Originally Posted by
blackbird
Ορέστη δεν ξέρω αν πρόκειται περί νοσοφοβίας (κάτι είχες αναφέρει για αρρώστιες και ότι τρέχεις σε γιατρούς), πάντως η παραίτηση φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Καταλαβαίνω βέβαια την αγανάκτηση, αλλά το χειρίζεσαι λάθος.
Μια φορά είχα πάει σε έναν απαράδεκτο ψυχίατρο. Μου έβγαλε λάθος διάγνωση (στην 1η συνεδρία για διάγνωση που οι περισσότεροι δεν είναι σίγουροι ούτε στην 10η), μου έγραψε και κάτι αντιψυχωσικά βαριά μαζί με ζάναξ (μεγάλης δόσης ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΑ) και εγώ στην 2η συνεδρία (πλήρωσε η μάνα μου και ΕΠΕΜΕΝΕ να πάω ενώ της είπα τι έγινε) με το που μου είπε κάτι απαράδεκτα σκέφτηκα αμέσως "ή τον βρίζω (γενικά ΠΟΤΕ δεν βρίζω αλλά σκέψου πόσο νευρίασα), ή τον τρολλάρω μες τα μούτρα του". Τον τρόλλαρα κανονικότατα σε σημείο που συγκρατούσα σε μια φάση το γέλιο μου.
Που θέλω να καταλήξω; Εσύ είσαι ο κύριος υπεύθυνος για την υγεία σου και αν αφήνεις τον εαυτό σου να παρασύρεται και να νιώθει εντελώς αδύναμος τότε θα επηρεάζεται αρνητικά και η σωματική σου υγεία. Δεν ξέρω αν κάθε τρεις και λίγο τρέχεις σε γιατρούς ή βγάζεις διαγνώσεις μόνος σου ή ανησυχείς υπερβολικά πολύ για όλα. Πρέπει να μάθεις να παρατηρείς για να αναγνωρίζεις τί είναι πραγματικό και τι αξίζει να δώσεις περισσότερη σημασία. Αν τα τηρείς όλα αυτά και τα συμπτώματα για κάτι δεν υποχωρούν, τότε δεν πρέπει να υποχωρήσεις ούτε εσύ επειδή έτυχε να σε ειρωνευτούν 2 ηλίθιοι.
Επίσης δεν ξέρω τι βιώματα έχουν οι άλλοι (λόγω χαρακτήρα όπως αναφέρουν κυρίως), αλλά αν δεν θες ούτε εσύ να παραδώσεις τα όπλα πρέπει να αρχίσεις να τολμάς. Κάτι που ΗΔΗ έκανες. Μην αφήνεις να σε ακυρώνουν και να σε απογοητεύουν. Ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα. Ο επιμένων νικά. Εμείς αλλάζουμε σταδιακά την προσωπικότητά μας με την θέλησή μας και πόσο τολμάμε. Και ας κάνουμε αργά τα βήματα.