Printable View
τελικα τι ζητατε οι γυναικες απο εναν αντρα;;
Γιατί ρωτάς? Είναι σαν να ζητάς συνταγή. Πείτε μου τι θέλετε για να το κάνω.
Κι εγώ θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου(τι να περιμένεις άλλωστε από μια γυναίκα?;))και θα σε ρωτήσω: \"Εσύ τι έχεις να δώσεις σε μια γυναίκα?\"
Τέτοιες σχέσεις χωρίς όρια, φαντάζουν παραμυθένιες και ζηλευτές, όμως κάποτε έρχεται η στιγμή που πνίγουν τον έναν απ τους δύο.
Εάν δεν σέβεσαι, εάν δεν οριοθετείς τον εαυτό σου , χάνεις την μοναδικότητα της ύπαρξης σου και τρέφεσαι μέσα από την ύπαρξη του άλλου. Κάποτε αυτό γίνεται αντιληπτό/συνειδητό από τον άλλον. Και τότε, τι θα χει απομείνει να τον κρατά ερωτευμένο μαζί σου, αφού η ύπαρξη σου θα έχει \"ρουφηχτεί\" από αυτόν?\"
απο αυτη την απαντηση βγαζω το συμπερασμα οτι οταν ενας σε μια σχεση νιωθει αγαπη για τον αλλο&του την δειχνει με ολο του το \"ειναι\" τοτε ο αλλος που εισπραττει αυτη την αγαπη τον χωριζει επειδη κουραζεται; κανω λαθος..
στη περιπτωση μου&οι δυο δωσαμε ολη μας την αγαπη με εμπρακτο τροπο ο ενας στον αλλο.εμενα μου αρεσε αυτο που πηρα, εκτιμησα περισσοτερο την πρωην κοπελα μου&γιαυτο αποφασισα να μεινω για παντα μαζι της, να κανω οικογενεια με αυτην. με τη σειρα μου της εδειξα ποσο την θελω&την αγαπαω&εγω. αυτη ομως αντι να εκτιμησει αυτο που της εδωσα, την ασφαλεια που της παρειχα&την προσοχη, με χωρισε!!!
γιαυτο ρωταω τι θα επρεπε δηλ να κανω.να προσποιουμαι&να αγαπαω με το μετρο;
Εγώ πάλι δεν νομίζω οτι το συγκεκριμένο κομμάτι μιλάει για αγάπη. Νομίζω οτι μιλάει για όρια. Για μένα τουλάχιστον η αγάπη με τα όρια είναι κάτι τελείως διαφορετικό.
Θα σου πω πως καταλαβαίνω εγώ τι λέει το κείμενο. Είναι ένας άντρας και μια γυναίκα, δυο ξεχωριστές υπάρξεις. Συναντιούνται και ερωτεύονται. Ο ένας κοιτάει τον άλλον απέναντι και οι δυο γοητεύονται από αυτό που βλέπουν. Έρχονται κοντά, όλο και πιο κοντά, όλο και πιο κοντά. Σιγά σιγά, ο ένας από τους δυο, ας πούμε ο άντρας, σταματάει ένα ένα τα πράγματα που έκανε για τον εαυτό του για να έχει περισσότερο χρόνο να κάνει πράγματα για τη γυναίκα. Σταματάει να ζει για τον εαυτό του και ζει μόνο για κείνη. Σταδιακά αρχίζει να μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο...πως να το πω...κάτι που δεν έχει δική του μορφή, σαν ένας καθρέφτης που δείχνει εκείνη. Εκείνη όμως είχε γοητευτεί, είχε ερωτευτεί τον άντρα και όχι την αντανάκλαση της μορφής της. Κι έτσι σταδιακά χάνει το ενδιαφέρον της. Αυτό καταλαβαίνω εγώ από το κείμενο.
Είναι σαν ο άντρας να θυσιάζει τον εαυτό του για τη γυναίκα. Σαν να μην αγαπάει τον εαυτό του και να τον πετάει για να τον αντικαταστήσει με μια αντανάκλασή της. Αυτή είναι η δική μου ερμηνεία του κειμένου.
Δεν πιστεύω οτι πρέπει να προσποιείσαι. Πιστεύω οτι το καλύτερο είναι να είσαι απλά ο εαυτός σου. Αλλά να είσαι ο εαυτός σου. Όχι ένας καθρέφτης. Κι αυτό στο λέω από την εμπειρία μου. Υπήρξα καθρέφτης ξέρεις στο παρελθόν.
