Originally Posted by
ioannis2
Θα θελα να μάθω πως νιώθετε όλόι εσείς, μάλλον όλοι εμείς, που έχουμε θέμα μοναξιάς ή μη αποδοχής από τους άλλους ή κλειστού χαρακτήρα ή δυσκολίας στο συσχετισμό και γενικά κοινωνικό πρόβλημα, τώρα, με αυτά τα μέτρα τα οποία, συμφωνώ κι εγώ αφορούν ένα θέμα παράνοια, μας εξαναγκάζουν να μένουμε κλειστοί στο σπίτι. Εννοώ, αν τα μέτρα αυτα προκαλούν μέσα μας χαρά ή ανακούφιση γι αυτό που επιθυμούμε, δηλδ την κοινωνικοποίηση, την οποία λόγω χαρακτήρα δεν μπορούμε να επιτύχουμε, αφού ο εξαναγκασμός που ισχύει για όλο τον κόσμο καθιστά ανύπαρκτο αυτό που δεν μπορούμε να επιτύχουμε (δηλδ οι κοινωνικές συναναστροφές). Άμα αυτό που επιθυμώ είναι ανύπαρκτο παύω να έχω τα αρνητικά συναισθήματα που συνεπάγεται η ανυπαρξία του στη ζωή μου. Αυτή είναι η απορία μου έστω κι αν ακούγεται ως κάτι θεωρητικό, προσωρινό ή γελοίο.
