Ναι, ακούγεται λογικό όπως το θέτεις...Quote:
Originally Posted by aeolus74
Printable View
Ναι, ακούγεται λογικό όπως το θέτεις...Quote:
Originally Posted by aeolus74
πάντως έχω ακούσει αντιθετικές απόψεις για αυτό το θέμα
Αν σκεφτούμε ότι οι πιο τραγικές περιπτώσεις αυτοκτονούν ή πεθαίνουν νέοι σε ατυχήματα κυρίως, μήπως να καταλήξουμε ότι όσοι επιβιώνουν μετά τα 50 είναι οι πιο λειτουργικές περιπτώσεις και άρα πιο ήρεμοι;Quote:
Originally Posted by aeolus74
Δεν ξέρω. αυτό που σκέφτομαι ειναι ότι οι bpd δεν μπορούν ευκολα να οριοθετήσουν τον εαυτό τους. Τα όρια συνήθως τους δίνονται από τους άλλους στις σχέσεις, τα οποία βέβαια από τη μία τα θέλουν γιατί ηρεμούν και αποκτούν αίσθηση ταυτότητας, και από την άλλη τα πολεμούν γιατί εμποδίζουν τη συγχώνευση που έχουν ανάγκη να βιώσουν με το άλλο άτομο. Τα όρια μπορούμε να τα φανταστούμε σαν ψυχολογικά σύνορα ανάμεσα στον εαυτό και τους άλλους. Όσο μεγαλύτερη η επίγνωση του εαυτού τόσο πιο σταθερά όρια. (σταθερά δεν σημαίνει άκαμπτα). Είναι σαν να λέμε ότι οι bpd θέλουν όρια όχι όμως που θα συνορεύον με τα δικά σου αλλά που θα ταυτίζονται. Δες το σαν δύο ομόκεντρους κύκλους και όχι σαν δύο κύκλους που εφάπτονται. Οι δύο εαυτοί (κέντρα των κύκλων) βρίσκονται στο ίδιο σημείο (συγχώνευση) και μοιράζονται τα ίδια όρια. Όσες περισσότερες επιλογές έχει μια bpd τόσο πιο χαοτική θα είναι η ζωή της. Όμως όσο μεγαλώνουμε οι επιλογές που έχουμε μειώνονται. Αυτός ο περιορισμός μπορεί να λειτουργήσει ως ένα είδος έμμεσης οριοθέτησης που οδηγεί σε λιγότερο χαοτική συμπεριφορά που εμείς εκλαμβάνουμε ως "ηρεμία". Απλά σκέψεις...Quote:
Originally Posted by Epsilon
"A Life Span Perspective on Borderline Personality Disorder"
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6546651/
"The Lifetime Course of Borderline Personality Disorder"
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4500179/
Μου θύμισες κάτι αμερικάνικα σήριαλ με ηλικιωμένους, που έλεγε μια γιαγιά: "στην ηλικία που έχουμε φτάσει, αυτό που θέλω από έναν άντρα είναι να ... μπορεί να περπατάει για να πηγαίνουμε καμία εκδρομή"... :)Quote:
Originally Posted by aeolus74
Έχει δίκιο, θα μπορούσαμε όμως να προσθέσουμε τον άστατο τρόπος ζωής, καταχρήσεις, διατροφικές διαταραχές, που μειώνουν το μέσο όρο ζωήςQuote:
Originally Posted by Epsilon
Ναι, είναι και αυτό... Θα ήταν ενδιαφέρουσα μια μελέτη που να δείχνει προσδόκιμο ζωής σε borderline. Κάπου είχα διαβάσει ότι το 10% αναμένεται να αυτοκτονήσει σε νεανική ηλικίαQuote:
Originally Posted by aeolus74
https://www.psychology.gr/oriaki-dia...w193aWLO-bvDYY
"Επίσης, αυτή η συμπεριφορά ενδέχεται να αποσκοπεί και σε χειρισμό άλλου προσώπου (δεσμός, φιλία κ.λπ.). Για την ακρίβεια, ο φόβος της εγκατάλειψης, πολλές φορές, μπορεί να ωθήσει τα οριακά άτομα στο να νιώσουν πως έχουν δεθεί συναισθηματικά με τον εκάστοτε σύντροφο, με αποτέλεσμα να φέρονται χειριστικά με σκοπό να "αναγκάσουν" το άλλο πρόσωπο να επιδείξει δυσλειτουργικές συμπεριφορές που μπορεί να έχει εκδηλώσει στο παρελθόν ή σε άλλες σχέσεις, ώστε να «αποδείξουν» πως τελικά το άλλο πρόσωπο είναι προβληματικό και χωρίζοντας από μια τέτοια σχέση να μη φέρουν καμία ευθύνη."
