Ωχ. Και μου έχει πει ακριβώς αυτή τη λέξη: "είμαι ευάλωτος".
Printable View
Σηκώνει συζήτηση αυτό. Να πούμε ότι υπάρχει μία πολύ μεγάλη μερίδα θεραπευτών που ασπάζονται τις μη κατευθυντικές προσεγγίσεις και δεν αποδέχονται τις διαταραχές και συνεπώς δεν δουλεύουν με όρους ψυχοπαθολογίας. Αυτά που έγραψα σε προηγούμενο post είναι γεγονότα που τα έζησα όσον αφορά την προσέγγιση των θεραπευτών. Η δική μου αίσθηση πάντως είναι ότι στον τομέα υποστήριξης survivors ναρκισισστικής κακοποίησης η Ελλάδα βρίσκεται σε νηπιακό στάδιο.
Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο θέλει ο θεραπευτής να σε οδηγήσει στην εστίαση στον εαυτό. Το πρόβλημα είναι στο timing. Η άποψή μου είναι ότι όταν κάποιος βγαίνει από μια τέτοια σχέση δεν είναι ικανός να κάνει εστίαση στον εαυτό διότι είναι εξαιρετικά ευάλωτος. Σε αυτή τη χρονική στιγμή η πίεση ως προς αυτή την κατεύθυνση μπορεί να προκαλέσει πρόσθετες ενοχές στο θύμα αλλά και πρόσθετη απογοήτευση διότι του ζητείται να κάνει κάτι για το οποίο δεν είναι ικανός στην παρούσα φάση. Όταν ένας πυγμάχος πέσει απο νοκουτ δεν ανεβαίνει ο κοουτσ για να του πει τι έκανε λάθος αλλά για να τον βοηθήσει πρώτα να πατήσει στα πόδια του. Θα έρθει κι αυτή η στιγμή. Προσωπικά δεν είμαι οπαδός του "takes two to tango" όταν μιλάμε για σχέσεις με ψυχοπαθή άτομα. Το πρώτο και πιο σημαντικό που πρέπει να συμβεί είναι η απενεχοποίηση του θύματος και σε αυτό βοηθάει πάρα πολύ η κατανόηση του τι είχαμε να αντιμετωπίσουμε. Υπάρχει μία συνέντευξη του Jackson MacKenzie, είναι ο συγγραφέας του βιβλίου "psychopath free" ο οποίος μιλούσε ακριβώς για αυτό το θέμα. Αν το βρω θα το ανεβάσω.
Θα συμφωνήσω απόλυτα ότι σημασία δεν έχει η διαταραχή-ταμπέλα αλλά η συμπεριφορά. Όμως, όταν η κακοποίηση έχει ήδη συμβεί, όταν το τραύμα έχει δημιουργηθεί, όταν ο survivor βρίσκεται σε κατάσταση ptsd τότε προτεραιότητα έχει η ίαση του τραύματος και μετά η αυτογνωσία.
αυτην την οριακη αγαπη πολυ την εχετε λιβανησει ρ παιδια... με πολυ καλο τροπο το λεω
σε συνέχεια του παραπάνω.... όταν μια κακοποιημένη γυναίκα απευθυνθεί σε έναν καταρτισμένο κοινωνικό λειτουργό μιας εξειδικευμένης υπηρεσίας, ξέρω πολύ καλά ότι δεν θα τη ρωτήσει "γιατί έμενες σε αυτή τη σχέση". Ο ψυχοθεραπευτής γιατί να το κάνει;
εε ναι ρ φιλεεε χαχαχ εδω κ πολυ καιρο τραβαει αυτη η ιστορια... οκ φταιει η αγαπη αλλα μηπως φταιει κ η κοπελα καπου.. στο οτι εχει γαει κολημα μηπως κ αυτο ειναι κακο... την μεγαλυτερη ζημια σε μας την κανουν κακα δικα μας κ οχι των αλλων.. των αλλων θα σε επιρεασουν λιγο αλλα θα φυγει δν ειναι τπτ
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Αίολο. Κι εγώ άκουσα από θεραπευτή τα λόγια "δεν με νοιάζει τι είναι αυτός, με νοιάζεις εσύ" . Ομως, εμένα με ένοιαζε (και με νοιάζει) τι "είναι αυτός". Γιατί προσπαθησε πολύ και ως ένα βαθμό πέτυχε να συγχωνευτούμε, οπότε "αυτός" είχε γίνει "εγώ", τουλάχιστον τους πρώτους μήνες. Εξαλλου η επίδρασή του πάνω μου ήταν και μάλλον είναι ακόμα τόσο έντονη, που συγγενείς και φίλοι που δεν γνωρίζουν τίποτα για εκείνον λενε οτι "άλλαξα ξαφνικά".
