μια χαρα εκοψα τα μαλλια μου κι εφυγε η ψαλιδα!!!! μου φυγε ενα βαρος!!!
Printable View
μια χαρα εκοψα τα μαλλια μου κι εφυγε η ψαλιδα!!!! μου φυγε ενα βαρος!!!
λοιπον θα γραψω εδω για να ξεχαστει γρηγορα το θεμα μου οπως εχω ηδη ξεχασει την υπαρξη μου, δεν πιστευα οτι θα ξαναεφτανα σε αυτο το σημειο, αλλα σημερα νιωθω οτι θα μπορουσα να πεθανω, θα μπορουσα αυτη τη στιγμη να σταματησω να υπαρχω, το μυαλο μου δεν εχει νοημα, δεν υπαρχω στο συμπαν, δεν αναγνωριζω την υπαρξη μου. Κοιταω τον εαυτο μου στον καθρεφτη και δεν βλεπω τιποτα, μια συνηδηση ετοιμη να αυτοκαταστραφει στο επομενο δευτερολεπτο. Εχω τοσο ωραια ιδανικα, νομιζα οτι δεν ειμαι εξαρτημενη απο κανενα, πως δεν χρειαζομαι την αγαπη κανενος γτ η δικη μου αγαπη ειναι ανιδιοτελης. Δεν ειμαι δυνατη για να στιριξω τετοια ιδεολογια...αλλοι το εχουν κανει πολυ καλυτερα απο μενα, εγω ειμαι σκονη ειμαι λασπη ειμαι ενα ανεδεστατο μηδενικο. ΔΕΝ αξιζω μεριδιο σε οξυγονο, οταν με κοιτουν οι αλλοι το βλεμα τους ειναι κενο, ντρεπομαι να τους μιλαω πια. Δεν υπαρχει ζωη για μενα.
Δεν εχω ιδεα γιαιτ το γραφω εδω. Απευθυνομαι σε φευγαλεες ανθρωπινες συνειδησεις...θα κοιταξουν και θα στρεψουν το βλεμα αλου...Εχουμε χασει το αθανατο συστατικο μας ή εχουμε ακομα ελπιδες? Ισως καποιος ερημιτης σε καμια σπηλια να κραταει ακομα το ανθρωπινο ειδος...ολη η υπαρξη για χαρη του κι εμεις μαζι.....λυπαμαι.
Kortha, τα αισθηματα σου για ωραία ιδανικά, ανιδιοτέλεια και αγάπη μάθε να τα εκφράζεις και να τα προσφερεις απλόχερα σ' αυτους (αν υπάρχουν) που αποδεδειγμενα καταλαβαινουν απο τετοια και λειτουργουν σ αυτη τη συχνοτητα (όπως ο ερημιτης που ανεφερες). Για τους υπολοιπους, τετοια αισθηματα εκλαμβανονται ως αποδειξη αδυναμίας και συνεπως ευκαιρια για εκμετάλλευση. Πάρα πολλους θα ακους να εκφραζονται με ωραιους λόγους με τον πλεον γλαφυρό και συναισθηματικό τροπο γι αυτα τα ιδανικα, επειδη πουλάει το να λεει κανεις πως τα ασπαζεται. Αυτους όμως που μιλανε για τετοια, αμα τυχει και τους γνωρισεις απο κοντα, θα διαψευσθουν οι προσδοκίες σου.
Μαθε να διεκδικας και να μην δειχνεις ευκολα εμπιστοσυνη. Ετσι, αλλάζεις τη σταση των αλλων εναντι σου. Ετσι, απογοητευσαι λιγοτερο και τουλαχιστον δεν χανεις αυτα που δικαιωματικα σου ανηκουν. Κι ετσι δεν θα αναζητας ιδανικά που ξεθωριασαν μες τη βρωμια της κοινωνίας.
