Βρηκαμε ακρη οι αντρεσ
Printable View
Βρηκαμε ακρη οι αντρεσ
Ηρθε μια βρετανικη υπηρεσια να μασ το λυσει τουσ καλεσα εγω
Σωστα τα λες Ναταλια. Οσες περιοδους ημουνα καλα και σε φαση δε θελω ουτε σχεση ουτε ερωτες (οχι λογω απογοητευσης κτλ), απλα θα στο πω δεν πα να εκαναν κολοτουμπες, απαρατηρητες ολες. Ερωτευεσαι οταν ψαχνεσαι να ερωτευθεις, αλλιως δε χωραει τιποτα. Τουλαχιστον εγω οσες φορες εκανα σχεση και ερωτευθηκα, το ζητησα πρωτα, ψαχνομουν.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
δεν υπαρχει μονο ο ερωτας, γιωργο. αν απιστουσε καποιος επειδη ερωτευθηκε θα ηταν απλα και ξεκαθαρα τα πραγματα. θα εφευγε.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
υπαρχει και η απληστια, ο εγωισμος, η σιγουρια καποιου που νομιζει οτι εχει βαλει την ζωη του στον αυτοματο πιλοτο και ο συντροφος του θα ειναι παντα στην θεση του, οτι μλκια κι αν κανει αυτος, γιατι ειναι εξυπνος και θα την καλυψει και θα εχει και την πιτα και τον σκυλο.
το ειπε και η νατ. υπαρχουν κι αυτοι που απλα θελουν και κατι επιπλεον απο αυτο που γουσταρουν, απλα επειδη μπορουν.
η νοσταλγια ομως δεν φταιει σε κατι, ΑΝ οντως εχει συμβει κατι.
Εγώ διαφωνώ με αυτό. Μου χει τύχει να ερωτευτώ και σε περιόδους που καθόλου δεν το έψαχνα ή δεν το είχα στο νου μου. Μην σου πω μόνο τότε ερωτεύομαι! Δεν πιστεύω πως είναι κάτι που προγραμματίζεται.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Απτην αλλη, καταταλαβαίνω τι θέλει να πει η Ναταλία. Όταν είσαι δοσμένος σε μια σχέση ολοκληρωτικά και το μυαλό σου είναι εκεί, ναι είναι δύσκολο εως απίθανο να σου συμβεί να ερωτευτείς κάποιον άλλον. Σε αυτό θα συμφωνήσω. Αλλά μην ξεχνάμε πως οι ανθρώπινες σχέσεις και οι ερωτικές εν προκειμένω, δεν είναι στατικές, δεν είναι είμαι ερωτευμένος/ η σήμερα και θα είμαι και αύριο και μεθαύριο και του χρόνου. Τα συναισθήματα μας αλλάζουν συνεχώς και οι σχέσεις μας επίσης περνάνε από διάφορα στάδια, ειδικά δε οταν μιλάμε για μια μακροχρόνια σχέση/γάμο όπου στην μέση μπαίνουν και η καθημερινότητα, η ρουτίνα, τα προβλήματα κοκ Υπάρχει ζευγάρι που να μην περνάει διαστήματα κρίσης/ απομάκρυνσης; Η εντιμότητα ενός ανθρώπου δεν κρίνεται απτο αν θα ερωτευτεί κάποιον άλλον σε ένα τέτοιο διάστημα πχ, η εντιμότητα του και ο σεβασμός του προς τον/την σύντροφο κρίνεται από το πώς θα το χειριστεί αυτό; Θα το χειριστεί με ειλικρίνεια και θάρρος; Θα προσπαθήσει να το κρύψει κάτω απ' το χαλί; Θα επιλέξει να σε δουλεύει κάτω απτην μύτη σου; Από αυτά φαίνεται ο άνθρωπος και η ποιότητα του και το πόσο σε σέβεται και σένα και τον εαυτό του.
