Δεν εχω φιλους

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Δεν ξερω πως ειναι τοσο απλο για τους αλλους ρε παιδια. Εγω συνανταω εμποδια παντου. Φοβαμαι πολυ πλεον να μιλησω. Παλια το εκανα αλλα δεν πηγε καλα και τωρα φοβαμαι να το ξανακανω

---

Μα αυτό σου εξηγώ βρε, όλοι έχουν αντιμετωπίσει τις αναποδιές τους στις σχεσεις και τις φιλίες και τις οικογενειακές σχέσεις. Σιγά μην τα βάψουμε μαύρα επειδή υπάρχουν "εμπόδια".

Βάλε τα εμπόδια κάτω και βρες πως να τα αντιμετωπίσεις

Quote:

---

Originally Posted by _Vassilis

Και εγώ αυτή τη στιγμή που με πετυχαίνεις δεν έχω πολλούς φίλους ή γνωστούς για όταν είναι να βγω. Κι επειδή βιώνω μια δύσκολη κατάσταση στο σπίτι έχω ανάγκη να δραπετεύω λίγες ώρες και αναγκαστικά βγαίνω μόνος μου. Ακούγεται λίγο pathetic αλλά το ξεπερνάω και το κάνω, είμαι και αρκετά μεγαλύτερος όπως σου πα (42). Θέλω λίγο να εστιάσω πάνω σε αυτό που λες, το άγχος που σε πιάνει και δεν ξέρεις τι να πεις. Δε χρειάζεται πάντα να μιλάς και να λες κάτι, αρκεί που είσαι εκεί.. Και η σιωπηρή παρέα μια χαρά παρέα ειναι... Μη σε πιάνει αυτό το άγχος και το awkward συναίσθημα ότι κάτι πρέπει σώνει και καλά να βρεις να πεις, γιατί αυτό σε μπλοκάρει ακομα χειρότερα κι ύστερα δε θα βγάλεις μιλιά. Είσαι αυτή που είσαι, βγες με γνωστούς κάνε παρέα και άσε το θέμα φιλία να εξελιχθεί από μόνο του αν είναι.. Μια φορά που είχα βγει και κάθισα μόνος σε ένα μαγαζί και πήρα ένα σάντουιτς να φάω, δίπλα τυχαία καθόντουσαν δυο ηλικιωμένοι. Τους χάζευα κρυφά ενώ έτρωγα, δεν είχα και κάτι άλλο να απασχοληθώ. Καθόντουσαν εκεί ακίνητοι με το καφεδάκι τους, δεν μίλαγαν, δεν κουνούσαν ούτε βλέφαρο. Απλά κάθονταν εκεί αφηρημένα. Ξαφνικά μέσα στη ησυχία και ενώ είχε περάσει κάνα μισάωρο, λέει ο ένας κάτι για έναν αγώνα ποδοσφαίρου που είχε την προηγούμενη μέρα. Ο άλλος ούτε που του απάντησε, γιατί δεν ήταν κάποια ερώτηση, απλά κάτι που ήθελε να πει… Αυτό ήταν, σιωπή πάλι. Αισθάνθηκα ότι αυτοί οι δυο άνθρωποι είχαν μια μεγάλη οικειότητα και απολάμβαναν τη σιωπηρή τους παρέα χωρίς άγχος να μιλάνε, δεν είχαν κάτι να πουν. Αυτό που ήθελε να πει ο ένας όταν αυθόρμητα του ήρθε το είπε. Εμένα μου άρεσε πολυ αυτή η εικόνα… Αυτό που σε αγχώνει, το ότι δηλαδή δε μιλάς πολυ, να ξέρεις, μπορεί να γίνει και το πλεονέκτημα σου. Είσαι ένας καλός ακροατής.. Ξέρεις πόσοι «υποψήφιοι φίλοι» εκεί έξω θέλουν κάποιον να μιλήσουν και δε βρίσκουν κάποιον να τους ακούσει? Για αυτούς θα ήσουν μια πολυ ελκυστική περίπτωση φίλης.. Μπορεί να αρχίσει έτσι μια γνωριμία, μια φιλία και αργότερα όταν κι εσυ έχεις αποκτήσει περισσότερη οικειότητα με ένα τέτοιο πρόσωπο θα μπορείς κι εσυ πιο εύκολα να λυθείς και να λες τα δικά σου με τη σειρά σου, αβίαστα θα έρθει αυτό..

---

Αρχικα λυπαμαι για αυτο που περνας. Αν θελεις κατι τουλαχιστον ξερεις οτι μπορεις να ανεβασεις σε αυτο το φορουμ. Καλο αυτο. Που απολαμβανεις την παρεα του εαυτου σου και την ηρεμια σου. Μου εδωσες πολυ ελπιδα και σε ευχαριστω πολυ! Ελπιζω απο εδω και περα τα πραγματα να πανε καλυτερα στο σπιτι σου.

Quote:

---

Originally Posted by Σπουργίτι

Μα αυτό σου εξηγώ βρε, όλοι έχουν αντιμετωπίσει τις αναποδιές τους στις σχεσεις και τις φιλίες και τις οικογενειακές σχέσεις. Σιγά μην τα βάψουμε μαύρα επειδή υπάρχουν "εμπόδια".

Βάλε τα εμπόδια κάτω και βρες πως να τα αντιμετωπίσεις

---

Ναι ρε φιλε αλλα μετα τα βρισκουν. Και εξελισσονται μαζι με τους αλλους. Εμενα οι αλλοι η θα με παρατησουν η θα εξρλιχθουν πολυ διαφοτετικα (συνηθως με κακο ττοπο οχι απλα διαφορετικα).

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Ναι ρε φιλε αλλα μετα τα βρισκουν. Και εξελισσονται μαζι με τους αλλους. Εμενα οι αλλοι η θα με παρατησουν η θα εξρλιχθουν πολυ διαφοτετικα (συνηθως με κακο ττοπο οχι απλα διαφορετικα).

---

Όχι δεν τα βρίσκουν όλοι και δεν εξελίσσονται όλοι μαζί με τους άλλους.
Κάποιοι θα ταιριάξουν και όντως θα εξελιχθούν μαζί.
Κάποιοι δε θα ταιριάζουν, αλλά απο φόβο μη μείνουν μόνοι θα παριστάνουν τους φίλους.
Και κάποιοι είτε απο επιλογή είτε όχι, θα μείνουν μόνοι.

Αν τα άτομα που ειχες στη ζωή σου εξελίχθηκαν διαφορετικά, με πολύ κακό τρόπο όπως λες, χαίρομαι που δεν τα έχεις στη ζωή σου.

Απορώ από τι αριθμό ατόμων αντλείς αυτά τα παραδείγματα. Είναι δυνατόν στο πανεπιστήμιο , 150-200 άτομα του έτους να έχουν ΟΛΟΙ τους φιλους τους απο το σχολείο ή το πανεπιστήμιο και ΟΛΟΙ να περνάνε μέλι γάλα και να έχουν ανα πάσα ώρα και στιγμή παρέα για έξοδο? Είσαι σίγουρη?

Ή μήπως μιλαμε για 10 άτομα το πολύ που έγιναν κλίκα απλά και εισαι στην απ έξω?

Quote:

---

Originally Posted by Σπουργίτι

Όχι δεν τα βρίσκουν όλοι και δεν εξελίσσονται όλοι μαζί με τους άλλους.
Κάποιοι θα ταιριάξουν και όντως θα εξελιχθούν μαζί.
Κάποιοι δε θα ταιριάζουν, αλλά απο φόβο μη μείνουν μόνοι θα παριστάνουν τους φίλους.
Και κάποιοι είτε απο επιλογή είτε όχι, θα μείνουν μόνοι.