Όχι μη λυπάσαι καθόλου τα δικά σου ιδανικά είναι υπέροχα των υπολοίπων μάλλον μπερδεμένα, αγάπη και φροντίδα χρειαζόμαστε όλοι
Η εμπερια λέει πως τα ωραια αυτα ιδανικα εκλαμβάνονται ως αδυναμία και ως ευκαιρια για εκμετάλλευση ακόμα κι απο ατομα που εχουν αναγκη για βοήθεια. Επειδη το προβλημα που του προκαλει την αναγκη για βοηθεια δε σημαινει απαραιτητα πως τους αλλαξε σαν ανθρωπους ή ότι πριν πίστευαν σ' αυτα. Ωστοσο προεχει η αναγκη τους για βοηθεια, διοτι η ανιδιοτελεια δεν επιζητα ανταλλάγματα ή ευχαριστώ. Όμως, αφου δωσεις τη βοηθεια σου φυγε, διοτι αν του γινεις οικειος θα χεις να αντιμετωπισεις το χαρακτηρα του που ειναι ο ίδιος.
μεγαλη κουβεντα ειπες Γιαννη....Quote:
Originally Posted by ioannis2
πολυ σωστος.
Με τρωει η αντιφατικοτητα, ειδα την ομορφια των ιδανικων και υποσχεθηκα στον εαυτο μου να την υπηρετησω γιατι αλλιως η ζωη μου δεν εχει νοημα. Κουραστηκα ομως.. σιχαθηκα τις αδειες κουβεντες και καρδιες τους..Εχετε δει ποτε σε μια τσαντα με πορτοκαλια για παραδειγμα, να χαλαει ενα πορτοκαλι και τα γυρω του να μελανιαζουν σιγα σιγα και αυτα, μεχρι να σαπισουν εσωτερικα; Αμα τα προλαβεις και τα πλυνεις, εχει καλως... Αλλιως ειναι για πεταμα.. Μονο που οι ανθρωποι εχουμε καμια φορα τη δυναμη να γυρισουμε πισω, να επανελθουμε. Λοιπον εγω ειμαι στο οριο, σας το λεω πως αν δεν βρω τη δυναμη να φυγω απο αυτη την πολη και να αλλαξω την καθημερινοτητα μου, δεν υπαρχει ζωη για μενα. Τελος. Δεν θα εμπλακω σε καμια συμβατικη ζωη με κατωτερα συναισθηματα (το μισος, την καχυποψια κλπ κλπ). Ιωαννη εχεις δικιο σε αυτα που λες, η βρωμια της κοινωνιας ναι υπαρχει και μηχανισμοι αμυνας για να κρατησεις μια αποσταση.. απλα εγω δεν μπορω να ζησω ετσι, αδυναμια μου. Σας ευχαριστω για ολα.
Προσπαθώ να είμαι καλά μια φίλη με βοήθησε πάρα πολύ.. ξαναβρείτε τους παλιούς σας φίλους είναι ανεκτίμητοι
... άν είναι κοντα και νοουμενου ότι τοτε υπήρχαν τετοιες καλες φιλίες.Quote:
Originally Posted by IVAN
Οι καλές φιλίες αντέχουν στο χρόνο και στην απόσταση.. δε έχω την ψυχολογία να το αναλύσω περισσότερο αυτή τη στιγμή, αλλά πίστεψέ με, πιστέψτε με.... Έχω δίπλα μου οικογένεια, άλλους φίλους και γνωστούς, ένα και μόνο μήνυμα προς την παιδική μου φίλη ήταν αρκετό για να καταλάβει, απλά χωρίς πολλά μου θύμισε τα παιχνίδια των παιδικών μας χρόνων.... κατάφερα επιτέλους να κλάψω.. έστω για λίγο...
Quote:
Originally Posted by IVAN
...ως γνωστό, οι φίλοι είναι τα αδέλφια που επιλέγουμε.
Για μένα η πιο πολύτιμη και ανιδιοτελή σχέση :)
Ποιο σωστά δεν θα μπορούσε να ειπωθεί.... !!!Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
τωρα θελω να πεθανω.
ετσι απλα.