οκ. εχεις δικιο ετσι οπως το αναλυεις. ομως εγω δεν σταματησα να κανω πραγματα για μενα. απλα δεθηκαμε απο την αρχη πολυ γρηγορα-πεσαμε με τα μουτρα στον ερωτα, στο παθος, ας μου επιτραπει η εκφραση. καναμε τα παντα πολυ γρηγορα, ζησαμε την ζωη πολυ εντονα. επειδη ηταν&για τους δυο μας η πρωτη ουσιαστικα σχεση&η πρωτη φορα ερωτικα, τρεξαμε να καλυψουμε τον χαμενο χρονο. εγω 21, αυτη 19 τοτε.
ετσι δεθηκαμε, οδηγηθηκαμε αθελα μας σε μια καθημερινοτητα(με εξαιρεση τον καιρο που ημουν στρατο) οπου βρισκομασταν καθε μερα πλυν ελαχιστων ημερων μεσα στον χρονο. καναμε τα παντα μαζι. δεν ξεκοψαμε απο παρεες, απλα ειμασταν μαζι σε ολα σχεδον. αυτο μοιραια κουρασε. τοτε ηταν που εγω&σαν αντρας(δεν δικαιολογουμαι) δεχτηκα μια επιβεβαιωση απο μια αλλη κοπελα. αυτο μου βγηκε απο την συνηθεια&οχι επειδη δεν ηθελα την κοπελα μου ή επειδη η αλλη ηταν καλυτερη. αυτο ναι μεν κρατησε πολυ αλλα ηταν μονο τηλεφωνικη επικοινωνια&τιποτα αλλο. την πληγωνα αλλα αυτη υπεμενε&μου εδινε την εντυπωση οτι αννανεωνει την σχεση μας..συγνωμη αλλα δεν ηξερα απο γυναικες. λειτοργουσα με βαση αυτο που εισεπρατα, δηλ.την ανοχη της&το οτι ηταν καλα, της εφτανε που ηξερε&δεν την πειραζε τοσο.
με το περασμα του καιρου καταλαβα τι μ... εκανα&οταν η αλλη απαιτησε κατι παραπανω εγω σταματησα εκει την ολη ιστορια. εσπευσα να ζητησω απο την κοπελα μου να συγκατοικησουμε αφου ημασταν ολη την μερα μαζι.τι ποιο λογικο. εκεινη δεν ξεκαθαριζε ηθελε&δεν ηθελε. ομως δεν ειπε οχι στην προταση της μανας της να αραβωνιαστουμε. μετα ολα εδειχναν να πηγαινουν πολυ καλα μεσα στο καλοκαιρι& στο τελος του ενα ωραιο βραδυ μου αναγγελει οτι θελει να χωρισουμε λογω κουρασης&επειδη σκεφτηκε εναν αλλο.
πετουσε καποπιες σποντες αλλα ποτε δεν εκατσε ως οφειλε να μου ξεκαθαρισει τι νοιωθει, τι θελει επιτελους στη ζωη της. με εσυρε σε ενα ονειρο ζωης& την ωρα που αυτη θελησε τα γκρεμισε ολα.εγω ποτε δεν θα της φερομουν ετσι.
με ποιο δικαιωμα γκρεμισε τα ονειρα που μαζι χτισαμε&με αφησε να πλαθω στο νου μου;;εχω αδικο που σκφτομαι συνεχως αυτα&δεν καταλαβαινω γιατι;
Ναι, έχεις δίκιο, άλλη η δική μου περίπτωση, άλλη η δική σου και άλλη αυτή εκείνου που έγραψε το κείμενο.Quote:
Originally posted by leo79
με το περασμα του καιρου καταλαβα τι μ... εκανα&οταν η αλλη απαιτησε κατι παραπανω εγω σταματησα εκει την ολη ιστορια. εσπευσα να ζητησω απο την κοπελα μου να συγκατοικησουμε αφου ημασταν ολη την μερα μαζι.τι ποιο λογικο. εκεινη δεν ξεκαθαριζε ηθελε&δεν ηθελε. ομως δεν ειπε οχι στην προταση της μανας της να αραβωνιαστουμε. μετα ολα εδειχναν να πηγαινουν πολυ καλα μεσα στο καλοκαιρι& στο τελος του ενα ωραιο βραδυ μου αναγγελει οτι θελει να χωρισουμε λογω κουρασης&επειδη σκεφτηκε εναν αλλο.