Αν τα άτομα που ειχες στη ζωή σου εξελίχθηκαν διαφορετικά, με πολύ κακό τρόπο όπως λες, χαίρομαι που δεν τα έχεις στη ζωή σου.

Απορώ από τι αριθμό ατόμων αντλείς αυτά τα παραδείγματα. Είναι δυνατόν στο πανεπιστήμιο , 150-200 άτομα του έτους να έχουν ΟΛΟΙ τους φιλους τους απο το σχολείο ή το πανεπιστήμιο και ΟΛΟΙ να περνάνε μέλι γάλα και να έχουν ανα πάσα ώρα και στιγμή παρέα για έξοδο? Είσαι σίγουρη?

Ή μήπως μιλαμε για 10 άτομα το πολύ που έγιναν κλίκα απλά και εισαι στην απ έξω?

---

Μιλαω για ατομα που ξερω απο παλια. Ειτε απο σχολειο, φροντιστηριο κλπ ειτε απο εξωσχολικες δραστηριοτητες. Αλλα και στη σχολη βλεπω οτι ολοι εχουν φιλους η απο το σχολειο η απο την αρχη του πανεπιστημιου. Μονο μια κοπελα ξερω που την παρατησαν οι σχολικοι της φιλοι αλλα μετα βρηκε παρεα στη σχολη σχεδον κατευθειαν. Εγω νιωθω οτι σε πιο μικρη ηλικια επελεξα λαθος ατομα και για αυτο τωρα δεν μπορω να εξελιχθω μαζι τους. Και μου το λεγσν οι γονεις μου αλλα δεν ακουγα.

Η τουλαχιστον αν δεν ειναι κολλητοι κρατανε εστω μια τυπικη επαφη και βγαινουνε καμια φορα. Εγω απλα χαθηκα με ολους με το ζορι λεμε ενα γεια αμα βρεθουμε.

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Πιστευω το χομπι θα με βοηθησει. Αυτο με τις σχολικες φιλιες η παλιες φιλιες γενικοτερα το εχω λογω ανασφαλειας. Αλλα μονο αυτο βλεπω και δεν ξερω τι να κανω ρε παιδια. Απο σχεση μια χαρα ειμαι. Ειναι το μονο που παει καλα στη ζωη μου αυτη τη στιγμη.

---

Αν είσαι οκ με τη σχέση σου , τι σε ενδιαφέρουν οι φίλοι ; Δεν βγαίνετε οι δυό σας ;

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Η τουλαχιστον αν δεν ειναι κολλητοι κρατανε εστω μια τυπικη επαφη και βγαινουνε καμια φορα. Εγω απλα χαθηκα με ολους με το ζορι λεμε ενα γεια αμα βρεθουμε.

---

Ρε παιδια 2 λεπτα μπαινω στα σοσιαλ και μου βγαζει φιλιες χρονων. Ρε φιλε ελεος εγω μαλλον ημιυν ανικανη που δεν μπορουσα να δημιουργησω μια. Πως το κανουν και δεν χανονται γαμω; Γιατι να μην κραταει ουτε μια; Η τυπικη η πιο ουσιαστικη.

Quote:

---

Originally Posted by Al_Bundy

Αν είσαι οκ με τη σχέση σου , τι σε ενδιαφέρουν οι φίλοι ; Δεν βγαίνετε οι δυό σας ;

---

Βγαινουμε αλλα τωρα λογω σπουδων και δουλειας ειμαστε εξ αποστασεως. Επισης εχω ξαναπει οτι εκεινος εχει πολλους φιλους και βγαινει συνεχεια μαζι τους. Εγω δεν εχω παρεα να βγω οποτε σε αυτο το κομματι δεν υπαρχει ισορροπια και μπορει να καταντησει λιγο περιεργο. Επισης αλλο πραγμα σου προσφερουν οι φιλοι αλλο η σχεση. Πρεπει να τα διαχωριζουμε και να προσπαθουμε να εχουμε στη ζωη μας οτι μας κανει να νιωθουμε καλα. Πχ εγω τωρα νιωθω την αναγκη να εχω φιλους αλλα δεν εχω και το αγορι μου δεν με καλυπτει σε αυτο το κομματι. Σιχαινομαι που το λεω γιατι τον αγαπαω παρα πολυ αλλα δεν ξερω πως να εκτιμησω αυτο που εχω οταν κατι αλλο που θελω τοσο πολυ μου λειπει. Εννοειται οτι τον εκτιμαω και του το δειχνω/λεω απλα μεσα μου δεν μπορω να το νιωσω τοσο. Ακουγομαι απαισια απλα δυστυχως εχω μαθει να κοιταω τα αρνητικα

όλο αυτό το διάστημα που μιλάμε εδώ στο φόρουμ, έχεις προσεγγίσει κάποιον παλιό φίλο, έστω από το φέησμπουκ; έχεις σκεφτεί πως ίσως και κάποιος άλλος να είναι όπως εσύ, να του βγάζει δηλαδή το προφίλ σου και να σκέφτεται το ίδιο;

Quote:

---

Originally Posted by user

όλο αυτό το διάστημα που μιλάμε εδώ στο φόρουμ, έχεις προσεγγίσει κάποιον παλιό φίλο, έστω από το φέησμπουκ; έχεις σκεφτεί πως ίσως και κάποιος άλλος να είναι όπως εσύ, να του βγάζει δηλαδή το προφίλ σου και να σκέφτεται το ίδιο;

---

Ωραια προσεγγιση! Εχω στειλει ενα γεια τι κανεις αλλα η συζητηση κυλουσε πολυ αργα. Δεν ξερω τι να πω γενικα. Για αυτο μου ειναι τοσο δυσκολο να κανω παρεες

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Ωραια προσεγγιση! Εχω στειλει ενα γεια τι κανεις αλλα η συζητηση κυλουσε πολυ αργα. Δεν ξερω τι να πω γενικα. Για αυτο μου ειναι τοσο δυσκολο να κανω παρεες

---

πως να κυλαει βρε παιδι μου η συζητηση μεσω φμ με εναν που εχεις να δεις 200 χρονια;;; κανεις την επαφη και συντομα του προτεινεις να βγειτε να τα πειτε. γραπτα θες να κυλαει η συζητηση;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

πως να κυλαει βρε παιδι μου η συζητηση μεσω φμ με εναν που εχεις να δεις 200 χρονια;;; κανεις την επαφη και συντομα του προτεινεις να βγειτε να τα πειτε. γραπτα θες να κυλαει η συζητηση;

---

Θα μπορουσε να παει καλυτερα και γραπτα. Εχω προσπαθησει και να επικοινωνησω αλλα δεν βολευει ποτε να κανονισουμε. Και παντα εγω θα ειμαι αυτη που θα το προτεινει. Ε δεν γινεται μονο εγω να προσπαθω;

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Θα μπορουσε να παει καλυτερα και γραπτα. Εχω προσπαθησει και να επικοινωνησω αλλα δεν βολευει ποτε να κανονισουμε. Και παντα εγω θα ειμαι αυτη που θα το προτεινει. Ε δεν γινεται μονο εγω να προσπαθω;

---

Κάνεις μια προσπάθεια, τα πράγματα δεν πάνε όπως τα έχεις μέσα στο μυαλό σ και απογοητευεσαι.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Κάνεις μια προσπάθεια, τα πράγματα δεν πάνε όπως τα έχεις μέσα στο μυαλό σ και απογοητευεσαι.

