Originally Posted by
elisabet
Δεν σε κατηγορώ καθόλου για τίποτα!!! Εφόσον εσύ ήθελες κάτι παραπάνω από αυτή τη σχέση, πολύ καλά έκανες και το διεκδικούσες και όταν είδες πως δεν το παίρνεις αποχώρησες.
Αυτό που για σένα ήταν όμορφο και ζητούμενο όμως για τον άλλον μπορεί να είναι πίεση χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι κακός άνθρωπος. Πολύ καλά έκανες που την ρωτούσες αν νιώθει καλά και την παρακινούσες να σου μιλήσει αν ένιωθε βαρεμάρα ή οτιδήποτε, αλλά και πάλι αυτά δεν είναι πράγματα που αντιλαμβανόμαστε με την μια ειδικά σε αυτες τις ηλικίες. Η κοπέλα για να μείνει μαζί σου έναν χρόνο προφανώς κάτι ένιωθε. Ίσως να μην είχε βαρεθεί κιόλας, ίσως το μόνο "πρόβλημα" της με σένα να ήτανα υτό που σου έλεγε οτι ένιωθε πως την πιέζεις. Ο τι κι αν λέμε τώρα εμείς εδώ, υποθέσεις κάνουμε μόνο,όμως είμαι σίγουρη πως εσύ που την ξέρεις θα ξέρεις να απαντήσεις στην ερώτηση : αν την είχαμε τώρα εδώ ποιο θα έλεγε πως είναι το πρόβλημα με σένα;
Εγώ υποθέτω από αυτά που έχεις πει οτι θα έλεγε πως την πίεζες. Αυτό δεν έχει σημασία αν είναι αντικειμενικό ή όχι, όλα υποκειμενικά είναι στις σχέσεις. Εσύ λες πχ μα εγώ ήθελα να μιλάμε ουσιαστικά μια δυο φορές την μέρα, δεν ζητούσα τίποτα παράλογο! Κι έχεις δίκιο. Κι εκείνη όμως μπορεί να πει : ο γ δεν ευχαριστιόταν με τίποτα και με έκανε να νιώθω ανεπαρκής!
Καταλαβαίνεις τι λέω; Δεν έχει σημασία αν είχες δίκιο ή αν είχε εκείνη. Σημασία έχει οτι δεν μπορείτε να συμφωνήσετε σε βασικά θέματα για την σχέση σας, δεν είχατε τους ίδιους στόχους και μάλλον γιαυτό τώρα έχετε και οι δύο θυμό.
Αυτή η σχέση μπορεί να γίνει μάθημα για σένα, να σκεφτείς πως μπορείς να οριοθετείς καλύτερα αυτά που θες, να μην ανέχεσαι τόσα ώστε μετά να νιώθεις αδικημένος, να διεκδικείς φυσικά αλλά να μην παρακαλάς ή να μην δίνεις την αίσθηση του δεδομένου. Όλα αυτά δεν είναι εύκολα, ούτε μαθαίνονται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά είσαι πολύ μικρός ακόμα κι μπορείς να το δεις αυτό ως το πρώτο μάθημα. Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις για μένα είναι βάλεις τον ευατό σου στον ρόλο του θύματος και να πεις "εγώ ο καλός που τα δώσα όλα και δεν πήρα τίποτα". Είναι λογικό στην αρχή να σε πιάνει και το παράπονο και να νιώθεις αδικημένος αλλά μην αφήσεις τον εαυτό σου να μείνει σε αυτό τον ρόλο γιατί έχεις μιαζ ωή μπροστά σου να χαρείς και να ζήσεις.