Δυστυχώς εγώ επεδειξα "δυσλειτουργική συμπεριφορά " ( άσκησα βία πανω σε ενα αντικείμενο) και της ήρθε βούτυρο στο ψωμί, αφού είχε προηγηθεί η φάση της υποτίμησης και με είχε κάνει να νιώθω οτι όντως, εγώ έχω τα θέματά μου και ότι εγώ καταστρέφω τη σχέση (πράγμα που δεν ήθελα βέβαια με τίποτα να συμβεί). Ποτέ φυσικά δεν πήρε την ευθύνη για τιποτα ή να παραδεχτεί ότι και η ίδια δεν είναι τέλεια.Διάβασε από την αρχή τα αδύνατα σημεία μου καλύτερα και από ψυχολόγο και περίμενε να με κατηγορησει γι'αυτά για να φύγει κυρία. Πήρα εγώ όλη την ευθύνη για το αδιέξοδο της σχέσης γιατί απλά δεν είχα ιδέα από τέτοια παιχνίδια. Δε μπορείτε να φανταστείτε τι έλεγε για τον εαυτό μου. Είσαι το ένα, Είσαι το άλλο... είχε αραδιασει ολα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μου. Ήμουν ένα ανοιχτό βιβλίο μπροστά της το οποίο είχε διαβάσει από τις πρώτες μέρες μας, και μπορούσε να με κουνάει σε μαριονέτα.Δεν είχα καμία κακή πρόθεση και δεν είχα τη παραμικρή ιδέα ότι τελικά είμαστε εχθροί. Στο τέλος με ενοχοποίησε χρησιμοποιώντας αυτά τα στοιχεία και ξέροντας πού θα με πληγωσει. Αντέδρασα βίαια, μετά ένιωσα τρομερές ενοχές και πέτυχε η συνταγή της.
Το είπα και πιο παλιά. Αν αγαπάς κάποιον δεν τον μισείς, ούτε παίζεις παιχνίδια. Δεν είναι εχθρός σου. Μαλλον όλα ξεκινάνε από αδυναμία τους να εμπιστευτούν. Εκεί ειναι που τα δίνεις όλα για να σε πιστέψουν, να νιώσουν ασφαλείς...Τους συμπονάς. Πιστεύεις στη σχέση σας...
Αλλά στο τέλος θα σου φερθούν με τον πιο διαβολικό, ύπουλο τρόπο που θα πονάς για όλη σου τη ζωή
Επειδη λοιπον ο Αιολος επελεξε για μια ακομη φορα την οδο της συκοφαντησης και του ψευδους, μονο που τωρα η διαχειριση δεν εδειξε ενδιαφερον (σε πληρη αντιθεση βεβαια με τα προηγουμενα συμβαντα, οπως θα δειξω), δεν εχω αλλη επιλογη απο το να παραθεσω τα λινκ με χρονικη σειρα και οποιος θελει να το ψαξει, να δει μονος η μονη του την απαντηση στο ερωτημα, ποιον αφορουν τελικα οι παραπανω κατηγοριες.Quote:
Originally Posted by aeolus74
https://www.psychology.gr/forum/show...42#post1093642
https://www.psychology.gr/forum/thre...=1#post1094516
https://www.psychology.gr/forum/thre...=1#post1108253
https://www.psychology.gr/forum/thre...=1#post1108369
Ας μεινουν λοιπον εδω αυτοι οι συνδεσμοι, για να μπορει ο καθενας να βγαλει τα συμπερασματα του.
υ.γ. Να επισημαινω εδω, πως το φορουμ απο ιδρυσεως του εχει οριο 72 ορων για κανει καποιος τροποποιηση σε καποιο ποστ του. Περα απο τα ποστ που κατεβασε η διαχειριση (και δεν ειναι λιγα, οπως θα δειτε) τιποτα δεν εχει ουτε και δυναται να εχει τροποποιηθει.
Επειδή έχω μεγαλώσει σε δυσλειτουργική οικογένεια (που με είχε προιδεάσει για όλα αυτά), μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι ξέρω ανθρώπους που μισούν θανάσιμα το έτερον ήμισυ και ταυτόχρονα ισχυρίζονται ότι το λατρεύουν. Τα αδέλφια μου μάλιστα ακολούθησαν αυτή τη συμπεριφορά των γονιών μας και έχουν αυτό που λέμε σχέσεις αγάπης-μίσους. Εγώ πάλι, διαβάζω και παλεύω μια ζωή να ξεφύγω από αυτά τα μοτίβα, αν και δεν είμαι και πολύ σίγουρη ότι το πετυχαίνω.Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Quote:
Αρχικά καταχωρημένο από Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Το είπα και πιο παλιά. Αν αγαπάς κάποιον δεν τον μισείς, ούτε παίζεις παιχνίδια. Δεν είναι εχθρός σου. Μαλλον όλα ξεκινάνε από αδυναμία τους να εμπιστευτούν. Εκεί ειναι που τα δίνεις όλα για να σε πιστέψουν, να νιώσουν ασφαλείς...Τους συμπονάς. Πιστεύεις στη σχέση σας...
