Φοβάμαι... Πως είμαι ναρκισσίστρια και έχω διπολική σαν αυτήν, αυτήν που με κακοποιούσε όλη μου τη ζωή.
Κλαίω ασταμάτητα, νιώθω πανικό.
Printable View
Φοβάμαι... Πως είμαι ναρκισσίστρια και έχω διπολική σαν αυτήν, αυτήν που με κακοποιούσε όλη μου τη ζωή.
Κλαίω ασταμάτητα, νιώθω πανικό.
ραιν, καθαρισε λιγο χωρο στο inbox, δεν μπορω να σου στειλω μνμ!!!
κατ αρχην μην τα μπερδευουμε! αλλο ναρκισσιστρια, αλλο διπολικη! ναρκισσιστρια ΔΕΝ εισαι! τωρα για διπολικη δεν ξερω! πως σου ηρθε?
Πού το ξέρεις? Ο Αλέξανδρος είπε πως είμαι! Μπορεί να τα έχω όλα όσα κι εκείνη. Θα πεθάνω. Αν είμαι σαν εκείνη, τότε θα τελειώσω τη ζωή μου με τη μία.
δεν προκειται να πας πουθενα!!! εδω θα κατσεις!!! τερμα! αποφασισα εγω ο δικτατωρ!
κ εγω εχω περασει φασεις τρελης κυκλοθυμιας παντως. ειδικα οταν ημουν κακα ψυχολογικα. δεν ειναι απαραιτητα διπολικη.
Σ' ευχαριστώ πολύ Λου.:)Ηρέμησα λιγάκι τώρα, μπας και κοιμηθώ και λιγάκι. Όσο προλαβαίνω.
Rain μου, δεν είσαι η μητέρα σου, είσαι η Ηρώ. Είσαι η πιο δυνατή φωνή που το φωνάζει αυτό εδώ μέσα. Δεν είσαι η μητέρα σου. Έλα, δε θυμάσαι νωρίτερα; Κλάψε, βγάλτο από μέσα σου, ξέρασέ το, μα πιάσε το ρημάδι το κουπί σου κι εγώ το δικό μου, και ο καθένας το δικό του, πιάσε το γερά και δε θα τσακιστούμε στα βράχια.Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Εδώ, ξημερώνει, αγκαλιά, και μην αφήνεις το κουπί σου. Εσύ έχεις άλλη ρότα. Τη δική σου. Τα δικά σου χρώματα, όχι αυτά που μοιάζουν ίδια επάνω στην κάθε τρίχα, μα εκείνα που φτιάχνουν διαφορετική ζωγραφιά, τη δική σου, στο δικό σου τον καμβά..
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ κορίτσι μου! Το χρειαζόμουν αυτό το ξέσπασμα μάλλον,ε? Έχουν οργιάσει οι φόβοι. Θα τους δεχτώ και θα τους ξεπεράσω.
Δεν έχω λόγια και για σένα και για τη Λου μου, για τη στήριξή σας...χίλια ευχαριστώ. Και να σκεφτείς ότι δεν είπα σε κανέναν πώς ένιωθα σήμερα, για να μην τους ανησυχήσω.
Και ανησύχησα εσάς. Συγγνώμη.
Για ύπνο δεν το βλέπω.λολ
Ναι, το χρειαζόσουν και τι συγγνώμη, ας ανησυχήσουμε κι εμεις μια φορά για σένα.. Φοβάσαι, είναι ανθρώπινο και έχουμε την τάση να το ξεχνάμε αυτό.
Όλοι μας. Σιγά σιγά και αυτός ο φόβος.. Ούτε κι εδώ ύπνος. Θα κόβουμε φορουμικές βόλτες παρέα :)
Είπε ο γάιδαρος το πετεινό κεφάλα.Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Σκεφτομαι οτι ΠΑΛΙ θελω να σου δωσω δυο μπουφλες..αλλα περισσοτερο θελω να σε παρω αγκαλιτσα Βροχουλα μου..
Καλη βροχουλα τι ειναι αυτα που λες? Καρδια μου αν ειχες διπολικη βρε θα εχανες τακτικοτατα τον ελεγχο! Αυτον για τον οποιο φημιζεσαι! Κι ο ναρκισσισμος εχει μεγαλομανια που δεν κρυβεται... Δεν ισουται με πυγμη και απουσια ψευδους μετροφροσυνης. Αν ηταν ετσι, εγω θα επρεπε να ειμαι ο Narc Ultra: Manipulator of Justice!! lol.
