https://youtu.be/ev_sQGJXuyI
Printable View
Πωω με έστειλες τώρα...Quote:
Originally Posted by ntinti
Κομματαρα φωνάρα όλα!!!!Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Και πολύ ωραία λόγια..Quote:
Originally Posted by ntinti
Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν βλέπαμε την ζωή μέσα από τα μάτια των παιδιών; Ίσως να εκτιμούσαμε περισσότερο. Ίσως να μην φοβόμασταν τόσο. Ίσως να χαμογελουσαμε πιο συχνά.
Πόσο μάλλον όταν ένα παιδί, ένας άνθρωπος είναι "διαφορετικός". Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το διαφορετικό;
https://www.facebook.com/10350433115...6943629812358/
Προσπάθησα να το βρω στο YouTube αλλά δεν τα κατάφερα.
- Που πάμε; τον ρώτησε.
- Στη χώρα του λυκόφωτος, της φώναξε.
- Είναι μακριά;
- Τώρα πια όχι.
- Που βρίσκεται;
- Στη σκοτεινή πλευρά του ήλιου.
Τον κοίταξε έκπληκτη :
- Έχει ο ήλιος σκοτεινή πλευρά;
Δεν της απάντησε...
Πρέπει να πλησίαζαν, γιατί το φως άρχισε να λιγοστευει όλο και πιο πολύ, μέχρι που το σκοτάδι τους περικυκλωσε. Άρχισε να νιώθει άβολα, όμως δεν είπε τίποτα. Το σκοτάδι γινόταν όλο και πιο βαθύ, μέχρι που δεν μπορούσε πια να τον δει.
Εκείνος όμως ήταν εκεί, τον άγγιζε, ένιωθε το κορμί του...
Καλημέρα !!!!
Έχει μια πολύ όμορφη μέρα, ηλιόλουστη ,πολύ καλή ευκαιρία για να νοιώσουμε και να κάνουν όμορφα πράγματα !!!!!
Καλημέρααα!!! :) και εδώ έχει πολύ ήλιο, ότι πρέπει για βόλτα..Quote:
Originally Posted by ntinti
Και καφεδάκι με καλή παρέα !!!!!!Η καλύτερη ψυχοθεραπεία !!!!Quote:
Originally Posted by Πες το μου και αυτό
Δυστυχώς δουλεύω. Πως γίνεται όταν έχω ρεπό να έχει κατακλυσμό, τσουναμι, σεισμούς και όταν δουλεύω να έχει τέλεια μέρα; [emoji14]Quote:
Originally Posted by ntinti
Και εσυ να έχεις μια όμορφη μέρα κορίτσι μου! Ελπίζω να βγεις να απολαυσεις τον ήλιο:)
Ευχαριστωωωωω θα πιω στην υγεία σου ,καλό κουράγιο στη δουλειά !!!!!!Quote:
Originally Posted by Πες το μου και αυτό
Υπάρχει κάτι χειρότερο από το να μην πραγματοποιούνται οι επιθυμίες σου..
Να πραγματοποιηθούν..
Oscar Wilde
Every Night & every Morn
Some to Misery are Born
Every Morn and every Night
Some are Born to sweet delight
Some are Born to sweet delight
Some are Born to Endless Night
Φραντς Κάφκα, Μπροστά στο νόμο
Μπροστά στο νόμο στέκει ένας θυρωρός, σ' αυτό το θυρωρό έρχεται ένας χωρικός και ζητά να μπει μέσα. Μα ο θυρωρός λέει πως δεν μπορεί να τον αφήσει τώρα να μπει. Ο άνθρωπος συλλογιέται και ύστερα ρωτά μήπως θα μπορούσε να μπει αργότερα. "'Ίσως", λέει ο θυρωρός, "τώρα όμως όχι". Η πόρτα είναι ανοιχτή όπως πάντα και καθώς παραμερίζει ο θυρωρός, σκύβει ο άνθρωπος, για να κοιτάξει μέσα από την πόρτα. Μόλις το αντιλήφθηκε αυτό ο θυρωρός, γελά και λέει: "Αν το τραβά η όρεξη σου, δοκίμασε να μπεις, μ' όλο που σου το απαγόρεψα. Πρόσεξε όμως: είμαι