Η μεγαλύτερης μορφής προδοσία για μένα είναι όταν τα συναισθήματα του άλλου απέναντι μου έχουν αλλάξει κι εκείνος επιλέγει να με αφήνει να πιστεύω πως όλα είναι καλά. Στην περίπτωση της θεματόθετριας ΑΝ όντως την απατά, το μεγαλύτερο φάουλ του για μένα είναι οτι την άφησε να πιστεύει τόσο καιρό πως η σχέση τους είναι τέλεια. Την άφησε να ζει μέσα σε μια φούσκα με κίνδυνο να σπάσει ανα πάσα στιγμή. Και η πορεία μετά αυτή για όποιον την ακολουθεί είναι μονόδρομος. Μετά φυσικά και δεν πρόκειται να παραδεχτεί πως την απατά, φυσικά και θα προσπαθήσει να την βγάλει τρελή ή οτι άλλο χρειαστεί για να μην αποκαλυφθεί ο ίδιος και η φούσκα που είχε φτιάξει.
Νομίζω, Γιώργο, ότι αυτό που λες δεν είναι αντίθετο με αυτό που λέει παρακάτω η Ελισάβετ, απλά υπάρχουν πολλές διαφορετικές ανθρώπινες συμπεριφορές, διαφέρει η ψυχοσύνθεση από άτομο σε άτομο. Κάποιοι δεν μπορούν να ερωτευτούν αν δεν το θέλουν, σε άλλους πάλι συμβαίνει χωρίς να το επιδιώξουν.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Ρέμεντυ, δεν ξέρω αν θα έφευγε οπωσδήποτε κάποιος που ερωτεύτηκε. Ζω σε μια καθολική χώρα και γνωρίζω πολλές περιπτώσεις γυναικών κι ανδρών ερωτευμένων που άντεξαν να ζούν σε παράλληλες σχέσεις. Σε μας δεν τίθεται τέτοιο θέμα, αλλά δεν φεύγουν όλοι οι ερωτευμένοι. Με τη δεύτερη παράγραφο συμφωνώ.Quote:
Originally Posted by Remedy
Και μια παρόμοια ιστορία: Χθες συνάντησα έναν γνωστό ο οποίος έχασε σε δυο μήνες 30 κιλά. Είχε χρόνια ολόκληρα παράλληλη σχέση, μεγάλος έρωτας, αλλά αγαπούσε και τη γυναίκα του. Τελικά τον χώρισε η παράλληλη σχέση όταν κατάλαβε ότι δεν θα χωρίσει ποτέ για να την παντρευτεί. Λίγο αργότερα κατέθεσε και η γυναίκα του αίτηση διαζυγίου και τώρα κυκλοφορεί σαν ράκος με μια τρίτη γυναίκα. Το μελαγχολικό βλέμμα του με πάγωσε. Ήταν γενικά η σκιά του εαυτού του. Πάντα μου προξενούσε εντύπωση πως μπορεί κανείς να ζει έτσι. Κι αν και τον κατέκρινα και δεν είχα την παραμικρή κατανόηση γι αυτά που έκανε, χθες τον καταλυπήθηκα. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Άσχετα με το αν γίνεται ή όχι να ερωτευτεί κανείς όταν δεν το επιδιώκει, το θέμα είναι πράγματι, Ελισάβετ, το πως το διαχειρίζεται κι όχι το γεγονός ότι του συνέβη. Κάποια στιγμή οφείλει να έχει το θάρρος να πει στο/στη σύντροφό του, λυπάμαι πολύ, μου συνέβη. Πως προχωράμε τώρα; Πιστεύω ότι αυτοί που το κρύβουν δεν έχουν τη διάθεση να σταματήσουν με την παράλληλη σχέση ή δεν είναι ακόμα βέβαιοι αν μπορούν να ζήσουν με την παράλληλη σχέση ή πιστεύουν για ναρκισσιστικούς λόγους ότι μπορεί να έχουν και τα δυο. Στη διαχείριση του θέματος φαίνεται κι ο χαρακτήρας του ανθρώπου.Quote:
Originally Posted by elisabet
Δεν αναφερομαι στη Νοσταλγια, γενικά μιλάω , σιγουρα μπορει να εχει και δικιοQuote:
Originally Posted by Macgyver
πιστευω οτι δυο διαφορετικες κατηγοριες δεν προκειται να στο πουν.Quote:
Originally Posted by νοσταλγία
αυτοι, που οπως λες δεν εχουν σκοπο να σταματησουν, επομενως αν στο πουν, μετα πρεπει να ειναι αμεμπτη η συμπεριφορα τους και δεν γινεται, κι αυτοι που ειχαν ακτι εντελως ασημαντο κι οχι ερωτα η σχεση (ξεπετα πχ) που δεν θελουν με τπτ να σκιασουν την σχεση τους με αυτο, να τους αμφισβητησεις κλπ.