Το αλλο που με στενοχωρει απο οσα γραφεις ειναι η ξαφνικη ταυτιση σου με τη μητερα σου... Λες οτι φοβασαι μην εισαι σαν κι εκεινη, αλλα εγω νομιζω οτι αθελα σου ταυτιζεσαι μαζι της, επειδη νιωθεις τοσο ασχημα και εκεινη ειναι ακριβως για εσενα η προσωποποιηση του δυσλειτουργικου και "ασχημου". Προσωπικα σε καθε θεμα μου που μπορεσα να αναγνωρισω η που φοβομουν οτι ειχα και τελικα αποδειχτηκε αβασιμος ο φοβος, ηταν σημαντικο παντα να αναζητω εκει *τον εαυτο μου* και οχι καποιον αλλο.
Και κατι τελευταιο σχετικα με αυτο... Πες οτι εχεις θεματα (οχι τα παραπανω - μην αρχισω παλι ε? λολ). Το γεγονος οτι οι περισσοτεροι εδω εχουμε και οτι αρκετοι τα εχουν βρει κιολας και προσπαθουν τα λυσουν, μαλλον αφαιρει μεγαλο μερος του drama απο την ολη υποθεση, αν με εννοεις. Εγω ας πουμε εχω βαρια χαρακτηρολογικη νευρωση που μου εχει κανει τη ζωη κολαση απο τα 21. Αν ηταν καθε τοσο να με πιανει κριση και να αναρωτιεμαι μηπως καταληξω σαν τη μανα μου και το σοϊ της, που οχι νευρωσεις, αλλα αποκλειστικα βαριες *διαταραχες* προσωπικοτητας ειχαν, αμφιβαλλω αν θα ειχα μπει ποτε σε τροχια θεραπειας. Ακομα περισσοτερο αμφιβαλλω αν σημερα θα πλησιαζα στη γραμμη τερματισμου! Κοινως, get over yourself, we've all been there ; )
Οποτε ειναι δυο τα ζητηματα κατα τη γνωμη μου: Πρωτον ποια ειναι τα αγχη και οι αγωνιες που σημερα σε βαραινουν τοσο, απο τις καθημερινες σκανδαλες μεχρι τα ψυχικα τους θεμελια, και δευτερον το ερωτημα αν θελεις να μαθεις ποια θεματα οντως εχεις *σαν Rain* και πως μπορεις να τα επιλυσεις.
Οποτε chin up, βροχουλι,,, Ειμαστε εδω οποτε θες να μπουρινιασεις : ]
Σκεφτομαι οτι ΠΑΛΙ θελω να σου δωσω δυο μπουφλες..αλλα περισσοτερο θελω να σε παρω αγκαλιτσα Βροχουλα μου..
Σκεφτομαι οτι εχθες η μανα μου αρχισε χαπακοθεραπεια για τα ψυχολογικα της..ειναι αστειο..ο μεγαλυτερος φοβος μου μολις επιβεβαιωθηκε,αλλα με αντιστροφο τροπο!!
Εχω ολα οσα εχει και ακομα παραπανω ανπροσθεσεις και του πατερα μου που φυσικα ακομα δεν το ξερει..
Ολα οσα απεφευγα ακομα και να σκεφτω απο τον φοβο μου..μη γινω σαν αυτους..
Αλλα να σου πω κατι Βροχουλα μου?
Ευχαριστώ τόσο πολύ όλους σας!
Αλέξανδρε, δε φταις εσύ, οι δικοί μου δαίμονες είναι που με κυνηγάνε.
Ευχαριστώ Φωτεινούλα και όμπορο, πάρα πολύ. Περνάω πολύ δύσκολα. Γιατί έχω την αγωνία για το σύντροφό μου που δε βρίσκει δουλειά και έχει αγχωθεί πολύ και δε θέλω να υποφέρει. Δε θέλω να χειροτερέψει η ψωρίασή του από το άγχος. Ούτε να αισθάνεται άχρηστος επειδή δεν έχει δουλειά. Και προσπαθώ να στηρίξω κι εκείνον. Και τον αδερφό μου, που έχει λίγο ξεφύγει με την εμμονή του με τη γυμναστική και είναι συνέχεια κομμάτια και τσακώνεται με τη γυναίκα του γιατί δεν είναι παρών αλλά πέφτει και κοιμάται και την πιάνει ο θυμός. Και να σκεφτείτε πόσο όλοι μας δε θέλουμε να είμαστε σαν εκείνη, μου είπε πως κάθε φορά που τσακώνονται και του λέει έναν λόγο παραπάνω, μετά νιώθει ενοχές γιατί σκέφτεται μήπως του φέρεται σαν τη μάνα του!!! Μου έπεσε το σαγόνι μόλις το άκουσα. Ακόμη κι εκείνη που προέρχεται από ισορροπημένη οικογένεια, έχει αρχίσει και παίρνει τα ενοχικά της και τώρα πάει κι εκείνη ψυχολόγο για να μπορεί να δει πώς θα του φέρεται.