Γι αυτό θα ήταν αδύνατον να καταλάβω ποιά είμαι εγώ (η νέα εγώ) αν δεν καταλάβαινα πρώτα τι είναι αυτός και γιατί έχει τέτοια επίδραση πάνω μου.
Να δείτε τώρα τι συμβαίνει με μας. Τυχαίνει να εχουμε ένα κοινό χομπι, σχετικά σπάνιο, μέσα απο το οποιο γνωριστήκαμε κιόλας. Αυτό μας ενθουσιαζει και τους δυο. Οπότε οι συζητήσεις μας ήταν πάνω σε αυτό κυρίως. Είναι αλήθεια ότι, όταν προσπάθησα να συζητήσω για άλλα πράγματα, μου επανέφερε την κουβέντα στο χόμπι αυτό. Αλλά σκέφτηκα ότι έτσι κι αλλιώς τα άλλα πράγματα τα συζητάω και με άλλους ανθρώπους, ενώ τα περί χόμπι σπανίως βρίσκω κάποιον να τα συζητήσω. Κι έτσι, το έχω αποδεχτεί οτι θα συζητάμε μόνο αυτό.
Καλησπέρα σας,
Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον το συγκεκριμένο θέμα καθώς έχω την υποψία ότι η σύζυγος ενός πολύ κοντινού μου προσώπου έχει οριακή διαταραχή προσωπικότητας και οι ιστορίες σας και οι γνώσεις που έχετε πάνω στο θέμα είναι εξαιρετικά βοηθητικές. Ελπίζω να μπορέσω με κάποιον τρόπο να τον βοηθήσω να απαγκιστρωθεί από τη γυναίκα αυτή διότι ήδη τον έχει καταστρέψει ψυχικά και όλοι οι κοντινοί του πλεον φοβόμαστε για το τι μπορεί να γίνει αν συνεχιστεί αυτή η σχέση. Κατανοώ βέβαια ότι αυτό θα είναι εξαιρετικά δύσκολο γιατί πρέπει πρώτα από όλα ο ίδιος να δει καθαρά αυτό που συμβαίνει, πράγμα που σε αυτή τη φάση και με τα σοβαρά προσωπικά προβλήματα που τον ταλαιπωρούν και προϋπήρχαν αυτής της σχέσης αλλά και πολλαπλασιάστηκαν κατά την διάρκειά της, το βλέπω σχεδόν αδύνατον.
Έτσι λοιπόν θα ήθελα να ρωτήσω όλους εσάς που καταφέρατε να απομακρυνθείτε από τέτοια πρόσωπα, πέρα από την προσωπική συνειδητοποίηση οτι "δεν παει άλλο αυτή η κατάσταση", υπήρξε κάτι που μπορεί να σας είπε ένας κοντινός σας άνθρωπος που γνώριζε τι συμβαίνει ή κάποιος τρόπος με τον οποίο σας βοήθησε/κινητοποίησε να το λήξετε;
Κοινώς, θεωρείτε ότι υπάρχει κάποιος αποτελεσματικός τρόπος ένας τρίτος να βοηθήσει το θύμα ενός οριακού να συνειδητοποιήσει τι του συμβαίνει και πόσο τοξικό είναι όλο αυτό;
Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς λέγοντας «υποψία», αλλά νομίζω πως απαραίτητη προϋπόθεση για να δεχτεί ο φίλος ή/και συγγενής σου βοήθεια, θα ήταν να (ανα)γνωρίσει ο ίδιος πρώτα το πρόβλημα της συζύγου. Θα το πω αλλιώς δίνοντας ένα προσωπικό παράδειγμα: εάν κάποιος (έστω πολύ καλός φίλος) μου έλεγε κατά το διάστημα που δεν είχα συνειδητοποιήσει το μέγεθος ή - μάλλον καλύτερα - τη φύση του προβλήματος «κοίτα, νομίζω πως η κοπέλα σου σού καταστρέφει τη ζωή για τους λόγους α, β, γ ...», μάλλον θα του έλεγα να κοιτάξει τις υποθέσεις του και να μην ασχολείται.
Ξέρω, κάποιος θα μπορούσε να το πει ηλίθιο, αλλά η άρνηση είναι άρνηση...
