνος σου τελείωσε.
Όχι αγκαλιές, γράμματα, αφιερώσεις, κάποτε θα ξανασυναντηθούμε αγάπη μου (όλα τα βράδια και τα τραγούδια δεν θα είναι ποτέ δικά σας).
Αποδέξου το.
Να αποχωρίζεσαι τραγούδια που αγάπησες, μέρη που περπάτησες.
Δεν έχεις τόση περιορισμένη φαντασία όσο νομίζεις.
Μπορείς να φτιάξεις ιστορίες ολοκαίνουριες, με ουρανό κι αλάτι.
Να θυμίζουν λίγο φθινόπωρο, πολύ καλοκαίρι κι εκείνη την απέραντη Άνοιξη.
Να φεύγεις από εκεί που δε σου δίνουν αυτά που χρειάζεσαι.
Από το δυσανάλογο, το μέτριο και το λίγο.
Να απαιτείς αυτό που δίνεις να το παίρνεις πίσω -δεν τους το χρωστάς.
Να μάθεις να σέβεσαι την αγάπη σου, το χρόνο σου και την καρδιά σου.
Μην πιστεύεις αυτά που λένε -η αγάπη δεν είναι ανεξάντλητη, τελειώνει.
Η καρδιά χαλάει, θα τη χτυπάς μια μέρα και δεν θα δουλεύει.
Να καταλάβεις πως οι δεύτερες ευκαιρίες είναι για τους δειλούς
-οι τρίτες για τους γελοίους.
Μην τρέμεις την αντιστοιχία λέξεων-εννοιών, να ονομάζεις σχέση τη σχέση, την κοροϊδία κοροϊδία.
Να μαλώνεις τον εαυτό σου καμιά φορά που κάθεται και κλαψουρίζει
-σαν μωρό κι εσύ κάθεσαι και του δίνεις γλειφιτζούρι μη και σου στεναχωρηθεί το βυζανιάρικο.
Να μάθεις να ψάχνεις για αγάπες που θυμίζουν Καζαμπλάνκα
– όχι συμβάσεις ορισμένου χρόνου
Και να μάθεις να φεύγεις από εκεί που ποτέ πραγματικά δεν υπήρξες.
Να φεύγεις κι ας μοιάζει να σου ξεριζώνουν το παιδί από τη μήτρα.
Να φεύγεις από όσα νόμισες γι’ αληθινά, μήπως φτάσεις κάποτε σ’ αυτά.»
Να μάθεις να φεύγεις – Μενέλαος Λουντέμης
απο τους ικανους και προς τους ικανους νομιζω οτι πρεπει να εχουμε απετησεις και παραπωνα διοτι ξερουμε οτι το καλητερο ειναι ευκολο για αυτους! ,ετσι κι σου καμω παραπωνα!
Γιωργο , η ποιηση ειναι μια λατρευτικη πολυτισμικη ανασχοληση, κι σαν βλεπω οτι δεν ειμαι ο μονος που μου αρεσει χαιρομαι! Απο την λλη ,σημερα νιωθω τοσο χαλια, νιωθω να με εχουν εγκαταληψει οι καθε λογεις πνευματικες δυναμεις μου! με εχουν κυριευσει ερωτησεις με το λογο της υπαρξης μου! δεν ξερω και δεν μπορω να καταλαβω για ποιο λογο πρεπει να επηθιμω να γινω καλα! αληθεια με απασχολει εδω κι ωρες αυτο
Κραταω μόνο ότι "οι δεύτερες ευκαιρίες είναι για τους δειλούς
-οι τρίτες για τους γελοίους", από το ωραίο ποίημα του αγαπητού - εκλεκτού μας συγραφέα Μενέλαου Λουντέμη.
Ο δειλός δεν είναι κατ ανάγκη παλαβός. Εκεί που του παρουσιάζεται μια καλή ευκαιρία, χτυπάει καμπανάκι μέσα του ότι είναι μια καλή ευκαιρία. Όμως συνάμα ξεκινάνε μέσα του τα μα και τα μην, διότι το καλό ο δειλός το δένει με το ρίσκο, την χαμηλή αυτοπεποίθηση και το φόβο αποτυχίας, κι έτσι σχεδόν αμεσα έχασε την πρώτη ευκαιρία. Άμα περάσει καιρός αναμοχλεύει στη σκέψη του την ευκαιρία και μετανιώνει που την ευκαιρία. Έτσι ελπίζει σε δεύτερη ευκαιρία, η οποία όταν έρθει, αφού ο τρόπος σκέψη του είναι ο ίδιος, κατά πάση πιθανότητα θα την χάσει κι αυτή.
https://youtu.be/nLNASgzcBjA
Που το θυμήθηκα...