δυνατός. Και δεν είμαι παρά ο πιο κάτω απ' όλους τους θυρωρούς. Από αίθουσα σ' αίθουσα είναι κι άλλοι θυρωροί, ο ένας πιο δυνατός από τον άλλο. Τη θέα του τρίτου μόλις, ούτ’ εγώ μπορώ να την αντέξω". Τέτοιες δυσκολίες δεν τις περίμενε ο χωρικός. Ο νόμος ωστόσο πρέπει να 'ναι στον καθένα και πάντα προσιτός, σκέπτεται, και καθώς τώρα κοιτάζει προσεχτικά το θυρωρό, τυλιγμένο στο γούνινο πανωφόρι του, τη μεγάλη σουβλερή του μύτη, τη μακριά, αραιή, μαύρη, τατάρικη γενειάδα, αποφασίζει να περιμένει καλύτερα ίσαμε να πάρει την άδεια να μπει. Ο θυρωρός του δίνει ένα σκαμνί και τον αφήνει να καθίσει πλάι στην πόρτα. Εκεί δα κάθεται μέρες και χρόνια. Κάνει πολλές προσπάθειες να του επιτρέψουν να μπει, και κουράζει τον θυρωρό με τα παρακάλια του. Ο θυρωρός του κάνει συχνά μικρορωτήματα, σαν αυτά που κάνουν οι μεγάλοι κύριοι, και στο τέλος του λέει ολοένα, πως δεν μπορεί ακόμα να τον αφήσει να μπει. Ο άνθρωπος, που ήταν καλά εφοδιασμένος για το ταξίδι του, τα ξόδεψε όλα, ακόμη κι ό,τι πολύτιμο είχε, σε δωροδοκίες για το θυρωρό. Εκείνος τα δέχεται όλα και ύστερα λέει: "Τα δέχομαι μόνο και μόνο για να μη νομίσεις πως παρέλειψες τίποτα." Όλα αυτά τα πολλά χρόνια ο άνθρωπος παρατηρεί το θυρωρό σχεδόν αδιάκοπα. Αποξεχνά τους άλλους θυρωρούς, κι αυτός ο πρώτος του φαίνεται το μοναδικό εμπόδιο για να μπει στο νόμο. Καταριέται την κακή τύχη. Τα πρώτα χρόνια χωρίς συγκρατημό και δυνατά, αργότερα, όσο γεράζει, μουρμουρίζει μόνο. Αρχίζει να παιδιαρίζει, και, μια και μελετώντας χρόνια το θυρωρό γνώρισε και τους ψύλλους του γούνινου γιακά του, παρακαλεί και τους ψύλλους να τον βοηθήσουν και ν' αλλάξουν τη γνώμη, του θυρωρού. Τέλος, το φως λιγοστεύει και δεν ξέρει, αν γύρω του αλήθεια σκοτεινιάζει, ή αν μονάχα τα μάτια του τον απατούν. Ωστόσο, αναγνωρίζει τώρα μια λάμψη μέσα στο σκοτάδι, που ξεχύνεται άσβεστη μέσα από του νόμου την πόρτα. Δεν έχει πια πολλή ζωή. Πριν από το θάνατο του σμίγουν όλες οι πείρες όλης του της ζωής σε ένα ρώτημα, που δεν είχε κάνει ως σήμερα στο θυρωρό. Του γνέφει, γιατί δεν μπορεί πια ν' ανασηκώσει το ξυλιασμένο του κορμί. Ο θυρωρός πρέπει να σκύψει πολύ κοντά του, γιατί το ύψος του ανθρώπου έχει πολύ αλλάξει. "Τι θες λοιπόν ακόμα να μάθεις;" ρωτά ο θυρωρός, "είσαι αχόρταγος...". "'Όλοι μάχονται για το νόμο", λέει ο άνθρωπος, "πώς τυχαίνει να μη ζητά κανένας άλλος εκτός από μένα να μπει;" Ο θυρωρός νιώθει πως ο άνθρωπος αγγίζει κιόλας στο τέλος και, για να φτάσει την ακοή του που χάνεται, ουρλιάζει: "Κανένας άλλος δε μπορούσε να γίνει δεκτός εδώ, γιατί η είσοδος ήταν για σένα προορισμένη. Πηγαίνω τώρα να την κλείσω."
Το πιο χαρακτηριστικό κείμενο που έχω ποτέ διαβάσει, μεταφορικά παραστατικό του φόβου, της διαστρεβλωμένης στη σκέψη μεγέθυνσης του και του αποτελέσματος στο οποίο τελικά οδηγεί.