Ίσως θα μπορούσες να τον κατευθύνεις έμμεσα να υποψιαστεί το πρόβλημα π.χ. κάνοντας του δώρο ένα βιβλίο σχετικό με το θέμα ή κατευθύνοντάς τον με τρόπο να διαβάσει ιστοσελίδες όπως η παρούσα. Ίσως κατάφερνε να δει τον εαυτό του στις περιπτώσεις που περιγράφονται εκεί.
Γειά σου Καλυψώ. Εγώ δεν μπορώ να βοηθήσω πολύ γιατί δεν έχω απομακρυνθεί, με την έννοια ότι η ιστορία συνεχίζεται. Βέβαια επειδή ξεκινήσαμε από απόσταση, δεν είχαμε ποτέ κανονική σχέση. Οπότε μπορούσα να τα σκέφτομαι αυτά εξ αρχής. Πιστεύω πάντως πως ο,τι και να μου πει ένας τρίτος δεν θα με επηρέαζε. Το λέω γιατί την υπόθεση γνωρίζουν μόνο 2-3 στενοί φίλοι, οι οποίοι μου είπαν να ξεκόψω, αλλά δεν τους άκουσα. Από όσο βλέπω εδώ είναι τρομερά δύσκολο για όλους να ξεκόψουν γιατί πραγματικά πρόκειται περί εθισμού.
Ποιο ειναι αυτο το πολυ σπανιο χόμπι που έχετε βρε παιδιά και γιατι ειναι σπανιο ειλικρινα μου τραβηξε το ενδιαφέρον
Καλημέρα και σε ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σου.
Λέγοντας "υποψία" εννοώ ότι δεν μπορώ να είμαι σίγουρη ότι οι συμπεριφορές της για τις οποίες μαθαίνω είναι αυτό κι όχι κάτι άλλο.
Ναι αναγνωρίζω πολλά από οσα περιγράφετε αλλά δεν είμαι μέσα στη σχέση τους, ζούν και μακριά και σε όλο αυτό να προσθέσω ότι κι εκείνος έχει πολλά δικά του άλυτα προβλήματα τα οποία προσπαθεί να "κρύψει" αλλά δεν είναι δύσκολο να τα εντοπίσει κάποιος που τον γνωρίζει. Ένα από αυτά είναι και το να "παίζει" με την αλήθεια και τα γεγονότα κατά πώς τον συμφέρει. Κι εκείνος δηλαδή δεν είναι κανενα αγγελούδι. Έτσι παρόλο που όντως η δική της συμπεριφορά είναι αλλοπρόσαλλη και εξωφρενική δεν μπορώ να ξέρω με ακρίβεια ποιός είναι ο δικός του ρόλος σε όλο αυτό. Διαβάζοντας όλο και περισσότερο για τους οριακούς κάποιες φορές αναρωτιέμαι μήπως τελικά κι ο ίδιος είναι οριακός κι ενώθηκαν οι δυο οριακοί και γίνεται το έλα να δεις. Όλα όσα συμβαίνουν σε αυτή τη σχέση από την αρχή της, είναι μια παράνοια, εντουτοις εκείνος βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε πολύ πιο δυσμενή θέση από εκείνη.
Για χρόνια εκείνος αρνιόταν την οποιαδήποτε θεραπεία και στήριξη και τώρα που επιτέλους ζήτησε βοήθεια κι υπάρχει μια ελπίδα να αρχισει να μπαίνει σε έναν δρόμο, παρόλο που αυτό συνέβη δυστυχώς γιατί εκείνη με τα τελευταία της τερτίπια τον αποτελείωσε ψυχικά, εμφανίζεται ξανά εκείνη και προσπαθεί να τα καταστρέψει όλα κι εκείνος δεν μπορεί να της αντισταθεί.
Σε συζητήσεις μας, αναγνωρίζει ότι η όλη σχέση είναι τέρμα προβληματική, ότι οι συμπεριφορές δεν είναι φυσιολογικές, λέει ότι πρέπει να χωρίσει αλλά όσες φορές το έχει προσπαθήσει πάντα στο τέλος γυρνάει. Τώρα όμως που υπάρχει μια ελπίδα να αρχίσουν να μπαίνουν κάποια πράγματα σε σειρά για εκείνον είναι ίσως πιο σημαντικό από ποτέ να μείνει μακριά της κι όλοι οι κοντινοί του προσπαθούμε να βρούμε τρόπους για να τον βοηθήσουμε να τα καταφέρει.
Πάντως έχω γνωρίσει οριακό ο οποίος με το παραμικρό κοβότανε. Δηλαδή η εύκολη λύση του μα επικεντρωθούν όλοι σε αυτόν. Μια ημέρα μου την είπε γιατί εγώ ήμουν αδιάφορος προς την τακτική του και μια ημέρα μου την λέει.
