sediaita μαζι σου και εγω... Παω παρα παλυ αργα, σαν τη χελωνα, και γω δεν ξερω ποσο καιρο εμεινα στα 97 αλλά το καλο ειναι οτι δεν ακολουθω ουτε διαιτολογους ουτε κανενος ειδους πιεση. Απλα, αρχισα να αποσυνδεω στο μυαλο μου τη σχεση φαγητου- συναισθηματων και ετσι εχω μηνες να κανω υπερφαγικο επεισοδιο, και τρωω επομενως μικροτερες ποσοτητες.
Επειδη εχω ανεβει και κατεβει δυο φορες το πηρα αποφαση πλεον: στοχος μου ειναι να μην ξεσπαω στο φαγητο καθε φορα που βαριεμαι, η νιωθω πονο ή απογοήτευση,και οχι η απωλεια... Αν αλλαξει η σταση απενεντι στο φαγητο σιγα σιγα θα αλλαξουν ολα. Οπως βλεπεις, εχω πολυυυ δρομο μπροστα μου!!!