---

Αυτο συμβαινει καθε φορα που παω να κανω φιλους για αυτο εχω απογοητευτει τοσο και για αυτο γραφω και εδω. Εδω μου "την εφερε" ατομο απο την οικογενεια μου πως να εμπιστευτω τους ξενους; Επιδης δυσκολευομαι πολυ να ανοιχτω. Και ετδι δεν μπορω να κρατησω κανεναν

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Αυτο συμβαινει καθε φορα που παω να κανω φιλους για αυτο εχω απογοητευτει τοσο και για αυτο γραφω και εδω. Εδω μου "την εφερε" ατομο απο την οικογενεια μου πως να εμπιστευτω τους ξενους; Επιδης δυσκολευομαι πολυ να ανοιχτω. Και ετδι δεν μπορω να κρατησω κανεναν

---

Κι εγώ έχω ζήσει διαφορά.. Από συγγενή και από γονείς. Σκεφτόμουν πιο μικρός "εδώ μου κατέστρεψαν την παιδική μου ηλικία άνθρωποι που υποτίθεται με αγαπούσαν, πώς να εμπιστευτώ κάποιον ξένο;" Αλλά δεν φταίνε οι άλλοι, δεν βοηθάει να είσαι σε στάση άμυνας - επίθεσης για να προλάβεις μην πληγωθεις.. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και δικαιούται μια ευκαιρία..

το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι, που λέει ένα τραγούδι.
δεν κυλούσε και σταματήσατε να μιλάτε; δεν πειράζει που δεν κυλούσε.
τα τυπικά να λέτε για αρχή. κι αν πάντα κάνεις εσύ την κίνηση τί πειράζει;
καταλαβαίνω την κατάσταση σαν παράπονο και απωθημένο, όμως η ανάγκη είναι δική σου και ποιός θα κάνει "την πρώτη κίνηση" είναι κάτι που δεν έχει σημασία στην παρούσα φάση που νιώθεις να χρειάζεσαι μια παρέα.

Παίρνω φίλους, παίρνω εσένα
αναπάντητες κλήσεις παντού...
Η μοναξιά συνηθίζεται.
Όσοι έχουν φοβίες και δεν αντέχουν να βρίσκονται σε ένα άδειο δωμάτιο είναι αναγκασμένοι να ανέχονται τις παραξενιές και την εκμετάλλευση των φίλων για να τους έχουν κοντά τους. Οι συνάδελφοι κάποια εξυπηρέτηση θέλουν είτε για μετακίνηση η για να σου φορτώσουν δουλειά.
Δεν γίνεται να έχεις κοινά ενδιαφέροντα με όσους γνωρίζεις, να ζούν κοντά σου και να έχουν τις ίδιες οικογενειακές- οικονομικές υποχρεώσεις.
Κάποιοι είναι τυχεροί και έχουν "αληθινές" παρέες φιλικές ή συγγενικές.
Οι μοναχικοί κλεισμένοι στο σπίτι τους και μη μπορώντας να επικοινωνήσουν εύκολα με κόσμο που συναντούν δεν έχουν την ευκαιρία να ταιριάξουν για να κανονίσουν να βρεθούν έξω. Ο υπόλοιπος κόσμος που ξέρει να διασκεδάζει και να συζητάει δεν γίνεται να αποδεχθούν και να πάρουν μαζί τους τον "αντικοινωνικό "

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Κι εγώ έχω ζήσει διαφορά.. Από συγγενή και από γονείς. Σκεφτόμουν πιο μικρός "εδώ μου κατέστρεψαν την παιδική μου ηλικία άνθρωποι που υποτίθεται με αγαπούσαν, πώς να εμπιστευτώ κάποιον ξένο;" Αλλά δεν φταίνε οι άλλοι, δεν βοηθάει να είσαι σε στάση άμυνας - επίθεσης για να προλάβεις μην πληγωθεις.. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και δικαιούται μια ευκαιρία..

---

Το θεμα ειναι οτι οριακα εχω στερεψει και απο γνωστους. Φυσικα και δεν φτιανε οι παντες και καθε ανθρωπος αξιζει μια ευκαιρια αλλα ταυτοχρονα οι αμυνες δεν φευγουν ετσι ευκολα. Δεν ημουν ιδιαιτερα κοινωνικη για να εχω πολυ κοσμο γυρω μου (αυτοι που ειχα γυρω μου με ειχαν στο περιθωριο) και 2 ατομα που ειχα πολυ κοντα μου με πληγωσαν. Εε τωρα πως να εμπιστευτω ξανα; Οταν ειμαι τοσο κλειστη πως να βγω εξω να γνωρισω κοσμο; Επισης οσοι προσπαθουσα να φερω κοντα μου εβλεπα οτι ηταν λιγο χαζοι σε πολλα εισαγωγικα. Μονο γεματοι ανασφαλειες, κολλημενοι στις σχεσεις τους με κανενα αλλο ενδιαφερον. Αφου λες οτι εσυ ξεπερασες οτι σου εκαναν, πως τα καταφερες;

Quote:

---

Originally Posted by user

το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι, που λέει ένα τραγούδι.
δεν κυλούσε και σταματήσατε να μιλάτε; δεν πειράζει που δεν κυλούσε.
τα τυπικά να λέτε για αρχή. κι αν πάντα κάνεις εσύ την κίνηση τί πειράζει;
καταλαβαίνω την κατάσταση σαν παράπονο και απωθημένο, όμως η ανάγκη είναι δική σου και ποιός θα κάνει "την πρώτη κίνηση" είναι κάτι που δεν έχει σημασία στην παρούσα φάση που νιώθεις να χρειάζεσαι μια παρέα.

---

Σωστπ. Νιωθω οτι εχω στερεψει απο γνωστους ομως για να το κανω αυτο. Και νιωθω οτι με ολες τις υποχρεωσεις που εχει ο καθενας δεν εχει χρονο να επενδυσει σε καινουριο κοσμο. Επισης εχω ξαναπει σε αυτο το φορουμ οτι ζηλευω οσους εχουν ηδη πολλες παρεες η οσους εχουν παρεα απο το σχολειο, οποτε δεν θα το ξαναπω. Ο λογος που το "φοβαμαι" ομως ειναι οτι ειμαι πολυ κλειστη και δεν ξερω πως να κανω τον εαυτο μου ενδιαφερον για να πουμε οτι απλα κολλησαμε και δεν μας ενδιαφερει ο χρονος. Επισης οπως εγω φοβαμαι οτι ολοι θα μου τη φερουν καποια στιγμη το ιδιο μπορει να φοβαται και καποιος αλλος για μενα. Και δεν θα τον αδικουσα ετσι οπως ειναι ο κοσμος πλεον. Αλλα ετσι, με ολους αυτους τους φοβους και τις ανασφαλειες δεν δημιουργουνται φιλιες ρε παιδια. Για τετοιο "περιεργο" κοσμο εχω ακουσει απο εφηβους μεχρι και απο τη θεια μου που ειναι 50+. Δεν γλιτωνεις σε καμια ηλικια

Quote:

