Μπορείς μια χαρά να αποφεύγεις αυτές τις συζητήσεις με το να επικεντρώνεσαι στο τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή με τον άνθρωπο ή με το να λες κάτι ουδέτερο. Το να του πεις " άστα τώρα αυτά, ας μιλήσουμε για το παρόν, όχι για το παρελθόν. Δεν πιστεύω να είσαι παντρεμένος με 5 παιδία, έτσι;" και να στρέψεις αλλού τη συζήτηση δεν είναι κάτι το δύσκολο. Βάζεις τα όριά σου. Κι εκεί που πας να γνωρίσεις από κοντά τον άλλον δεν αρχίζεις τις αναλύσεις "Όταν ήμουν 5 χρονών έβγαλα το πρώτο μου δόντι" , λες κάτι άσχετο τύπου "ωραία αυτή η μουσική, σε χαλαρώνει εσένα;" ή κάτι τέτοιο να φιάξεις ατμόσφαιρα. Και εμπειρίες να έχει ο άλλος, δεν υπάρχει τίποτα το πιο ξενερωτικό από το να φέρνεις με το μυαλό σου άλλους 15 στο ίδιο δωμάτιο εκεί που πας να φιάξεις κατάσταση για τους δυο σας.
Εσύ σε κάθε ραντεβού πας αγχωμένη με ένα σωρό σκέψεις και υπολογισμούς στο μυαλό σου και δεν κοιτάς να απολαύσεις τη στιγμή και να χαλαρώσεις. Παρασύρεσαι σε δεύτερα σενάρια και αναλύσεις και μετά αναρωτιέσαι γιατί ξενερώνεις.