πετουσε καποπιες σποντες αλλα ποτε δεν εκατσε ως οφειλε να μου ξεκαθαρισει τι νοιωθει, τι θελει επιτελους στη ζωη της. με εσυρε σε ενα ονειρο ζωης& την ωρα που αυτη θελησε τα γκρεμισε ολα.εγω ποτε δεν θα της φερομουν ετσι.
με ποιο δικαιωμα γκρεμισε τα ονειρα που μαζι χτισαμε&με αφησε να πλαθω στο νου μου;;εχω αδικο που σκφτομαι συνεχως αυτα&δεν καταλαβαινω γιατι;
Δεν έχεις άδικο να τα σκέφτεσαι αφού σε πόνεσε τόσο πολύ αυτό που συνέβη. Σου γκρέμισε τα όνειρα. Τα δικά σου όνειρα.
Από την άλλη, γιατί δεν δοκιμάζεις να μιλήσεις μαζί της, απλά για να τη ρωτήσεις αυτό που ρωτάς ξανά και ξανά εδώ. Αυτό που δεν καταλαβαίνεις. Μήπως η απάντησή της σε βοηθήσει να προχωρήσεις.
καταρχην για να ξεκαθαρισω κατι.δεν ηταν δικα μου ονειρα. ΜΑΖΙ καναμε ονειρα. οτι θα μεινουμε μαζι-μαλιστα τελευταια μου ειχε δειξει&ενα σπιτι το οποιο ηταν μιας θειας της&θα μας το εδινε για να παμε να μεινουμε εκει..μονη τηςε μου τα ελεγε. καναμε ονειρα για παιδια&μαλιστα παραλιγο να ηταν εγκυος το καλοκαιρι(με το test ημασταν ενα βραδυ&αγωνια μηπως και..)
τι να υποθεσω δηλαδη εγω; οτι ετοιμαζεται να με χωρισει; απο που να τοι συμπερανω. απο το γεγονος οτι η\\ρθε διακοπες μαζι μου&απο τα σαγαπαω που μου ελεγε;απο το ποσο ηρεμη&χαρουμενη ηταν διπλα μου; ενας ανθρωπος με μεσο νου ειμαι οχι καμια διανοια της ψυχολογιας..
και οχι δεν θελω σε καμια περιπτωση καμια επαφη μαζι της τωρα για πολλους λογους..πιστευω οτι ολα θα ερθουν απο μονα τους, χωρς να πιεζουμε καταστασεις γιατι θα εισπραξουμε διαφορετικα αποτελεσματα απο αυτα που επιθυμουμε σε καθε περιπτωση.
Όπως το περιγράφεις, δεν υπήρχε τρόπος να το καταλάβεις. Ήταν μια σχέση που κόπηκε απότομα χωρίς καμία προειδοποίηση. Ξέρεις, μου μοιάζει λίγο σαν θάνατο. Σαν να πέθανε.
ναι ετσι ειναι αγαπητη μου Φοιβη. σαν να πεθανε. ποτε δεν μου\'χε περασει απο το μυαλο οτι θα χωριζαμε με αυτο τον τροπο.κανεις δεν πιστευε οτι χωρισαμε γονεις-συγγενεις-φιλοι κανεις απο οσους μας ηξεραν&μας εβλεπαν. για ολους ηταν ξαφνικο&πρωτο απολους για μενα, εκτος απο αυτην..εχω ακουσει για πολους χωρισμους αλλα σαν το δικο μου δεν ξαναακουσα.
δεν ξερω τι να υποθεσω.κουραστηκα να το αναλυω, κουρασα&τους αλλους.μα ελα που οι αναμνησεις στροβιλιζονται καθημερινα στο κεφαλι μου.ελα που την σκεφτομαι&την αγαπαω.σε καθε τραγουδι, σε καθε δραστηριοτητα μου η μορφη της, η σκεψη της ειναι εκει.
