Τι σκέφτεστε;

[RainAndWind]

Φοβάμαι... Πως είμαι ναρκισσίστρια και έχω διπολική σαν αυτήν, αυτήν που με κακοποιούσε όλη μου τη ζωή.
Κλαίω ασταμάτητα, νιώθω πανικό.

[Lou!]

ραιν, καθαρισε λιγο χωρο στο inbox, δεν μπορω να σου στειλω μνμ!!!

[Lou!]

κατ αρχην μην τα μπερδευουμε! αλλο ναρκισσιστρια, αλλο διπολικη! ναρκισσιστρια ΔΕΝ εισαι! τωρα για διπολικη δεν ξερω! πως σου ηρθε?

[RainAndWind]

Πού το ξέρεις? Ο Αλέξανδρος είπε πως είμαι! Μπορεί να τα έχω όλα όσα κι εκείνη. Θα πεθάνω. Αν είμαι σαν εκείνη, τότε θα τελειώσω τη ζωή μου με τη μία.

[Lou!]

δεν προκειται να πας πουθενα!!! εδω θα κατσεις!!! τερμα! αποφασισα εγω ο δικτατωρ!

[Lou!]

κ εγω εχω περασει φασεις τρελης κυκλοθυμιας παντως. ειδικα οταν ημουν κακα ψυχολογικα. δεν ειναι απαραιτητα διπολικη.

[RainAndWind]

Σ' ευχαριστώ πολύ Λου.:)Ηρέμησα λιγάκι τώρα, μπας και κοιμηθώ και λιγάκι. Όσο προλαβαίνω.

[crazy_diamond]

Φοβάμαι να πάω σε ψυχίατρο να δω αν όντως έχω διπολική. Φοβάμαι γιατί έχει η μητέρα μου. Και οτιδήποτε έχει εκείνη εγώ το φοβάμαι.
Όλη μέρα κάθομαι και σκέφτομαι, αν κάποιος μου πει ότι θα γίνω σαν αυτήν, θα θελήσω να πεθάνω. Προτιμώ το θάνατο από μια τέτοια μοίρα. Το να μη με θέλουν οι γύρω μου, το να μη με αγαπά κανένας αληθινά, το να μη με αντέχει κανένας.
Μια μέρα στο δρόμο μια γειτόνισσα μου είπε πως (επειδή από σύμπτωση είχαμε βάψει και οι δυο μας τα μαλλιά μας τότε στο ίδιο χρώμα) της μοιάζω, ήθελα να πεθάνω.
Τρομοκρατήθηκα.
Άρκτε, βοήθεια! Κυκλοθυμική?
Τι θα κάνω? Πώς θα είναι η ζωή μου αν είμαι σαν εκείνη???

Rain μου, δεν είσαι η μητέρα σου, είσαι η Ηρώ. Είσαι η πιο δυνατή φωνή που το φωνάζει αυτό εδώ μέσα. Δεν είσαι η μητέρα σου. Έλα, δε θυμάσαι νωρίτερα; Κλάψε, βγάλτο από μέσα σου, ξέρασέ το, μα πιάσε το ρημάδι το κουπί σου κι εγώ το δικό μου, και ο καθένας το δικό του, πιάσε το γερά και δε θα τσακιστούμε στα βράχια.

Εδώ, ξημερώνει, αγκαλιά, και μην αφήνεις το κουπί σου. Εσύ έχεις άλλη ρότα. Τη δική σου. Τα δικά σου χρώματα, όχι αυτά που μοιάζουν ίδια επάνω στην κάθε τρίχα, μα εκείνα που φτιάχνουν διαφορετική ζωγραφιά, τη δική σου, στο δικό σου τον καμβά..

[RainAndWind]

Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ κορίτσι μου! Το χρειαζόμουν αυτό το ξέσπασμα μάλλον,ε? Έχουν οργιάσει οι φόβοι. Θα τους δεχτώ και θα τους ξεπεράσω.
Δεν έχω λόγια και για σένα και για τη Λου μου, για τη στήριξή σας...χίλια ευχαριστώ. Και να σκεφτείς ότι δεν είπα σε κανέναν πώς ένιωθα σήμερα, για να μην τους ανησυχήσω.
Και ανησύχησα εσάς. Συγγνώμη.
Για ύπνο δεν το βλέπω.λολ

[crazy_diamond]

Ναι, το χρειαζόσουν και τι συγγνώμη, ας ανησυχήσουμε κι εμεις μια φορά για σένα.. Φοβάσαι, είναι ανθρώπινο και έχουμε την τάση να το ξεχνάμε αυτό.
Όλοι μας. Σιγά σιγά και αυτός ο φόβος.. Ούτε κι εδώ ύπνος. Θα κόβουμε φορουμικές βόλτες παρέα :)

[alexandros3]

Πού το ξέρεις? Ο Αλέξανδρος είπε πως είμαι!