... Μάλλον δεν έχεις κάποιον να σου κρατήσει το χέρι και να σε πάρει μια αγκαλιά... κράτα εσύ το χέρι σου αγκάλιασε, αγάπα τον εαυτό σου... τα θολά σου μάτια δε μπορούν να δουν ούτε να κρίνουν πόσο πολύτιμη είσαι...Quote:
Originally Posted by κοπέλα93
μιά φορά στη ζωή μου είχα αυτό που λες κι αυτό μου έφυγε.πάλι μόνη μου είμαι.Quote:
Originally Posted by IVAN
Πολύ όμορφο αυτό... να το δανειστώ και για την δικιά μου περίπτωση; :)Quote:
Originally Posted by IVAN
Γλυκό μου κορίτσι είσαι τόσο γεμάτη ζωή δεν το πιστεύεις ακόμα... μάλλον δεν θες να το πιστέψεις, κι όμως μου θυμίζεις κάποια, που μπορεί να με πόνεσε να με πονάει πάρα πολύ ακόμα, αλλά είναι ευτυχισμένη τώρα... κι εσύ μπορείς καθένας μας είναι τόσο μοναδικός καλή μου... δεν έχει τόσο σημασία η ομορφιά του κορμιού μας, η ψυχή και τα συναισθήματα μας είναι που μετράνε, κι εσύ έχει τόσα.. μπορεί εσύ να μην μπορείς να τα δεις εγώ τα διακρίνω πολύ καλά...πίστεψε με..Quote:
Originally Posted by κοπέλα93
Δεν μπορείς να φανταστείς πόση χαρά θα μου δώσεις αν το κάνεις... μπορεί τα λόγια μου να σου φαίνονται πεζά κοινότυπα... κι όμως, σου λέω την αλήθεια είναι μέσα από την καρδιά μου...κι ας είμαι τόσο πληγωμένη... μακάρι να μπορούσα να σε κάνω να νιώσεις λιγότερη θλίψη... έστω για λίγο... αισθάνομαι τόσο μόνος ανάμεσα σε πάρα πολλούς ανθρώπους που με αγαπάνε και τους αγαπώ...αλλά έκανα πολλά πάρα πολλά λάθη στη ζωή μου... τώρα θα πληρώσω όλα μαζεμένα... το ξέρω... αν μπόρεσα για λίγο,τόσο δα, να πήρα λίγο απ΄τον δικό σου.. κάνει και το δικό μου πόνο λιγότερο έστω για μια τόση δα στιγμούλαQuote:
Originally Posted by Kortha
ποια σου θυμιζω; για πες μου λιγα λογια για σενα ή αν θελεις στειλε μου προσωπικο μηνυμα.Quote:
Originally Posted by IVAN
Νομίζω πως δεν μπορώ να στείλω προσωπικό μήνυμα ακόμα, θα πρέπει μάλλον να στείλω 50 μηνύματα, το κάνω όσο γρηγορότερα μπορώ, αλλά δε θέλω να γράφω άσχετα πράγματα... θέλω πολύ να σου μιλήσω για μένα κι εσύ για σένα αν θέλεις βέβαια... φοβάμαι λίγο.. αν έχεις γεννηθεί το 1993 εγώ έχω τα διπλά σου χρόνια... αλλά ο πόνος δεν κάνει διακρίσεις, ούτε σε ηλικίες, ούτε σε κοινωνικές ομάδες, ούτε σε άντρες ούτε σε γυναίκες.... ναι μου θυμίζεις αυτή που έχασα.. ήταν μικρή, πολύ μικρότερη μου..αλλά τόσο γλυκιά είχε τόσο όμορφη ψυχή και ήταν πολύ πληγωμένη όπως και η δική σου... αν έχω καταλάβει σωστά περνάς μια φάση χωρισμού... ξέρω καλά τι είναι αυτό... πολύ καλά... ήμουν δίπλα της πάντα... αμέτρητες ώρες.. αμέτρητα μηνύματα... να είναι καλά να μη φοβάται,, να μην θέλει να κάνει κακό στον εαυτό της, να πάψει να τον μισεί, να πάψει να μισεί,, τους άλλους... κι έτσι βρεθήκαμε πολύ κοντά... δεν έπρεπε... αλλά έγινε...ήταν λάθος... όχι δε μετανοιώνω που την κράτησα στην αγκαλιά μου και να θελα δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς...νόμιζε πως εκείνη ήταν αδύναμη... εγώ ήμουν, εγώ είμαι... ήμασταν 6 χρόνια μαζί... δε θα σου πω υπέροχα χρόνια, στον Έρωτα όλοι είμαστε χαμένο,ι όλοι, κι αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν, σίγουρα υπάρχουν στιγμές ηδονής, χαράς, ίσως κι ευτυχίας...αυτά όμως τα καταλαβαίνεις πολύ αργότερα.. όχι στη φάση που είμαι τώρα( που είσαι μάλλον κι εσύ) αυτά θα τα νιώσω... πολύ πολύ μετά όταν θα το έχω αποδεχθεί, όταν θα μαι χαρούμενος που είναι ευτυχισμένη με το αγόρι της... Μακάρι να μπορέσω σύντομα να σου στείλω προσωπικό μήνυμα...Quote:
Originally Posted by κοπέλα93
πρέπει να την αγάπησες πολύ και ακόμη να σε πονάει η απώλειά της.Quote:
Νομίζω πως...
