Αυτή τη φορά θα συμφωνήσω μαζί σου γιατί κι εγώ ντρέπομαι γι' αυτή την κατάντια...
Όσον αφορά το εισιτήριο, εγώ διάβασα πως είχε αλλά ακόμα κι αν δεν είχε έπρεπε να τον σκοτώσουν; (η ερώτηση μου είναι ρητορική προφανώς)
Printable View
Είχε ή όχι εισιτήριο... Δεν είχαν δικαίωμα να τον σπρώξουν.
οσες περισσοτερες πληροφοριες βγαινουν γι αυτον τον ανθρωπακο, τοσο πιο ασχημο γινεται. ενας καλος φουκαρας που προσπαθουσε να επιβιωσει, γελαστος, εκανε δουλειες του ποδαριου και δεν πειραξε ποτε κανεναν. πως μπορουν και ζουν μετα απο αυτο που εκαναν; βγηκε και η φωτο του.ενας συμπαθητικος γελαστος καημενουλης..
Αυτοματως γινεται πολυ χειροτερο
https://thepressproject.gr/epivatis-...-misanapirika/
Τωρα εμεις που καθομαστε στους καναπεδες μας και συγκινουμαστε,απελπιζομασ� �ε,σιχαινομαστε,νευριαζουμ� �,θα κανουμε τιποτα για ολα αυτα η θα κατσουμε να παρακολουθουμε τον κοσμο,που πνιγεται,καιγεται,δολοφονε ιται,μεχρι να κλεισουμε την tv επειδη δεν αντεχουμε αλλη μαυριλα?
Εγω παω να κανω ενα μπανακι,γιατι ειμαι ο κλασικος απλυτος της διπλανης πορτας
Απο τη μια μου δινουν ναρκωτικα κι απο την αλλη εχουν μηχανημα να το τραβαει οι ανθρωποι ειναι επικινδυνοι παρτε τουσ απο εδω
Δυστυχώς ξεχνάμε εύκολα. Και αυτό που έγινε θα ξεχαστεί. Πλέον κάνουμε τον σταυρό μας που ήμαστε ζωντανοί.. Που δεν καήκαμε, που δεν πνιγηκαμε, που δεν. Δεν..
ΒΡΗΚΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΛΗΡΩΝΩ 2 ΕΥΡΩ ΤΟΝ ΚΑΦΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΤΑ ΤΟΣΟ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΠΛΑΣΤΟ 2 ΛΕΠΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΠΑΙΞΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΓΑΜΗΘΩ ΟΤΑΝ ΜΑΘΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΑΝΕΒΑΣΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΛΟΣ Κ ΦΤΩΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΑΛΛΑ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΖΗΣΩ ΚΑΝΟΝΙΚΑ
ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΕΤΕ ΠΟΣΟΙ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΤΕ 2 Η 3 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΟΥΣ ΠΑΙΖΩ ΜΠΑΛΙΤΣΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΑΚΟΥΣΑ ΕΙΣΤΕ 28 ΧΙΛΙΑΔΕΣ
Παρουσιάζεται μια ευκαιρία, για την οποία όμως έχω αμφιβολίες τύπου ώρες που δεν βολεύουν, φόβος μην τα καταφέρω σε κάτι που μου ναι άγνωστο.
Δείχνω ενδιαφέρον για την ευκαιρία.
Αυτοί που θα μου δώσουν την ευκαιρία δείχνουν να ενδιαφέρονται να μου τη δώσουν.
Ξανάρχονται σκέψεις μέσα μου κυρίως αυτός ο φόβος ότι πιθανόν να μην τα καταφέρω χωρίς όμως να παραγνωρίζω και τις ώρες ή αποστάσεις που όντως δεν είναι και το καλύτερο που θα θελα.
Όμως φάνηκε ασυνεπής με αυτά που τους είπα δείχοντας ενδιαφέρον.
Έτσι τους λέω πως δεν ενδοαφέρομαι.
Έπειτα μετανιώνω γι αυτό που έκανα, που τους είπα πως δεν ενδιαφέρομαι ίσως και για το ότι μπήκα σε μια διαδικασία για την οποία είχα εξαρχής κάποιες αμφιβολίες.
Ξέρω πως αν δεχόμουν θα με έπιανε ένας πανικός και το πιο πιθανόν να ανακαλούσα αυτό που μου πρότειναν.
Θεωρώ πως δεν είμαι δεκτικός για αλλαγή ή θέλω να είμαι βε΄βαιος πριν κάποια αλλαγη.
Τι νομίζετε?