Αλλά στο τέλος θα σου φερθούν με τον πιο διαβολικό, ύπουλο τρόπο που θα πονάς για όλη σου τη ζωή
Πόσο εύστοχο Ήλιε! Πραγματικά, μιλάμε για πλήρη έλλειψη εμπιστοσύνης. Καχυποψία με όλα, ακόμα και απέναντι σε καλοπροαίρετα σχόλια από άλλους. Μέσα σε τρεις γραμμές τα είπες όλα!Quote:
Originally Posted by Epsilon
Είναι όμως αυτό "αγάπη" τελικά Epsilon?
Καλά! εγώ τζαμαρία κατέβασα... βούτυρο με μαρμελάδα από πάνω! Δυσλειτουργικότατος, τέρας και επικίνδυνος. Το περιγράφεις πολύ ωραία και ταυτίζομαι. Ακριβώς έτσι! Αν κάποιος δεν διαβάσει τα red flags και δεν φύγει από την πρώτη εβδομάδα (για να μην πω από το πρώτο 24ωρο), και μπει με καλές προθέσεις στη σχέση, είναι δυστυχώς καταδικασμένος να βιώσει όλο αυτό που περιγράφεις παραπάνω.Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Πάντως αυτό είναι ένα κλασικό μοτίβο συμπεριφοράς που παίζει πάρα πολύ με bpd και npd. Σε προκαλούν με επιθετική συμπεριφορά για μαλακίες (οι νάρκισσοι το κάνουν πιο ύπουλα και χειριστικά - συγκαλυμμένα και σαδιστικά), μπαίνεις στη θέση του απολογούμενου και σε ένα ping-pong αντιπαράθεσης μαζί τους, η επιθετικότητα και η χειριστικότητα τους σε αποσυντονίζει και σε θυμώνει (εδώ θα παίξει πολύ word salad και gasligth) και όταν αρχίσεις να λειτουργείς κι εσύ επιθετικά γιατί πλέον νοιώθεις ακραία συναισθήματα απόγνωσης, θυμού, και αδικίας κατηγορείσαι ως ο abuser. Σαν να μην έχει συμβεί τίποτα πιο πριν. Σαν όλα να ξεκίνησαν από τη στιγμή που θύμωσες.
Γι αυτό κι εγώ, μετά από όλα αυτά αποφάσισα όταν μου πετάνε το γάντι, να το αφήνω εκεί που βρίσκεται. Γιατί πολύ απλά, όπως πολύ σωστά είπες, αυτός που αγαπάει δεν βλέπει τη σχέση σαν αγώνα πυγμαχίας. Εξάλλου, αυτός που θα πετάξει το γάντι στον άλλο, δεν επιθυμεί λύση σε κάτι, θέλει απλά να σε στριμώξει στη γωνία του ring και ξέρουν ότι σε αυτό το fight θα κερδίσουν γιατί παίζουν το δικό τους παιχνίδι και είναι μεγάλοι μαέστροι σε αυτό. Περιττό να πω ότι αυτό τους πονάει απίστευτα πολύ γιατί δίνεις το μήνυμα ότι δεν σε νοιάζει, και έτσι είναι.
Λογικά όχι. Ωστόσο αυτό έχω μάθει. Με το μυαλό μου καταλαβαίνω ότι δεν είναι λογικό. Με το συναίσθημά μου όμως... έχω ακούσει τόσες φορές το "να πέθαινε να ησύχαζα" , παράλληλα με το "είναι ο άνθρωπός μου" που δεν μου κάνει εντύπωση. Ένα τραγούδι της Βέμπο που έλεγε: "μα τον λατρεύω κι είναι το φως μου" το ξέρεις; Αυτό ήταν το οικογενειακό μας πρότυπο "αγάπης".Quote:
Originally Posted by aeolus74
Πόσο ωραία τα περιγράφεις όμως...Quote:
Originally Posted by aeolus74
Νομίζω πως και στην "υγιή" αγάπη ισχύει το "παν μέτρον άριστο" στα συναισθήματα. Δηλαδή έρωτας, ζήλια, μίσος, χαρα, πίκρα, θυμός, γαλήνη, ενθουσιασμός, μια μίξη όλα με μέτρο που συνθέτουν συνολικά ένα ωραίο αποδεκτό συναίσθημα. Τα άκρα καταστρέφουν και το συνολικό συναίσθημα είναι άσχημο.