---

Originally Posted by ΑΧΒΑΧ

Παίρνω φίλους, παίρνω εσένα
αναπάντητες κλήσεις παντού...
Η μοναξιά συνηθίζεται.
Όσοι έχουν φοβίες και δεν αντέχουν να βρίσκονται σε ένα άδειο δωμάτιο είναι αναγκασμένοι να ανέχονται τις παραξενιές και την εκμετάλλευση των φίλων για να τους έχουν κοντά τους. Οι συνάδελφοι κάποια εξυπηρέτηση θέλουν είτε για μετακίνηση η για να σου φορτώσουν δουλειά.
Δεν γίνεται να έχεις κοινά ενδιαφέροντα με όσους γνωρίζεις, να ζούν κοντά σου και να έχουν τις ίδιες οικογενειακές- οικονομικές υποχρεώσεις.
Κάποιοι είναι τυχεροί και έχουν "αληθινές" παρέες φιλικές ή συγγενικές.
Οι μοναχικοί κλεισμένοι στο σπίτι τους και μη μπορώντας να επικοινωνήσουν εύκολα με κόσμο που συναντούν δεν έχουν την ευκαιρία να ταιριάξουν για να κανονίσουν να βρεθούν έξω. Ο υπόλοιπος κόσμος που ξέρει να διασκεδάζει και να συζητάει δεν γίνεται να αποδεχθούν και να πάρουν μαζί τους τον "αντικοινωνικό "

---

Αγαπαμε Παπαριζου χαχαχα. Επισης ωραιο username, βλεπεις Fipster? Η μοναξια συνηθιζεται αλλα νιωθεις οτι παντα κατι σου λειπει. Δεν μπορεις ποτε να τη συνηθισεις 100%. Εμενα η εγνοια μου ηταν παντα να κανω φιλιες ενω ημουν φουλ κλειστη. Δεν ξερω πως γινεται αυτο χαχα. Το εβαζα και πανω απο τα μαθηματα και πανω απο προσωπικες μου αναγκες φανταστειτε. Οι περισσοτεροι ειναι τυχεροι απο οτι φαινεται. Γιατι τουλαχιστον εχουν μια παρεα να βγουν εξω και να περασουν καλα. Τα προσωπικα σου δεν χρειαζεται να τα ξερουν. Αντε να τα ξερουν 1-2 ατομα (ειτε συγγενεις ειτε φιλοι) η μονο ο ψυχολογος. Ο αντικοινωνικος που λες αν ειναι ετσι απο επιλογη δεν νοιαζεται καν. Αν απλα ντρεπεται η εχει κοινωνικο αγχος ειναι πραγματικα κριμα να βρισκεται στο περιθωριο. Που ξερετε; Μπορει να εχει πολλα να δωσει.

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Το θεμα ειναι οτι οριακα εχω στερεψει και απο γνωστους. Φυσικα και δεν φτιανε οι παντες και καθε ανθρωπος αξιζει μια ευκαιρια αλλα ταυτοχρονα οι αμυνες δεν φευγουν ετσι ευκολα. Δεν ημουν ιδιαιτερα κοινωνικη για να εχω πολυ κοσμο γυρω μου (αυτοι που ειχα γυρω μου με ειχαν στο περιθωριο) και 2 ατομα που ειχα πολυ κοντα μου με πληγωσαν. Εε τωρα πως να εμπιστευτω ξανα; Οταν ειμαι τοσο κλειστη πως να βγω εξω να γνωρισω κοσμο; Επισης οσοι προσπαθουσα να φερω κοντα μου εβλεπα οτι ηταν λιγο χαζοι σε πολλα εισαγωγικα. Μονο γεματοι ανασφαλειες, κολλημενοι στις σχεσεις τους με κανενα αλλο ενδιαφερον. Αφου λες οτι εσυ ξεπερασες οτι σου εκαναν, πως τα καταφερες;

---

Η δική μου ιστορία είναι εντελώς διαφορετική.. Αλλά έχουμε κοινό σημείο, πληγωθηκαμε από δικά μας άτομα.

Φυσικά δεν είναι εύκολο να ρίξεις τις άμυνες σου ξαφνικά αλλά για να μπορέσεις να αλλάξεις τη ζωή σου, πρέπει να δεις αρχικά το πώς αντιλαμβάνεσαι κάποια πράγματα. Το πώς αντιδράς, το τι αισθάνεσαι. Αν αισθάνεσαι έτσι για μια κατάσταση επειδή όντως έγινε κάτι ή επειδή ακούμπησε μια πληγή σου.

Βλέπεις όμως σε ένα σημείο τι λες? Απορρίπτεις ανθρώπους επειδή τους θεωρείς χαζούς. Μήπως αυτούς που στην ουσία κυνηγάς ή θες να κάνεις παρέα μαζί τους είναι άτομα που δεν σε επιλέγουν (για τους δικούς σου λόγους)? Επειδή έχεις μάθει να διεκδικείς την αποδοχή και όταν κάποιος στην δίνει απλόχερα, χωρις πρώτα να το παλέψεις, σου φαίνεται ξένο και δεν το θες;

Περί φιλίας,
Δεν έχω διαβάσει όλα τα μηνύματα αλλά θα ήθελα να αναφέρω και την δικιά μου εμπειρία.
Υπήρχε ένα διάστημα που ήμουν στα χειρότερα μου και είχα απομακρυνθεί από όλους τους φίλους μου και ένιωθα ας πούμε ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς και έριχνα το φταίξιμο στους άλλους, πολλές φορές και στην οικογένεια μου που ενώ με στήριζε πάλι δεν με καταλάβαινε. Έχω μείνει άπειρες φορές μόνος αλλά νομίζω, βασικά όχι είμαι σίγουρος ότι η μοναξιά δεν είναι η λύση στα προβλήματα μας. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές εμπειρίες και αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα άρα ουσιαστικά εσύ ζητάς από έναν φιλο σου που δεν έχει ας πούμε κοινωνική διαταραχή να σε καταλάβει, που νομίζω ότι όσο κοντά και να είστε δεν μπορεί να σε καταλάβει γιατί δεν γίνεται να μπει στο μυαλό σου,το έχω δοκιμάσει. Έτσι καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πρέπει να διευρύνω τις κοινωνικές μου επαφές και να κάνω μια προσπάθεια να βρω άτομα / παρέες / φίλους που αντιμετωπίζουμε παρόμοια προβλήματα μπας αρχίσουμε να αισθανόμαστε ευτυχία.

jp900 πολύ σωστά τα λες. το να σχετιστείς με ανθρώπους που έχουν περάσει κάτι αναλογο με τα δικά σου είναι μια καλή αρχή κοινωνικοποίησης και ένταξης σε παρέες. πιο εύκολο και μας αξίζει ευκολία εδώ.
αν καταλάβεις ότι σε εκμεταλλεύονται ή το λες ή απομακρύνεσαι. στεναχωριέμαι και για τα δύο μέλη. αν εκμεταλεύομαι κάποιον για πολύ καιρό, θέλω να μου το πει να το ξέρω, κι εγώ κάνω βλακείες και ο άλλος.

πιστεύεις πως αν είχες πολλές παρέες σκέτο θα κάλυπτε το κενό που ίσως έχεις;
κι αυτοί δε ξέρεις τί σχέσεις έχουν ή αν το υποκρίνονται.
είναι αξιοζήλευτος ο τρόπος που συντηρούνται οι παρέες.
όχι μέχρι σημερα ίσως κάνοντας παρέα με ανθρώπους που δεν είναι τοξικοί μεν όχι απολύτως ταιριαστοί δε, να βρεις το θάρρος να κοινωνικοποιηθείς περισσότερο και με άλλους ανθρώπους. δες το σαν "προθέρμανση΄".

