Ναι η αλήθεια ειναι οτι και ο ίδιος απο αυτο εντυπωσιαστηκε και φαντάσου ήμουν και μικρή θα μουν και 19 τοτε; 18;εκει καπου
Printable View
πρωτα απ ολα, αν δεν εχεις ψυχικη ηρεμια ΜΕΣΑ στην σχεση, ειναι η ΛΑΘΟΣ σχεση και πρεπει να φυγεις...
κι επειτα, υπαρχουν πλευρες του εαυτου (πολλες) που τις αφουγκραζεσαι μονο απο την διαδραση με αλλους ανθρωπους και τις εμπειριες. γι αυτες τις πλευρες, οταν εισαι απομονωμενος, απλα μυρηκαζεις και δεν εχεις ιδεα για την πραγματικοτητα σου...
@john23
καλημερα.
θα σου προτεινα να μην νοιωθεις μεσα σου τετοιο βαρος για οτι ξεστομιστει ειτε απο εκεινη ειτε απο εσενα μεσα στο λεωφορειο. να εχεις πιο αναλαφρη διαθεση.
μπαινοντας οταν την δεις, αν εχει ελευθερη θεση διπλα της, κατσε διπλα της και χαιρετησε την. αν ειναι προσχαρη και απαντησει χαρουμενα στον χαιρετισμο, πιασε την κουβεντα "τι κανεις; κι εσυ πρακτικαρια; που δουλευεις, κλπ" αν ειναι βαρια και σου πει με ξυνιλα το "γεια", απλα δεν το συνεχιζεις και το επαναλαμβανεις μεχρι να την βρεις καλοδιαθετη. αν δεν την βρεις ποτε καλοδιαθετη, μην κανεις τπτ. αστο για μετα τις διακοπες. αν ομως ειναι προσχαρη και συνεχιστει η κουβεντα σας, να καθεσαι μαζι της να μιλατε 1-2 μερες και την τριτη μπορεις να της πεις" ωραια τα λεμε εδω, δεν παμε και για κανεναν καφε να κανουμε και βολτα;" κατι τετοιο αναλαφρο και αναλογα συνεχιζεις.
ΜΗΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ στην φαση της προσεγγισης το "γεια" που ειπε και οπωσδηποτε μην το αναφερεις για να πιασεις κουβεντα. η κοπελα μπορει να μην το ειπε σε σενα η να το ειπε γενικα σε ολους σας η να μην το θυμαται καν!! θα πεσει τοτε στο κενο η συζητηση και δεν θα υπαρχει συνεχεια. επισης, αν εκεινη το ειπε αναλαφρα αυτο το γεια, θα σκεφτει οτι εσυ πιαστηκες απο αυτο και τοσο καιρο μετα, ακομα αυτο το "γεια" εχεις στο μυαλο σου. ΜΗΝ το κανεις. βρες αλλες αφορμες. αν γνωριστειτε και τα λετε ωραια, μπορεις να της το πεις σαν παραλειπομενο της γνωριμιας σας. ΜΗΝ το χρησιμοποιησεις σαν αφορμη ομως. ειναι λαθος. θα σε θεωρησει κολλημενο.
υ.γ.
το οτι ισως πηγαινει με ι.χ. αλλα δεν καταλαβαινεις γιατι δεν επιστρεφει κιολας, εξηγειται μια χαρα αν καποιος πατερας η συντροφος την πηγαινει το πρωι, αλλα δεν τον βολευει να την επιστρεφει κιολας γιατι εχει αλλο ωραριο η δουλεια του.
Ευχαριστώ πολύ φίλε Remedy για τις συμβουλές σου. Θα προσπαθήσω να κάτσω δίπλα της αν και είναι εξαιρετικά άβολο για το χαρακτήρα μου και για το περιβάλλοντα χώρο. Εάν δεν τη δω να έχει διάθεση δεν θα το τραβήξω το θέμα και θα ξαναπροσπαθήσω άλλη φορά. Τώρα που το είπες όντως ενδέχεται να την πηγαίνει κάποιος ποτέ δεν το είχα σκεφτεί χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Είναι κάποιες στιγμές που ο εγκέφαλος κολλάει. Αν είναι πατέρας καλά θα είναι σύντροφος να μην είναι :P.