Και η λύση, η πρακτική θεραπεία, την οποία έχω βρει αλλού, η οποία επίσης μου έχει κάνει εντύπωση:
"6. Σὲ ὅποιους τόπους συνηθίζεις νὰ φοβῆσαι, μὴ διστάζῃς νὰ πηγαίνῃς, ὅταν ἀκόμη δὲν ἔχῃ ξημερώσει. Ἐὰν δείξεις κάποια χαλαρότητα στὸ σημεῖο αὐτό, τότε θὰ γηράσῃ μαζί σου τὸ νηπιακὸ καὶ ἀξιογέλαστο τοῦτο πάθος." Περὶ δειλίας Οσίου Ιωάννου του Σιναϊτου Ουρανοδρόμος Κλίμαξ.
https://youtu.be/OLj8EcECKxk
Welcome to the final show...............
#deleted post
Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών.
Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν.
Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας.
Να φεύγεις !
Αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς.
Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια, ούτε ζακέτες για το δρόμο.
Να τρέχεις μακριά από δήθεν καταφύγια κι ας έχει έξω και χαλάζι.
Να μάθεις να κοιτάς βαθιά στα μάτια όταν λες αντίο κι όχι κάτω ή το άπειρο.
Να εννοείς τις λέξεις σου, μην τις εξευτελίζεις, σε παρακαλώ.
Να μάθεις να κοιτάς την κλεψύδρα, να βλέπεις πως ο χρόνος σου τελείωσε.
Όχι αγκαλιές, γράμματα, αφιερώσεις, κάποτε θα ξανασυναντηθούμε αγάπη μου (όλα τα βράδια και τα τραγούδια δεν θα είναι ποτέ δικά σας).
Αποδέξου το.
Να αποχωρίζεσαι τραγούδια που αγάπησες, μέρη που περπάτησες.
Δεν έχεις τόση περιορισμένη φαντασία όσο νομίζεις.
Μπορείς να φτιάξεις ιστορίες ολοκαίνουριες, με ουρανό κι αλάτι.
Να θυμίζουν λίγο φθινόπωρο, πολύ καλοκαίρι κι εκείνη την απέραντη Άνοιξη.
Να φεύγεις από εκεί που δε σου δίνουν αυτά που χρειάζεσαι.
Από το δυσανάλογο, το μέτριο και το λίγο.
Να απαιτείς αυτό που δίνεις να το παίρνεις πίσω -δεν τους το χρωστάς.
Να μάθεις να σέβεσαι την αγάπη σου, το χρόνο σου και την καρδιά σου.
Μην πιστεύεις αυτά που λένε -η αγάπη δεν είναι ανεξάντλητη, τελειώνει.
Η καρδιά χαλάει, θα τη χτυπάς μια μέρα και δεν θα δουλεύει.
Να καταλάβεις πως οι δεύτερες ευκαιρίες είναι για τους δειλούς
-οι τρίτες για τους γελοίους.
Μην τρέμεις την αντιστοιχία λέξεων-εννοιών, να ονομάζεις σχέση τη σχέση, την κοροϊδία κοροϊδία.
Να μαλώνεις τον εαυτό σου καμιά φορά που κάθεται και κλαψουρίζει
-σαν μωρό κι εσύ κάθεσαι και του δίνεις γλειφιτζούρι μη και σου στεναχωρηθεί
Να μάθεις να ψάχνεις για αγάπες που θυμίζουν Καζαμπλάνκα
– όχι συμβάσεις ορισμένου χρόνου
Και να μάθεις να φεύγεις από εκεί που ποτέ πραγματικά δεν υπήρξες.
Να φεύγεις κι ας μοιάζει να σου ξεριζώνουν το παιδί από τη μήτρα.
Να φεύγεις από όσα νόμισες γι’ αληθινά, μήπως φτάσεις κάποτε σ’ αυτά.