Ναι... αλλά το κάθε συναίσθημα στην ώρα του και ξεχωριστά, όχι όλα μαζί. Νομίζω η διαφορά της υγιούς αγάπης από τις παθολογικές καταστάσεις είναι ότι ο άνθρωπος που μεγαλώνει σε μια νορμαλ κατάσταση μπορεί να ξεχωρίσει την αγαπη από το θυμό και το μίσος και να φεύγει όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Εγώ αυτό δυσκολεύομαι να το κάνω.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Συμφωνώ με αυτή την οπτική, αν και το μίσος δεν θα το συμπεριλάμβανα στην γκάμα γιατί το θεωρώ ένα ακραίο συναίσθημα.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Είπα το βγάλω αλλά υπάρχει πάντα στην πιο αθώα μορφή του, πιο θεατρινίστικη. Ίσως αν το εννοούμε σαν πραγματικό πηγαίο συναίσθημα, λογικά θα συμφωνήσω μαζί σου.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Τώρα με έπιασε η περιέργεια να ρωτήσω εάν έχει τύχει να μιλήσετε κάποιαν που να είστε σε σχέση για καιρό... Εγώ, ναι, το έχω νιώσει. Δεν ξέρω αν ήταν μίσος ή συσσωρευμένος θυμός βέβαια.
Να μισήσετε, ηθελα να γραψω
Το μίσος εμπεριέχει την ανάγκη καταστροφής του άλλου. Σίγουρα δεν έχω νοιώσει κάτι τέτοιο. Μεγάλο θυμό ναι, έχω νοιώσει. Ο θυμός σε ορισμένες περιπτώσεις αποτελεί σημαντικό εργαλείοQuote:
Originally Posted by Epsilon
Όχι, το κακό και την καταστροφή του άλλου δεν τα σκέφτηκα ποτέ. Την ησυχία μου ήθελα. Άρα μιλάμε για συσσωρευμένο θυμό.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Κάπως έτσι ήθελα να το εννοήσω γράφοντας μίσος.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Ναι, αυτό που εύχεσαι να εξαφανιστεί και να μην τον-την βλέπεις. Αν μένετε μαζί, εύχεσαι να είχατε δυο σπίτια για να μπορείς να πας στο δικό σου και τρελλαίνεσαι που δεν μπορείς να ξεφύγεις. Αυτό το συναίσθημα νιώθω κάποιες φορές.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Φαντάζομαι ότι όλοι οι συμπάσχοντες survivors, κατηγορηθηκατε ότι ΕΣΕΙΣ καταστρέψατε τη σχέση σας και οτι δεν εκτιμήσατε το ότι ο/η οριακός/ή σύντροφός σας, σας έδωσε και τη ψυχή του, έτσι;
Εμείς, επειδή δεν έχουμε κανονική σχέση, δεν γίνεται και να την καταστρέψουμε. Τη μια και μοναδική φορά όμως που κοντέψαμε να τσακωθούμε (στις αρχές, που δεν ήμουν υποψιασμένη ακόμα), αυτό έγινε επειδή με κατηγόρησε όντως ότι μου δίνει την ψυχή του και δεν τον καταλαβαίνω (μιλάμε για 20 μέρες γνωριμία τότε). Πάνω εκεί άρχισα να ψυλλιάζομαι ότι εδώ έχουμε διαταραχή.Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Ναι! πολύ σωστά το φαντάζεσαι. Έτσι ακριβώς!Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Ναι και είναι η πραγματικότητα στο μυαλό τους. Όντως αυτό που εσένα μπορεί να σου φαίνεται καθημερινότητα, για έναν bpd μπορεί να είναι κατόρθωμα. Το να καταφέρει ας πούμε να μην νευριάσει και να μην σε βρίσει η χτυπήσει μπορεί να του φάει όλη την ενέργεια. Το να καταφέρει να βγει για μια βόλτα μαζί σου από φόβο μην φύγεις ενώ εκείνη τη στιγμή μπορεί να υποφέρει μέσα του δίχως λόγο, είναι γι αυτόν τρομερό κατόρθωμα.Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Όπως καταλαβαίνεις όταν λέει ότι έδωσε την ψυχή του εννοεί ότι έκανε πράγματα που για εσένα είναι αυτονόητα και δεν θεωρούνται κόπος. Από εσένα όμως ζητάει παράλογα πράγματα, φαντασιακα, έχει σαν πρότυπο το τέλειο, τον σωτήρα, τον ΑΝΤΡΑ, η την ΓΥΝΑΙΚΑ χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να προσφέρει τα αυτονόητα. Πραγματικά πιστεύει ότι έχει καταθέσει ψυχή για αυτή τη σχέση γιατί αυτό νοιωθει. Και όταν νοιώσει αυτή την "αδικία" την έκατσες.
