Υπάρχει μιά γενιά που στην πλειοψηφία της έχει εθιστεί στην δανειοπαροχή του συστήματος και χωρίς καμία διάθεση να ψάξει κάποιο αίτιο μέσα του. Αυτοί που αναζητούσαν αξίες "πιό υγιείς και ανθεκτικές" ήταν αυτοί που το έκαναν ούτως ή άλλως απλά γιατί ήταν έτσι μέσα τους. Αλισβερίσι θυμίζει -και όχι καλή πρόθεση- να αλλάξει κάποιος γιά να "την βγάλει" καθαρή. Με μεγάλη ευκολία θα ψάξει υπαίτιους σε διαφορετικές κοινωνικές ομάδες και θα κοιμάται ήσυχος γιά τις τερατουργίες του. Αντίστοιχα παραδείγματα που "είδαμε" στην αμερική του 1929 και στην γερμανία του 1939 δέν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας. Πρίν λίγες μέρες άκουσα στην τιβί γιά κάτι που είχε γίνει στην Σμύρνη:Quote:
Originally Posted by nick cave
Βγήκαν κυνηγημένοι σ' ένα ελληνικό νησί. Μαγαζιά, σπίτια, πόρτες, παράθυρα, έκλεισαν μονομιάς. Αυτός με τη γυναίκα του μέσα στο κοπάδι. Το μωρό έξι μέρες να τραφεί, έκλαιγε, χαλνούσε τον κόσμο. Η γυναίκα παρακαλούσε για νερό. Τέλος από ένα σπίτι της αποκρίθηκαν: ένα φράγκο το ποτήρι. Και ο πατέρας συνεχίζει: Τι να κάνω κυρ Στρατή; έφτυσα μέσα στο στόμα του παιδιού μου για να το ξεδιψάσω.
το βρήκα, πρόχειρα, και εδώ (κλίκ)