Αυτό περίμενα και ήθελα να μου την πει για να του τα χώσω και του είπα το εξής
Τα χέρια σου και τον λαιμό σου σε πριονοκορδέλα να βάλεις ούτε που θα με νοιάξει. Δεν μου ξαναμιλησε ποτέ...
Καλημέρα και σε σένα.
Είναι ο γιος της γυναίκας του πατέρα μου. Δεν έχουμε μεγαλώσει μαζί, γνωριστήκαμε ενήλικες πια λόγω της σχέσης των γονιών μας. Δεν είναι αδερφός μου αλλά η σχέση μας είναι ό,τι πιο κοντινό σε αδερφική σχέση θα μπορούσαμε να έχουμε μιας και οι δυο είμαστε μοναχοπαίδια.
Για τις συμπεριφορές που ρωτάς τώρα, αρχικά η σχέση τους προέκυψε σε μια δύσκολη περίοδο για εκείνον που εκ των πραγμάτων δύσκολα κάποια γυναίκα θα επεδίωκε τόσο επίμονα να είναι μαζί του, πόσο μάλλον να τον παντρευτεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ήταν περιποιητική, έδινε την εντύπωση ότι εκείνος είναι το κέντρο του κόσμου της.
Σύντομα όμως άρχισαν τα παρατράγουδα. Από τη μια είναι για εκείνη ο πιο έξυπνος, ο πιο όμορφος, δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή της μακριά του κι από την άλλη ομηρικοί καυγάδες από την πλευρά της για το τίποτα. Για παράδειγμα επειδή πήγε να πάρει τσιγάρα και δεν έφερε και σε εκείνη ή γιατί μίλησε σε κάποια γνωστή του ή γιατί πήγε μαζί μου σε μια συναυλία. Καυγάδες που τις περισσότερες φορές κατέληγαν με αυτή να βιαιοπραγεί, να του επιτίθεται με τα νύχια στο πρόσωπο κι εκείνον να αποχωρεί από φόβο μήπως πάνω στην προσπάθειά του να αμυνθεί και στα νεύρα του την χτυπήσει επίσης.
Στην πορεία αποκαλύφθηκε ότι παρόλο που η ίδια είναι πολύ κτητική απεναντί του και ζηλεύει ακόμα και τον αέρα που αναπνέει έπαιζε κατά καιρούς με άλλους τύπους. Την προτελευταία φορά που χώρισαν για ένα διάστημα ήταν ακριβώς γιατί εκείνος ανακάλυψε τις περιπτύξεις της με κάποιον τρίτο. Τα ξαναβρήκαν γιατί κυριολεκτικά δεν τον άφησε στιγμή σε ηρεμία, απειλώντας τον ότι αν δεν είναι ξανά μαζί θα αποκαλύψει κάποιες λεπτομέρειες σχετικές με ένα επαγγελματικό πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι γονείς μας στην πρώην συνέταιρό τους. Χρησιμοποιούσε στους εκβιασμούς και τις απειλές της ό,τι προσωπικό ήξερε για εκείνον, τους γονείς μας και το κοντινό περιβάλλον που θα μπορουσαν να βλάψουν τον άλλον επαγγελματικά, προσωπικά και οικονομικά. Όταν ξαναέσμιξαν την τελευταία φορά σταμάτησε να μας λέει πια τι συμβαίνει στο σπίτι τους, θεωρώ όχι γιατί σταμάτησαν τα παρατράγουδα αλλά γιατί ο ίδιος άρχισε να ντρέπεται να εξιστορεί τις ίδιες και τις ίδιες καταστάσεις τη στιγμή που για ακόμη μια φορά επέλεξε να γυρίσει κοντά της.
Αυτή τη στιγμή, έχει συμβεί το εξής. Μετά από ακόμα μια αποκάλυψη ότι εκείνη παίζει με τρίτους, εκείνος κατέρρευσε εντελώς ψυχολογικά. Ζήτησε από τη μητέρα του να τον πάνε σε ένα κέντρο υποστήριξης γιατί δεν αντέχει άλλο, στο οποίο βρίσκεται εδώ και 3 εβδομάδες. Επειδή όλα αυτά γίνονται στο εξωτερικό, δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι αντίστοιχο εδώ και πώς ονομάζεται. Είναι εν πάση περιπτώσει ένα κέντρο στο οποίο παρέχεται ψυχολογική υποστήριξη, απεξάρτηση από ουσίες κλπ. Δεν έχει πρόσβαση σε τηλέφωνο παρά μόνο μία ώρα κάθε βράδυ όπου του δίνουν το κινητό του και μπορεί να μιλήσει με όποιον θέλει. Κι εδώ ξεκινάει πάλι το πρόβλημα.