Ό,τι νά' ναι όμπορο σου λέω, ένα κάρο προβλήματα όλων που σέρνονται για χρόνια και όλα γυρίζουν γύρω από την κακοποίηση στα παιδικά μας χρόνια. Ο άλλος πάει το βράδυ σπίτι από τη δουλειά. Όλη μέρα κάθεται στο γραφείο. Και πίνει πάρα πολύ.
Όλα αυτά με επηρεάζουν, στεναχωριέμαι.
Σκέψου πόσο έχω γυρίσει σε κάποια βιώματα, που στο τυχαίο μια μέρα η νύφη μου ανέφερε πως η μητέρα της της έφτιαχνε ρούχα για την κούκλα της στη μηχανή κι εγώ τά'μπηξα, μ΄επιασε το παράπονο και ντρεπόμουνα κιόλας που κάτι τόσο απλό με έφερε πίσω. Αλλά κατάλαβε, είναι πολύ καλός άνθρωπος και βοηθάει τον αδερφό μου, τον αγαπάει.
ελπιζω να προλαβες να διαβασεις!
οσο κι αν προσπαθω το ποστ μου κοβεται.:(
Το σπουδαιότερο είναι ότι μπορέσατε με τ'αστεία σας να με κάνετε να σκάσω το χειλάκι, που ήμουν η προσωποποίηση της μουρτζουφλιάς. Όμπορο, λολ για το Manipulator of Justice, χαχαα
Φωτεινή, έχεις μια πλατιά πλατιά αγκαλιά κι από μένα. Προσπάθησε να μη στεναχωριέσαι και να ζεις καλά, promise me!
Μπορει να ειμαι αυτο που μισω ομως αντιστεκομαι γιατι δεν το επελεξα να ειμαι σαν αυτους αλλα θα κανω οτι περναει απο τον ελαχιστα υγιη εγκεφαλο μου να βελτιωθω..
Ετσι βρισκω μεσα μου την δυναμη να συχωρεσω και να λυτρωθω..τους βαζω στη θεση μου και βλεπω οτι ουτε αυτοι το επελεξαν να ειναι ετσι..και μη μου πεις γιατι δεν εκαναν κατι..γιατι ΔΕΝ εβλεπαν..γιατι αυτοι ειναι αυτοι και εγω ειμαι εγω..
Ετσι και εσυ αγαπουλα μου..μη φοβηθεις τις αποκαλυψεις,ξερω τι γυριζει μεσα στο κεφαλι σου,ξερω πως βλεπεις σε σενα συμπεριφορες που σου θυμιζουν αυτη και σου ερχεται ναυτια..ηρθε η ωρα να το αντιμετωπισεις..
Κατα την γνωμη μου ειναι τοση η δουλεια που εχεις κανει μεσα σου,που πραγματικα πιστευω οτι η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ σου θα υπερισχυσει..
το γμν το ποστ κοβεται..
άστο, δε σε θέλει σήμερα, πρόλαβα να το διαβάσω όμως Φωτεινούλα. Ναι, με τρομάζει ακόμη η γυναίκα αυτή, με άλλον τρόπο. Όλα όσα έγραψα θα τα αναφέρω και στον ψυχολόγο μου, θα τα συζητήσω. Νιώθω πιο ξαλαφρωμένη, και το κλάμα έκανε τη δουλειά του. Ξέσπασα. (αλλά η μύτη μου είναι σαν μελιτζάνα από το φύσα φύσα, χαχαα) άιντε να σας κάνω να γελάσετε κι εσείς, να το ανταποδώσω το δώρο σας.:)
τι να κανω?να στεναχωριεμαι?ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ..Quote:
Originally Posted by RainAndWind
εγω ειμαι εγω και τα χω βρει με την δικη μου φατσα κι ας ειμαι αδεσποτο σκυλι και μπερδεμενη ρατσα...
