α δλδ το ξυλο το θεωρεις φυσιολογικο ε?χαχααα:pQuote:
Originally Posted by kounelaki1
σε οποιο επιπεδο και να είναι μπορει να αφησει τραυματα στο αλλον...δεν ξερεις ποσο αδυναμο χαρακτηρα εχει...ειδικα σ ένα παιδακι
Printable View
α δλδ το ξυλο το θεωρεις φυσιολογικο ε?χαχααα:pQuote:
Originally Posted by kounelaki1
σε οποιο επιπεδο και να είναι μπορει να αφησει τραυματα στο αλλον...δεν ξερεις ποσο αδυναμο χαρακτηρα εχει...ειδικα σ ένα παιδακι
Εντωμεταξύ και μένα με πιάσανε να "καπνίζουμε" με την τοτε παρέα μου στα 11-12. Δεν ήταν και το φοβερό έγκλημα, μικρά παιδιά ήμασταν κάναμε και βλακείες. Και το βάζω σε εισαγωγικά γιατί πολύ αμφιβάλλω για το αν ξέραμε να καπνίζουμε όντως, απλά κλεβαμε κάτι τσιγάρα απο τους γονείς μας και πηγαίναμε σε μια κρυψώνα που είχαμε και παίζαμε και παριστάναμε τους μεγάλους προσπαθώντας να καπνίσουμε. Μας αντιλήφθηκε πρώτη η μάνα της φίλης μου, ειδοποίησε και τις άλλες μανάδες και βρεθήκαμε χωρίς ποδήλατα για καμιά βδομάδα. Ετσι αποφασίσαμε να κόψουμε το κάπνισμα στα 11 ! :)
Εντάξει αν έφαγες και μια σφαλιαρα δεν θα πάθεις και τπτ! Θα ήταν ολ οι με ψυχοφάρμακα τώρα... Δεν λέω για ξυλο.. Μην πας στα άκρα...Quote:
Originally Posted by Xfactor
Εστάλη από SM-A510F στο E-Psychology.gr Mobile App
Το ξαναρχισες ομως :PQuote:
Originally Posted by elisabet
ενταξει μια σφαλιαριτσα δν θεωρείται ξυλοQuote:
Originally Posted by kounelaki1
Λες να έφταιγε που δεν έφαγα ένα γερό χέρι ξύλο τότε?Quote:
Originally Posted by savatage
Μου το είπε κάποτε ένας έξυπνος αυτό. Οτι έπρεπε να είχα φάει ξύλο για να είμαι καλύτερη τώρα.
Σε μερικές περιπτώσεις κάνει καλό... Την θέλουμε [emoji23][emoji23] γκουχ γκουχQuote:
Originally Posted by Xfactor
Εστάλη από SM-A510F στο E-Psychology.gr Mobile App
Τωρα που το λες... αναρωτιεμαι αν τα αδελφια που λεγαμε πριν συνεχισαν να καπνιζουν ή αν το ξαναρχισαν αργοτερα, παρα την καπως "φρικαλεα" τιμωρια.Quote:
Originally Posted by elisabet
Χμ...ναι όντως.Quote:
Originally Posted by savatage
Μπορώ να βρω όμως κι άλλη βλακεία που έκανα ως παιδί πάντως πολύ πιο σοβαρή από το τσιγάρο, και δεν ξανάκανα ποτέ μετά παρόλο που δεν έφαγα ξύλο και δεν είχα και καμιά τιμωρία, απλά μου εξήγησαν απλά κι όμορφα τι είχα κάνει και με έβαλαν να ζητήσω συγγνώμη.
Δε θυμαμαι καθολου ουτε μια αφορμη για βιαιη τιμωρια, θυμαμαι τη φρικη της τιμωριας κατα τη διαρκεια, αλλα δεν εχω ιδεα ποιο ηταν το εγκλημα. Με την απορια εμεινα!Quote:
Originally Posted by elisabet
Εννοείς δεν καταλάβαινες ούτε τότε γιατί σε τιμωρούν ή ότι ήταν βλακεία η αφορμή κάθε φορά;Quote:
Originally Posted by savatage
Εγώ έδινα αφορμές οφείλω να ομολογήσω κι αν σκεφτώ και το περιβάλλον και την εποχή (μιας κ είμαι πάνω από 30 τώρα) θεωρώ τέρατα υπομονής τους γονείς μου παρόλο που δεν είχαν και το αντίστοιχο μορφωτικό επίπεδο για να καταλάβουν καλύτερα κάποια πράγματα. Από ψυχολογική βία βέβαια, καλά πήγαμε. Αλλά ομολογώ πως κάποιες φορές έκανα μερικά πράγματα για τα οποία άνετα κάποιοι άλλοι γονείς στην θέση τους θα με σάπιζαν στο ξύλο.
Οχι, εννοω οτι δε μου εμεινε στη μνημη τι ηταν τελικα αυτο που δεν επρεπε να ξανακανω. Δεν εμεινε κανενα μαθημα δηλαδη, μονο η φρικη της τιμωριας.Quote:
Originally Posted by elisabet
Προφανώς γιατί η τιμωρία ήταν τόσο μεγάλη κάθε φορά αναντίστοιχα με το "έγκλημα", που τελικά σου έμεινε μόνο η φρίκη της τιμωρίας. Λογικό.Quote:
Originally Posted by savatage
Εμένα ξέρεις ποια ήταν η χειρότερη τιμωρία μου; Το βλέμμα του πατέρα μου. Αυτό θεωρούσα πάντα την χειρότερη τιμωρία που μπορούσε να μου επιβάλλει. Είναι πολύ χαμηλών τόνων άνθρωπος, δεν τον θυμάμαι ποτέ να βγαίνει εκτός εαυτού, δεν θυμάμαι ποτέ βρισιές φωνές κτλ, θυμάμαι μόνο το βλέμμα του όταν έκανα βλακεία.
Ο μεγαλος σαβ αρχισε ξανα, δεν ξερω και αν σταματησε. Ο μικρος που εφαγε την τιμωρια δεν καπνισε ξανα και δεν καπνιζει ακομα ποσα χρονια μετα.
Πιστευεις ότι είχε κάποια σχέση η εξέλιξη του καθενός με την τιμωρία που επιβλήθηκε τελικά;Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Το ρωτώ επειδή αναφέρεις για τον μικρό που δέχτηκε την τιμωρία οτι δεν κάπνισε ποτέ του. Ή μπορεί να είναι και τυχαίο;