μαρίκα εγώ και ξέρω τι κάνω, ξέρω και γιατί το κάνω, ξέρω και τι καλύπτω, ξέρω και τι με κινεί. Ταυτόχρονα ξέρω και έχω επίγνωση των αποτελεσμάτων. Σαφέστατα και με απόλυτο τρόπο, δίχως την δική Του παρέμβαση και μόνο με τη δική Του παρέμβαση, δεν πρόκειτε να καταλάβεις και κατανοήσεις και συναισθανθείς και σου γίνουν κατάληπτά τα περιεχόμενα των λόγων μου, αλλά επίσης και των υπολοίπων.
Τα ξεπερνάς με χαρακτηριστική ευκολία, σαν να μην έχουν βαρύτητα, σχέση, σημασία και σπουδαιότητα, ρόλο και κάθε άλλη ουσιαστική σχεσιακά συνδετικότητα οργανική με το είναι σου και την ζωή σου. Σφάλλεις, όμως κι αυτό είναι έξω και πέρα από τις εξουσίες μου και δυνατότητές μου να σου το υποδείξω με τρόπο κατανοητό. Όπως είπα πριν, δίχως Εκείνου την παρέμβαση ουδέν δύνατε να επιτελεσθεί.
Ούτε επίσης, είμαι σε θέση και ικανός να σου υποδείξω με τρόπο κατανοητό σε εσένα, έστω ως ένα μικρό οφειλόμενο βαθμό, στην εσωτερική σου ψυχοδυναμοσυναισθηματοκιν ητολειτουργικότητα, την διάσπαση, δυσαναρμονία, ανισορροπία, αντιφατικότητα, δυσαναλογία, η οποία επικρατεί μέσα σου, και την διάδοχη εκδήλωση της στην εκφραστική σου ανακολουθεία, ασυμβατότητα, αμετροέπεια και ασυνδετότητα, στο σύνολο σου ως Όλον που πραγματοποιημένα παρουσιάζεις, μεταξύ των υποσυνόλων σου και την μεταξύ τους ειδοποιώ σχεσιακή αληλλεπιδραστική λειτουργικότητα, και που σε απαρτούν ως αυτοτελές σύνολο και Όλον.
Ακόμη και φέροντας σου ως παράδειγμα απτό, αλλά όχι ορατό από εσένα και πριν μα και τώρα που θα το αναφέρω αλλά και μετά, εκείνου που πριν λίγες ώρες είπες, δηλαδή αυτού:
Χωρίς να αναφερθώ, δεν βλέπω κάποιο λόγο να γίνει τώρα και καμία σκοπιμότητα να εξυπηρετήσει, στις αληθινές συνθήκες και στις πραγματικές καλυπτόμενες ανάγκες που σε κίνησαν στην πραγματοποίηση και έκφραση της πιο πάνω φράσης, (πιθανότατα δεν καταλαβαίνεις τι εννοώ έστω και στο περίπου, γνωρίζω όμως πως σου είναι αδιαόρατο και αδύνατο να το συλλάβεις στις υπάρχουσες συνθήκες και τα δεδομένα), θα σταθώ όμως σε κάτι πιο άμεσο και πιο ορατό φαινομενικά και ευκόλως καταληπτό, θυμίζοντας σου βεβαίως πως δεν σε επικρίνω ούτε σε ακυρώνω μα κινούμε με καθαρά και διάφανα αγαθά ελατήρια και κίνητρα.Quote:
Μια λέξη όμως έχει την τιμητική της απόψε: Α Δ Ε Λ Φ Ο Σ Υ Ν Η !
Και θα σου εφειστήσω την προσοχή σου, στην ποιότητα της υψιλής αυθύπαρκτης αξιακής ιδανικότητας που εκπροσωπεί ο όρος της <<αδελφοσύνης>>, από τον τρόπο και με τον τρόπο που τον εκφράζεις εδώ μέσα (χωρίς να εμβαθύνουμε σε εσώτερα σου) και τον πραγματοποιείς, λαμβάνοντας υπ' όψιν το εξής περιστατικό. Μέλος του φόρουμ σε παρακαλεί να αλλάξεις τακτική, σου δηλώνει πως ο τρόπος σου είναι κάτι σαν πιεστικός και υπερβολικός και πως τον στεναχωρείς, δηλώνοντας σου ακόμη με κάποιες αιτιολογήσεις βάσιμους άλλους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να αλλάξεις τακτική και έκφραση.
