Originally Posted by
ioannis2
Ευχαριστώ void/Βίβυ!!
Καιρό να τα πούμε! Ελπίζω να είσαι καλά!
Ικανότητα έχω..., όπως λες. Αλλά τι ειναι αυτό που με σπρώχνει κατα κει? δλδ σ' αυτο το κακό.
Αν έκανα ενα διαχωρισμό ανάμεσα σε καλούς και κακους ανθρωπους στη ζωη μου. Εννοώ από πλευράς ψυχοφθόρου, ητοι, η συναναστροφη μου μαζι τους να με γεμίζει για τον ενα ή τον αλλο λόγο αρνητική ενέργεια. Καποιοι ειναι άτομα που ξέρω ότι λαμβανουν ψυχοφαρμακα ή με την εμπειρια που έχω (δεν το συζητηταμε λολ πόσο ειδικός έγινα) καταλαβαίνω ότι ψυχικά, για τον ά ή βητα λόγο, δεν ειναι καλα. Αρα όποιος σχετίζετε πολύ με τέτοιους κινδυνεύει να γίνει όμοιος τους! Να μπορώ τόσο απλά κι εύκολα να σχετίζομαι μαζι τους και να βρίσκω βουνό, ο φόβος αποτυχίας να με κραταει μακρια τους ή να μου γίνεται ως κάτι το απόμακρο το να σχετιστώ με τους καλούς.
Κι όμως, ακομα και τωρα που σας τα λέω, μου έρχονται στη σκέψη αυτες οι λίγες, έστω μακρινές στιγμές που βρέθηκα σε παρέες με καλούς, ως ευχάριστες αναμνησεις στη ζωη μου. Ίσως είναι η ελλειψη συνέχειας, το περιστασιακό σε μια τετοια ωραια συνάντηση. Που με το πέρας της απλά διερωτασε αν θα ξανασυμβει και πότε τετοια ευκαιρια.
Καποτε, η έλλειψη εμπειριας στη συναναστροφη με τετοια καλά ατομα προκαλεί αποτυχία, δεν κατορθωνει κανεις να σχετιστει μαζι τους και να κερδισει την παρεα, φιλία τους. Ειναι και οι συνθηκες της ζωης που μπορει λόγω αποστασεων ή δουλειάς να τους κρατανε μακριά. Το κακό έχει εδραιωθεί ως το γνώριμο. Κάποτε η χαμηλή αυτοεκτίμηση κι ο φόβος αποτυχίας. Εκεί είναι οι αιτίες. Στα αντίδοτα των στοιχειων αυτών που ανεφερα βρίσκονται και οι λύσεις. Να τα διαπιστωνουμε ειναι πολύ ωραιο...