Μ. Λουντέμης
[emoji3590]
Ωραίο αυτό.. Το είχα βάλει πιο πάνω κι εγώ.. Συμφωνώ σε όλα. Όποιος μπορεί να το εφαρμόσει σημαίνει ορι έχει βρει και το νόημα της ζωής.Quote:
Originally Posted by Πες το μου και αυτό
Σύμφωνα με τον μύθο του Πλάτωνα :
[Στις αρχές του χρόνου οι άνθρωποι ήταν σφαιροειδή ανδρόγυνα όντα με δυο πρόσωπα, δυο γεννητικά όργανα και οκτώ άκρα. Στρογγυλοί σαν πούλια από τάβλι που με τα τέσσερα χέρια και πόδια τους όταν ήθελαν να τρέξουν πήγαιναν σαν τροχός. Τα πλάσματα αυτά ήταν τόσο δυνατά που οι Θεοί τα φοβήθηκαν και ο Δίας αποφάσισε να τα χωρίσει στα δυο με κεραυνό. Τα δυο κομμάτια ονομάζονταν ημίτομα και ο Απόλλωνας τα έραβε ενώνοντας τα τελειώματα στον αφαλό. Από τότε, σύμφωνα με το μύθο του Πλάτωνα, οι άνθρωποι είναι μισοί. Δηλαδή ημίτονα που προσπαθούν να ολοκληρωθούν στην αρχική τους ενότητα αναζητώντας το άλλο τους μισό. Ο πόθος μας για το ολόκληρο και η ορμή μας να επιστρέψουμε στην πρωταρχική μας φύση ενώνοντας τα δυο μας μισά, σε ένα ολόκληρο ονομάστηκε «έρωτας».]
Το ερώτημα είναι.. Υπάρχει κάποιος σε αυτόν τον κόσμο που να είναι το άλλο μας μισό; Κι αν υπάρχει πως θα καταλάβουμε ποιος είναι; Κι αν το καταλάβουμε θα μπορέσουμε να μείνουμε μαζί του;
Δεν είχα δει ότι το είχες βάλει..προσπαθώ να το εφαρμόσω, άρα είμαι κοντά στο να βρω το νόημα της ζωής :)Quote:
Originally Posted by george1520
Πολύ ωραίο.. Αλλά όπως είναι και το όνομά του.. "Μύθος"Quote:
Originally Posted by george1520
Δεν νομίζω ότι υπάρχει το άλλο μας μισό..
Είχα την εντύπωση ότι μου το σχολίασες τότε γιαυτό το ανάφερα...Quote:
Originally Posted by Πες το μου και αυτό
Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι αυτό. Διάβασα πρόσφατα ένα άλλο.
"Ανακάλυψα την ευτυχία από τον θόρυβο που έκανε φεύγοντας".. Αυτό είναι ότι χειρότερο. Να έχεις κάτινα μη το εκτιμάς και να μη το σέβεσαι και να καταλαβαίνεις την αξία του οταν πλέον δεν έχει σημασία.
Εγώ προσωπικά δεν ψάχνω το άλλο μου μισό.. Θεωρώ πως η ζωή θα είναι ανιαρή αν ταιριάζεις απόλυτα με τον άλλον..Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Σωστά.. Κάπου στη μέση βρίσκεται η αλήθεια.. Όπως πάντα..Quote:
Originally Posted by george1520
Συμφωνώ μαζι σου.. Να μην εκτιμάς κάτι που έχεις είναι το χειρότερο.. Οταν το χάσεις τοτε θα το καταλάβεις..Quote:
Originally Posted by george1520
Ενα γεγονός από χθες ήταν ικανό να γκρεμίσει ότι έκανα ενάμιση μήνα τώρα.....
Σήμερα είχα πάλι και μια καραμπινάτη κρίση πάλι. ....
Μόλις σταμάτησα και τα ζαναχ και είπα δόξα το Θεό σταθεροποιήθηκε η κατάσταση φτου και πάλι από την αρχή.....
Ουφ να σκάσω ειμαι ..πάλι θολούρα στη διαχείριση όλου αυτού ......
Δηλαδή; (κουτσομπολης)Quote:
Originally Posted by ntinti
Άσχετο γεγονός με την δουλειά ,με αγχωσε με τάραξε και ξαφνικά όλα εμφανίστηκαν.....Quote:
Originally Posted by george1520
Τρεμουλα ,μουδιασματα πόνοι και κλάμα χωρίς να δικαιολογεί το γεγονός.....
Θέλω να πάρω τους δρόμους να τρέχω αλλά όχι πρέπει να κάτσω εδώ να το πολεμήσω......
Πως γίνεται πάντως κάθε ταραχή ,κάθε πόνος στο σημείο της επέμβασης να πυροδοτεί όλο αυτό πραγματικά δεν ξερω, τι στο καλό παθαίνει το μυαλό μου......
Πως θα περιεγραφες την περίοδο που έκανες την επέμβαση? Και τι σου στέρησε?Quote:
Originally Posted by ntinti
Καλύτερα ας συνεχίσουμε την συζήτηση ή στο "τι σκέφτεστε" ή άνοιξε θεμα.εδω θα τα ακούσουμε