και εγω ανημπορος να κανω οτιδηποτε.αυτο με ποναει περισοτερο. δεν μουεδωσε τον χρονο να αντιδρασω. να κανω οτιδηποτε για να την κρατησω. δεν μου συζητησε τιποτα. απλα μου το ειπε&ηταν αποφασισμενη&καθετη σε αυτο. τιποτα δεν εκανα, ουτε ειχα το μυαλο τοτε να κανω κατι. μονο σπασμωδικες αντιδρασεις&παρακαλια.εξ αλου μου ειχε πει οτι δεν θα την φερω πισω με δωρα. μου ζητησε να μην την περιμανω εστω&να της περασει αυτο που ενοιωθε τοτε. δεν ηθελε λεει να μου δωσει ψευτικες ελπιδες..επρεπε να συνεχισω την ζωη μου..την ζωη που ειχαμε πλασει μαζι, ξαφνικα να την αλλαξω χωρις να θελω&να μπορω ευκολα..
μονο ο Θεος ξερει τι επαθε, τι σκεφτηκε μεσα στο μυαλο της εκεινο τον καιρο. και μετα κατηγοριες εναντιον μου για ολα οσα την πειραζαν, εξιστορηση ολων των περασμενων \"απιστιων\" μου με καθε λεπτομερεια& δημιουργια ψευτικων καταστασεων εναντιον μου.
θα μεινω μονο σε μια φραση που μου ειχε πει το βραδυ εκεινο που μου ζητησε με κλαματα να χωρισουμε για λιγο..το ξημερωμα εκεινο ξεσπασε μια τρομερη καταιγιδα. τοτε με ξυπνησε τρομαγμενη, με φιλησε, με αγκαλιαζε& μου ειπε: \"με τιμωρει ο Θεος για αυτα που σου ειπα.συγχωρεσε με , εσυ μαγαπας πολυ,δεν ξερω τι εχω παθει , μου εκαναν μαγεια\"...
στην ξαδερφη μου&τοτε φιλη της της ειπε την ιδια μερα στο τηλ.οτι δεν ξερει τι χει παθει, οτι ηθελε ψυχολογο, οτι αρχισε να αναθεωρει καποια πραγματα στην ζωη της&οτι εγω δεν εφταιγα σε τιποτα απλα αυτη δεν ηταν καλα.
τα συμπερασματα δικα σας..
Νομίζω leo μου οτι απλά βρέθηκες δίπλα σε έναν άνθρωπο μια πολύ δύσκολη ώρα. Την ώρα που εκείνη άλλαζε τόσο δραστικά που ούτε και η ίδια καλά καλά δεν αναγνώριζε τον εαυτό της.
Βρέθηκες εκεί. Και τώρα βρίσκεσαι μόνος. Τα σάρωσε όλα και δεν μπορούσες, ούτε μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό. Έτσι ακούγεται, τουλάχιστον.
βρεθηκα εκει..ημουν διπλα της, θα εκανα τα παντα για να ημοασταν μαζι..δεν πιστεψα ποτε οτι θα φταναμε στον χωρισμο.νομιζα ηταν μια κριση, που θα την περνουσαμε μαζι..
δεν μου αφησε περιθωρια.ολα ηταν τοσο ομορφα το καλοκαιρι, στις διακοπες μας, μονοι στο νησι εγω&αυτη, ερωτευμενοι-αγαπημενοι..καναμε ονειρα-παιζαμε χαρουμενοι στο κυμα..τι ηταν αυτο που την αλλαξε τοσο πολυ, τοσο γρηγορα..τι ρε συ Φοιβη;(με ολο το θαρρος&σε ευχαριστω για την συμπαρασταση που μου δειχνεις)
δεν ξερω, ακομα ομως δεν θελω να πιστεψω&δεν το πιστευω μεσα στην καρδια μου οτι μια τετοια αγαπη τελειωσε εδω, ετσι αδοξα..
δεν ξερω τι αλλα εγω δεν τελειωσα εδω..οσο την αγαπαω, οσο το στομαχι μου σφιγγεται οταν την σκεφτομαι, οσο δακρυζω οταν αναπολω την εικονα της, οσο θα ακουω τραγουδακια&θα την φανταζομαι θα υπομενω-περιμενω..τι; να ημαστε μαζι ξανα..για παντα..μακρια απο τα παλια..δεν με νοιαζει τιποτα, μονο να ημαστε μαζι αγαπημενοι..
οπως στο νησακι..
Ελικρινά δεν ξέρω leo μου τι την άλλαξε τόσο πολύ και τόσο ξαφνικά.