Όταν έφυγε για το κέντρο μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις έφυγε στην ουσία νύχτα, χωρίς εκείνη να το ξέρει. Τον έψαξε οταν διαπίστωσε ότι λείπει, ενημερώθηκε για το πού βρίσκεται κι αμέσως άρχισε να κυκλοφορεί με κάποιον άλλον, κάτι που μάλλον χαροποίησε εμάς τους υπόλοιπους γιατί πιστέψαμε ότι τουλάχιστον θα ξεκολλήσει από εκείνον και θα τον αφήσει να κάνει επιτέλους τη θεραπεία του. Έλα όμως που σύντομα άρχισε να επικοινωνεί μαζί του, να του γράφει κατεβατά, να τον απειλεί και να προσπαθεί να τον πείσει να φύγει από το κέντρο. Πράγματα που εκείνος διαβάζει στη μία ώρα που του επιστρέφουν το κινητό του. Υποστηρίζει βέβαια ότι δε θέλει πια να είναι μαζί της, ότι θα χωρίσει κλπ αλλά δεν είναι κάτι που ακούμε πρώτη φορά.
Κι αυτό είναι μια κατάσταση που επαναλαμβάνεται όλα αυτά τα χρόνια. Όταν είναι μαζί, από τη μια εκείνη συμπεριφέρεται σαν να υπάρχει για αυτή μόνο αυτός και κανένας άλλος, από την άλλη εξοργίζεται μαζί του για τα πάντα και όταν της δίνεται η ευκαιρία τον απατάει. Στην υποψία ότι εκείνος μπορεί να φύγει από κοντά της, τρελαίνεται. Όταν δε όντως φεύγει από κοντά της η κατάσταση μαζί της ξεφεύγει.
Φίλες δεν έχει, με την οικογένειά της έχει σκοτωθεί, μονίμως έχει προβλήματα, ό,τι και να της πεις πάντα έχει κάτι χειροτερο να σου πει που της έχει συμβεί ή της συμβαίνει. Όλες αυτές οι συμπεριφορές και άλλες τόσες που δεν μπορώ να θυμηθώ ή που δεν τις γνωριζω με βάζουν σε υποψίες ότι κάτι συμβαίνει μαζί της το οποίο δεν είναι φυσιολογικό.
Καλημέρα και σε εσένα Έψιλον.
Ξέρω ότι είναι δύσκολο να μας αποτρέψει ένας τρίτος από κάτι όταν το θέλουμε πολύ. Σε όλους μας συμβαίνει άλλωστε. Βλέποντας όμως κάποιος κοντινός σου να καταστρέφεται όλο και πιο πολύ, δεν μπορείς παρά να προσπαθήσεις με όσα μέσα διαθέτεις να τον σώσεις, έτσι δεν είναι;
Διαβάζοντας το θέμα και μέσα σε αυτό και την δική σου ιστορία, η αλήθεια είναι ότι μου δημιουργήθηκε απορία στην οποία φυσικά αν θέλεις απαντάς.
Πώς και γιατί ενώ είσαι συνειδητοποιημένη και έχεις αναγνωρίσει τι συμβαίνει με αυτόν τον άνθρωπο επιτρέπεις στον εαυτό σου να παίζει αυτό το παιχνίδι μαζί του; Δεν νιώθεις ότι σπαταλάς τον χρόνο σου;
Τώρα διάβασα την ιστορία σου Καλυψώ. Πράγματι μου μοιάζει για οριακή η γυναίκα του "αδελφού" σου με αυτά που λέει και κάνει. Ο "αδελφός" σου όμως δεν πιστεύω ότι έχει τα ίδια θέματα. Εσύ ξερεις τη μητέρα του και μπορείς ίσως να ξέρεις περισσότερα για τις συνθήκες που μεγάλωσε και τι τον τραβάει σε αυτή τη σχεση. Οσο για μένα, χοντρικά θα πω οτι μεγάλωσα με νάρκισσους γονείς και όλα αυτά που τώρα σου φαίνονται ότι τα λεω ωραία και είμαι συνειδητοποιημενη, ειναι πράγματα που κατάλαβα διαβάζοντας για εκείνον και το borderline. Δεν μπορω και δεν θελω να τον αφησω, γιατί μεσα απο εκεινον μαθαίνω για τον εαυτό μου. Πράγματα που δεν είχα μαθει και δεν είχα καταλάβει ουτε στη διάρκεια ψυχοθεραπείας.
