Printable View
θεωρώ ότι δύο οριακοί μπορεί να έλκονται μεταξύ τους και θα βομβαρδίσουν με αγάπη ο ένας τον άλλο στην αρχική φάση της σχέσης αλλά σύντομα όλο αυτό θα εξελιχθεί σε μπαρουταποθήκη. Ένα οριακό άτομο στα πλαίσια μιας σχέσης χρειάζεται καλή οριοθέτηση και ένα πολύ σταθερό περιβάλλον. Αυτά δεν μπορεί να τα προσφέρει ένα επίσης οριακό άτομο. Όλα αυτά βέβαια αποτελούν προσωπικές μου απόψεις και δεν σημαίνει ότι ισχύουν απαραίτηταQuote:
Originally Posted by Epsilon
Είναι ακριβώς έτσι! Παραθέτω παρακάτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο "walking on eggshells"Quote:
Originally Posted by OD1
understand the effects of intermittent reinforcement
Let’s say that you have a rat in a box with a lever. You teach the rat to press the lever. Every fifth time he presses the lever, he is rewarded with some food. The rat quickly learns to press the lever five times so he can claim his reward. But if you stop giving the rat food, he will quickly abandon the exercise. Now let’s say that you intermittently reinforce the rat with food; that is, you vary the reward schedule. Sometimes you reward the rat after two lever presses. Sometimes you wait until the fifteenth press. You alternate the reinforcement so he never knows when to expect the food. Then, once more, you take away all the food pellets. But the rat keeps pressing the lever. He presses it twenty times; no food. He presses some more. He thinks, “Perhaps the human is waiting for the ninety-ninth press this time.” When a behavior is intermittently reinforced, extinguishing the behavior takes a lot longer once the reward has been removed. Intermittent reinforcement can work both ways. You are intermittently reinforced when the BP is in a good mood. You can’t predict when it will occur next—but you know it could be soon. The BP can also be intermittently reinforced when you occasionally cave in to his or her demands.
Molly says, “I am caught right now in Sondra’s charming behavior. I am thinking, ‘Ah! This is the person I used to know.’ My logic tells me not to reconnect with her. But my emotions are telling me another thing.”
αυτή η ασυμφωνία που περιγράφεται στην τελευταία παράγραφο είναι αυτό που ονομάζεται "cognitive dissonance" και αποτελεί τον βασικό λόγο για τον οποίο ένα άτομο δυσκολεύεται να φύγει
Τώρα, θεωρητικά, αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε εμείς. Δηλαδή να τους ενισχύουμε με διαλλείπον και όχι σταθερό μοτίβο, ακριβώς όπως κάνουν κι αυτοί. Γι' αυτό λένε ότι πρέπει να λειτουργούμε σαν καθρέφτης τους.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Edit: δηλαδή, όσο το σκέφτομαι, πάλι σαν παιδάκια πρέπει να του φερθούμε. Αν κάνουν κάτι καλό (φέρονται καλά), να τα ενισχύουμε και να τα επιβραβεύουμε. Αν δεν φέρονται καλά, να μην λέμε τίποτα και να περιμένουμε μέχρι να ξαναφερθούν καλά.