Το τοποθετείς πολύ ωραία. Θα ήθελα να σταθώ στη φράση "Πραγματικά πιστεύει ότι έχει καταθέσει ψυχή για αυτή τη σχέση γιατί αυτό νοιωθει". Πραγματικά, οι bp ερμηνεύουν την πραγματικότητα όχι με βάση τα δεδομένα του περιβάλλοντος αλλά με βάση αυτό που νοιώθουν. Αυτό αποτελεί ένα από τα βασικά γνωστικά σφάλματα που ονομάζεται συναισθηματικό φίλτρο ή Συναισθηματική συλλογιστική. Από όσο γνωρίζω η διαλεκτική συμπρεριφορική θεραπεία που αναπτύχθηκε αποκλειστικά για τη θεραπεία της οριακής, έχει ως έναν από τους βασικούς της στόχους την αποδυνάμωση του ψυχικού φίλτρου. Καταβάλλεται προσπάθεια έτσι ώστε μεταξύ του ερεθίσματος (αυτό που ένοιωσε) και της αντίδρασης να τοποθετηθεί και το στάδιο της γνωστικής επεξεργασίας το οποίο είναι ανύπαρκτο. Μία μετάβαση από το react στο response.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Οπως τα μικρά παιδιά και τα τέρατα που λέγαμε παραπάνω. Το μικρό παιδί πιστεύει ότι κάθε μέρα κάνει έναν άθλο, αφού καταφέρνει να αγνοεί το τέρας κάτω από το κρεβάτι και να συνεχίσει να ζει... Κάπως έτσι ερμηνεύουν κι αυτοί τον κόσμο. Μας δίνουν την ψυχή τους, αφού κάθε μέρα σκοτώνουν τέρατα για το χατίρι μας. Τι κι αν δεν υπάρχουν τέρατα; Ποιός είπε ότι δεν υπάρχουν;
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, αρχικά συγχαρητήρια για το έργο σας και γενικά για τη προσπάθεια που καταβαλετε για τη συγκεκριμένη διαταραχή.
Με αφορμή τη σχέση που έχω αναπτύξει εδώ και 10 μήνες με μια κοπέλα 36 χρόνων(εγώ είμαι 31) η οποία έχει και ένα παιδάκι 8 χρόνων από το προηγούμενο γάμο της, θα ήθελα τη βοήθεια σας καθώς πράγματα και συμπεριφορές που διακρίνω με οδήγησαν σ' αυτό το Forum.
Δεν θέλω να γίνω αναλυτικός, θεωρώντας ότι θα βοηθούσε να αναπτύξω επίγραμματικα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας της και ειδικές συμπεριφορές απέναντι σ' εμένα αλλά και στο παιδί της ξεκινώντας προοδευτικά από την αρχή που την γνώρισα έως τωρα.
1. Εξυπνη, κοινωνική, διασκεδαστική τη πρώτη περίοδο που βγαίναμε.
2. Πολύ ανοιχτή σε συζητήσεις, ξεδιπλώσε τη ζωή της απέναντι μου μεσα σε λίγες μέρες με αρκετές λεπτομερειες.
3. Εθισμός σε ναρκωτικά, (κοκαΐνη κυρίως) από μικρή ηλικία έως πριν με γνωρίσει.( Ένας λόγος που έκανε και σχέση μαζί μου ήταν ότι εγώ δεν ανήκω σ αυτό το κύκλο)
4. Αρκετές σχέσεις στο παρελθόν, αρκετές σεξουαλικες εμπειρίες,( και με το ίδιο φύλο) ξέφρενη ζωή έως ότου γεννήσει.
5. Μια απόπειρα αυτοκτονιας λίγο πριν μείνει έγκυος, όταν ήταν σε σχέση με το πρώην άντρα της. Δεν ξέρω παραπάνω λεπτομέρειες, μόνο ότι εκείνη τη μέρα είχαν τσακωθεί πολύ και ότι της είπαν ότι πέρασε κατάθλιψη.
6. Αρκετά επικριτική και απότομη για λεπτομερειες όπως π.χ για τα ρούχα που φοράω, για το αμάξι που δεν είναι πάντα καθαρό, κτλ.
7. Συνεχείς ξεσπάσματα, πολύ μεγάλη οργή και νευρικότητα για λόγους που σε φυσιολογικά πλαίσια δεν είναι πολύ σημαντικοί, όπως,
Α) Όταν άργησα 15 λεπτά να πάω να τη πάρω από το σπίτι της γιατί δεν κατάλαβα καλά την ώρα.
Β) Όταν ειμασταν σε κοινή παρέα και μου πρότεινε ένας φίλος της να πάμε γήπεδο καπάκι μετα τον καφέ και εγώ δέχτηκα και έφυγα μαζί του.
Γ) Επειδη του Αγίου Βαλεντίνου πηγαίναμε τη μικρή της στην Ρυθμική και ενώ δεν είχαμε πει ότι θα βγούμε, νευρίασε επειδή φόραγα φόρμα και ότι δεν σκέφτηκα ότι έπρεπε να βγούμε και πως ντυνομαι έτσι κτλ. Παρεμπιπτόντως η μικρή είχε Ρυθμική 6-7....