Μου κάνει εντύπωση η λέξη που είπες για το πώς συντηρούνται οι παρέες σήμερα. Μου έρχονται στο μυαλό διάφορες παρέες που έχουν άλλοτε τοξικούς , παρτακιδες , γεμάτο δράμα παρέες , αλλά παρόλα αυτά επειδή έχεις την ανάγκη να ανήκεις κάπου να έχεις ένα φιλαράκι συνεχίζεις να είσαι και εσύ μέλος της.
Πιστεύω ότι αν είχα 1-2 φιλαράκια η έστω μια κοπελιά που θα μπορούσε να καταλάβει πως είναι να έχεις μια αγχώδεις διαταραχή να μπορούσαμε
να συζητήσουμε και να αλληλοβοηθησουμε ο ένας τον άλλον, χωρίς φίλτρα και taboo, η καθημερινότητα μου θα βελτιώνονταν κατά 70-80% και δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο ούτε με 10000 παρέες ούτε με δημοσιότητα ούτε με τίποτα.

Δεν παρακολουθώ fipster αλλά τον ξέρω έχω δει κάτι και από αυτόν.
Εγώ κανέναν δεν έβαζα πάνω από εμένα, ούτε από μαθήματα, από ο,τι ήθελα να κάνω. Προτιμούσα να δω τηλεόραση από το να βγω με μια παρέα αδιάφορη. Αν επιλέγεις να απέχεις από την διασκέδαση αυτό έχει ως συνέπεια να σε ξεχνούν, χάνεσαι όταν δεν υπάρχει κάτι να σε κάνει να συναντάς τα άτομα. Τι να συζητήσεις και γιατί να σε ενδιαφέρει να κρατήσεις επαφές μαζί τους.
Αν ρωτήσεις και άτομα που βρίσκονται σε ένα τραπέζι καφετέριας με φίλους πως νιώθουν τις υπόλοιπες ώρες μπορεί πάλι να τους λείπει ένας σύντροφος, παιδιά, γονείς, το να έχεις κάποιον να πάρεις τηλέφωνο να συναντηθείς έξω δεν διώχνει την μοναξιά. Ίσως ξεφεύγουν για λίγο από τα προβλήματα ... Έχεις τη δυνατότητα να πας κάπου και να μην ντρέπεσαι να είσαι μόνος ίσως ελπίζεις πως στα δύσκολα θα έχεις βοήθεια και να μην φοβάσαι τι θα κάνεις όταν αντιμετωπίσεις ένα σοβαρό πρόβλημα.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Η δική μου ιστορία είναι εντελώς διαφορετική.. Αλλά έχουμε κοινό σημείο, πληγωθηκαμε από δικά μας άτομα.

Φυσικά δεν είναι εύκολο να ρίξεις τις άμυνες σου ξαφνικά αλλά για να μπορέσεις να αλλάξεις τη ζωή σου, πρέπει να δεις αρχικά το πώς αντιλαμβάνεσαι κάποια πράγματα. Το πώς αντιδράς, το τι αισθάνεσαι. Αν αισθάνεσαι έτσι για μια κατάσταση επειδή όντως έγινε κάτι ή επειδή ακούμπησε μια πληγή σου.

Βλέπεις όμως σε ένα σημείο τι λες? Απορρίπτεις ανθρώπους επειδή τους θεωρείς χαζούς. Μήπως αυτούς που στην ουσία κυνηγάς ή θες να κάνεις παρέα μαζί τους είναι άτομα που δεν σε επιλέγουν (για τους δικούς σου λόγους)? Επειδή έχεις μάθει να διεκδικείς την αποδοχή και όταν κάποιος στην δίνει απλόχερα, χωρις πρώτα να το παλέψεις, σου φαίνεται ξένο και δεν το θες;

---

Δεν ξερω δεν μπορω πλεον να ριξω τις αμυνες μου. Εφτασα σε αυτο το σημειο. Επισης δεν εχω καταλαβει αν ειμαι μοναχικο ατομο η αν οντως θελω παρεα γιατι με οποιον ειμαι αισθανομαι αβολα. Αρα μπορει να μην ειναι καν για μενα. Μπορει να ειναι γραφτο μου να περναω καλα μονο με το αγορι μου (στο φιλικο κομματι της σχεσης εννοω μην παει το μυαλο σας αλλου χαχα) και με τους αλλους να ειναι ολο επιφανειακο. Να μη ζησω ποτε πραγματικη φιλια. Δεν απορριπτω καποιον με την πρωτη ποτε. Για να θεωρησω καποιον χαζο πρεπει να μου δωσει αφορμη. Δεν θελω τωρα να μπω σε λεπτομερειες γιατι δεν θελω να στοχοποιησω κοσμο τωρα (ασε που ετσι και το δει κανενας γνωστος μπορει να καταλαβει) αλλα οσοι θεωρω χαζοι κατι μου εχουν δειξει. Δεν μπορω να ειμαι με ενα ατομο που γνωριζω καιρο και να πρεπει να καταβαλλω υπερβολικη ενεργεια. Θα επρεπε να εχουμε ξεπερασει αυτο το σταδιο. Ουτε μπορω να εξηγω τα παντα λες και ειμαι η μανα τους (ναι και αυτο το εχω κανει). Επιπλεον βλεπω οτι πολλοι δεν εχουν γνωμη για κοινωνικα ζητηματα και αυτο για εμενα στις φιλιες μετραει πολυ. Δηλαδη δεν θα μπορουσα να κανω παρεα με καποιον μισογυνη, ομοφοβικο, ρατσιστη κλπ. Φυσικα και εγω μπορει να μην ειμαι 100% προοδευτικη. Σε λογικα πλαισια παντα μιλαμε. Διεκδικω την αποδοχη γιατι ημουν σχεδον παντα στο περιθωριο. Νομιζω οτι δεν προσπαθω να τη διωξω επειδη φανταζει ξενη αλλα μαλλον δεν τη διαχειριζομαι σωστα.

Quote:

---

Originally Posted by jp9000

Περί φιλίας,
Δεν έχω διαβάσει όλα τα μηνύματα αλλά θα ήθελα να αναφέρω και την δικιά μου εμπειρία.
Υπήρχε ένα διάστημα που ήμουν στα χειρότερα μου και είχα απομακρυνθεί από όλους τους φίλους μου και ένιωθα ας πούμε ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς και έριχνα το φταίξιμο στους άλλους, πολλές φορές και στην οικογένεια μου που ενώ με στήριζε πάλι δεν με καταλάβαινε. Έχω μείνει άπειρες φορές μόνος αλλά νομίζω, βασικά όχι είμαι σίγουρος ότι η μοναξιά δεν είναι η λύση στα προβλήματα μας. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές εμπειρίες και αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα άρα ουσιαστικά εσύ ζητάς από έναν φιλο σου που δεν έχει ας πούμε κοινωνική διαταραχή να σε καταλάβει, που νομίζω ότι όσο κοντά και να είστε δεν μπορεί να σε καταλάβει γιατί δεν γίνεται να μπει στο μυαλό σου,το έχω δοκιμάσει. Έτσι καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πρέπει να διευρύνω τις κοινωνικές μου επαφές και να κάνω μια προσπάθεια να βρω άτομα / παρέες / φίλους που αντιμετωπίζουμε παρόμοια προβλήματα μπας αρχίσουμε να αισθανόμαστε ευτυχία.