Και η δική σου απάντηση στο ευγενικό κάλεσμα αυτό ήταν αμιγώς και μόνο απορριπτική και ακυρωτική με παντελή έλλειψη συναισθησίας αλλά και νοηματοδοτημένης σημασίας και αξίας, της ανάγκης του και των λόγων του. Με ένα στεγνό και αλογάστοχα εγωτοπυροπαθοκεντρικό τυφλό και αλλαζονικό από εσένα: <<Εγώ δεν έμαθα στα πρέπει. Εγώ τα πέταξα τα πρέπει>>, ως απάντησή σου για τους λόγους που σου είχε υποδείξει πως θα <<πρέπει>> να αλλάξεις τακτική, και μάλιστα φέρθηκες με εμπαθή προδιάθεση (είναι αφανής μέσα σου και αόρατη, προϊόν, ενεργούμενο και κινούμενο δια του φιλαυτικού πεδίου, όλοι μας το κουβαλάμε ) που ενισχύθηκε σε είδος και μορφή πνευματικής απορριπτικότητας ή με άλλο τρόπο ενεργούς ασημαντότητας έναντι του εγωτικού εαυτού με ή και ή για ή σε ή των ή τα ή τον άλλο, πυροδοτημένης από μία αίσθηση σου που εμφανίστηκε εκδηλούμενη και λειτούργησε είτε ασυνείδητα και ασυναίσθητα αλλά και ίσως ορατά, είτε με άλλο αντιληπτικό τρόπο ως απορριπτικό και ακυρωτικό, μειωδοτικό ή απαξιακό για εσένα και όσων πρεσβεύεις, αίσθηση μέσα σου με αντιδιασταλόμενο αιτιατό στα εκφραζόμενα που σου ζήτησε ο άλλος και τους προβαλόμενους του αιτιακούς λόγους του <<πρέπει του>>, ερμηνεύοντας έτσι την ενισχυμένη συμπεριφορά σου με την εκδηλούμενη σου αντιπροβολή της απρόσκοπτης διάθεσης και προοπτικής σου να συνεχίσεις με τον ίδιο τρόπο που εσύ γνωρίζεις και που κρίνεις ως ορθόν.
Μα όταν ευθέως δυσανασχετείς, παραβλέπεις και ηθελημένα αγνοείς, και δεν δίνεις μία αξία, πέρα από τις δικές σου αποδιδόμενες αυεαυτές αξίες των δικών σου αισθημάτων και πεποιθήσεων και αναγκών, όταν λοιπόν δεν δίνεις μία αξία στην ανάγκη που νοιώθει ένας άλλος και σου εκφράζει προσωπικά ως να είσαι ο μόνος που μπορείς να συμβάλεις στην κάλυψη της, όταν λοιπόν δεν δίνεις μία αξία στο συναίσθημα του άλλου και την ανάγκη που εγείρετε, και που εκφράζεται με τρόπο που να μοιάζει πως ικανοποιεί αγαθοειδώς ένα γενικότερο ευρύτερο πεδίο, και έξω από το στενά εγκλωβισμένα προσωπικό πεδίο και αντιλήψεις και αισθήματα, ακόμη και όταν θα πρέπει για την ικανοποίηση και κάλυψη της ξένης ανάγκης να υποχωρήσουμε ή με άλλο τρόπο να περιορίσουμε μέσα μας εκείνα που είναι αποτρεπτικά για την υλοποίηση και ικανοποίηση και πραγμάτωση και κάλυψη, της ξένης, του άλλου, του άλλου προσώπου, του πλησίον, του αδελφού, ανάγκη και θέληση και πεποίθηση και με κάθε άλλο τρόπο και είδος προς την του άλλου, του πλησίον, του αδελφού συναισθηματική ή ηθική ή κάθε άλλου υπαρξιακού είδους πλήρωση, αν λέγω, λοιπόν, είμαστε αρνητικά διακείμενη στην σημασία και σημαντικότητα και αξία και σπουδαιότητα και κάθε άλλου πράγματος της ύπαρξης του άλλου, πόση και σε ποιό βαθμό αυθεντική αδελφοσυνότητα θα έχουμε διαθέσιμη να προσφέρουμε και εκδηλώσουμε μέσα στην ζωή μας;;;
Λες:
Κι εγώ σου λέω από τη θέση που βρίσκομαι, στο χαμηλότερο δηλαδή και ελαχιστότερο και λιγότερο και μικρότερο σκαλοπάτι και σημείο στην κατάταξη της ανθρώπινης οντολογικής υπαρξιακής φυσικής αξιολογομορφικής πυραμίδας, λόγω που είμαι από την φύση ψυχονοητοπνευματικά ανάπηρος, με άλλα λόγια πως βρίσκομαι στον πάτο λόγω έλλειψης των ανθρώπινων εσωτερικών φυσικών χαρακτηριστικών αλλά και την όχι υγιεί αλλά ασθενέστατη και χωρίς ισορροπημένη λειτουργικότητα αυτόν που είναι μέσα μου, σε βλέπω λοιπόν από τον πάτο που είμαι όχι πολύ πιο ψηλά από εμένα και στα σημεία που εννοείς πως είσαι και βρίσκεσαι. Αλλά κι αυτό δεν έχει σημασία, ξεπέρασέ το όπως όλα όσα σου είπα πριν.Quote:
Εδώ που είμαι μπορούν να φτάσουν όλοι, θα πατούν καλά, δεν θα είναι μετέωρος κανένας.
Αν και, βέβαια, πρέπον θα ήταν να μας γλυκάνεις την ψυχούλα και να μας ελκύσεις εκεί στο υψιλό και με σταθερότητα σε στάση σημείο που είσαι, αντλώντας από μέσα σου και προσφέροντας μας έστω από ένα ξεχωριστό ποτήρι νερών, από τα νερά της <<θύραθεν Παιδείας>>, του <<σπερματικού Λόγου>>, των <<Λόγων των Όντων>>, της <<έμφυτης ηθικής Συνείδησης>>, της <<έμφυτης Θεογνωσίας>>, της <<φυσικής Αποκάλυψης>>, της <<υπερφυσικής Αποκάλυψης>>, της <<κατ' Οικονομία Αποκάλυψης>>, και της σύγκρασης που ισορροπημένα επέτυχες, και σου επιτρέπει να είσαι εκεί που είσαι, πατώντας καλά και σταθερά και δίχως μετεωρισμούς.
Και στο σημείο αυτό, κλείνω την παρέμβαση και παρουσία μου.
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ!!!