ρε συ... αλλο να πηγαν επειδη βρηκαν δουλεια. δεν εκφραστηκες σωστα. ειπες ΧΩΡΙΣ ΚΟΝΕ.
χωρις ΚΟΝΕ, σημαινει ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ. μια ετοιμη δουλεια ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΕ. ΑΛΛΟ ΑΥΤΟ...
τωρα ετσι κλεινονται οι δουλειες. απο το ιντερνετ. που, το προβλημα;
Printable View
Συμφωνώ. Εγώ είμαι στο φάσμα του αυτισμού και όλη η βαβούρα της πόλης, τα άπειρα ερεθίσματα,
θόρυβοι, πολυκοσμία, ατέλειωτα στενά και δρόμοι, κτίρια, είναι ένα χαοτικό συνονθύλευμα πραγμάτων
που με ζαλίζει. Εδώ με δυσκολία αντέχω τα φόρουμ. Έχω διαπιστώσει σε μένα την ίδια πόσο τεράστια διαφορά
μου κάνει ψυχικά να φεύγω.
και συμφωνώ.
δηλαδή πρέπει να έχεις και μια προσωπικότητα που να μπορεί να προσαρμόζεται και να κοινωνικοποιείται εύκολα. πρέπει να μάθεις πρώτα τα μικρά και μετά θα κάνεις τα μεγάλα. και τί προσόντα χρειάζονται για να βρει κανείς δουλειά στην Καταρ εργουέις; ή σε φαρμακευτική του εξωτερικού; αυτό προϋποθέτει έναν τρόπο ζωής από πίσω δραστήριο και ενεργό, συγχρονο. εγώ δεν ταυτιζομαι με τα πραδειγματά σου.
μου κάνει καλό κι εμένα να φεύγω, καθαρίζει και ξεκουράζεται το μυαλό, όμως ξέρω μέχρι πού μπορώ να φτάσω. και σαφώς βλέπω ανθρώπους της ηλικίας μου να έχουν καταφέρει πολλά και περισσότερα σίγουρα απο μένα, όμως εγώ ζω σχεδόν αποκομένη από τα πάντα. οπότε, να στεναχωρεθώ; στεναχωριέμαι ήδη. απλώς το "θέλω" δεν είναι αρκετό. είναι μια παγίδα ενοχής το "δεν υπάρχει δεν μπορώ".
ναι, το καταλαβα και την πρωτη φορα.
μονο που "κονε" ειναι οι διασυνδεσεις/ γνωριμιες που λες κι εσυ. κι οταν εξασφαλισεις δουλεια και πας γι αυτην την δουλεια, εχεις ενα "κονε". δεν εισαι καθολου ξεμπαρκος... γνωριμιες, μπορεις να εχεις και μεσω ιντερνετ.
ετσι οπως το ειπες, ηταν σαν να σηκωθηκαν να φυγουν και πηγαν εκει να χτυπανε πορτες...
καλα εκαναν και τα κανονισαν μονοι μεσω ιντερνετ.
αυτο κανουμε σχεδον ολοι πλεον. κι εδω να θες να βρεις δουλεια, αν δεν θες να δουλεψεις σερβις, απ το ιντερνετ θα την βρεις. απο καποια προκυρηξη κλπ..
Ακριβώς! Όλοι θέλουμε να πάμε στη Σουηδία,ναι, μπορούμε να υποστηρίξουμε αυτή τη ζωή εκεί; Χωρίς βοήθεια, χωρίς κονέ, χωρίς τίποτε έτσι ξέμπαρκοι; Δεν το νομίζω. Άσε η Γιόκοτσοκο λέει μιλάει για βολεμένους εκ γονέων-σπουδαγμένους- και με πίσω πλάτες δεν εφαρμόζονται αυτά που γράφει σε ένα βιοπαλεστή.
Φτάνει να χεις τα ζητούμενα προσόντα και να το κάνεις όσο πιο νωρίς στη ζωή σου. Υπάρχουν αμέτρητες ιστοσελίδες με θέσεις εργασίας οπουδήποτε. Αυτοί που το καναν είναι ευχαριστημένοι. Συνήθως και ο μισθός είναι πιο καλός και το περιβάλλον εργασίας πιο αξιοπρεπές.
Συνήθως τους καλούν για ίντερβιου ή γραπτή εξέταση. Επιστρέφεις πίσω στη χώρα σου μετά το ίντερβιου/εξέταση και αναμένεις απάντηση. Έπειτα, ενημερώνουν ότι προσλαμβάνεσαι και με ημερομηνία έναρξης εργασίας που απέχει έως και μήνα ή περισσότερο από την ενημέρωση (κατά κανόνα ζητάνε σε ορισμένο πεδίο στην αίτηση να τους πεις σε πόσο χρονικό διάστημα θα μπορείς να ξεκινήσεις δουλεια αν προσληφθείς). Στο διάστημα αυτό πας εκεί και μένεις σε ξενοδοχείο ή άλλο χώρο φιλοξενίας και ψάχνεις, ζητώντας αν σου ναι δύσκολο και κάποια καθοδήγηση από την εταιρεία, ώστε να βρεις ένα μικρό διαμέρισμα να νοικιάσεις, κι επιστρέφεις πίσω για να μην πληρώνεις ξενοδοχείο ή ξενώνα και ξαναεπιστρέφεις τις προηγούμενες μέρες πριν πιάσεις δουλεια μένοντας πια στο διαμέρισμα.