Είπε ο γάιδαρος το πετεινό κεφάλα.

[Φωτεινη!]

Φοβάμαι να πάω σε ψυχίατρο να δω αν όντως έχω διπολική. Φοβάμαι γιατί έχει η μητέρα μου. Και οτιδήποτε έχει εκείνη εγώ το φοβάμαι.
Όλη μέρα κάθομαι και σκέφτομαι, αν κάποιος μου πει ότι θα γίνω σαν αυτήν, θα θελήσω να πεθάνω. Προτιμώ το θάνατο από μια τέτοια μοίρα. Το να μη με θέλουν οι γύρω μου, το να μη με αγαπά κανένας αληθινά, το να μη με αντέχει κανένας.
Μια μέρα στο δρόμο μια γειτόνισσα μου είπε πως (επειδή από σύμπτωση είχαμε βάψει και οι δυο μας τα μαλλιά μας τότε στο ίδιο χρώμα) της μοιάζω, ήθελα να πεθάνω.
Τρομοκρατήθηκα.
Άρκτε, βοήθεια! Κυκλοθυμική?
Τι θα κάνω? Πώς θα είναι η ζωή μου αν είμαι σαν εκείνη???

Σκεφτομαι οτι ΠΑΛΙ θελω να σου δωσω δυο μπουφλες..αλλα περισσοτερο θελω να σε παρω αγκαλιτσα Βροχουλα μου..

[oboro]

Καλη βροχουλα τι ειναι αυτα που λες? Καρδια μου αν ειχες διπολικη βρε θα εχανες τακτικοτατα τον ελεγχο! Αυτον για τον οποιο φημιζεσαι! Κι ο ναρκισσισμος εχει μεγαλομανια που δεν κρυβεται... Δεν ισουται με πυγμη και απουσια ψευδους μετροφροσυνης. Αν ηταν ετσι, εγω θα επρεπε να ειμαι ο Narc Ultra: Manipulator of Justice!! lol.

Το αλλο που με στενοχωρει απο οσα γραφεις ειναι η ξαφνικη ταυτιση σου με τη μητερα σου... Λες οτι φοβασαι μην εισαι σαν κι εκεινη, αλλα εγω νομιζω οτι αθελα σου ταυτιζεσαι μαζι της, επειδη νιωθεις τοσο ασχημα και εκεινη ειναι ακριβως για εσενα η προσωποποιηση του δυσλειτουργικου και "ασχημου". Προσωπικα σε καθε θεμα μου που μπορεσα να αναγνωρισω η που φοβομουν οτι ειχα και τελικα αποδειχτηκε αβασιμος ο φοβος, ηταν σημαντικο παντα να αναζητω εκει *τον εαυτο μου* και οχι καποιον αλλο.

Και κατι τελευταιο σχετικα με αυτο... Πες οτι εχεις θεματα (οχι τα παραπανω - μην αρχισω παλι ε? λολ). Το γεγονος οτι οι περισσοτεροι εδω εχουμε και οτι αρκετοι τα εχουν βρει κιολας και προσπαθουν τα λυσουν, μαλλον αφαιρει μεγαλο μερος του drama απο την ολη υποθεση, αν με εννοεις. Εγω ας πουμε εχω βαρια χαρακτηρολογικη νευρωση που μου εχει κανει τη ζωη κολαση απο τα 21. Αν ηταν καθε τοσο να με πιανει κριση και να αναρωτιεμαι μηπως καταληξω σαν τη μανα μου και το σοϊ της, που οχι νευρωσεις, αλλα αποκλειστικα βαριες *διαταραχες* προσωπικοτητας ειχαν, αμφιβαλλω αν θα ειχα μπει ποτε σε τροχια θεραπειας. Ακομα περισσοτερο αμφιβαλλω αν σημερα θα πλησιαζα στη γραμμη τερματισμου! Κοινως, get over yourself, we've all been there ; )

Οποτε ειναι δυο τα ζητηματα κατα τη γνωμη μου: Πρωτον ποια ειναι τα αγχη και οι αγωνιες που σημερα σε βαραινουν τοσο, απο τις καθημερινες σκανδαλες μεχρι τα ψυχικα τους θεμελια, και δευτερον το ερωτημα αν θελεις να μαθεις ποια θεματα οντως εχεις *σαν Rain* και πως μπορεις να τα επιλυσεις.