---

Δεν χρειαζεται να τα διαβασεις ολα. Στα περισσοτερα λεω τα ιδια. Και υπαρχουν πολλες παρεμβολες που λενε κυριολεκτικα αηδιες ασχετες με το θεμα. Εγω νιωθω οτι δεν ταιριαζω κιολας και οτι ολοι αλλαζουν. Θα ηθελα πολυ να εχω ενα ατομο διπλα μου που οσο περνουσαν τα χρονια να μπορουσαμε να εξελιχθουμε μαζι. Δεν εννοω οτι θα επρεπε να εχω καποιον απο το δημοτικο αλλα δεν μου αρεσει που με οσους εκανα παρεα η εχουν απομακρυνθει η δεν εξελισσονται (boy crazy, καμια σιγουρια για τον εαυτο τους, κανενα ενδιαφερον για καριερα κλπ). Το προβλημα μου ειναι οτι δεν μπορω να προσεγγισω νεο κοσμο. Αν μου ηταν πιο ευκολο δεν θα ειχα θεμα γιατι καποια στιγμη μεσα στους πολλους θα βρισκοντουσαν οι λιγοι και καλοι. Τωρα απλα δεν. Δεν χρειαζεται να μπει καποιος στο μυαλο μου απλα να με καταλαβει και να καταλαβει τον τροπο που λειτουργω. Ενας καλος φιλος το εχει αυτο. Δεν χρειαζεται να καταλαβει γιατι εχω την αναγκη να κανω οτι κανω, αλλα πρεπει να καταλαβει οτι υπαρχει η αναγκη

Quote:

---

Originally Posted by user

jp900 πολύ σωστά τα λες. το να σχετιστείς με ανθρώπους που έχουν περάσει κάτι αναλογο με τα δικά σου είναι μια καλή αρχή κοινωνικοποίησης και ένταξης σε παρέες. πιο εύκολο και μας αξίζει ευκολία εδώ.
αν καταλάβεις ότι σε εκμεταλλεύονται ή το λες ή απομακρύνεσαι. στεναχωριέμαι και για τα δύο μέλη. αν εκμεταλεύομαι κάποιον για πολύ καιρό, θέλω να μου το πει να το ξέρω, κι εγώ κάνω βλακείες και ο άλλος.

---

Το θεμα ειναι οταν το πεις να ζητησουν συγγνωμη και να μην το συνεχισουν. Εγω το εχω συζητησει τουλαχιστον 2 φορες με καποια ατομα και απλα μου λενε οτι τους γαμαω την ψυχολογια και απλα ψαχνομαι και θελω να τσακωνομαι. Ναρκισισμος στο φουλ

Quote:

---

Originally Posted by user

πιστεύεις πως αν είχες πολλές παρέες σκέτο θα κάλυπτε το κενό που ίσως έχεις;
κι αυτοί δε ξέρεις τί σχέσεις έχουν ή αν το υποκρίνονται.
είναι αξιοζήλευτος ο τρόπος που συντηρούνται οι παρέες.
όχι μέχρι σημερα ίσως κάνοντας παρέα με ανθρώπους που δεν είναι τοξικοί μεν όχι απολύτως ταιριαστοί δε, να βρεις το θάρρος να κοινωνικοποιηθείς περισσότερο και με άλλους ανθρώπους. δες το σαν "προθέρμανση΄".

---

Μπορει και ναι μπορει και οχι. Το ξερω οτι σας εχω μπερδεψει ολους εδω μεσα αλλα ειλικρινα ουτε εγω ξερω τι θελω. Απλα οι παρεες που εχω βρεθει δεν ηταν "ισες". Παντα καποιον συμπαθουσαν ολοι περισσοτερο. Η ολοι ηταν κοντα με καποιον συγκεκριμενο και εγω ημουν στο περιθωριο. Μια παρεα οταν ειναι ιση και επιφανειακη να ειναι ειναι καλυτερη . Δεν γινεται παντα να υπαρχουν προτιμησεις. Ισως για αυτο νιωθω περιεργα στις παρεες. Γιατι δεν με "προτιμα" κανεις. Νιωθω οτι ειμαι το floater friend. Αν ειχα 2-3 παρεες πιο επιφανειακες αλλα ενιωθα μια καποια συμπαθεια μαλλον δεν θα με ενοιαζε. Για τα προσωπικα μου μπορω να μιλησω με καποιους συγγενεις μου, το αγορι μου και την ψυχολογο μου. Οποτε ισως να μην εχω την αναγκη να εμπιστευτω καποιον αλλο. Αλλα σιγουρα εχω την αναγκη να νιωσω included σε παρεα για μια φορα. Αν βγαζει νοημα.

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Δεν ξερω δεν μπορω πλεον να ριξω τις αμυνες μου. Εφτασα σε αυτο το σημειο. Επισης δεν εχω καταλαβει αν ειμαι μοναχικο ατομο η αν οντως θελω παρεα γιατι με οποιον ειμαι αισθανομαι αβολα. Αρα μπορει να μην ειναι καν για μενα. Μπορει να ειναι γραφτο μου να περναω καλα μονο με το αγορι μου (στο φιλικο κομματι της σχεσης εννοω μην παει το μυαλο σας αλλου χαχα) και με τους αλλους να ειναι ολο επιφανειακο. Να μη ζησω ποτε πραγματικη φιλια. Δεν απορριπτω καποιον με την πρωτη ποτε. Για να θεωρησω καποιον χαζο πρεπει να μου δωσει αφορμη. Δεν θελω τωρα να μπω σε λεπτομερειες γιατι δεν θελω να στοχοποιησω κοσμο τωρα (ασε που ετσι και το δει κανενας γνωστος μπορει να καταλαβει) αλλα οσοι θεωρω χαζοι κατι μου εχουν δειξει. Δεν μπορω να ειμαι με ενα ατομο που γνωριζω καιρο και να πρεπει να καταβαλλω υπερβολικη ενεργεια. Θα επρεπε να εχουμε ξεπερασει αυτο το σταδιο. Ουτε μπορω να εξηγω τα παντα λες και ειμαι η μανα τους (ναι και αυτο το εχω κανει). Επιπλεον βλεπω οτι πολλοι δεν εχουν γνωμη για κοινωνικα ζητηματα και αυτο για εμενα στις φιλιες μετραει πολυ. Δηλαδη δεν θα μπορουσα να κανω παρεα με καποιον μισογυνη, ομοφοβικο, ρατσιστη κλπ. Φυσικα και εγω μπορει να μην ειμαι 100% προοδευτικη. Σε λογικα πλαισια παντα μιλαμε. Διεκδικω την αποδοχη γιατι ημουν σχεδον παντα στο περιθωριο. Νομιζω οτι δεν προσπαθω να τη διωξω επειδη φανταζει ξενη αλλα μαλλον δεν τη διαχειριζομαι σωστα.