σιγουρα, ισορροπημενη δεν ειναι. τωρα το τι ακριβως εχει, δεν ξερω ποση σημασια μπορει να εχει. το θεμα ειναι να στηριξεις τον αδερφο σου, ΑΝ θελησει να ξεμπλεξει, αλλα απ οτι καταλαβα και οα δερφος εχει προβληματα με ουσιες και ειναι σε απεξαρτηση. επομενως κι εκεινος εχει θεματα πισω αποτ ις εξαρτησεις.
Η εκτίμησή μου για το τι συμβαίνει με εκείνον ήταν σίγουρα πρόχειρη κι επιπόλαια. Αντιμετωπίζει κάποιο θέμα αλλά δεν πιστεύω τελικά ότι αυτό είναι η οριακή διαταραχή. Η μητέρα του είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος που πάλευε ολα τα χρόνια να τον μεγαλώσει μόνη της και να του προσφέρει τα πάντα. Ο πατέρας του γνωρίζω ότι ηταν προβληματική προσωπικότητα αλλά ο ίδιος δεν έχει μεγαλώσει μαζί του. Για την ακρίβεια δεν είχε καμιά επικοινωνία μαζί του από τότε που ήταν 1-2 χρονών. Παρόλα αυτά σύμφωνα με την μητέρα του, βλέπει σε αυτόν πολλά από τα προβληματικά στοιχεία του πατέρα του.
Το μόνο που μπορώ εγώ να υποθέσω ότι τον κάνει να γυρνάει σε αυτή την αρρωστημένη σχεση είναι ο φόβος του να μείνει μόνος. Γνωρίζει πολύ καλά ότι με το προσωπικό του φορτίο πολύ δύσκολα μια ισορροπημένη γυναίκα θα δεχόταν να είναι μαζί του. Αυτό που δε φαίνεται να αντιλαμβάνεται είναι ότι αν τα ήδη υπάρχοντα προβλήματά του ζύγιζαν ας πούμε 10 κιλά, μετά τη σχέση του μαζί της άρχιζαν να ζυγίζουν όλο και περισσότερο. Κοινώς, επιδεινώνονται με γοργό ρυθμό. Εκεί που ήταν 2-3, έγιναν 4-5, μετά 6-7 και πάει λέγοντας.
Ναι φυσικά και έχει θέματα, όπως προείπα δεν είναι και κανένα αγγελούδι. Κυρίως κάνει αψυχολόγητες μικρομαλακίες που του στοιχίζουν επαγγελματικά, οικονομικά και προσωπικά. Κάποιες του στοίχισαν και την ελευθερία του για 8 μήνες. Και ναι έχει τάση για εξαρτήσεις. Ξεκίνησε με χασίς και κατά την διάρκεια της σχέσης τους άρχισε να πηδάει απο τη μια εξάρτηση στην άλλη, πρώτα κάποιες άλλες χημείες, μετά αλκοόλ και πάει λέγοντας. Όλα αυτά τα χρόνια αρνιόταν την βοήθεια και τώρα που επιτέλους τη ζήτησε μόνος του φοβόμαστε ότι θα την διακόψει για χάρη της.
Και πάλι μιλώντας από προσωπική εμπειρία που κράτησε για μήνες, δηλαδή πολύ λιγότερο από το γάμο του εξ αγχιστείας αδερφού σου: είναι σαν να έχεις πάρει ναρκωτικά. Το «σαν» είναι μάλλον περιττό. Πρόκειται για εθισμό σε ναρκωτικό, γι᾽ αυτό τις λένε τοξικές σχέσεις. Οι ακραίες συμπεριφορές προκαλούν χημικές διεργασίες στον εγκέφαλο και κάνεις πράγματα που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έκανες ποτέ. Υπάρχουν εδώ μέσα άνθρωποι που έχουν γνωρίζουν πολύ καλά το θέμα και μπορούν να παρουσιάσουν καλύτερα τη θεωρητική διάσταση του ζητήματος.
Τότε, ίσως θα πρέπει να σκεφτείς πως αυτό που χρειάζεται προστασία είναι ο εαυτός σου και όχι εκείνος. Αν έχει και αυτός το ίδιο πρόβλημα, τότε στην καλύτερη περίπτωση ίσως χρησιμοποιεί τόσο εσένα όσο και τη μητέρα του για να τραβήξει την προσοχή, χωρίς να έχει την πρόθεση να αποτραβηχτεί από την υποτιθέμενη πηγή του προβλήματος, τη γυναίκα του. Στη χειρότερη περίπτωση, θα μπεις στο στόχαστρο της γυναίκας του και με λίγη φαντασία και στο δικό του. Σε κάθε περίπτωση, ελάχιστα μπορείς να κάνεις, αν δεν το θέλει πραγματικά ο ίδιος.