Δ) Όταν πρώτοπηρε το αμάξι της (γιατί έβγαλε πρόσφατα δίπλωμα) , ένα μεσημέρι που είχαμε πάει παρέα βόλτα, ξαφνικά της έσβησε το αμάξι και επειδή χαμογέλασα και είπα δεν πειράζει αυτή το θεώρησε ειρωνεία και ξεκίνησε και με έβριζε ασταμάτητα.
Μάλιστα, σ αυτό το περιστατικό αν θυμάμαι καλά ήταν το 4ο μήνα της ζήτησα να χωρίσουμε γιατί έδειξε ότι δεν με σέβεται, αμέσως ζήτησε συγγνώμη έβαλε τα κλάματα και για το επόμενο διάστημα ήταν γατούλα.
8. Εναλλαγές ανεξήγητες σε ότι αφορά τα συναισθήματα της. Μπορεί να τσακώνεται με τη κόρη της και να συμπεριφερεται ακραία, να φωνάζει κτλ και μετά από 10 λεπτά να την αγκαλιάζει και να τη φιλάει.
9. Συνεχής αλλά έμμεσος έλεγχος για το που πάω, αν θα αργήσω κτλ.
10. Αν δεν είμαστε μαζί και δεν συναντηθούμε το βράδυ θα με καλέσει με βιντεοκληση ποτέ τηλέφωνο.
11. Ακραία εκδήλωση τρυφερότητας, δοτικοτητας και αγάπης και ξαφνικά μαζεύεται και γίνεται απότομη, αποσυνδέεται και τούμπαλιν.
12. Μου ζήτησε στους 3 μήνες να συγκατοικησουμε. (Γενικά τα οικονομικά της δεν είναι καλά, και μένει στο πατρικό της).
13. Πολύ σεξουαλικη και γοητευτική.
14. Για μια περίοδο είμαι ομορφος, ωραίος, ολοκληρωμένος κτλ. και μετά από λίγο ξεκινάει μια συμπεριφορά λες και έχει σταματήσει να με θαυμάζει, μου την λέει για τα μαλλιά μου, για τα δόντια μου, για το βάρος μου κτλ.
15. Τεράστιο ξεπασμα τώρα στις διακοπές με κοινή παρέα, επειδή έφυγα από το δωμάτιο το βράδυ επειδή ροχαλιζα και δεν εμεινα μαζί της και κοιμήθηκα κάπου στο καναπέ. Μιλάμε για κλάμα,οτι τη παρατησα, ότι εγώ εφυγα αν και εκείνη μου είπε να κάτσω κτλ.
16. Υπάρχουν χρονικά διαστήματα που τη πιάνει αν μιλάω με άλλες κοπέλες ή αν έχω βρει κοπέλα σε σημείο εμμονής. Να βλέπει στο όνειρο της γυναίκες που κάνουν κάτι μαζί μου, να με ρωτάει συνεχώς, κτλ.
17. Στην αρχή που τη γνώρισα, ακραία εκδήλωση θαυμασμού για το πρόσωπο μου, είμαι τέλειος, κανείς το καλύτερο σεξ που έχω κάνει, έχουμε χημεία, ταιριάζουμε.
18. Αρνείται να παραδεχτεί τα συναισθήματα της. Συνεχώς λέει ότι δεν ήταν ερωτευμένη όταν με γνώρισε και ότι επειδή έχει καεί στο παρελθόν, δεν χρειάζονται αγάπες και έρωτες απλά κάτι αμοιβαίο και απλό, ενώ στην ουσία αλλά μου δείχνει.
19. Βαριέται πολλές φορές και δεν έχει όρεξη λέγοντας ότι είναι στη φάση της, ότι περιμένει περίοδο και δεν φταίω εγώ.
Προσπάθησα να κάνω μια επίγραμματικη επεξήγηση προκειμένου να μπορέσω να γίνω πιο συγκεκριμένος σε συμπεριφορες και μοτίβα.
Γενικά θα τη χαρακτήριζα καλή κοπέλα, ωστόσο με πρόβληματιζουν πολύ οι συμπεριφορές αυτές και δεδομένου ότι βρίσκεται και το παιδάκι στη μέση θα ήθελα να δω πως να χειριστώ αυτή τη φάση.
Υπάρχουν χαρακτηριστικά μια οριακής προσωπικότητας;
Πως μπορώ να της μιλήσω γ αυτό;
Αναμένω τις συμβουλές σας.
