γιατί δεν προετοιμάζεις στον εαυτό σου στο πως να το αντιμετωπίζει αφού ξέρεις ότι πάντα σου ρχεται εκείνη την ώρα?
σου είπα καποιους τροπους αντιμετώπισης πέρα απ τα φαρμακα
Printable View
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΕ,ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΑΝ ΣΕ ΚΑΘΗΣΥΧΑΖΕΙ ΑΥΤΟ,ΑΛΛΑ ΕΙΧΑ Κ ΕΓΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.
ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΙΜΕΣ!!!
ΗΤΑΝ ΟΝΤΩΣ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΕΣ,ΘΥΜΑΜΑΙ,ΕΙΧΑ ΙΔΡΩΣΕΙ Κ ΕΚΛΑΙΓΑ Κ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ- ΜΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ????
ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΙΜΕΣ- ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ.
Ενιωθες το μυαλό σου σαν να τα "χάνει", σαν να βυθίζεται σε αυτές τις σκέψεις? Εγώ παράλληλα σήμερα έβγαλα κ ψυχωσωματικά, δλδ άρχισα να έχω ρίγος και να μουδιάζω, η καρδιά μου ανέβαζε παλμούς στα χίλια. Δέν τό χω ξαναζήσει τόσο έντονο. Δηλαδή αν δεν έπαιρνα φάρμακα πώς θα ήμουν, θα έσφαζα όλη τη πολυκατοικία?
Θανάση ευχαριστώ πολύ, θα το ακούσω το αρχείο που μου έστειλες.
Απο τον Δεκέμβριο του 2009 είμαι έτσι... ήδη έχασα 2 χρόνια απ'τη ζωή μου
Ρε κοσταντινε συγνωμη , ξυπνας και πριν πας στη δουλεια κανεις τσιγαρο πινοντας καφε στο κρεβατι ??
Μηπως -λεω- ειναι αυτο μια κακια συνηθεια ?
Αν δηλαδη δεν το κανες αυτο ,(επινες καφε στη δουλεια ), θα αφηνες χρονο ισως και 'χρονικη χαραμαδα' να δεχτεις αυτη την τρομαρα ?
Και εχεις παρατηρησει σε τι φασεις της καθημερινοτητας σου 'επιτιθεται ' αυτο το πραγμα ? μηπως ειναι παρομοιες φασεις ?
ας πουμε για αρχη να δοκιμαζες : τερμα ο πρωινος καφες -τσιγαρο στο κρεβατι.
μολις ξυπνας , πλενεσαι ντυνεσαι εφυγες ...
Αυτό που κάνει εντύπωση πάντως σε περιπτώσεις σαν την δική σου είναι ότι οι περισσότεροι θέλουν να σκοτώσουν την μητέρα τους.
Αυτό που εγώ κατάλαβα, παιρνώντας παλιά από παρόμοιες φάσεις, είναι ότι στο τέλος κουραζόμαστε χωρίς λόγο (αφού η ένταση της σκέψης μας εξαντλεί σωματικά), χάνουμε το χρόνο μας άσκοπα αφού όσο σκεφτομαστε τετοια είμαστε στην αδράνεια, κλεινόμαστε όλο και περισσότερο στον εαυτό μας αντί να χαιρόμαστε όμορφες στιγμές με τους άλλους. Αυτά είναι που μένουν στο τέλος!!!! Δλδ ζημιά!!....για παράλογες, μη πραγματοποιήσιμες, φανταστικές σκέψεις που τους επιτρέπουμε να παίρνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις μέσα στο κεφάλι μας. Για κοινό μας προβληματισμό............
Ωρες ώρες δεν μπορώ να το χωνέψω πως έχω πάθει κάτι τετοιο, μου φένεται σαν ψέμα, σαν όνειρο ένα πράγμα, πώς γίνεται να κολλάω σε τέτοιες μλκίες ρε γμτο