φαντασου, οτι ενας συγγενης απο την μερια της γυναικας του, θα μπορουσε να λεει αναλογες κατηγοριες και για τον αδερφο σου, τοτε...
πιθανα να εχει κι αυτη εξαρτησεις και να τοντ ραβηξε στα πιο βαρια και παει ελγοντας. και οι δυο εχουν προβλημα παντως, οποια κι αν ειναι η διαγνωση τους.
το θεμα με την δικη σου ανησυχια ομως, ειναι οτι δεν μπορεις να κανεις τιποτε αν δεν το αποφασισει ο ιδιος να ξεκοψει και να ξεμπλεξει και απο τις ουσιες και απο τις μικρομαλακιες οπως τις λες, που μαλλον δεν ειναι και τοσο μικρο-.
πρεπει να το θελει ο ιδιος.
Γεια σου kalypso,
Θα συμφωνήσω κι εγώ ότι υπάρχουν αρκετά χαρ/κα borderline προσωπικότητας. Ο αδελφός σου εκτέθηκε πολλά χρόνια σε αυτή τη σχέση από όσο κατάλαβα, μέχρι που έφτασε στο σημείο κατάρρευσης. Όμως, στο σημείο αυτό ζήτησε βοήθεια και αυτό είναι τεράστιας σημασίας. Επίσης πολύ σημαντικό είναι το ότι βρίσκεται αν κατάλαβα καλά σε κλειστή δομή απεξάρτησης εδώ και τρεις εβδομάδες. Στις δομές αυτές οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί είναι πολύ εκπαιδευμένοι και ξέρουν καλά τη δουλειά τους. Είμαι αισιόδοξος ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν καλά από εδώ και πέρα αλλά χρειάζεται χρόνος. Όπως είπε παραπάνω ένας φίλος, εξάρτηση δεν είναι μόνο τα ναρκωτικά. Όλοι εμείς μείναμε στις σχέσεις αυτές επειδή από ένα σημείο και μετά αυτή η τοξικότητα δημιούργησε εξάρτηση, και πίσω από κάθε εξάρτηση υπάρχει πάντα ένας τεράστιος φόβος. Μένουμε σε κακοποιητικές σχέσεις-καταστάσεις γιατί ο εγκέφαλός μας έχει παραπλανηθεί και νομίζει ότι με αυτό τον τρόπο μας προστατεύει από κάτι περισσότερο απειλητικό. Αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο να το δει κάποιος όταν βρίσκεται στην καρδιά του προβλήματος. Με αυτή την τοξική εξάρτηση παλέψαμε όλοι μας. Ο δικός σου ρόλος μπορεί να είναι υποστηρικτικός. Είναι πολύ σημαντικό να νοιώθει ο αδελφός σου στην παρούσα φάση ότι υπάρχει γύρω του ένα υποστηρικτικό πλαίσιο, ότι δεν είναι μόνος του, ότι υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται γι' αυτόν, και που τον κατανοούν. Στη φάση αυτή δεν χρειάζεται ούτε κριτική ούτε απόδοση ευθυνών. Το να μοιραστείς μαζί του την υποψία σου ότι η γυναίκα του είναι borderline νομίζω ότι θα λειτουργήσει θετικά αν μπει στη διαδικασία να ψάξει τι είναι αυτό. Να πω επίσης ότι είναι πολύ σημαντικό να διακόψει κάθε επαφή με τη γυναίκα αυτή. Η κάθε επικοινωνία σαμποτάρει τη δουλειά που ξεκίνησε. Επίσης, ίσως είναι καλό να μεταφέρεις στους ειδικούς της δομής τα όσα γνωρίζεις. Αυτό ίσως βοηθήσει στο να αποκτήσουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα, αλλά και να βοηθήσουν τον αδελφό σου να διακόψει την επικοινωνία.
Καλό κουράγιο, θα είμαστε εδώ για ότι χρειαστείς
Θα το θέσω ως εξής: Ήταν μικρομαλακίες που αμελήθηκαν, συσσωρεύτηκαν κι έτσι την πάτησε. Δεν έχει νόημα να μπω σε λεπτομέρειες γιατί αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα και ήδη νιώθω ότι έχω καταχραστεί αυτό το ποστ.