αν ημουν ΟΛΟΙΔΙΑ δεν θα με απασχολουσε και εμενα τπτ!!
αχ μωρε μελιτζανακι μου..
κανε ενα ζεστο μπανακι,βαλε τα ρουχα που σε κανουν να μοιαζεις πυρκαγια (κοιτα μη βγεις με κοκκινο φουστανι πρωινιατικο αχαχαχ) και πηγαινε να απολαυσεις ενα καφεδακι..
Έχεις δίκιο. Ούτε τη μητέρα μου την απασχολεί. Ποτέ δεν σκέφτεται τέτοια, ποτέ όμως. Πιστεύει πως είναι η καλύτερη μάνα όλων των εποχών. Το λέει κιόλας συνέχεια. Μπας και το πιστέψει νομίζω. Κι εγώ ψάχνω όλη μέρα να βρω πού δεν είμαι καλή μάνα για να με βαρέσω. Έλεος!
Αυτη ειναι η ΔΙΑΦΟΡΑ των διαφορων..στο λεω γιατι το βλεπω κι εγω στους δικους μου!!
Μιλαμε για ζομπι οι ανθρωποι,μην σκας ειναι σαν να μιλας στο τσιμεντο..αν αυτοι καταλαβαιναν τι εχουν κανει θα προσπαθουσαν να μαζεψουν κατι,οπως κανουμε εμεις!!
χεχε να σου πω τι τους κανω εγω και το βουλωνουν οταν φουσκωνουν σαν παγωνια ????(ναι ναι νομιζουν οτι τους πρεπει και βραβειο)
τους ζηταω να δουν τα αποτελεσματα τους..κι απο αυτα να κρινουν..αμ πως!
http://www.youtube.com/watch?v=U0cyx...eature=related
Rainoύλα, είσαι καλύτερα, ναι; :)
Επιτελους ξεσπασες!! Εγω αυτο σκεφτομαι. Οπως επισης σκεφτομαι ότι πρεπει να καταλαβεις οτι οπως δεν θα τα εβαζες με/δε θα μισουσες την μανα σου επειδη γεννηθηκε ή εμεινε αναπηρη στην πορεια, ετσι δεν πρεπει να ταβζεις τωρα μαζι της. Θα καθοσουν να μισεις εναν κουτσο ανθρωπο επειδη ειναι κουτσος?Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Η μανα σου ειναι αρρωστη, και ετσι μπορεις μονο να την αντιμετωπιζεις. Δεν υπαρχει γιατρεια για τον ναρκισσισμο, δεν το καταλαβαινουν ουτε οι ιδιοι. Εσυ το εχεις πει, και το ξερω κι εγω γιατι πρωτον τα εζησα απο πρωτο χερι με ναρκισσιστη πατερα, και δευτερον εχω διαβασει πολλα για τον ναρκισσισμο και την αντικοινωνικη συμπεριφορα, και πολλα αλλα που ειχε ο φαδερ μου, υποχονδριαση, μετεπειτα εκδηλωσε και ψυχωτικα επεισοδια κ.α. Σε καταλαβαινω οτι νιωθεις σαν survivor, ετσι νιωθω κι εγω. Κι εχω ευχαριστησει απειρες φορες το Θεο που δεν κανανε αλλα παιδια οι γονεις μου να τραβηξουνε τα ζορια που περασα εγω, γιατι δεν ξερω αν αλλος ανθρωπος θα αντιμετωπιζε αυτα τα πραγματα που εζησα χωρις να κλεινοταν στο ψυχιατρειο.
Αλλα, μετα πο πολυ διαβασμα και εσωτερικο ψαξιμο, καταλαβα οτι ηταν αρρωστος, οτι δε μπορουσε να αλλαξει, οτι δεν το εκανε επιτηδες, οτι ηταν κ ο ιδιος παγιδευμενος σε αυτη την αρρωστια.. Αυτα μπορει να τα ξερεις κι εσυ αλλα θελω να στα πω.Αλλα θελω να σου πω επισης κι οτι κι εγω φοβομουν κι ακομα καμια φορα (πολυ σπανια ομως) φοβαμαι ότι θα γινω ή οτι ειμαι σαν τον πατερα μου. Αυτο που καταλαβα είναι ότι το οτι το σκεφτομουν αυτο σημαινε οτι δεν ημουν καλα ψυχολογικα, και δεν ημουν καλα με τον πατερα μου. Κι εσυ δεν εισαι καθολου καλα με την μητερα σου. Αντι να κοιτας να φτιαξεις αυτο το πραγμα, κοιτας οοοοολους τους τριγυρω. Ισως γιατι πιστευεις οτι ποτε δε θα συμφιλιωθεις με αυτην, οτι εχεις καθε λογο και ζητω και μπραβο και γιουπι που την μισεις. Δεν φταιει αυτη που ειναι ετσι.