H bp θα κατηγορήσει-παραπονεθεί στον σύντροφο φέρνοντας ένα σενάριο που το πιστεύει 100% αλλά το οποίο δεν στηρίζεται σε λογικά δεδομένα (η υποκειμενική αλήθεια της bp). ο σύντροφος (που υποθέτουμε ότι δεν ειναι bp) θα βρει το σενάριο παράλογο ή ακόμα και παρανοϊκό (η υποκειμενική αλήθεια του συντρόφου). Θα προσπαθήσει λοιπόν να επιστρατεύσει την λογική ώστε να υποστηρίξει με επιχειρήματα τη δική του αλήθεια νομίζοντας ότι απέναντί του έχει ένα άτομο που σκέφτεται περίπου όπως αυτός. Όμως, η "ανταμοιβή" της bp δεν θα προέλθει από την διευθέτηση της "παρεξήγησης" αλλά από την αποδοχή του συντρόφου ότι το σενάριο ισχύει. Αυτό συμβαίνει διότι η κάθε διαφοροποίηση του άλλου σημαίνει απομάκρυσή από τη συγχώνευση την οποία ασυνείδητα επιδιώκει προκειμένου να μειώσει τον φόβο εγκατάλειψης, και είναι αποτέλεσμα της σχάσης (σκέψη ασπρο-μαύρο) και οδηγεί σε σχέση τύπου "όλα ή τίποτα". Η "ανταμοιβή" του συντρόφου είναι να επιστρέψει η bp σε κατάσταση ηρεμίας. Νομίζει ότι αν εξηγήσει στη σύντροφό του ότι οι απειλές που νομίζει αυτή ότι υπάρχουν στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν, θα ανακουφιστεί. Αυτό βέβαια θα συνέβαινε σε ένα νορμαλ ζευγάρι, όχι όμως στο συγκεκριμένο. Πρόκειται για αδιέξοδο διότι όσο θα προσπαθεί ο σύντροφος να πείσει ότι το σενάριο δεν ισχύει, (επειδή νομίζει ότι με αυτό τον τρόπο θα ανακουφίσει τη σύντροφό του) τόσο θα απομακρύνεται από την "ανταμοιβή" του, διότι όσο περισσότερο θα επιμένει τόσο περισσότερο η bp θα νοιώθει εγκατελειμένη. Λάδι στη φωτιά. Εκεί ειναι που η bp θα αρχίσει την υποτίμηση κατηγορώντας για έλλειψη κατανόησης, και όλα τα άλλα που ήδη έχουμε αναφέρει. Στο σημείο αυτό ο σύντροφος προκειμένου να "ανταμειφθεί" μπορεί να αρχίσει τις εκπτώσεις, να παραδεχτεί ότι πράγματι ισχύει κάτι για το οποίο η λογική του δεν συμφωνεί. cognitive dissonance! Κάπως έτσι (περίπου) κάποιος φτάνει στο σημείο να αμφισβητήσει την αλήθεια του και τον ίδιο του τον εαυτό.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Προσωπικά, αν αποδεχόμουν πολλά από τα σενάρια που μου έφερνε η δικιά μου bp θα έπρεπε να διακόψω σχέσεις από φιλίες χρόνων. Χαίρομαι που δεν το έκανα. Το πλήρωσα όμως... αλλά δεν πειράζει
και επειδή εγώ μπορεί να γράφω και μαλακίες, ας δούμε τι λένε οι expert
https://www.youtube.com/watch?v=_wJr801OQuk
Νομίζω πως αυτό είναι είναι ένα από τα καλύτερα κείμενα που έχεις γράψει. Έτσι δούλεψε το πράγμα κάθε φορά. Το περιέγραψες πολύ καλά και θα μπορούσε κάποιος να το κάνει ταξίμι. Για όσο καιρό τη σκέφτομαι στο πίσω μέρος του μυαλού μου, κάπως έτσι αμφισβητώ την αλήθεια μου και τον ίδιο μου τον εαυτό. Στην υγειά σου Αίολε! Από αύριο επιστροφή στον αγώνα!Quote:
Originally Posted by aeolus74
Ου καλά, άμα την άκουγα δεν θα έπρεπε να ξανά μιλούσα σε κανένα δικό μου, να λέει ότι να ναι για ανθρώπους δικούς μου που δεν είχε συναντήσει ποτέ σε εμένα που με ήξερε 1 μήνα, μιλάμε για σενάρια επιστημονικής φαντασίας, η απόλυτη παράνοια.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Kalypso να ξέρεις ότι όσο μόνος και προβληματικός νοιωθει κάποιος, τόσο πιο δύσκολα απεξαρτητοποιείται απο μια τοξική σχέση. Νοιωθει πως έχει να επιλέξει μεταξύ της μοναξιάς και του κενού συναισθημάτων που τη συνοδεύει και της σχέσης αυτής. Όλα γίνονται για τα συναισθήματα, είτε θετικά είτε αρνητικά είναι προτιμότερα από την αίσθηση του κενού, της μοναξιάς και της βαρεμάρας. Τα συναισθήματα είτε θετικά είτε αρνητικά σου δίνουν την αίσθηση ότι ζεις, ότι υπάρχεις, το κενό σου δίνει την αίσθηση του θανάτου. Αν είναι ο αδερφός σου σε φάση που δεν έχει κάποια ζωή, ενδιαφέροντα, φίλους, υποψήφιες γυναίκες (κάπως έτσι τον κόβω πλέον), θα δυσκολευτεί παρά πολύ να ξεκόψει τελείως.
Δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα. Κανένας καθρέπτης. Απλώς σπάς τον καθρέπτη και φεύγεις τρέχοντας. Μακριά. Όσο πιο μακριά γίνεται. Άλλως, η δοκιμασία δεν έχει τέλος. Και αν η δοκιμασία δεν έχει τέλος, ποιο το νόημα της δοκιμασίας;Quote:
Originally Posted by Epsilon
Μακάρι να είχα και εγώ μια αδερφή σαν την Καλυψώ, να ψάχνει απαντήσεις για μένα. Μόνος καλύτερα μπορεί να πάει ο τύπος.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Έτσι μπράβο! Ώρα να πάρει μπροστά η μηχανή ξανά...Quote:
Originally Posted by OD1
Καλημέρα παιδιά. Λοιπόν, το σκέφτηκα και το ξανασκέφτηκα με "παιδικούς" όρους αυτό που γράφει ο Αίολος εδώQuote:
Originally Posted by aeolus74
(πράγματι, πολύ ωραίο κείμενο).
Ας πούμε, έχουμε ένα πεντάχρονο και έρχεται και μας λέει ότι έχει ένα τέρας κάτω από το κρεβάτι του. Εμείς τι κάνουμε;
Αν του πούμε να σκεφτεί λογικά, ότι δεν υπάρχουν τέρατα, ότι κοιτάξαμε το κρεβάτι και δεν είδαμε τίποτα κλπ κλπ , το πεντάχρονο θα νιώθει ανασφάλεια και θα κλαίει.
Αυτό που περιμένει από μας είναι να το διαβεβαιώσουμε ότι είδαμε το τέρας και θα το σκοτώσουμε ή να μην φοβάται γιατί
είναι καλό τέρας, κάτι τέτοιο. Σε κάθε περίπτωση εμείς θα πρέπει να συμφωνήσουμε με το πεντάχρονο ότι υπάρχει τέρας.
Και το κάνουμε αυτό γιατί ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΩΝ.
Δηλαδή πάντα, σε όλες τις περιστάσεις πρέπει να τους φερόμαστε όπως θα φερόμασταν αν ήμασταν η μαμά τους ή η δασκάλα τους στο νηπιαγωγείο.
(Θα μου πείτε, γιατί να το κάνουμε εμείς αυτό; Επειδή, για τους λόγους που είπαμε παραπάνω, θέλουμε να είμαστε κοντά τους. Οσο κοντά τους αντέχει ο καθένας μας...)
Άν πεις ότι δεν υπάρχει τέρας, θα σε κατηγορήσει ότι του κάνεις gaslighting
Για οσους εκτιμησαν το "I Hate You, Don't Leave Me" υπαρχει και η πιο ενημερωμενη αλλα και πιο ισορροπημενη, συμφωνα με τους συγγραφεις συνεχεια του, το "Sometimes I Act Crazy".
βρε καλώς τον! και ανησύχησα καιρό είχες να κάνεις την εμφάνισή σου... Λοιπόν άκου. Την άποψή μου για εσένα την έχω εκφράσει δημοσίως και θα σου ξαναπώ για άλλη μία φορά ότι δεν επιθυμώ να ασχολείσαι μαζί μου άλλα ούτε και να συμμετέχεις στο παρών νήμα. οκ?Quote:
Originally Posted by oboro
Ξεχασα να γραψω πως η ηλικια που οι οριακοι εχουν καθηλωθει αναπτυξιακα ειναι περιπου τα δυο ετη, οπως σωστα ειχε αναφερθει και δυστυχως οχι τα πεντε οπως λεχθηκε αργοτερα (που τετοια τυχη κλπ). Επισης θα εκανα μια διακριση μεταξυ της γνωσιακης εννοιας του object permanence και της object constancy. Στο πρωτο το διχρονο παιδι πραγματικα δεν εχει γνωση του αλλου οταν εξαφανιζεται και βιωνει την εγκαταλειψη κυριολεκτικα. Η δευτερη εννοια εχει περισσοτερο να κανει με την απαρτιωση του Αλλου ως αυθυπαρκτο ψυχικο αντικειμενο με τη συναισθηματικη εννοια. Ο οριακος δεν πιστευει ουτε φανερα ουτε ενδομυχα πως ο σημαντικος αλλος εχει εξαφανιστει στ' αληθεια απο το συμπαν, βιωνει ομως μια ολοκληρωτικη εγκαταλειψη σε συναισθηματικο επιπεδο.