Δεν τα παρατώ. Δεν ξέρω πόσο μολυσμένη από αρνητικές σκέψεις είναι η διαίσθηση μου την οποία μου είπαν να εμπιστεύομαι. Όποτε λύνω τεστ διαίσθησης πάντα μου βγάζει πως έχω υψηλή διαίσθηση.
Δυστυχώς η ζωή με έχει εγκλωβίσει, πχ δεν μπορώ να κάνω σχέση με κοπέλα 25 ετών ενώ εγώ είμαι 45 ούτε να κάνω αίτηση πρόσληψης σε θέση που με δελεάζει αλλά ζητάνε πτυχιούχο με μερικά χρόνια εμπειρία που δεν έχω.
Έχω διώξει πολλούς τοξικούς από τη ζωή μου, όμως υπάρχουν πάντα οι στιγμές που θέλω να επικοινωνήσω με κάποιον. Όταν έχω έλλειψη επικοινωνίας και συνάμα δε έχω κάτι δημιουργικό να κάνω οι αρνητικές σκέψεις με ρίχνουν σε βάραθρα, αν και δεν είναι άσχετες από την πραγματική μου κατάσταση, ίσως και να ναι προσγειωτικές.
Δυστυχώς η μακροχρόνια συσχέτιση με εναλλαγές τοξικών ατόμων, μου στοίχισε τόσο σε αυτοπεποίθηση όσο και σε απομάκρυνση ή αποφυγή μου από θετικούς ανθρώπους.
Πρώτον είμαι άντρας και δεύτερον δεν μιλάω για βολεμένους...Παράτησαν την δουλειά τους εδω στην Ελλάδα και την έκαναν για το εξωτερικό...
Το ''δεν μπορώ'' είναι διακιολογία αργόσχολων τεμπέληδων σαν εμάς.
Εγω δεν το κάνω γιατί δεν θέλω να φύγω από την Ελλάδα..Αν και για L.A δεν θα έλεγα όχι;)
χόλι κραπ θα πω εγώ, τί ακούω και δεν σοριάζομαι.
το δεν μπορώ δεν είναι δικαιολογία όταν δεν είναι δικαιολογία.
δικαίωμά του του καθενός να λέει ψέματα ότι δεν μπορεί.
όμως το να μην μπορεί είναι άλλη ιστορία.
φυσικά και θα παρατούσαν τις δουλειές τους εδώ, από όπου ίσως μάθανε για το Κατάρ και την φαρμακευτική. το νόου χάου τουλάχιστον. ρωτόντας πάνε στη πόλη, θες να μου πεις ότι αυτοί δεν ρωτήσανε; δεν τους ενημέρωσαν; δεν είχε περπατήσει κανείς γνωστός τους το ίδιο δρόμο; τέλος πάντων.
μπορεί και να είναι έτσι.
Εχουν πάει στην Γερμανία χιλιάδες Ελληνες ανειδίκευτοι και αμόρφωτοι,που δεν ήξεραν γρη Αγγλικά και Γερμανικά και τα κατάφεραν,και παίρνουν 2.500 ευρώ μισθό...
Εγώ δεν θα πήγαινα στην Γερμανία ουτε με 3.000 ευρώ μισθό,γιατί δεν θέλω να φύγω από την Ελλάδα.
Το λέω αυτό για να δείξω ότι είναι εφικτό για τον καθένα να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στο εξωτερικό άμα το θέλει πραγματικά.
Βρε user,να είναι κάποιος τετραπληγικός ή να έχει σύνδρομο ντάουν να το καταλάβω το ''δεν μπορεί''...
Αλλά για όλους εμάς είναι εφικτή μια δραστική αλλαγή στην καθημερινότητά μας...Οι ψυχιατρικές διατραχές ξεπερνιούνται με ομαλή ζωή,εκτος και αν μιλάμε για βαριά σχιζορένεια.
Και εγω μεχρι το 2019 δούλευα...Ειχα περιόδους που ζορζόμουν και τα παρατούσα,αλλά ξαναάρχιζα,και υποχωρούσαν τα ψυχολογικά όσο έκανα σωστή ζωή.
Εγώ πάντως δεν θέλω καν να σκέφτομαι την πιθανότητα να εργαστώ ξανά κι ο λόγος δεν είναι η τεμπελιά αλλά το ότι το άγχος κι η πίεση με τρελαίνουν και στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτοτραυματίζομαι (όχι πια, αναφέρομαι στο παρελθόν... Αν δεν νιώθω υπερβολικό άγχος δεν το κάνω αλλά στη δουλειά ακριβώς αυτό ένιωθα)... Τώρα αν αυτό για κάποιους με κάνει τεμπέλα ας είναι...