Ένα πουλί που κάθεται σε ένα δέντρο, ποτέ δεν φοβάται ότι το κλαδί θα σπάσει....
διότι η εμπιστοσύνη του δεν βρίσκεται στο κλαδί, αλλά στα φτερά του!
Πίστεψε στον εαυτό σου!!!
Printable View
Ένα πουλί που κάθεται σε ένα δέντρο, ποτέ δεν φοβάται ότι το κλαδί θα σπάσει....
διότι η εμπιστοσύνη του δεν βρίσκεται στο κλαδί, αλλά στα φτερά του!
Πίστεψε στον εαυτό σου!!!
Οι άνθρωποι πληγώνουν...Συχνά... Σχεδόν πάντα. Χωρίς καν να τους περάσει από το μυαλό ότι μπορεί να περνάς δύσκολα αυτό τον καιρό. Χωρίς να υπολογίζουν ότι υπάρχουν και αλλού προβλήματα σαν τα δικά τους και ακόμα μεγαλύτερα. Χωρίς να βλέπουν εσένα αλλά μόνο τη μορφή σου.
Μπαίνεις πρωί πρωί στο μετρό για να πας στη δουλειά σου. Σου λένε "κάνε πιο πέρα, στραβή είσαι;" χωρίς να υπολογίζουν ότι στραβή δεν είσαι αλλά τη νύχτα δεν κοιμήθηκες επειδή έπαθες κρίση πανικού.
Πας σούπερ μάρκετ με το παιδί σου και σου λένε "μαζέψτε το λίγο" χωρίς να σκεφτούν ότι αυτό το παιδί μπορεί να έχει κάποια ιδιαιτεροτητα, και ένας θεός ξέρει πόσο πολύ εσύ θα ήθελες να είναι το παιδί σου πιο "μαζεμένο".
Σε μια παρέα σου λένε "μα πώς μπορείς όλη μέρα μέσα στο σπίτι; " χωρίς να υπολογίσουν αν εσύ το διάλεξες αυτό ή δεν έχεις επιλογή. Χωρίς να αναρωτηθούν αν στη τελική εσύ μπορείς να βγεις από το σπίτι ή ο έξω κόσμος σε διαλύει....
Όλοι έχουν κάτι να πουν έτσι επιφανειακά, χωρίς να νοιάζονται. Και σκέφτεσαι "εντάξει που να ξέρουν και αυτοί". Και στο κάτω κάτω δεν είναι κανείς αναγκασμένος να νοιάζεται.
Αν όμως είναι η "μαύρη" σου μέρα και το καταραμένο "τικ τακ" μέσα στο κεφάλι σου δεν λέει να σε αφήσει... κάπου εκεί τα κάνεις όλα που@@α....
Ότι είναι καιρός να πραγματοποιώ σιγά σιγά τα θέλω μου για να νιώσω ότι υπάρχω
Μόνο η μοναξιά δεν είναι μόνη..
Κάνει παρέα με όλους μας....
Η μοναξιά ξέρεις πως δεν θα σε προδώσει.. Ούτε θα σε πληγώσει..
Εγώ έχω κάποιες μέρες που την προτιμάω πάρα να είμαι δίπλα από κενούς ανθρώπους..