Τελος, η διαδικασια της κατασκευης ψευτικων αναμνησεων για συμπληρωση συναισθηματικων ανακολουθιων στην οποια καταφευγουν γενικα οι χαρακτηρολογικοι λεγεται παραναμνηση/confabulation για οσους θελουν να αναζητησουν περισσοτερα.
Edit: Ισως θα σας ενδιεφερερε και το πρικουελ του εν λογω θρεντ, χρησιμο για περαιτερω ενημερωση και προβληματισμο. https://www.psychology.gr/forum/thre...�υ-αγάπη
Οπως και να διαβασετε το παρον θρεντ ολοκληρο, αν δεν το εχετε ηδη κανει. Αξιζει τον κοπο.
Εντάξει, τό΄χω ξαναπεί κι εγώ. Τα κείμενα του Αίολου είναι Βίβλος. Η Βίβλος των survivors :) Τις περισσότερες θέλω να γράψω ότι ακριβώς τα ίδια έχω βιώσει και σκέφτομαι κι εγώ, αλλά θα ήταν κουραστικό, γιατί συμβαίνει συνέχεια χαχα! Μεγάλη η βοήθειά σου Αίολε, όπως φυσικά και άλλων παιδιών εδώ μέσα!Quote:
Originally Posted by OD1
Να είσαι καλά! Χαίρομαι πολύ που βρίσκεις βοηθητική την κουβέντα εδώ. Αυτό εξάλλου είναι και το βασικό ζητούμενοQuote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Αυτό! Σε αναγκάζουν, με τον τρόπο τους, να συμφωνείς με πράγματα που ουδέποτε θα συμφωνούσες γιατί δεν σου φαίνονται λογικά.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Θεωρώ εξαιρετικά πιθανό, (για να μην πω βέβαιο) οι bp να πιστεύουν ότι αυτοί ήταν που δέχτηκαν gaslight και χειριστική συμπεριφορά από το σύντροφο τους. Θα μου πεις τι θύματα θα ήταν αν δεν το πίστευαν αυτό; Οι bp διαμορφώνουν την υποκειμενική τους αλήθεια διαστρευλώνοντας τα δεδομένα του περιβάλλοντος. Συνεπώς αυτή η αλήθεια απέχει από την αντικειμενική πραγματικότητα την οποία οι σύντροφοι προσπαθούν να υπερασπιστούν. Όμως οι bp είναι πεπεισμένοι ότι η υποκειμενική τους αλήθεια ταυτίζεται με την αντικειμενική. Η προσπάθεια λοιπόν των συντρόφων να υποστηρίξουν τη δική τους αλήθεια συχνά εκλαμβάνεται από τους bp ως άρνηση της αλήθειας (της μοναδικής και αντικειμενικής), ως προσπάθεια αποπροσανατολισμού και ως προσπάθεια αλλοίωσης της πραγματικότητας. Δηλαδή gaslighting. Ίσως γι' αυτό όλους τους πρώην τους βγάζουν διαταραγμένους και θεωρούν ότι αυτές ήταν που κακοποιήθηκαν στη σχέση. Ίσως πάλι αυτός να είναι και ο λόγος για τον οποίο από ένα σημείο και μετά οι σύντροφοι δεν είναι σίγουροι για το ποιος τελικά κακοποιεί ποιον.Quote:
Originally Posted by Epsilon
...πόσο δίκιο έχεις (πάλι). Οταν ακούμε ότι "όλες οι πρώην είναι τρελές / όλοι οι πρώην μου φέρθηκαν άσχημα" πρέπει να υποψιαζόμαστε αμέσωςQuote:
Originally Posted by aeolus74
Να προσθέσω στο παραπάνω ότι τα άτομα που δεν ανήκουν σε κάποια διαταραχή προσωπικότητας πλέγματος Β, έχουν την ικανότητα να βλέπουν τις γκρι αποχρώσεις του κόσμου, και συνεπώς οι απόψεις τους για τον κόσμο είναι περισσότερο εύκαμπτες, δίνοντας τη δυνατότητα να αναθεωρούν τα πράγματα και να μην έχουν απόλυτες και δύσκαμπτες θεωρήσεις. Στην περίπτωση των BPD λόγω του μηχανισμού της σχάσης που οδηγεί σε διχοτομικό τρόπο σκέψης και θεώρησης του κόσμου (άσπρο-μαύρο) η δυνατότητα αυτή είτε δεν υπάρχει είτε είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Αυτό ίσως εξηγεί την προσκόλληση των bp σε απόλυτες απόψεις (που απαιτεί να αποδεχτεί και ο σύντροφος) αλλά ίσως εξηγεί και το ότι ο non-BP μέσα από αυτή τη "μάχη" είναι καταδικασμένος να χάσει.