βρε ψυχή, τί έπαθες?Quote:
Originally Posted by RainAndWind
στις 4:30 το πρωϊ έφαγες κόλλημα πως είσαι διπολική?
τί είναι αυτά που λες?
τί συμβαίνει?
τώρα θα σε δείρω εγώ!
επειδή σου είπε η γειτόνισσα πως μοιάζεις με τη μάνα σου φυσιογνωμικά?
ρέιν μου, επειδή υπάρχουν αυτά τα προβλήματα, δν σημαίνει πως πάσχεις από διπολική κ είσαι ναρκισσίστρια.Quote:
Originally Posted by RainAndWind
έχεις κάποια συμπτώματα διπολικής κ επιμένεις σε κάτι τέτοιο?
κοίτα αν είσαι διπολική θα συτοκτονήσουμε παρέα!Quote:
Originally Posted by RainAndWind
αυτό δν το έχω δοκιμάσει...
ΡΕΕΕΕΕ, ΘΑ ΣΕ ΠΛΑΚΩΣΩ!!!!!
άρκτε, ναι, νομίζω πως έχω συμπτώματα διπολικής. Της 2. Δηλαδή περνάω από κάτι κουλές αισιοδοξίες σε κάτι δυσθυμίες. Μπορεί όμως και να κάνω τις αυτοδιαγνώσεις μου και να μου βρίσκω διάφορα. Γιατί χτες πίστευα ότι είμαι διπολική, ναρκισσίστρια και σήμερα δουλεύω το να έχω και ιδεοψυχαναγκαστική. λολ, άι στον κόρακα η μαλάκω.
Carrie, ευχαριστώ για το tough love μήνυμά σου. Έχεις δίκιο κι εσύ. Πρέπει να ξανασταθώ στα πόδια μου και να ξαναγυρίσω στον πυρήνα μου(αυτό με τον πυρήνα μου το λέει ο ψυχολόγος, κλεμμένο είναι, λολ)
Έφαγα την φρίκη μου κι εγώ, πάμε γι άλλα. Σήμερα θα βγούμε το βράδυ, θα ανασκουμπωθώ και από βδομάδα θα πάω ψυχολόγο να δω τι θα μου σούρει.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ, δημόσια και ιδιωτική.:)
Αν πίστευα στο θεό θα σας έλεγα να σας έχει ο θεός καλά. Αντί γι αυτό σας λέω να σας έχετε καλά εσείς και να σας φροντίζετε. Όχι υπερβολικά, γιατί φοβάμαι το ναρκισσισμό, λολ. Ξαναγύρισε το χιούμορ μου παρατηρώ, έστω και βλαμένο.Καλό σημάδι.
Με αφορμή σκέφτομαι 1,5 χρόνο πριν...Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Όταν η ψυχολόγος μου, μου ζήτησε να ζωγραφίσω την πορεία μου. Ξεκίνησα με 2 γραμμές, έναν απλό δρόμο. Δε μου άρεσε κι έτσι
άρχισα να τον 'στολίζω' . Ωσπου προέκυψε ποτάμι.
' Αυτός είναι ο δρόμος σου, ένα ποτάμι δακρύων και είναι ο μόνος τρόπος να βγεις. Να το διασχίσεις.', μου είπε και συμπλήρωσε
το σχέδιο με μια βάρκα, εμένα (καλά δεν ήμουν και ολόιδια :P) και αέρα στα πανιά μου.
' Μη φοβηθείς, από δύσοσμα συναισθήματα και μνήμες που πιθανόν να ανασυρθούν, να θυμάσαι πως είναι μέρος της διαδικασίας.
Έρχονται μεγάλες αλλαγές.'
Ήταν η πρώτη φορά που με προειδοποιούσε για κάτι, που έδειχνε έντονα δείγματα προστασίας.
Η πρώτη και η τελευταία ως τώρα.
Δεν ξέρω αν το διέσχισα αλλά έχω κάνει μεγάλη διαδρομή η αλήθεια...