Το μόνο που ξέρω είναι οτι εσύ δεν άλλαξες...εσύ είσαι ακόμα στο νησί...και δεν φεύγεις απο κει...μπας και ξαναγυρίσει.
Έχω δει ιστορίες κι ιστορίες. Γυναίκες να έχουν παράλληλη σχέση για μήνες όντας παντρεμένες κι αυτό επειδή ήθελαν να δουν αν θα πήγαινε καλά η σχέση η νέα για να χωρίσουν. Περιτό να πω τι σήμαινε αυτό για τον άντρα τους όταν το μάθαινε. Γυναίκες που χωρίζουν για μια βδομάδα, κάνουν έρωτα με κάποιον και επιστρέφουν μετά στον κλαίοντα με λυγμούς φίλο τους.Quote:
Originally posted by leo79
πετουσε καποπιες σποντες αλλα ποτε δεν εκατσε ως οφειλε να μου ξεκαθαρισει τι νοιωθει, τι θελει επιτελους στη ζωη της. με εσυρε σε ενα ονειρο ζωης& την ωρα που αυτη θελησε τα γκρεμισε ολα.εγω ποτε δεν θα της φερομουν ετσι.
Με εμπιστεύονται οι γυναίκες για κάποιο λόγο και μου τα λένε αυτά.
Σε αντίθεση με ότι μπορεί να πιστεύεις, η κοπέλα σου δεν σου φέρθηκε τόσο σκάρτα όσο νομίζεις. Υπάρχουν πολύ χειρότερα.
Σ\' αυτό που είπες για το αν οι πολλές σχέσεις είναι η μάντρα της εποχής μας, επειδή ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα κοινωνικά κλισέ αλλά μ\' αυτό που σκέφτομαι εγώ, θα σου πω από την εμπειρία μου, ότι αφενός \"ο έρωτας δεν θέλει φροντιστήριο\" αλλά η ζωή θέλει. Και μόνο ζώντας μαθαίνεις, καλυτερεύεις αυτό που είσαι. Μαθαίνεις να ξεχωρίζεις. Να εκτιμάς. Εχω δει εκ διαμέτρου αντίθετες αντιδράσεις σε ακριβώς το ίδιο θέμα από διαφορετικές κοπέλες.
Ο ρομαντισμός της μίας μοναδικής αγάπης είναι το καταφύγιο του φοβισμένου (να μη σου πω κι αποτυχημένου) στο δικό μου βιβλίο. Και στάνταρντ εκείνου που έχει κάνει μία ή και καμία σχέση. Εσυ, προσωπική μου άποψη, για την ώρα είσαι μόνο πικραμένος και φοβισμένος για το μέλλον.
Στη ζωή μαθαίνουμε... ζώντας. Έχεις άλλη επιλογή; Εκτός από το να γράψεις βιβλίο με την αδικία που υπέστεις; Ή απλά να συνεχίσεις να ζεις;
Επίσης θα ήταν λάθος σου να κρίνεις όλες τις κοπέλες από αυτό που έκανε μία και για το οποίο νομίζω ότι φέρεις κι εσύ πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης (όχι μόνο με τα τηλεφωνικά σου).
Τέλος, με κάθε σεβασμό, απέφευγε να στηρίζεισε υπέρ του δέοντος σε αλλωνών απόψεις για κάποια σχέση σου. Την αλήθεια των πραγμάτων την ξέρεις εσύ κι η κοπέλα σου.
Κάτσε και σκέψου όχι τι θέλουν οι γυναίκες (να τις αγαπάς θέλουν κατά κανόνα) αλλά τι θέλεις εσύ από εκείνες.
Έχω δει ιστορίες κι ιστορίες. Γυναίκες να έχουν παράλληλη σχέση για μήνες όντας παντρεμένες κι αυτό επειδή ήθελαν να δουν αν θα πήγαινε καλά η σχέση η νέα για να χωρίσουν. Περιτό να πω τι σήμαινε αυτό για τον άντρα τους όταν το μάθαινε. Γυναίκες που χωρίζουν για μια βδομάδα, κάνουν έρωτα με κάποιον και επιστρέφουν μετά στον κλαίοντα με λυγμούς φίλο τους.
Με εμπιστεύονται οι γυναίκες για κάποιο λόγο και μου τα λένε αυτά.