Ξεκάθαρο red flag. Αν σου το πει όμως αυτό στο πρώτο ραντεβού τότε μετράει διπλό.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Συγγνωμη που παρεμβαινω αλλα αυτο ειναι ανακριβες. Θα αναφερω τα δυο πιο χαρακτηριστικα αντιπαραδειγματα: της δραματικης/οιστριονικης (dramatic/histrionic) που ανηκει στο πλεγμα Β αλλα η μαυροασπρη σκεψη και σχαση δεν ειναι κεντρικο της προβλημα, και της παρανοειδους/paranoid που ενω δεν ανηκει στο πλεγμα Β, εχει ισως την πιο ακραια εκδηλωση του συγκεκριμενου συμπτωματος.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Η γενικοτερη εννοια της οριακης οργανωσης/borderline organization, που ενοποιει και συναμα περιγραφει αυτες τις παθολογικες πτυχες που μοιραζονται οριακοι, ναρκισσιστες αλλα και παρανοειδεις οπως σχαση, διαχυση της ταυτοτητας, προβληματα απαρτιωσης αντικειμενου κλπ ειναι πολυ πιο καταλληλη πιστευω για να αποτυπωσει την ουσια της προβληματικης αυτης. Ειναι της ψυχαναλυτικης προσεγγισης, του Otto Kernberg, βιντεο του οποιου θα βρειτε μεταξυ αλλων στο ιδιο καναλι με τα βιντεο του (επισης ψυχαναλυτικης προσεγγισης) Dr. Gunderson που ειχε αναρτηθει λιγες σελιδες πριν.
Αγαπητέ Oboro, θα σου εξηγήσω τι συμβαίνει όσο πιο ευγενικά μπορώ. Πριν λίγο καιρό δέχτηκα από εσένα μία κακοηθέστατη επίθεση που είχε συνειδητά από εσένα ως σκοπό να προσβάλεις την προσωπικότητά μου να με υποτιμήσεις και να με εκθέσεις χωρίς να σου έχω κάνει κάτι. Προσπάθησες να με βγάλεις άσχετο, ημιμαθή, με κατηγόρησες ότι κάνω διανοητικοποίηση, και το χειρότερο υπαινίχθηκες ξεκάθαρα ότι είμαι διαταραγμένος. Προς την ίδια κατεύθυνση κινήθηκες και σήμερα, στα προηγούμενα post και νομίζω ότι αυτό είναι εμφανές. Η "συγνώμη" λοιπόν που ζητάς, λυπάμαι αλλά δεν μπορεί να γίνει δεκτή. Θα σε παρακαλέσω για ακόμα μία φορά αν μπορείς κάνε σαν να μην υπάρχω, ότι δηλαδή κάνω κι εγώ ως προς εσένα. Η δυνατότητα μιας καλής επικοινωνίας-συζήτησης (που θα μπορούσαμε να έχουμε) έχει δυστυχώς χαθεί.Quote:
Originally Posted by oboro
Quote:
Originally Posted by aeolus74
Αν εχετε να σχολιασετε κατι επι της ουσιας μπορειτε να το κανετε - αν απ΄την αλλη πιστευετε οτι υπαρχουν υβριστικα η συκοφαντικα σχολια εδω η αλλου, μπορειτε να τα κανετε report ωστε η διαχειριση να αποφανθει για αυτα κι αναλογα να ενεργησει (οπως εχει κανει, φυσικα, και στο παρελθον για ορισμενους - πολλακις). Κι αν εγω μπορω να κανω σαν να μην υπαρχετε, ειμαι βεβαιος πως το ιδιο μπορειτε να κανετε κι εσεις.