Ώρες ώρες ένιωθα ήρωας πολέμου χαχα, με δεμένο χέρι, σκευρωμένη, άνεργη, σπίτι με τους γονείς, χωρισμένη, και
προπάντων καταταλαιπωρημένη ψυχολογικά! οημέ εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες :P,
και εγώ να συνεχίζω ακάθεκτη να πηγαίνω ψυχοθεραπείες και να το φιλοσοφώ.
Τίποτα δεν ήταν τυχαίο.
Μιάζει σαν κατά ένα τρόπο να κατεδαφίστηκα για να ανασυγκροτηθώ. (κι εδώ κολάει και η υπογραφή ''πως θα ξαναγεννηθείς αν δεν καείς πρώτα?''
της αγαπημένης μου ανώνυμης που επί ευκαιρίας μου έλειψε ο λόγος της στο φόρουμ .. άσχετο λολ)
Ή είναι η αισιοδοξία μου πάλι:D, τελευταία έχω παρατηρήσει την αισιόδοξη ερμηνεία που δίνω στα γεγονότα αλλά το διασκεδάζω
ακόμα κι όταν διαψεύδομαι (ουκ ολίγες φορές χαχα).
Ή απλά ήταν συναισθήματα απογορευμένα που ήθελαν να αναπνεύσουν με τον ένα ή άλλο τρόπο (πχ σωματοποιώντας τα) και αποφάσησα
να δώσω το ok.
Ένα απλό δεν είμαι καλά, έχω ανάγκες, είμαι πληγωμένη.
Σκέφτομαι πως τόσα χρόνια είχα ζήσει τόσο πόνο άπατο. Είναι σαν να μου έσπασε κάποιος το πόδι κι αντί να κλαίω για τον πόνο
του ποδιού έκλαιγα στην ουσία ''γιατί μου το κάναν αυτό?''
Τρελή αντίφαση, τρελή πίεση, τόση έλλειψη χώρου για μένα, για τον ΔΙΚΟ μου πόνο...
Τελευταία νιώθω καλά :) (εδώ και καιρό :) η αλήθεια) .. μια παράξενη και όμορφη αίσθηση.
Γαλήνια, σταθερή, ανάλαφρη :)
Είδα και ένα όνειρο (που είσαι κάρυ, νομίζω πως είσαι η ονειροκρίτα του φόρουμ αν θυμάμαι καλά! :P) ,
ήμουν με ένα μικρό κορίτσι και παίζαμε ατελείωτα! ήταν απερίγραπτα όμορφα !
Νομίζω πως ήταν η μικρή άρσι που έπαιζε χεχε ;)
Είμαι σίγουρη πια πως αυτό το τελευταίο ταξίδι στο ποτάμι των δακρύων ήταν (είναι ίσως ακόμη..) το πιο σημαντικό της ζωής μου :)
*Ρέιν καλή συνέχεια ...
όταν διάβασα το μήνυμά σου χαμογέλασα τόσο πηγαία! αναγνώρισα κάποια κοινή μορφή του δρόμου που διέσχισα και διασχίζω και
ξέρω πως είναι απ'τις πιο ουσιαστικές και σημαντικές φάσεις, τουλάχιστον για μένα.
*το μνμ είναι χθεσινό, το έγραψα στο πισι πρώτα μετά το χθεσινό στραπάτσο και έχω να συμπληρώσω.
Ρέιν μου όσα είπες σήμερα μου φαίνονται τόσο γνωστά !!!! πέρασα τον εφιάλτη να μιάζω τον πατέρα μου, τις ανησυχίες μου για τη
διπολικότητα κι ας μην πάσχει κανείς δικός μου (μιας κ τα συναισθήματα είχαν μεγάλη ένταση κ πεταγόμουν απ τη μια κατάσταση στην άλλη γρήγορα συν 1 μοναδική σοβαρή φάση με τάσεις αυτοκτονίας μετά τα 15)
και φυσικά όλη αυτή την ανακατοσούρα που φέρνει η συνάντηση με τα 'πνιγμένα' θέματα.
Επιμένω πως είναι μια φουρτούνα στην πορεία του καραβιού και μέρος της διαδικασίας. Ζήστο, ο εαυτός σου θα επεξεργαστεί,
ξαναβιώσει, ξαναπροσδιορίσει.
...η επώδυνη πλευρά της ψυχοθεραπείας.. αλλά αξίζει.
Σε φιλώ κι εγώ λέω πως είσαι καλύτερα από ποτέ! μην ανησυχείς.