---

Καλημέρα. Άλλο "χαζός" και άλλο μισογυνης. Χαζό μπορεί να χαρακτηρίζεις κάποιον που φέρεται πιο αθώα απ όσο το έχεις μέσα στο μυαλό σου ή δεν ξέρω τι. Μπορείς να δώσεις ένα παράδειγμα.
Δεν ξέρεις να χειρίζεσαι σωστά επειδή σου είναι ξένη. Έχεις μάθει να διεκδικείς την αποδοχή και όταν την παίρνεις απλόχερα αντί να την απολαύσεις της βρίσκεις λάθη.
Δεν υπάρχει δεν μπορώ στο να ρίξεις τις άμυνες σου. Άλλαξε την πρόταση σου, επειδή παίζει σημαντικό ρόλο στη δουλειά που κάνεις με τον ψυχολόγο σου. Μπορείς να πεις "ότι την συγκεκριμένη περίοδο μου είναι δύσκολο να ρίξω τις άμυνες μου αλλά θα δουλέψω για να γίνω καλύτερη σε αυτό". Δίνεις κίνητρο στον εαυτό σου. Παίζει σημαντικό ρόλο το πως μιλάμε στον εαυτό μας. Αν δεν στο έχει εξηγησει ο ψυχολογος σου, μπορείς να του ζητήσεις να το κάνεις.
Όταν ήμουν μικρός ξυπνούσα πάντα ετοιμοπόλεμος, για να είμαι σίγουρος ότι θα αντιμετωπίσω οτιδήποτε εμφανιστεί μέσα στη μέρα, για να επιβιώσω. Ήμουν σε στάση άμυνας πάντα και απότομα πήγαινα στην επίθεση.
Δεν είναι εύκολο να ρίξεις τις άμυνες σου αλλά γίνεται. Είσαι στην αρχή της ψυχοθεραπείας, δώσε της χρόνο να δεις πόσο θα αλλάξεις. Θα δεις τον εαυτό σου από μια άλλη οπτική και όχι από αυτή που πιστεύεις πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν φέρονται σωστά, δεν σου αξίζει η φιλία, θα σου την φέρουν. Θα δίνεις ευκαιρίες στους ανθρώπους που σε αποδέχονται και θα απολαμβάνεις την αποδοχή.

Συμφωνω με αυτο αλλα ξεχασα πριν να πω οτι οι περισσοτεροι που εχω τωρα ειναι τοξικοι καπως. Γιατι και δεν ταιριαζω 100% και περιμενω απο μερα σε μερα να απογοητευτω με κατι. Δεν ξερω αληθεια. Νιωθω οτι μονο εγω προσελκυω τοσο λαθος ατομα παντα. Και αυτα τα "λαθος" ατομα για τους πιο κολλητους τους ειναι παντα εκει και το εχω δει. Μονο σε εμενα φερονται ετσι.

Quote:

---

Originally Posted by jp9000

Μου κάνει εντύπωση η λέξη που είπες για το πώς συντηρούνται οι παρέες σήμερα. Μου έρχονται στο μυαλό διάφορες παρέες που έχουν άλλοτε τοξικούς , παρτακιδες , γεμάτο δράμα παρέες , αλλά παρόλα αυτά επειδή έχεις την ανάγκη να ανήκεις κάπου να έχεις ένα φιλαράκι συνεχίζεις να είσαι και εσύ μέλος της.
Πιστεύω ότι αν είχα 1-2 φιλαράκια η έστω μια κοπελιά που θα μπορούσε να καταλάβει πως είναι να έχεις μια αγχώδεις διαταραχή να μπορούσαμε
να συζητήσουμε και να αλληλοβοηθησουμε ο ένας τον άλλον, χωρίς φίλτρα και taboo, η καθημερινότητα μου θα βελτιώνονταν κατά 70-80% και δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο ούτε με 10000 παρέες ούτε με δημοσιότητα ούτε με τίποτα.

---

Ποια λεξη ειπα; Δεν θυμαμαι χαχα. Αυτο λεω και εγω. Λιγους και καλους. Εγω προσπαθουσα να ενταχθω σε πολλες παρεες για να εχω να βγαινω και να εχω πραγματα να κανω κλπ. Αλλα πλεον νιωθω οτι δεν εχω 1-2 ατομα πιο κοντινα και οι υπολοιποι δεν με βλεπουν "ισα" με τους αλλους και αυτο με σκοτωνει. Θελω 1-2 ατομα να καταλαβαινουν 2 πραγματα παραπανω ή/ και μια παρεα (ειτε επιφανειακη ειτε ουσιαστικη) που να μην ξεχωριζει τα μελη της. Πχ η παρεα του αγοριου ειναι φουλ ετσι. Δεν αλλαζει τιποτα οσα χρονια και αν περασουν και κανενας δεν ειναι πιο πανω απο τον αλλο.

Χαχα οκ. Ναι ξερω οτι προτεραιοτητα πρεπει να ειμαι εγω και η εξελιξη μου αλλα δεν μπορω να το κανω. Παντα ηθελα να εχω καποια σιγουρα ατομα διπλα μου και ατομα που να με σεβονται. Ηθελα παντα να νιωθω οτι ανηκω καπου και νομιζω οτι δεν το εχω νιωσει ποτε. Η το ενιωθα για 2-3 μηνες και μετα τελος. Δυστυχως δεν ξερω πως να νιωσω καλα μονη μου και αυτο με κραταει πολυ πολυ πισω. Δεν απειχα απο διασκεδαση οταν εβρισκα παρεα γιατι το ειχα καημο να βγαινω. Αλλα δεν περνουσα και παντα καλα. Δεν ειναι οτι με ξεχνουσαν επειδη ακυρωνα. Με ξεχνουσαν επειδη ημουν ετσι κι αλλιως στο περιθωριο. Μα το θεμα ειναι να ξεφευγεις για λιγο απο τα προβληματα οταν εισαι με φιλους. Κανεις δεν θα σου παρει 100% τα προβληματα. Και εγω δεν ζηταω παραλογα πραγματα. Απλα θελω να παιρνω ενεργεια οταν ειμαι με φιλους για να μπορεσω να συνεχισω λιγο πιο ευχαριστα τη μερα μου. Οχι επειδη περιμενω ανταλλαγμα η επειδη περιμενω οι φιλοι να μου λυσουν ολα τα προβληματα.

Καλημερα Γιωργο. Προφανως και ειναι αλλο το χαζος και αλλο το μισογυνης. Οταν λεω καποιον χαζο εννοω οτι ειναι λιγο αφελης η οτι δεν μπορει να παει ενα βημα παραπερα, να σκεφτει περα απο τα αυτονοητα και να κανει συζητηση (αυτο εχω αυτη τη στιγμη στη ζωη μου). Μισογυνηδες δεν εχω στην οικογενεια μου και τον κυκλο μου ευτυχως αλλα ηταν ενα παραδειγμα. Ειπα οτι δεν θα μπορουσα να κανω παρεα με ανθρωπους με τετοιες αποψεις. Ουτε ειπα οτι εχω τετοιους ουτε τους "εξισωσα" με τους χαζους. Δεν θελω μονο αποδοχη θελω και ο αλλος να ειναι σωστος ανθρωπος. Οταν με εμενα ειναι ευγενικος αλλα βλεπει πχ εναν γκει και λεει οτι ειναι ανωμαλος, τοτε να τη βρασω την αποδοχη του. Για να σε βαλω στη ζωη μου πρεπει να εχεις αποδοχη και κατανοηση για τον κοσμο, να μην εισαι τοσο σκληρος. Μετα απο ενα σημειο υπαρχει το δεν μπορω να ριξω τις αμυνες. ΔΕΝ ημουν απο την αρχη ετσι. Τωρα τελευταια εχω γινει. Ενω και πριν ειχα συναντησει κακα ατομα. Τωρα πλεον δυσκολευομαι γιατι βλεπω οτι ολοι οσοι προσελκυω ειναι ετσι. Αυτο δειχνει κατι για εμενα (δυστυχως) οχι για τους αλλους. Σε αυτο με την ψυχολογο εχεις δικιο. Ολο αυτο με τις αμυνες ειναι αυτο που δεν με αφηνει να παω μπροστα πλεον. Ουτε στη ζωη ουτε στην ψυχοθεραπεια. Πως να το δουλεψω; Δεν ξερω πλεον. Θα το ζητησω την επομενη φορα. Κανω 4 μηνες σχεδον ψυχοθεραπεια και δεν εχω δει αλλαγη. Δεν νομιζω οτι φταιει η ψυχολογος απλα ειμαι κολλημενη.