ΥΓ:Καλησπέρα και συγγνώμη που άργησα να απαντήσω.
@panos19 οι Κύπριοι πάνε πρώτα στρατό 2 χρόνια και μετά έρχονται (όσοι έρχονται) στα ελληνικά πανεπιστήμια για να σπουδάσουν. Δηλαδή, γύρω στα 20. Εσύ είσαι 21-22. Δεν σε πήραν τα χρόνια, σε μια χαρά ηλικία είσαι για να σπουδάσεις. Όπως λέει και ένα από τα πολλά ρητά που κυκλοφορούν από τοίχο σε τοίχο στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα, "Η καλύτερη στιγμή για να ξεκινήσεις κάτι ήταν πριν από 20 χρόνια. Η δεύτερη καλύτερη στιγμή για να το ξεκινήσεις είναι τώρα".
Άλλωστε, ποια εναλλακτική έχεις; Αν δεν σπουδάσεις ή δεν βρεις κάποια δουλειά, αυτομάτως καταδικάζεις τον εαυτό σου να μην βρεις ποτέ ταίρι. Και αυτό είναι το λιγότερο από τα κακά που κινδυνεύεις να σε βρούνε.
Σου προτείνω τρία πράγματα.
Πρώτον, πες στους γονείς σου να καλύψουν τα οικονομικά έξοδα για ψυχολόγο, ψυχίατρο, ψυχοθεραπευτή whatever και πήγαινε σε αυτόν/ή. Μην ρωτάς εμάς τι θα σου πει ή τι θα σου κάνει, είναι σαν να χρειάζεσαι εγχείριση ανοιχτής καρδιάς και να ρωτάς εδώ "Τι θα μου κάνει ο χειρουργός ακριβώς, ποιες αρτηρίες θα πρέπει να αποφύγει και πόσο θα κρατήσει η εγχείριση;". Δεν ξέρουμε, δεν είμαστε γιατροί.
Και μη φοβάσαι τα χάπια, αν κρίνει ο ειδικός ότι μπορεί να χρειαστείς μερικά. Δεν είναι ο διάβολος μεταμφιεσμένος σε διαλυτή σκόνη, ούτε σε κάνουν να ξεχνάς το όνομά σου ή να βγάζεις αφρούς. Ο διαβητικός που πρέπει οπωσδήποτε να λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, αλλιώς θα πεθάνει, στο πηγάδι κατούρησε δηλαδή;
Δεύτερον, ξεκίνα τη γυμναστική. Ψάξε τις αλλαγές που χρειάζεσαι στη διατροφή σου, ρώτησε κάποιον γνωστό σου που ασχολείται και ξεκινά να κάνεις το οτιδήποτε για τη σωματική σου βελτίωση. Θα σε βοηθήσει να έχεις αυτοπεποίθηση και κάποιον στόχο.
Τρίτον και σημαντικότερο: ξεκίνα να διαβάζεις για να δώσεις Πανελλήνιες του χρόνου. Αν δεν είσαι σίγουρος για το τι να σπουδάσεις, στόχευσε Πληροφορική και ό,τι κοντινότερο σε αυτή, έχει μεγάλη ζήτηση και όλο και κάτι θα βρεις να κάνεις επαγγελματικά μέσω αυτής που να σε ενδιαφέρει.
Πολλοί από εμάς ευχόμαστε να γινόμασταν δέκα χρόνια νεότεροι για να διορθώσουμε τα λάθη που ακόμα μας κυνηγάνε. Σου μιλάω σαν να είμαι ο panos19 από το μέλλον, ο 8-9 χρόνια μεγαλύτερος εαυτός σου. Μην κάθεσαι να υπεραναλύεις αυτά που σου έγραψα, απλώς κάνε τα. Δράσε.
Ο επόμενος Ιούλιος θα σε βρει:
1. Χωρίς τη ψυχαναγκαστική μανία να κάνεις πολλές ερωτήσεις εκ του ασφαλούς για να κρύψεις τις ανασφάλειες και τους φόβους σου.