Άρσι, ευχαριστώ.Μακάρι να δω κι εγώ ένα όνειρο σαν το δικό σου που θα μου στέλνει το μήνυμα "είσαι εντάξει". Θα τον περάσω και τον δρόμο των δακρύων.Άλλα λίγα, δεν πειράζει.Συνήθισα πια.
Ουπς, αυτό ήταν μελαγχολικό. Μου επιτρέπω και τη μελαγχολία όμως.Πρέπει να περάσω απ΄όλα τα στάδια.
Επώδυνα δε λες τίποτε άρσι μου.Νιώθω να έχει σηκωθεί το παρελθόν και να με βαράει στο πάτωμα. Γυρνάμε πρώτα πίσω για να πάμε μπροστά?
ρέιν, αυτά που λες δν είναι τα συμπτώματα της διπολικής.Quote:
Originally Posted by RainAndWind
τα συμπτώματα είναι πιο συγκεκριμένα.
σε άλλη φάση τα συζητάμε.
αλλά ρώτησε κ την ψυχολόγο σου.
που θα σε είχε στείλει σε ψυχίατρο δλδ.
κάπου λες πως κατηγορείς τον ευατό σου πως δν είσαι καλή μάνα.
το είχα σαν θέμα χθες στη συνεδρία κ το έχω κ σαν άσκηση.
άσε τα αρνητικά κ ψάξε τα θετικά.
γιατί η ρέιν που διαβάζω εδώ μέσα έχει δώσει πολλά καλά στα παιδιά κ ελάχιστα άσχημα.
Ναι, για να παρουμε φορα!Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Ε σε αυτό είχα πολλές ενστάσεις!!!!! κι εγώ. Πίσω??? νόμιζα σε κάποια φάση πως ήταν λάθος η προσέγγιση.Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Γιατί γυρνούσα πίσω?
Μα κ της γκεστάλντ αλλά κ της γνωσιακής μου είπαν πως αν 'έκλαιγα' όταν έπρεπε δε θα τα είχαμε αυτά τώρα.
Παράλογο ακούγεται να πρέπει να ξαναζήσουμε. Να ξαναζήσουμε όμως ή να απελευθερώσουμε?
Πως θα παίξει το παιδί αν δεν ακούσεις το κλάμα του και το ταίσεις πρώτα? κάπως έτσι. Κ γιατί κλαίει πραγματικά? Επείδή το χτύπησε η μαμά του ή επειδή πόνεσε, επειδή είναι κενή η καρδιά του από αγάπη, φιμωμένη ?
Το σημαντικότερο που κερδίζω προσωπικά είναι η στροφή σε μένα. Νομίζω πως ξέρετε μέσα απ τα γραπτά μου τον πόσο πόνο έζησα αλλά όλες τις φορές υπήρχε ένας θυμός, απογοήτευση για τους άλλους ή εμένα. Μια απέχθεια στην ουσία για τις πληγές μου. Κ μου φερόμουν ακριβώς όπως οι γονείς μου. Αγνοώντας τα και απαξιώνοντάς τα ή και τιμωρώντας τα. Φιμωμένα όλα βγαίναν μόνο πάνω στις κρίσεις και έγραφα, ποτέ άλλοτε. Εκφραζόμουν και τιμωρούμουν συγχρόνως με πολύ επώδυνες κρίσεις.
Ίσως τελικά να είναι μια διαδικασία ελευθέρωσης. Ολόκληρου του εαυτού. Όπως είναι. Και αποδοχής στο δικαίωμα με πλήγωσες, δεν αντέχω, δεν είμαι καλά. Κάτι που είναι απογορευμένο σε κακοποιητικές οικογένειες.
Και τότε όταν μάθουμε να φερόμαστε διαφορετικά (πέρα απ'τα πρότυπά τους) στον εαυτό μας από ότι οι γονείς σε μας σε όλα τα επίπεδα (εγώ πχ πολύ καλλυμένα φερόμουν ολόιδια) απελευθερωνόμαστε πραγματικά από αυτούς.
Τα παραπάνω για μένα.
Mπραβο σου :) +100000Quote:
Originally Posted by Arsi
Ρε παιδιά, μήπως νομίζετε ότι το forum μας κάνει λίγο κακό τελικά;
Και δεν εννοώ ότι φταίει σε κάτι. Κενά αναπληρώνει προφανώς, όμως μήπως τελικά από τη στιγμή που ξεφεύγει από τον όποιο έλεγχο γίνεται από μόνο του ένα κράτημα προς τα πίσω...?