Σε αντίθεση με ότι μπορεί να πιστεύεις, η κοπέλα σου δεν σου φέρθηκε τόσο σκάρτα όσο νομίζεις. Υπάρχουν πολύ χειρότερα.
Σαν παρηγορια στον αρρωστο μου φαινεται αυτο..δεν ειπα οτι δεν εχει χειροτερα, ουτε με απατησε οσο ημασταν μαζι.μηπως ομως οφειλε να μου πει οτι νοιωθει οταν αρχισε να της συμβαινει μεσα της;μηπως επρεπε να συζητουσε τους προβληματισμους της&οχι να κανει σχεδια μαζι μου για το μελλον;πως εκανε σχεδια&περνουσε καλα μαζι μου την στιγμη που μεσα της δεν ειχε ξεκαθαρισει τα συναισθηματα της για μενα;
Εσυ, προσωπική μου άποψη, για την ώρα είσαι μόνο πικραμένος και φοβισμένος για το μέλλον.
ναι ειμαι πολυ πικραμενος απο την σταση της. δεν περιμενα σε καμια περιπτωση να μου φερθει ετσι γιατι της εδωσα ολα μου τα συναισθηματα. νομιζα οτι το εκτιμουσε μα τελικα τα πεταξε ολα με περισση ευκολια&αυτο ηταν πολυ αδικο για μενα..
Επίσης θα ήταν λάθος σου να κρίνεις όλες τις κοπέλες από αυτό που έκανε μία και για το οποίο νομίζω ότι φέρεις κι εσύ πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης (όχι μόνο με τα τηλεφωνικά σου).
ναι ευθυνομαι φυσικα& ειμαι εγω αυτος που την πληγωσα πρωτος&την εκανα να χασει προσκαιρα ή οριστικα την εμπιστοσυνη της. μα νομιζω οτι της απεδειξα εμπρακτα ποσο πολυ την θελω&την αγαπαω. εβαλα τελος σε εκεινο το ανοητο παιχνιδι πολυ καιρο πριν. τοτε ηταν μαζι μου&μου ειπε οτι δεν θα με αφηνε ποτε για τετοιες βλακειες. τωρα με χωρισε για αλλο λογο&μου επεριψε ευθυνες για τοτε. τσα θυμηθηκε ολα με καθε λεπτομερεια. αυτα για τα οποια δεν ειχε ποτε κανει λογο σε αλλον. αν την απασχολουσε αυτο το θεμα τοσο καιρο γιατι δεν ειχε πει τιποτα σε καποιον; ουτε σε μενα..ποτε δεν μου ανεφερε κατι σχετικο, ουτε οταν αραβωνιαστηκαμε. γιαυτο λοιπον δεν πιστευω οτι ηταν αυτος ο λογος που χωρισαμε την συγκεκριμενη στιγμη.
καταλαβα , ζητησα συγνωμη, της απεδειξα οτι ειναι η μοναδικη στην ζωη μου. εαν δεν ημουν σιγουρος για τα αισθηματα μου δεν θα της προτεινα να μεινουμε μαζι. με την σταση της εδειξε&αυτη να με συγχωρει&να καταλαβαινει.. πρωτη μου σχεση ηταν&για μενα. επραττα συμφωνα με τα ορια που ειχε επιβαλλει&με βαση την ανοχη της. λαθος μα οχι&σχεση με αλλη οπως με κατηγορησε μετα. ποτε δεν θα εκανα κατι τετοιο ουτε την κοροιδεψα ποτε. ημουν παντα ειλικρινης.
για ποια πραγματα φταιω ακομα; δεν εχω καταλαβει μηπως μπορειτε να μου εξηγησετε;
ειχε καταλαβει ποσο πολυ την αγαπουσα&μου το ειχε πει πως ξερει ποσο πολυ την αγαπαω..και χωρις να φανω εγωιστης συγχωρεστε με μα δεν νομιζω να βρει κανεναν που να την αγαπησει περισοτερο απο μενα&να της δωσει ολα του τα συναισθηματα, την ψυχη του, την καρδια του..
..και ομως ειμαι μονος..πικραμενος, πληγωμενος..χωρις ονειρα&ορεξη για ζωη. χωρις στοχους..γκρεμιστηκαν ολα μαζι με την εικονα της..
Εμ αυτά παθαίνει όποιος στήνει εικόνες λεό. Για κρέμασε τίποτα άλλο στον τοίχο ε?