@xaris_7
Σύμφωνα με την περιγραφή σου, πράγματι υπάρχουν αρκετά χαρ/κα οριακής. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι μιλάμε απαραίτητα για διαταραχή. Βλέπουμε συμπεριφορά αυτοτραυματισμού, εξαρτήσεις, χαοτική σεξουαλική και ερωτική ζωή, παρορμητικότητα, επιθετικότητα, απότομες και έντονες εναλλαγές συναισθήματος, δικαιοματικότητα, εναλλαγή από την εξιδανίκευση στην υποτίμηση, παρανοειδής ιδεασμός, ελεγκτικότητα, love bombing, too mutch too soon, άγχος εγκατάλειψης. Όλα αυτά ανήκουν στο φάσμα της διαταραχής. Όμως, εκτός από τη συμπεριφορά που βλέπουμε στους άλλους, μπορούμε να καταλάβουμε ποιον έχουμε απέναντί μας από τις δικές μας αντιδράσεις και συναισθήματα. Αν έχεις νοιώσει συναισθήματα σε μεγάλο βαθμό και συχνότητα όπως απόγνωση, θυμό, οργή, λύπη, αδικία, αν έχεις νοιώσει ότι χάνεις τη λογική σου, αν νοιώθεις ότι συνέχεια και συχνά είσαι ο απολογούμενος για βλακείες, αν το θετικό κομμάτι αυτής της σχέσης επισκιάζεται ξεκάθαρα από τα αρνητικά, τότε οι πιθανότητας να εισαι με μια BPD αυξάνονται δραματικά.
Ικανότητα κριτικής στάσης απέναντι στη συμπεριφορά της υπάρχει, ή αποδίδει μονίμως το φταίξιμο στους άλλους;
Το εάν είναι καλό να της το πεις ή όχι σηκώνει συζήτηση. Η προσωπική μου άποψη είναι να μην το κάνεις αν πρώτα δεν αποφασίσεις να βγεις από τη σχέση. Οι σύντροφοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι αν πούμε κάτι τέτοιο θα μας αποδοθεί κάποιο μετάλλιο τιμής, ότι θα γυρίσει η pb και όλο χαρά θα μας ευχαριστήσει για την πολύτιμη πληροφορία που της δώσαμε αφού τώρα που εντοπίστηκε το πρόβλημα όλα θα διορθωθούν.... Δεν πάει ακριβώς έτσι. Σε κανέναν δεν αρέσει να ακούει τέτοια συμπεράσματα για τον εαυτό του, πόσο περισσότερο μία BPD που δεν είναι ικανή να δει στοιχειώδη ζητήματα που αφορούν τη συμπεριφορά της.
Στο ερώτημά σου για το πως μπορείς να διαχειριστείς την κατάσταση, αν πρόκειται για διαταραχή προσωπικότητας, η απάντηση που εγώ θα δώσω είναι ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς την κατάσταση. Κανείς δεν μπορεί, δεν έχει να κάνει με εσένα. Στην περίπτωση αυτή κατά την άποψή μου, αλλά και κατά την άποψη πολλών ειδικών, η έξοδος από τη σχέση είναι μονόδρομος. Το να νομίζουμε ότι βοηθάμε μία BPD με το να μένουμε στη σχέση αποτελεί ψευδαίσθηση καθώς και η ίδια στα πλαίσια της σχέσης προσπαθεί να επιβιώσει. Μόνο αν φύγουμε θα τη βοηθήσουμε.
Επίσης Χάρη θα φτάνεις σε σημείο να αναρωτιέσαι ελπίζω στιγμιαία εάν εσυ είσαι ο παράλογος, ο τρελός κτλ η η κοπέλα. Αυτό λύνεται σχετικά εύκολα με μια αναδρομή στο δικό σου παρελθόν. Ζούσες κι άλλες φορές αυτό το μοτίβο; Ήταν προβληματικές οι σχέσεις με παρέες φίλους γονείς αδέρφια κτλ; Οι ερωτικες είχαν όλες επεισοδιακό τέλος με πολλά προβλήματα; Η bpd θα σε κάνει να αμφιβάλλεις για την ύπαρξη και την προσωπικότητα σου, στο μυαλό της/του εάν δεν είσαι το φαντασιακο τέλειο, τότε θα έχεις υποχρεωτικά ψυχολογικά προβλήματα, δεν υπάρχει ενδιάμεσο γκρι στάδιο, μισούν τον οποιοδήποτε συμβιβαστεί με το γκρι
Καλησπέρα και ευχαριστώ θερμά για τις άμεσες απαντήσεις.
Σε ότι αφορά τις ερωτήσεις σας,
1. Πολλές φορές έχουν υπάρξει από τη πλευρά μου συναισθηματα όπως περιγράφετε, ωστόσο πολλες φορές τα απεδιδα και σε δικά μου λάθη. Παρολαυτα δεν επισκιάζουν τα αρνητικά τη σχέση ακόμα, ίσως μάλλον επειδή μπορώ να κατανοώ και να διαχειριζομαι τις συμπεριφορές της αλλά και ότι εκείνη καταλαγιάζει ή υποχωρεί για αρκετά μεγάλα χρονικά διαστήματα.