φοβερο κ πολυ βαθυ ποστ! μακρι να μπορουσα να το εφαρμοσω! ομολογω την αδυναμια μου!Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
ρειν, πραγματι η μανα σου μπορει να ειναι ετσι οχι απο επιλογη, αλλα γιατι αυτη η προσωπικοτητα εχει γινει τοσο πολυ "ενα με το ματι της" που πραγματικα δεν μπορει να αμφιβαλλει ουτε κατα ενα χιλιοστο μπας κ κανει αυτη καπου λαθος. αποδοχη σημαινει οτι απλα τη δεχεσαι ετσι οπως ειναι, οτι παυεις να προσπαθεις να την αλλαξεις, να περιμενεις αυτη να αλλαξει, αλλα ως εκει. απο εκει κ περα αποδοχη ΔΕ σημαινει, ουτε οτι πρεπει να υποχωρεις εσυ στα καπριτσια της, ουτε οτι πρεπει να την κανεις παρεα με τους ορους της, ουτε οτι πρεπει να την αγαπας με πολλα πολλα.
μακρυα κ αγαπημενοι που λεει η λαικη ρηση!!! :)
ρε συ φανταζεσαι αν υπαρχει Θεος, να την βαλει κ αυτη στον παραδεισο ακριβως γιατι δεν εχει καμια επιλογη, ευθυνη, ελευθερια να υπαρξει με εναν αλλο τροπο λιγοτερο εγωκεντρικο, λιγοτερο ναρκισσιστικο απο αυτο που ηδη ειναι? (οπως βαζει ολα τα παιδια γιατι δεν εχουν τη δυνατοτητα να ειναι κακα απο επιλογη...)
καλα δε θελω να σε σοκαρω, μην το παρεις βαρεως, ε? :)
παντως επειδη συζητησα προσφατα τη σχεση με τον πατερα μου που εχει πολυ κολλημα με διαφορεςς φοβιες κ ειναι καταστροφολαγνος κ με κυνηγαει απο πισω αν πηρα το μπουφανακι μου, η ψυχ μου συστησε ακριβως αυτο. μου ειπε οτι το πιστευει ακραδαντα το μοντελο του, οτι ειναι πεπεισμενος οτι ειναι σωστος κ ολοι οι αλλοι ειναι λαθος, κ να τον αποδεχτω μεν οπως ειναι, να μην προσπαθω να τον πεισω για κατι, αλλα κ να να μην του επιτρεπω να επηρεαζει τη ζωη μου. πχ οταν με ρωταει πληροφοριες που παω κ τι κανω να μην του λεω. να μην τσακωνομαι, να μην του εξηγω για 5,000η φορα οτι δε με ενοχλουν τα μικροβια κλπ.
παλαιο παρ. επικοινωνιας
-που πας?
-παω στο μεταξουργειο θεατρο!
-που πας βραδυατικα! θα σε βιασουνε κ εχει κ κακο καιρο! θα βραχεις, θα αρρωστησεις, κ θα σε πλακωσει κ καποιο ξεριζωμενο δεντρο!
-δε μας χεζεις μωρε μπαμπα, μου τα χεις πρηξει πια με τις φοβιες σου (με υφος "τα χω παρει")
καινο παρ.
-που πας? (κουφαπαντω)
-μπαμπακα, σε αγαπαμε! φιλακια! αντε γεια!!!! (εξαφανιζομαι τρεχοντας κ φευγω απο το σπιτι)
πλακα πλακα ΔΟΥΛΕΥΕΙ!!! :)
πως θα περάσει το βράδυ..
ναι,μονο που καμια αδυναμια δεν βλεπω..Quote:
Originally Posted by Lou!
και η εφαρμογη της νεας τακτικης "ετσι ειναι αμα τσακωνομαι και χαλιεμαι δεν προκειται να τον αλλαξω" δουλευει!!
να κι αλλο ενα κοριτσουδι που βρισκει εναλλακτικες :)
το βραδυ θα περασει οπως περασε και το χθεσινο κι ολα τα βραδια. κανε λιγο υπομονη να τελειωνεις με οτι σπουδαζεις, 4 μηνες μενουν μεχρι το καλοκαιρι. κανε διαλειμματα συχνα οταν νιωθεις χαλια κι ασχολησου με κατι αλλο να ξεχνιεσαι, μη πιεζεις κι εσυ τον εαυτο σου τοσο, και να κοιμασαι νωρις. δε ξερω τι αλλο να σου γραψω, ελπιζω να πανε ολα καλα...Quote:
Originally Posted by αν?