Originally Posted by
howtodream8
Εγω μια χαρα ειμαι, οι γυρω μου τα χουν παιξει! Ξερεις Αγγελε, εγω να το δεχτω οτι θελεις να απιστησεις, οκ. Βαρεθηκες, κουραστηκες, ξενερωσες, θες επιβεβαιωση, οκ. Να το δεχτω. Αλλα γιατι να διατηρεις παραλληλα και σχεση; Χωρισε. Ή τουλαχιστον, εαν σου αρεσει ο ποδογυρος, μη δεσμευεσαι. Δεν το βρισκω κακο ούτε κατακριτεο. Οταν ομως η γενια των 30 με 40, και οι πιο μικροι της δικης μου γενιας, το θεωρουν ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, ισοπεδωνουν τα παντα, τα συναισθηματα, τον ρομαντισμο, την πιθανοτητα να εισαι με καποιον ποθ υα σε σεβεται πραγματικα, κτλ κτλ. Με αυτη τη λογικη, καλυτερα να ειμαστε ολοι ελευθεροι και να περναμε απλα καλα, ουτε συγκατοικησεις, ουτε παραπανω ιστοριες. Ειλικρινα, δεν μπορω να συλλαβω κατι που ειναι τοσο απλο, να γινεται τοσο μπερδεμενο. Σημειωτεον οτι δεν εχω μαθει ποτε εαν με εχουν απατησει, αλλα μαλλον θα εχει συμβει και απο την πλευρα μου δεν το εκανα ποτε. Ναι, εχω μπει σε πειρασμο, και τοτε διερωτηθηκα μηπως δεν παει κατι καλα με τη σχεση μου. Χωρισα και επειτα συνεχισα. Αλλα οχι πριν. Και σε κυκλους παρεων και γνωστων, το θεωρουν ΔΕΔΟΜΕΝΟ, ΣΤΑΝΤΑΡΑΚΙ. Τον πονο της απιστιας, αυτης της εκθεσης, της προδωσιας, δεν τον σκεφτεται κανεις!; Εχουμε γινει ολοι τοσο τερατα αναισθησιας και ειναι ολα fast food? τί συμβαινει;