2. Με πολλά από τα ψυχολογικά σου προβλήματα λυμένα ή διαχειρίσιμα, μέσω της θεραπείας που θα ακολουθήσεις σε ψυχολόγο/ψυχίατρο/ψυχοθεραπευτή whatever.
3. Με καλοφτιαγμένο σώμα, το οποίο θα σου ανεβάζει την αυτοπεποίθηση και τη διάθεση.
4. Φοιτητή μέσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο αγόρια και κορίτσια, έτοιμα για συναναστροφή, παρέα, ξενύχτια και αχαλίνωτο σεξ!
Στα 25-26 σου, ειδικά αν έχεις περάσει σε μια καλή σχολή, δεν θα αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Θα είσαι άλλος άνθρωπος, με δεξιότητες, γκόμενα και πολλούς φίλους, ίσως και εργασιακή εμπειρία αν δούλευες κάποια στιγμή part time ενώ σπούδαζες, ή συμμετείχες σε κάποιο πρόγραμμα τύπου Erasmus Πρακτική. Ειλικρινά, δεν θα αναγνωρίζεις τον εαυτό σου!
Πάλεψε τώρα διότι όσο μεγαλώνεις τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες να γίνεις και εσύ ένας Jason IV, τον οποίο ακόμα κυνηγούν τα χαμένα χρόνια και οι ζωές των "άλλων" που ποτέ δεν έζησε.
Αντί επιλόγου, κάνε κλικ εδώ -> Asking Janice
Καλή νέα αρχή!
Jason πολύ ωραία τα λες, αλλά γιατί θεωρείς ότι η δική σου ζωή είναι τελειωμένη? Είσαι 30 ακόμα, σπουδαγμένος, έχεις μπόλικο χρόνο να σπουδάσεις κι άλλο, μπορείς να εστιάσεις και σε κοπέλες 30-40 που λογικά δε θα είναι πολύ επιλεκτικές γιατί θα φοβούνται τη μοναξιά στις επόμενες δεκαετίες της ζωής τους, και, το κυριότερο, είσαι ψαγμένος τύπος (φαίνεται από αυτά που γραφεις) και αντέχεις τη μοναξιά, άρα δεν έχεις ανάγκη κανένα! Μπορείς να βρεις χόμπι, να γνωρίσεις άλλους κλειστούς (και κλειστές) ανθρώπους μέσω ίντερνετ, να διαβάσεις βιβλία, να αράζεις σε παραλίες, δεν είσαι ανάπηρος. Γιατί συγκρίνεσαι με τους άλλους και λες ότι είσαι χειρότερος? Νομίζεις ότι μια ζωή μέσα σε κλαμπ, πάρτι, γκόμενες κλπ έχει το παραμικρό νόημα? Και αν έχει για άλλους, δεν έχει για άτομα σαν εσένα. Εγώ ας πούμε το μόνο που θέλω πλέον είναι να βελτιωθούν τα ψυχολογικά μου για να συνεχίσω τις σπουδές και την έρευνα, δε με νοιάζει ούτε να βγαίνω στα μπαρ και να κάνω πεσίματα, ούτε να τα πίνω. Εντάξει, βολτούλες με παρέα και μια μπύρα θέλω να κάνω, αλλά μέχρι εκεί.
@jason iv τωρα που μου ειπες για να χαπια με εκανες να εχω αμφιβολιες
ειδη κανω γυμναστικη οχι σε γυμναστηριο
ολοι η ελλαδα πληροφορικη και οικονομικα σπουδαζει ασε που δε ψηνομαι
@panos19 Θα σου το πω χύμα μπας και το καταλάβεις. Είσαι ένα ρεμάλι. Και καμιά γυναίκα δεν θα αγαπήσει ένα ρεμάλι.
Καλό το ότι ήδη κάνεις γυμναστική. Σου μένουν τα άλλα δύο που προανέφερα: Ψυχολόγος και διάβασμα για Πανελλήνιες. Δεν θες Πανελλήνιες; Κάποιο ΙΕΚ, μια ιδιωτική σχολή (πχ μαγειρικής), κάτι. Εγώ θα σου πρότεινα Πανελλήνιες πάντως και κάτι που έχει να κάνει με τεχνολογικά επαγγέλματα. Ο ψυχολόγος μπορεί να σε παραπέμψει και σε κάποιο καλό σύμβουλο επαγγελματικού προσανατολισμού, ώστε να σε βοηθήσει να κάνεις εκείνη την επιλογή που σου ταιριάζει.
