Originally Posted by
RainAndWind
Λάμβανες δλδ διαφορετικά μηνύματα από τον αγχώδη πατέρα και από την αυστηρή μητέρα σου. Ο ένας σε δίδασκε στην υποχώρηση και ο άλλος στον έλεγχο? Κάτι τέτοιο? Ίσως λοιπόν λόγω των γονεικών αντιφατικών στυλ διαπαιδαγώγησης, να μην έμαθες να βρίσκεις τον μεσαίο χώρο στις αντιδράσεις σου, όχι των άκρων.Η γκάμα των αντιδράσεών σου δεν περιλαμβάνει παρά τα δύο άκρα, οπότε εφορμάς έχοντας υπερυψηλά στάνταρντς που σε αγχώνουν και μετά υποχωρείς σύμφωνα με το πρότυπό σου. Έλεγχος(από τη μαμά), υποχώρηση(από το μπαμπά). Τι κάνεις λοιπόν? Μπαίνεις στο παιχνίδι των επαφών σου με τον εκάστοτε σεξουαλικό παρτενέρ, με την πιεστική ανάγκη απόδειξης και επιβεβαίωσης, τρέχεις γρήγορα για να "γεμίσεις" αυτό το κενό και έρχεσαι ο ίδιος και υποχωρείς, σύμφωνα με το πατρικό μοντέλο αντιμετώπισης κάθε κρίσης.
Πρόσεξε δλδ και πώς μιλάς για τον εαυτό σου, πριν ανέφερες πως είσαι για άγαλμα. Άλλες πως είσαι για πέταμα. Και το άγαλμα και το πέταμα, είναι άκρα. Είτε δειλός είτε αρχηγός. Ποιος μπορεί να είναι ένας μεσαίος χώρος ανάμεσα στις δύο κρίσεις σου για σένα? Δεν μπορείς να μην είσαι ούτε το ένα ούτε το άλλο, αλλά κάτι ανάμεσα στα δύο?
Όσο για τα στερεότυπα που έχεις σχετικά με τον ανδρισμό και το τι σημαίνει αυτός, πάλι θα μπορούσες να κρατάς ένα μικρότερο καλάθι, ώστε να μην σε βάζουν οι πεποιθήσεις αυτές μέσα σε καλούπια που να σε πιέζουν να ταυτίζεσαι με ακραίες απόψεις πάνω στο περιεχόμενο των συμπεριφορών του φύλου σου. Έχεις ταυτίσει τον ανδρισμό με βαρβατίλα, και αποδόσεις/αποδείξεις σεξουαλικότητας στρατηγού και αυτές σου οι επιταγές ξεχρεώνονται μετά με αποτυχίες και υπαναχωρήσεις, οπότε σε κρίνεις ξανά υπεραυστηρά και δώστου. Συμφωνώ δλδ με tirogaridaki, κι εγώ αυτό νομίζω πως κάνεις. Τρέχεις πίσω από δικές σου κατασκευές, διδαγμένες από το περιβάλλον σου, δίχως να τις εξετάζεις με μια πιο ισορροπημένη ματιά.
Καλή σου μέρα.