Οποτε chin up, βροχουλι,,, Ειμαστε εδω οποτε θες να μπουρινιασεις : ]

[Φωτεινη!]

Σκεφτομαι οτι ΠΑΛΙ θελω να σου δωσω δυο μπουφλες..αλλα περισσοτερο θελω να σε παρω αγκαλιτσα Βροχουλα μου..
Σκεφτομαι οτι εχθες η μανα μου αρχισε χαπακοθεραπεια για τα ψυχολογικα της..ειναι αστειο..ο μεγαλυτερος φοβος μου μολις επιβεβαιωθηκε,αλλα με αντιστροφο τροπο!!
Εχω ολα οσα εχει και ακομα παραπανω ανπροσθεσεις και του πατερα μου που φυσικα ακομα δεν το ξερει..
Ολα οσα απεφευγα ακομα και να σκεφτω απο τον φοβο μου..μη γινω σαν αυτους..
Αλλα να σου πω κατι Βροχουλα μου?

[RainAndWind]

Ευχαριστώ τόσο πολύ όλους σας!
Αλέξανδρε, δε φταις εσύ, οι δικοί μου δαίμονες είναι που με κυνηγάνε.
Ευχαριστώ Φωτεινούλα και όμπορο, πάρα πολύ. Περνάω πολύ δύσκολα. Γιατί έχω την αγωνία για το σύντροφό μου που δε βρίσκει δουλειά και έχει αγχωθεί πολύ και δε θέλω να υποφέρει. Δε θέλω να χειροτερέψει η ψωρίασή του από το άγχος. Ούτε να αισθάνεται άχρηστος επειδή δεν έχει δουλειά. Και προσπαθώ να στηρίξω κι εκείνον. Και τον αδερφό μου, που έχει λίγο ξεφύγει με την εμμονή του με τη γυμναστική και είναι συνέχεια κομμάτια και τσακώνεται με τη γυναίκα του γιατί δεν είναι παρών αλλά πέφτει και κοιμάται και την πιάνει ο θυμός. Και να σκεφτείτε πόσο όλοι μας δε θέλουμε να είμαστε σαν εκείνη, μου είπε πως κάθε φορά που τσακώνονται και του λέει έναν λόγο παραπάνω, μετά νιώθει ενοχές γιατί σκέφτεται μήπως του φέρεται σαν τη μάνα του!!! Μου έπεσε το σαγόνι μόλις το άκουσα. Ακόμη κι εκείνη που προέρχεται από ισορροπημένη οικογένεια, έχει αρχίσει και παίρνει τα ενοχικά της και τώρα πάει κι εκείνη ψυχολόγο για να μπορεί να δει πώς θα του φέρεται.
Ό,τι νά' ναι όμπορο σου λέω, ένα κάρο προβλήματα όλων που σέρνονται για χρόνια και όλα γυρίζουν γύρω από την κακοποίηση στα παιδικά μας χρόνια. Ο άλλος πάει το βράδυ σπίτι από τη δουλειά. Όλη μέρα κάθεται στο γραφείο. Και πίνει πάρα πολύ.
Όλα αυτά με επηρεάζουν, στεναχωριέμαι.
Σκέψου πόσο έχω γυρίσει σε κάποια βιώματα, που στο τυχαίο μια μέρα η νύφη μου ανέφερε πως η μητέρα της της έφτιαχνε ρούχα για την κούκλα της στη μηχανή κι εγώ τά'μπηξα, μ΄επιασε το παράπονο και ντρεπόμουνα κιόλας που κάτι τόσο απλό με έφερε πίσω. Αλλά κατάλαβε, είναι πολύ καλός άνθρωπος και βοηθάει τον αδερφό μου, τον αγαπάει.