δυστυχώς για τις κακές στιγμές έχω να πω πως ''θα πρέπει να το περάσεις κι αυτό''
και ευτυχώς θα πω πως ''όλα περνάνε''
δεν ξέρω τι άνθρωπος είσαι αλλά φαίνεται ότι έδωσες πολλή αγάπη.δεν ξέρω αν πήρες το ίδιο πίσω,αλλά να ξέρεις
ότι αυτός που δίνει ποτέ δεν χάνει....είναι ευτυχία το να μπορείς να δώσεις αγάπη. αυτοί που δεν μπορούν είναι δυστυχισμένοι.
αν δε δίνεις πίσω είσαι χαμένος.αν δίνεις και δεν παίρνεις πάλι κερδισμένος είσαι.τουλάχιστον μέσα σου έχεις το καλό.
μπορεί να μην έληξε αίσια η ιστορία σου αλλά και εσύ όπως κι εγώ όπως και όλοι μας που έχουμε απογοητευτεί και πονέσει από τη ζωή,
τελικά παίρνουμε κάτι καλό και ιδίως αυτό που μας αξίζει.γιατί εμείς που δεν πληγώνουμε εθελημένα σίγουρα θα πάρουμε τα καλύτερα από τη ζωή.
κι αυτοί που μας πλήγωσαν θα πάρουν το μάθημά τους.όχι από εκδίκηση αλλά επειδή έτσι είναι η ζωή.έτσι είναι η τύχη,η μοίρα,το σύμπαν,η δίκη.
ο καθένας στο τέλος θα πάρει αυτό που του αξίζει και όλοι θα δικαιωθούν.
Φιλικά,
Αισθανομαι βαθυτατα απογοητευμενη και θλιμμενη καθως δε μπορεσα να φερω εις περας κατι για το οποιο προσπαθουσα καιρο. Οχι απλα προσπαθουσα, εκανα θυσιες, κουραστηκα, κοπιασα, εφτασα πολλες φορες στα ορια μου....και τελικα....πατος...
Ειχα καιρο να κλαψω τοσο.
[QUOTE=κοπέλα93;474384]πρέπει να την αγάπησες πολύ και ακόμη να σε πονάει η απώλειά της.
δυστυχώς για τις κακές στιγμές έχω να πω πως ''θα πρέπει να το περάσεις κι αυτό''
και ευτυχώς θα πω πως ''όλα περνάνε''.......