Αν δεν ψήνεσαι να κάνεις τίποτα τότε είσαι καταδικασμένος να μείνεις μόνος σου. Όπως σου είχε πει και ο Εξουθενωμένος, είναι απωθητικό για μια γυναίκα να μάθει ότι ΚΑΙ μένεις με τους γονείς σου ΚΑΙ δεν ασχολείσαι με τίποτα ΚΑΙ δεν έχεις δουλειά. Το να σπουδάζεις και να μένεις με τους γονείς σου συγχωρείται, το να δουλεύεις και να μένεις με τους γονείς σου συγχωρείται, το να μένεις με τους γονείς και να μην δείχνεις ότι έχεις κάποιο μακροπρόθεσμο στόχο να σταθείς στα πόδια σου (μέσω σπουδών, δουλειάς κλπ) δεν συγχωρείται από καμιά γυναίκα.
Να στο επαναλάβω; Είσαι ένα ρεμάλι. Και καμιά γυναίκα δεν θα αγαπήσει ένα ρεμάλι.
(Ρεμάλι: άνθρωπος που κατ'επιλογή του δεν έχει δουλειά. Ο τεμπέλης. Εκείνος που τρέφεται από τους γονείς χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον να σταθεί στα πόδια του).
Πιάσου τώρα από τις λέξεις ή από μια φράση μου για να κάνεις πάλι κάποιο ηλίθιο σχόλιο, όπως πιάστηκες από την Πληροφορική που ανέφερα και αγνόησες το νόημα του μηνύματός μου.
@Eagle guy: Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου, αντιλαμβάνομαι ότι με αυτά που γράφω για τον εαυτό μου μπορεί να δίνω μια εικόνα του τύπου "ουδεμία ελπίς υπάρχει". Η αλήθεια είναι πως δεν θεωρώ ότι η ζωή μου είναι τελειωμένη, αντιθέτως ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα πετύχω τους στόχους που έχω θέσει. Το ότι μεμψιμοιρώ για τον εαυτό μου οφείλεται σε μια ανάγκη να επισημάνω ότι έχω επίγνωση και της δικής μου κατάστασης, καθώς αν πχ ο Πάνος διαβάσει τα αρχικά μου μηνύματα θα διαπιστώσει ότι αντιμετωπίζω παρόμοια προβλήματα. Κατά συνέπεια, είναι λογικό να σκεφτεί "Καλά αυτός δίνει συμβουλές σε εμένα και δεν έχει λύσει ακόμα τα δικά του προσωπικά"!
ποιος σου ειπε οτι ειμαι ρεμαλι?εχουμε παραγνωριστει μου φαινεται
στο ξαναλεω δεν θελω να σπουδασω ουτε και ιεκ
Λυπάμαι που σε σοκάρω αλλά αυτή τη γνώμη θα σχηματίσει οποιαδήποτε γυναίκα σε γνωρίσει. Αν δεν θέλεις να το δεχτείς και να το αλλάξεις είναι δικό σου πρόβλημα, αλλά μην τα βάζεις μαζί μου. Με τον εαυτό σου βάλε τα.
Quote:
Όπως σου είχε πει και ο Εξουθενωμένος, είναι απωθητικό για μια γυναίκα να μάθει ότι ΚΑΙ μένεις με τους γονείς σου ΚΑΙ δεν ασχολείσαι με τίποτα ΚΑΙ δεν έχεις δουλειά. Το να σπουδάζεις και να μένεις με τους γονείς σου συγχωρείται, το να δουλεύεις και να μένεις με τους γονείς σου συγχωρείται, το να μένεις με τους γονείς και να μην δείχνεις ότι έχεις κάποιο μακροπρόθεσμο στόχο να σταθείς στα πόδια σου (μέσω σπουδών, δουλειάς κλπ) δεν συγχωρείται από καμιά γυναίκα.