προτιμουν να το αφησουν πισω χωρις εξομολογησεις.
θα στο πει μονο αυτος που το θεωρει σημαντικο για τον ιδιο και σκοπευει και να σε χωρισει. κανεις αλλος.
συμφωνω απολυτα πως στην διαχειριση του θεματος φαινονται και οι προσωπικοτητες.
μεγα καμπανακι να τον εχεις σωστα υποψιαστει και να σε βγαζει τρελη. πολυ ανανδρο.
Ναι, είναι δειλία, αλλά και έλλειψη σεβασμού. Γιατί έτσι σου αφαιρεί τη δυνατότητα να πάρεις αποφάσεις για τον εαυτό σου και την κοινή σχέση, ενώ εκείνος αποφασίζει και για τα δυο μόνος του. Σου αφαιρεί τη δυνατότητα ενεργής συμμετοχής, σε αναγκάζει να γίνεσαι παθητικός αποδέκτης μιας κατάστασης την οποία υποψιάζεσαι, αλλά δεν γνωρίζεις. Η ταλαιπωρία τραβάει σε μάκρος, γίνεται μια ανοιχτή πληγή. Επίσης επειδή δεν γνωρίζεις με σιγουριά, δεν μπορείς και να κλείσεις -με πολύ πόνο ασφαλώς- μέσα σου το θέμα. Όταν πήρα την απόφαση να ψάξω ένα δωμάτιο, πήγα στην ψυχολόγο μου πολύ χαρούμενη. Με ρώτησε το λόγο και της είπα ότι χάρη στην απόφαση που πήρα, σταμάτησα να νιώθω παθητικό έρμαιο της κατάστασης και ένιωσα ενεργό μέλος μιας ιστορίας που -ναι μεν- δεν επέλεξα, αλλά στην οποία είχα τη δυνατότητα επιτέλους να πάρω θέση. Οι απειλές του για αυτοκτονία με γύρισαν πάλι πολύ πίσω, με ξανάκαναν έρμαιο της κατάστασης.Quote:
Originally Posted by Remedy
Και αυτό ακριβώς ήθελε και θέλει να πετυχαίνει με αυτές τις απειλές του. Συνεχίζεις να λειτουργείς ως μέλος μιας ομάδας, ως σύμμαχος του, ως άτομο που οι αποφάσεις του αφορούν τον άλλον και είναι δεμένες με την ζωή του άλλου, ενώ εκείνος δρα ως μονάδα εδώ και πολύ καιρό. Δώσε σημασία σε αυτή την διαφορά και αποφάσισε αν θέλεις η αν δικαιούσαι να δράσεις κι εσύ ως μονάδα για το δικό σου το καλό.Quote:
Originally Posted by νοσταλγία
Αυτά τα πισπγυρισματα πιστεύω ότι εν μέρει τα κάνεις όχι μόνο επειδή φοβάσαι μην αυτοκτονήσει, αλλά επειδή δεν μπορείς/δεν ξερεις πως/δεν θέλεις να ενεργήσεις ως μονάδα για τη πάρτη σου. Όταν πάρεις χαμπάρι πόσο μόνη είσαι τότε δεν θα σε νοιάζουν πια τέτοιες προφάσεις.
Ναταλακι κι εγω μοναδα ειμαι θεσ να γινουμε δυο μοναδεσ
Ναταλακι πρεπει να το ξεπερασα να ξερεισ οποιοσ θελει να του πω τον γιατρο να ρωτησει πινω καφεδεσ κ περπαταω γτ ημουν στρατιωτησ κι εμεινε κουσουρι