Καλημέρα, κι εγώ αυτό λέω κάθε μέρα στον εαυτό μου πως θα το περάσω κι αυτό..όλα περνάνε.. απλά ίσως να βιάζομαι να τελειώσει όλο αυτό...σαν δρομέας που θέλει να τρέξει σε 10 λεπτά έναν μαραθώνιο...θέλω πολύ να τελειώσει, πάρα πολύ...συμφωνώ ότι τελικά ο καθένας θα πάρει τελικά αυτό που του αξίζει στη ζωή του... αλλά αυτό είναι που φοβάμαι και για μένα... έχεις αναρωτηθεί ποτέ; Μήπως και εμείς πήραμε τελικά αυτό που μας άξιζε; και πως να συνεχίσουμε τη ζωή μας, να πληγώνουμε κι εμείς; Δεν έχω τις απαντήσεις... και να σου πω, φοβάμαι πολύ για τη συνέχεια... πολλοί από μας ζούμε το ίδιο έργο κάθε φορά.. σαν να χουμε συμβιβαστεί με τον πόνο.. δεν νιώθω τον εαυτό μου θύμα..δεν είμαι.. απλά τα συναισθήματα ξεχειλίζουν και ανοίγουν κάθε φορά και τις παλιότερες πληγές μου
μου λειπουν τα χριστουγεννα ρε γμτ. γιατι δε γινονται 3 μηνες ? να κρατα ολο το χειμωνα η γιορτινη ατμοσφαιρα. πασχα και μαλακιες τωρα, τι προσφερουν αυτα τα κουραφεξαλα ? αμαν και πως κανουμε να τελειωσουν οι παραμυθιασμενοι.
Πόσο πολύ πονάω τώρα Θεέ μου.............
τι συνεβη; :(((Quote:
Originally Posted by IVAN
Κάνω 1 βήμα να ξεφύγω από αυτό που με πονάει τόσο πολύ, χωρίς θυμό, χωρίς να κατηγορώ κανέναν ούτε καν τον εαυτό μου, προσπαθώ να κάνω θετικές σκέψεις, πως θα είναι η ζωή μου σε 3 μήνες, δουλεύω πολύ, βελτίωσα τη συμπεριφορά μου απέναντι σε όλους, οικογένεια, φίλους, γνωστούς... άγνωστους... αλλά δε μπορώ να ξεφύγω, δεν μπορώ να πάψω να τη σκέφτομαι...ούτε δευτερόλεπτο... Δεν την διεκδικώ, δεν κάνω όνειρα να ξαναγυρίσει σε μένα, δεν πρέπει, ήταν λάθος έτσι κι αλλιώς η σχέση μας.. έπρεπε, πρέπει να είμαι χαρούμενος που είναι ευτυχισμένη... είμαι εγωιστής το ξέρω... αλλά πονάω.. θέλω να φύγω μακριά...γιατί; Όταν η ζωή επαναλαμβάνετε είναι (για μένα) τραγωδία; Πες μου σε παρακαλώ, τι σε κάνει να ξεχνάς αυτόν που κάποτε αγαπούσες με πάθος;
Φοβάμαι...
Όλη μέρα δεν ήμουν καλά, με τσακίζει η αγωνία κι ας μην έχω λόγο, είδα φίλους μίλησα, γέλασα... αλλά τίποτα, το σφίξιμο στο στομάχι το ίδιο, έκανα μεγάλη προσπάθεια να μην κλάψω, δεν ήθελα σήμερα, ήθελα ένα διάλειμμα, όμως τίποτα.
Με έχει τσακίσει η αϋπνία και κοιμήθηκα το μεσημέρι, αλλά την ώρα που κατάφερα να κλείσω τα μάτια μου μ΄ έπιασε πανικός γιατί σταμάτησα να σκέφτομαι.
Ένιωσα πολύ άσχημα, αυτό που βασανίζει τόσο σαδιστικά την ψυχή μου,
το μυαλό το επαναφέρει με ορμή στο σώμα.
Ένιωθα να διαπερνά ο πόνος όλο μου το κορμί σαν ηλεκτρικό ρεύμα, όταν έφτασε στην καρδιά μου με πλημμύρισε, νόμισα πως τελειώνω, τρόμαξα πάρα πολύ...πάγωσα και περίμενα το τέλος.
Τώρα συνειδητοποιώ ότι, τρόμαξα γιατί μου άρεσε...
Δεν έχω, ούτε το κουράγιο ούτε τη δύναμη να κάνω κακό στον εαυτό μου, ούτε και θέλω.. μα αν έρθει από μόνο του θα το καλωσορίσω..