Έχω να σχολιάσω, αλλά δεν θέλω να το κάνω μαζί σου. Σου εξήγησα το λόγο. Ελπίζω να είναι σεβαστός.Quote:
Originally Posted by oboro
υ.γ. Εξυπακουεται πως οι προηγουμενες κατηγοριες ειναι παντελως αναληθεις. Αλλα δεν ειμαι υποχρεωμενος να αποδειξω οτι δεν ειμαι ελεφαντας, ενω, οπως εγραψα, η δυνατοτητα αναφορας ποστ στη διαχειριση ειναι κατι που υπαρχει.
ok. αυτή ειναι η άποψή σου και δεν έχω καμία διάθεση να προσπαθήσω να σου την αλλάξω. Δεν περίμενα εξάλλου κάτι διαφορετικό. Ελπίζω να γίνει σεβαστό από την πλευρά σου αυτό που σου ζήτησα. Καλή συνέχεια!Quote:
Originally Posted by oboro
Φοβάμαι πως το έχει πει. Σημειώνω διπλο.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Κι εγω το ίδιο σκεφτομαι για τα κείμενα του Αίολου. Ευτυχώς που γράφει εδω και μας εξηγεί πεντε πραγματα να καταλάβουμε.Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Δεν θα ειναι υπερβολή να πω ότι γράφτηκα στο φόρουμ για να διαβαζω τον Αιολο κυριως. Ειμαστε πολυ τυχεροί που γραφει εδω.
Ναι σημείωνε για να μη χάσεις το μέτρημαQuote:
Originally Posted by Epsilon
Επειδή γενικα του αρεσει να συζηταει για τις πρωην, νομιζω θα πρεπει οντως να σημειωνωQuote:
Originally Posted by aeolus74
Είναι χειρότερα από 2, 5, 8 χρόνων, δε γνωρίζω ποσο, παιδιά. Των παιδιών ο εγκέφαλος βρίσκεται στο στάδιο εξέλιξης, μαθαίνει, δέχεται, απορρίπτει και χτίζει μια προσωπικότητα που συμβιώνει, αποδέχεται και χαίρεται με το γκρι. Ο ενήλικας που δεν ολοκλήρωσε αυτό το στάδιο στην παιδική του ηλικία, έχασε το τρένο, είναι τρομερά δύσκολο να προσαρμοστεί πλέον, κατά πολλούς ειδικούς ακατόρθωτο. Θα ακολουθήσουν κάποια γκρι μονοπάτια τελείως φροντιστηριακά, υποκριτικά και χειριστικά.
Ωστόσο λένε ότι, όσο μεγαλώνουν σε ηλικία ειναι καλύτερη η κατασταση τουςQuote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Εγω πιστεύω ότι απλώς δέχονται κάποιες καταστάσεις, βολεύονται κάπου, βλέπουν ότι η πονηριά δεν περνάει τελικά γύρω τους σε συνομηλίκους τους, γιατί όταν μιλάμε για bpd μιλάμε για πονηριά όχι για εξυπνάδαQuote:
Originally Posted by Epsilon
Η ίσως με τα χρόνια κάποτε πηγαίνουν τελικα σε ψυχοθεραπευτή και κάνουν θεραπεια, οπότε γίνονται καλυτεραQuote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Είμαι κι εγώ της άποψης ότι δεν αλλάζουν και πολλά με την ηλικία, αν και λέγεται ότι τα συμπτώματα ελαττώνονται. Προσωπικά γνωρίζω άτομα στην ηλικία των 40 - 45 που είναι πολύ μέσα στη διαταραχή. Πότε μειώνονται τα συμπτώματα στα 50; 60; 70; Η προσδοκία ότι μπορεί να αλλάξει κάτι με την ηλικία μπορεί να κρατάει κάποιον στη σχέση μάταια.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Με την ηλικία από μόνη της ίσως όχι, αλλά όταν κάποιος είναι 40 ή 50 είναι πιο πιθανό να έχει πάει σε ψυχοθεραπευτή, γιατί θα έχει υποστεί πολλές απογοητεύσεις και έτσι ΙΣΩΣ λέω να έχει γίνει καλύτεραQuote:
Originally Posted by aeolus74
δεν αμφισβητώ ότι ηρεμούν με τα χρόνια. Εξάλλου όλοι ηρεμούμε αναγκαστικά. Δεν έχουμε την ενέργεια που είχαμε και οι δυνατότητές μας μειώνονται. Αυτή η πτώση λειτουργεί ενδεχομένως ως πιο στενή οριοθέτηση γι' αυτούς. Δεν είναι χαζοί, ξέρουν που τους παίρνει και που όχι.Quote:
Originally Posted by Epsilon