Όσο για τις εξαρτήσεις του, π.χ με το αλκοόλ, δεν έχει την εικόνα του αλκοολικού που σέρνεται, που γίνεται επιθετικός, που ψάχνεται για καυγά. Κάποιος που δεν τον γνωρίζει δε θα καταλάβει καν ότι έχει πιει. Εκείνος όμως για να βγάλει τη μέρα χρειάζεται να πιεί. Κάθε μέρα.
Θεωρώ ότι ως ένα βαθμό ο ένας συμπαρασέρνει τον άλλον με τον δικό του τρόπο. Είναι σαν να ενεργοποιεί ο ένας στον άλλον τα χειρότερα στοιχεία, κάπως έτσι. Δύο άνθρωποι με προϋπάρχοντα προβλήματα, έσμιξαν και τα έκαναν ακόμη χειρότερα.
Καλησπέρα και σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση όπως και τα υπόλοιπα παιδιά που αφιέρωσαν χρόνο.
Η μητέρα του, ο πατέρας μου, εγώ και άλλα κοντινά μέλη της οικογένειάς του, του έχουμε δείξει επανειλημμένα ότι είμαστε εκεί για εκείνον και έτσι κάνουμε και τώρα. Δυστυχώς εγώ δεν βρίσκομαι κοντά καθώς όλα αυτά διαδραματίζονται σε μια άλλη χώρα. Θα μεταφέρω στη μητέρα του τις σκέψεις μου για να μπορέσει εκείνη να συζητήσει με τους ειδικούς. Όσο έχει το τηλέφωνό του έστω αυτή τη μια ώρα τη μέρα, εκείνη θα βρίσκει τρόπο να έρχεται σε επαφή. Δυστυχώς η απόφαση να την μπλοκάρει ας πούμε ή να αλλάξει αριθμό για να την αποφύγει πρέπει να είναι δική του και αυτός δεν την παίρνει.
Από ό,τι μου είπε η μητέρα του το κέντρο αυτό λειτουργεί ως εξής, όταν πας μένεις τις 2 πρώτες εβδομάδες υποχρεωτικά. Από εκεί και πέρα εάν το θέλεις μπορείς να μείνεις εκεί μέχρι 2 μήνες. Οι ειδικοί λοιπόν που μίλησαν με τη μητέρα του της είπαν ότι καλό θα ήταν να προσπαθούσαμε κι εμείς να τον πείσουμε να μείνει εκεί όλο το 2μηνο καθώς κι εκείνοι δουλεύουν προς αυτή την κατεύθυνση. Εκεί όμως μπαίνει η συζυγος στη μέση που τον αρχίζει στις απειλές και τις προτροπές να φύγει από το κέντρο. Οπότε το ζήτημα είναι για πόσο θα καταφέρει να της αντιστέκεται...
Εν πάση περιπτώσει, ευχαριστώ ξανά όλους σας για τις απαντήσεις σας.
σε γενικές γραμμές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή τη στιγμή στην ψυχοθεραπεία υπάρχουν τέσσερις βασικές θεραπευτικές προσεγγίσεις η ψυχοδυναμική, η γνωστικο-συμπεριφορική, οι ανθρωπιστικές και η συστημική. Οι δύο πρώτες ασπάζονται το "ιατρικό" μοντέλο και λαμβάνουν υπόψη το DSM ως οδηγό θεραπείας. Οι ανθρωπιστικές προσεγγίσεις στο φάσμα των οποίων βρίσκονται η προσωποκεντρική, gestalt, αφηγηματική (νομίζω), υπαρξιακή, δεν αποδέχονται τις διαταραχές και δεν λαμβάνουν υπ' όψη το DSM. Είναι μη κατευθυντικές, και βασίζονται στην αρχή της φαινομενολογίας. Ας πούμε ότι βρίσκονται στις δύο άκρες του δίπολου αντικειμενικότητα-υποκειμενικότητα. Για τις μη κατευθυντικές προσεγγίσεις η πραγματικότητα είναι υποκειμενική αφού ο κάθε άνθρωπος βλέπει υποκειμενικά το κόσμο και έχει τη δική του αλήθεια. Άρα λοιπόν δεν μπορεί ένας οδηγός διαταραχών να καθορίζει με αντικειμανικά κριτήρια κάτι που είναι υποκειμενικό. Επίσης η συστημική δεν ασχολείται με DSM αλλά με τα δυναμικά που αναπτύσσονται εντός του συστήματος πχ οικογένειας. Δεν βλέπει το άτομο αλλά τη σχέση.
Αν βρώ κάποιο περιεκτικό link θα το ανεβάσω