διαβαζω ορισμενα πραγματα και δε ξερω τι να αισθανθω. στο Handelsblatt λεει πως μαλλον θα φτασουμε 50 χρονια τροϊκα. στο ελλαδισταν λενε οπου να ναι τελειωνουμε. απο μακρια κανει μπαμ οτι δε κυβερναει κανεις. το Ποταμι σαν πιο ανικανο θα συνεχισει το εργο και θα τα παρει ολα, ειναι πιο τρεντυ κι απολιτικ, οτι πρεπει για χιψτεραδες.
Κάποτε είτε νομίζαμε πως τα ξέρουμε όλα είτε νοιώθαμε μέσα μας ένα κενό, ητοι ουτε ερωτήσεις ούτε απαντήσεις. Κάπως έτσι αντιμετωπίζαμε τη ζωη. Στην πορεία, λόγω αυτού του μειονεκτήματος και της χάλια ψυχολγίας (το ένα συμπλήρωνε και ενίσχυε το αλλο) κάναμε πολλά λάθη, άλλες φορες την πατήσαμε, χάσαμε πολλές ευκαιρίες, κι ετσι μάθαμε. Σχεδόν γέμισε το κενό και βρέθηκαν και οι απαντησεις. Όμως οι πληγές ακόμα υπάρχουν, οι συνέπειες ακόμα ξετυλίγονται. Όσο κι αν τα έχουμε συνειδητοποιήσει όλα αυτά δεν σημαίνει πως πάψαμε να πληρώνουμε. Για πόσο ακόμα? Διαπιστώνουμε επίσης πως παρά τη γνώση η διαφορά με το τότε είναι ελάχιστη.
Αρκεί ένα περιστατικό, εκεί που πιστευεις πως άρχισες να προχωράς καλά, για να σου χαλάσει τη διάθεση για τα πάντα. Είναι οι λογαριασμοί από το προσφατο παρελθόν. Λάθη που υποσχέθηκα να μην επαναλάβω, φαίνεται όμως πως καποια ακόμα δεν εχουν κλείσει. Ενα περιστατικό, που για καποιους θα μπορουσε να θεωρηθει ασημαντο, ενώ για άλλους ότι λεει πολλα, το οποίο όμως είναι ικανό (κι αναλογα με το ατομο) να προκαλεσει αρνητικά συναισθήματα και καταστροφικές σκέψεις. Όπως μια μικρή διαρροή που από μονη της ειναι αρκετή για να μολύνει τα πάντα.
Ivan καταλαβαίνω τι νιώθεις αλλά ακόμα καθώς φαίνεται ειναι νωρίς για σένα και τα συναισθήματα ακόμη ωμά.
Πρέπει να κάνεις υπομονή. το οτι θα περάσει είναι σίγουρο όπως όλα περνάνε και το ξέρουμε πολύ καλά. είσαι ακόμη συναισθηματικά δεμένος αλλά Σκέψου οτι μια μέρα ΕΣΥ όπως και πολύς κόσμος θα ξεφυγει Απο αυτό το συναισθήμα και ξαφνικά θα έρθει κάτι άλλο για να σε συναρπάσει. κι όλα αυτά γιατί έτσι λειτουργούμε εμείς οι άνθρωποι. να ξεπερνάμε κάθε δυσκολία και να πηγαίνουμε σε νέες εμπειρίες.
Μέχρι τοτε κάνε κάτι για να μην σκέφτεσαι αυτό το θέμα.
Ναι έχεις δίκιο είναι νωρίς και πολύ νωπό ακόμα, το θέμα είναι ότι το έχω ξαναπεράσει στο παρελθόν, (άλλη, πολύ μεγάλη ιστορία) με απρόσμενα αποτελέσματα, πολύ καλά για μένα.
Αλλά τα σημάδια του τα άφησε πολύ βαθιά χαραγμένα μέσα μου, έτρεμα μήπως ξανασυμβεί, ήταν όπως και τώρα.... εφιάλτης.... που αυτές τις ώρες δυστυχώς για μένα...δε θέλω να φύγει...