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Καλημερα Γιωργο. Προφανως και ειναι αλλο το χαζος και αλλο το μισογυνης. Οταν λεω καποιον χαζο εννοω οτι ειναι λιγο αφελης η οτι δεν μπορει να παει ενα βημα παραπερα, να σκεφτει περα απο τα αυτονοητα και να κανει συζητηση (αυτο εχω αυτη τη στιγμη στη ζωη μου). Μισογυνηδες δεν εχω στην οικογενεια μου και τον κυκλο μου ευτυχως αλλα ηταν ενα παραδειγμα. Ειπα οτι δεν θα μπορουσα να κανω παρεα με ανθρωπους με τετοιες αποψεις. Ουτε ειπα οτι εχω τετοιους ουτε τους "εξισωσα" με τους χαζους. Δεν θελω μονο αποδοχη θελω και ο αλλος να ειναι σωστος ανθρωπος. Οταν με εμενα ειναι ευγενικος αλλα βλεπει πχ εναν γκει και λεει οτι ειναι ανωμαλος, τοτε να τη βρασω την αποδοχη του. Για να σε βαλω στη ζωη μου πρεπει να εχεις αποδοχη και κατανοηση για τον κοσμο, να μην εισαι τοσο σκληρος. Μετα απο ενα σημειο υπαρχει το δεν μπορω να ριξω τις αμυνες. ΔΕΝ ημουν απο την αρχη ετσι. Τωρα τελευταια εχω γινει. Ενω και πριν ειχα συναντησει κακα ατομα. Τωρα πλεον δυσκολευομαι γιατι βλεπω οτι ολοι οσοι προσελκυω ειναι ετσι. Αυτο δειχνει κατι για εμενα (δυστυχως) οχι για τους αλλους. Σε αυτο με την ψυχολογο εχεις δικιο. Ολο αυτο με τις αμυνες ειναι αυτο που δεν με αφηνει να παω μπροστα πλεον. Ουτε στη ζωη ουτε στην ψυχοθεραπεια. Πως να το δουλεψω; Δεν ξερω πλεον. Θα το ζητησω την επομενη φορα. Κανω 4 μηνες σχεδον ψυχοθεραπεια και δεν εχω δει αλλαγη. Δεν νομιζω οτι φταιει η ψυχολογος απλα ειμαι κολλημενη.

---

Θέλει χρόνο. Νομίζεις θα αποβάλλεις σκέψεις και κολλήματα χρόνων μέσα σε 4 μήνες? Το μυαλό σου αυτή την στιγμή δουλεύει με τον συγκεκριμένο τρόπο, χρειάζεται δουλειά από σένα να αλλάξει αυτός ο τρόπος.
Για να αναγνωρίσεις την αποδοχή και να την δεχτείς κομμάτι σου πρέπει πρώτα να αποδεχτείς εσύ η ίδια τον εαυτό σου. Γιαυτό είναι και ο λόγος που έχεις τόσες άμυνες.
Τι μπορείς να κάνεις? Ένα παράδειγμα, όταν πχ μιλας με κάποιον και η συζήτηση δεν εξελίσσεται όπως την έχεις μέσα στο κεφάλι σου, δεν χρειάζεται αμέσως να πεις ότι δεν σε θέλει, δεν σε αποδέχεται. Μπορεί αυτό να μην ισχύει (τις περισσότερες φορές τα πράγματα είναι πιο απλά από όσο τα έχουμε στο κεφάλι μας). Μπορείς να σκεφτείς ότι την συγκεκριμένη στιγμή μπορεί να μην έχει τον χρόνο που χρειάζεται για να γίνει μια καλή συζήτηση από το διαδίκτυο ή ότι όλο αυτό είναι άβολο και για τους δύο αφού είχατε χρόνια να τα πείτε. Ακόμη μπορείς να καταλάβεις ότι με τον συγκεκριμένο δεν ταιριάζετε.
Γιατί φοβάσαι τόσο να αρχίσεις μια δραστηριότητα?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Θέλει χρόνο. Νομίζεις θα αποβάλλεις σκέψεις και κολλήματα χρόνων μέσα σε 4 μήνες? Το μυαλό σου αυτή την στιγμή δουλεύει με τον συγκεκριμένο τρόπο, χρειάζεται δουλειά από σένα να αλλάξει αυτός ο τρόπος.
Για να αναγνωρίσεις την αποδοχή και να την δεχτείς κομμάτι σου πρέπει πρώτα να αποδεχτείς εσύ η ίδια τον εαυτό σου. Γιαυτό είναι και ο λόγος που έχεις τόσες άμυνες.
Τι μπορείς να κάνεις? Ένα παράδειγμα, όταν πχ μιλας με κάποιον και η συζήτηση δεν εξελίσσεται όπως την έχεις μέσα στο κεφάλι σου, δεν χρειάζεται αμέσως να πεις ότι δεν σε θέλει, δεν σε αποδέχεται. Μπορεί αυτό να μην ισχύει (τις περισσότερες φορές τα πράγματα είναι πιο απλά από όσο τα έχουμε στο κεφάλι μας). Μπορείς να σκεφτείς ότι την συγκεκριμένη στιγμή μπορεί να μην έχει τον χρόνο που χρειάζεται για να γίνει μια καλή συζήτηση από το διαδίκτυο ή ότι όλο αυτό είναι άβολο και για τους δύο αφού είχατε χρόνια να τα πείτε. Ακόμη μπορείς να καταλάβεις ότι με τον συγκεκριμένο δεν ταιριάζετε.
Γιατί φοβάσαι τόσο να αρχίσεις μια δραστηριότητα?

---

Πως ακριβως γινεται η δουλεια ομως; Ξερω οτι θελω να αλλαξει αυτη η κατασταση αλλα ποτε δεν μπορω να την ξεπερασω και να προχωρησω. Νιωθω οτι με εχω αποδεχτει. Δεν ξερω τι πρεπει να κανω διαφορετικα. Δεν φοβαμαι να ξεκινησω κατι απλα δεν εχω τοσο χρονο και χρηματα αυτη τη στιγμη.

Τα χάπια που παίρνω είναι δουλειά ηλεκτρονικά κ γυμναστική ταυτόχρονα περπατάω δουλεύω ότι μπορώ κι ο καφές έχει μέσα διαφορά για να προχωράω παρακάτω είναι δουλειά σαν να είμαι φυλακή αλλά στη φυλακή είναι οι καλοί απέξω είναι οι κακοί

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Πως ακριβως γινεται η δουλεια ομως; Ξερω οτι θελω να αλλαξει αυτη η κατασταση αλλα ποτε δεν μπορω να την ξεπερασω και να προχωρησω. Νιωθω οτι με εχω αποδεχτει. Δεν ξερω τι πρεπει να κανω διαφορετικα. Δεν φοβαμαι να ξεκινησω κατι απλα δεν εχω τοσο χρονο και χρηματα αυτη τη στιγμη.

---

Πρεπει να στενοχωριεμαι που εχουν παει ετσι οι φιλιες μου; Νιωθω οτι δεν εχω κανεναν αυτη τη στιγμη. Και ειναι αδικο για το αγορι μου αυτο.