Ειπα να αρχισω τα ξεκαθαρίσματα. Να μπει ο νέος χρόνος καθαρός, χωρίς δεύτερες σκέψεις και αρνητικά συναισθήματα. Είναι απίστευτο τι τείχος υψώνουν οι άνθρωποι όταν τολμήσεις να ξεστομίσεις όσα σε ενοχλούν. Μου άρεσα που διατήρησα την ψυχραιμία μου. Δεν μπόρεσα να πω όλα όσα ήθελα με τον τρόπο που ήθελα γιατί θα πρεπε να υψώσω την φωνή μου για να ακουστώ, αλλά μου άρεσε που όσα είπα τουλάχιστον τα είπα ήρεμα και χωρίς υστερίες ακόμα κι όταν η ψυχραιμία χάθηκε απτην άλλη πλευρά. Και μετά αποχώρηση. Γιατί να αποχωρήσεις αφήνοντας μια κουβέντα στην μέση αν θεωρείς πως έχεις δίκιο; Αν θεωρεις αβάσιμα τα παράπονα του άλλου γιατί να χάσεις την ψυχραιμία σου και να φύγεις;
Δεν αποχώρησα εγώ. Εγώ είπα είμαι εδώ όλη αυτιά να ακούσω. Αλλά θα ακούσεις κι εσύ. Δεν ήθελε να ακούσει. Όταν έχεις συνηθίσει έναν άνθρωπο ότι δεν κάνει παράπονα ο, τι κι αν γίνει, μόλις ξεστομίσει παράπονο παθαίνεις ένα σοκ, δεν ξέρεις πως να το χειριστείς. Με κατηγόρησε που μίλησα. Κ απτην άλλη πλευρά λέει μπορεί να υπάρχουν παράπονα και να μην το ξέρω. Να τα μάθω λέω. Όχι, λέει πρέπει να φιλτραριστούν πρώτα. Εγώ τα δικά μου τα θέλω αφιλτράριστα, όπως τα νιώθω. Λάθος, σωστά, να ναι όπως τα νιώθω πάντως. Δεν θέλω να κρατάω μέσα μου παράπονα, αρκετά άλλα έχω, δεν θέλω άλλα βαρίδια, να τα κρατάω μέσα μου και να τα μεγαλώνω και να τα θρέφω. Εγώ θέλω να στα πω τώρα που τα νιώθω. Και μην μου απαντήσεις, απλά σκέψου τα.
Μπορώ να κάνω μια πρόβλεψη. Στην αρχή θυμός, δεν θα σκεφτεί τίποτα άλλο εκτός από το πόσο κακιά είμαι που μίλησα. Μετά θα γυρίσει σαν βρεγμένη γάτα, δεν θα πει συγγνώμη κι ούτε την χρειάζομαι αλλά το επόμενο διάστημα θα ναι χαλί για να πατάω. Μέχρι την επόμενη μαλακία. Αλλά εγώ δεν έχω άλλη υπομονή. Ούτε αντοχή. Μου τέλειωσαν και τα δύο.
Και ξέρω πως στεναχωρέθηκε. Και δεν το θέλω αυτό. Παρόλο που ξέρω πως έπρεπε να πω αυτά που είπα, υπάρχει και μια φωνούλα μέσα μου που λεει...μωρε δεν το άφηνες να περάσει, σε λίγο θα το χες ξεχάσει, γιατί έπρεπε να το προκαλέσεις τώρα αυτό;
Τζωρτζ , δεν εχει σημασια ποσες φορες θα ' πεσεις ' , σημασια εχει παντα να σηκωνεσαι και να σκεφτεσαι , ' την αλλη φορα θα το πετυχω' ...... φυσικα δεν θαναι η τελευταια φορα που θα πεσεις , θαναι κι αλλες , αλλα εκει φαινεται ο μαχητης , δεν παυει να πεφτει και φυσικα να σηκωνεται ......... νομιζω οτι ανηκεις σε αυτους ......... δυο επιλογες υπαρχουν σαυτην την ασθενεια , η μαχεσαι , η παραιτεισαι ....... δεν σε βλεπω καθλου προθυμο να παραιτηθεις ....... επι κτθλψεως , επινα , ολο ηθελα να το κοψω , δεν τα καταφερα ουτε με την 10η προσπαθεια , ουτε με την 110η , δεν απογοητευομουν ομως , καποια στιγμη τα καταφερα ........ ετσι ειναι και με την κτθλψη .... και με ολα τα πραματα στην ζωη ...... ο μαχητης / επιμενων , παντα νικα στο τελος ..... λενε οι τυχη βοηθαει τους τολμηρους , εδω υπαρχει καποια παρανοηση , η τυχη βοηθαει αυτους που κανουν τα σχεδια τους με συνεση και τα εφαρμοζουν με τολμη ............