2. Στο αν αποδίδει το φταιξιμο στους άλλους στο μεγαλύτερο ποσοστο η απάντηση είναι ναι, ωστόσο υπάρχουν στιγμές που αναλαμβάνει και εκείνη την ευθύνη για αρκετές καταστάσεις γενικά απλά στο μεγαλύτερο ποσοστό.
Μεταξύ μας βέβαια μια φορά μου ζήτησε συγγνώμη κι αυτό όταν τσακώθηκαμε άσχημα και της ζήτησα να χωρίσουμε.
Σε άλλες στιγμές καταλαβαίνει και εκείνη ότι είναι υπερβολική ωστόσο αποδίδει την υπερβολική συμπεριφορά της σε λάθη των άλλων.
Σε ότι αφορά εμένα, ναι θεωρώ ότι και στο οικογένειακο μου περιβάλλον υπήρχε ανοχή σε ακραίες συμπεριφορές, ότι η προηγούμενη μου σχέση ναι μεν δεν έληξε επεισοδιακά αλλά είχε ταυτόσημα χαρακτηριστικά στις συμπεριφορες, και δεν ξέρω αν βοηθάει ότι κ εγώ έχω σε μικρό βαθμό την ΙΔΨ από μικρό παιδί την οποία την ελέγχω και έχω διαχειριστεί κατάλληλα(;;)
Γενικά πάντως, μου παρουσιάζει αρκετές φορές ένα αρκετά θετικό και ώριμο κομμάτι του εαυτού της και ότι έχει αυτογνωσία και για το "κακό παρελθόν" της και γενικά για το πως διαχειρίζεται τη ζωή της πλέον, εξου και η ερώτηση μου για το αν πρέπει να αναφέρω κάτι και πως μπορώ να το διαχειριστώ.
Προς το παρών δεν νιώθω ότι είμαι τρελος ή ότι φταίω για κάτι καθώς γνώριζα και αντιλήφθηκα τα χαρακτηριστικά της από νωρίς και δημιούργησα άμυνες.
*Το άγχος εγκατάλειψης δημιουργεί μια ενστιξτωδη αντίδραση από τη πλευρά της; Κοινώς να μην είναι τόσο τρυφερή, δοτική, να είναι απότομη, να έχει κλειστεί λίγο στον εαυτό της κτλ.
Ευχαριστώ θερμά
2. Στο αν αποδίδει το φταιξιμο στους άλλους στο μεγαλύτερο ποσοστο η απάντηση είναι ναι, ωστόσο υπάρχουν στιγμές που αναλαμβάνει και εκείνη την ευθύνη για αρκετές καταστάσεις γενικά απλά στο μικρότερο ποσοστό.
ΔΙΌΡΘΩΣΑ ΤΟ ΜΙΚΡΌΤΕΡΟ ΑΠΌ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟ
Επιπρόσθετα χαρακτηριστικά που μου έρχονται ένα - ένα μιας και έπιασα ρυθμό
Εύχομαι οι συνθήκες να είναι καλύτερες στη δική σου περίπτωση. Πάντως - χωρίς να θέλω να σε απογοητεύσω - μου θύμισες ότι πάνω στον πρώτο χρόνο της δικής μου σχέσης καθώς μοιραζόμουν τους προβληματισμούς μου με ένα καλό φίλο σχετικά με συμπεριφορές που έβλεπα, του είπα ακριβώς το ίδιο. Ότι προς το παρόν η ζυγαριά γέρνει προς τα θετικά.
Κι εγώ έχω, αν όχι ΙΨΔ, σίγουρα πολλά ψυχαναγκαστικά στοιχεία. Αυτό φοβάμαι πως μας κάνει να επιμένουμε εκεί που άλλοι θα είχαν φύγει τρέχοντας. Η περιγραφή σου θυμίζει όντως borderline. Συμφωνώ με τους προηγούμενους. Οσο για το αν θα της το πεις. Σε όσα άρθρα διάβασα εγώ, είναι κατηγορηματικοί ότι δεν πρέπει να το λέμε. Γιατί οι bordeline δεν μπορούν να αποδεκτούν κάτι τέτοιο για τον εαυτό τους. Οχι μόνο δεν θα τους βοηθήσουμε έτσι, αλλά θα απομακρυνθούν κατηγορώντας μας.
Κορυφαίο! Μάλλον από εδώ πηγάζει και η ανάγκη να εξιδανικευουν τους άλλους, όχι επειδή είναι όντως τέλειοι. Προβάλουν επάνω τους αυτό που έχουν ανάγκη να βλέπουν.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1