Αυτή τη φορά όμως θέλω να μάθω που πηγαίνει ο έρωτας όταν ''σβήνει'' ... χάνεται όπως όταν χάνεις τα κλειδιά του σπιτιού σου και δεν τα βρίσκεις ποτέ ξανά;;
Ξέρω πως μπορεί με τις ανόητες ''αναζητήσεις μου'' μπορεί να χάσω πολύ περισσότερα, ίσως τα πάντα... μάλιστα το πιο πιθανό είναι να μην βρω τίποτα... να μην υπάρχει τίποτα για να βρω...
Αλλά κάπου μπορεί να υπάρχει και ''αντικλείδι'' ... απ΄έξω φοβάμαι να μείνω...
Τα γιατρεύει όλα ο χρόνος ή απλώς θολώνει το μυαλό και το συναίσθημα;;
Δεν υπάρχει κλειδί. οτι και να κανεις θα το ξεπερασεις. και να μην. Κανεις τίποτα παλι θα υο ξεπερασεις.
δεν πιστεύω πως ο χρόνος αυτός καθ αυτός γιατρεύει απλως έτσι είναι ο μηχανισμός μας. θα ξεχάσουμε θα ξεπεράσουμε όσο δύσκολο κι αν μας φαίνεται σε εκείνη τη φαση. όπως ξεπερασες την αλλη έτσι κι αυτή. κανείς δεν πέθανε απο ερωτα και μένα τα ίδια μου έλεγαν όταν είχα χωρίσει. μια χαρά πήγε τελικά.και βγαίνεις παντα κερδισμένος κ πιο δυνατός απο τέτοιες δύσκολες εμπειρίες. ανακαλυπτεις τον εαυτό σου βαθύτερα. όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν μπορούμε να μας μάθουμε.εδώ δεν μαθαίνουμε τον εαυτό Μς πως θα μάθουμε κ τους άλλους ; απορω εμείς οι άνθρωποι υι παράλογες απαιτήσεις έχουμε ώρες ώρες...μην ψαχνεις. αυτή είναι η συμβουλή μου.και θα χάσεις χρονο που μετά θα τον κλαις κ δε θα βγει άκρη. όταν έχει να κανει με άλλον ανθρωπο ειδικα δε βγαίνει άκρη. Όπως λέει και το τραγουδι...
Stop looking for the answers that you'll never find..
Αγχωμένη και σε υπερένταση...
Απλά κάποιες στιγμές ο χρόνος σταματά, θέλεις να πας μπροστά, να τρέξεις, ίσως ποιο γρήγορα από όσο μπορείς, ποιο γρήγορα από όσο αντέχεις...
Εγώ ενα ξέρω. αν το προσπαθήσεις θα το πετύχεις.
--------
Νιώθω πολύ καλά.
Λέω να μην προσπαθήσω καθόλου, για τίποτα, μπορεί να με προσπεράσει από μόνο του.... μπορεί... να γίνει κι αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=ehToBz7zhqEQuote:
Originally Posted by κοπέλα93
Μακάρι να νιώθεις έτσι.... θα πω, πάντα κι ας είναι κοινότυπο..
Ανάλογα με το πως αντιμετωπίσαμε τις καταστάσεις, πως συμπεριφερθήκαμε σ' αυτές, ο χρόνος μπορει να αφηνει μέσα μας τραυματικές εμπειρίες, απωθημένα κι ως αποτέλεσμα τους άσχημα συναισθήματα. Με τον καιρό όμως (μιλάω για χρόνια) οι σκέψεις αυτές αρχίζουν να ξεθωριάζουν, δεν έχουν την ίδια ένταση όπως τον πρώτο καιρό. Εκτός κι αν τότε που ήρθες προσωπο με προσωπο με αυτες τις καταστασεις το προσπάθησες και το αποτέλεσμα ήταν θετικό για σενα ή τουλάχιστον περιόρισες τα αρνητικά.Quote:
Originally Posted by IVAN