Αν και δεν μιλω για τις παντρεμενες. Αλλα απο την μια συμφωνω μαζι σου. Βεβαια εχω μπερδευτει αν η αποφαση μιας παντρεμενης να μεινει ειναι απο δυναμη ή αδυναμια.. νομιζω κατι και απο τα δυο!
Printable View
Από δύναμη είναι, αν εσύ ανοίξεις σπίτι, οικογένεια σε μια κρίση που θα περάσει ο γάμος σου δεν θα το τραβήξεις μέχρι το τέλος προκειμένου να τον σώσεις?? Όσο για μια κοπέλα που είναι στην αρχή της σχέσης της, εκεί μπορεί να παίζουν πολλά, ανασφάλεια ή βλακεία (δεν μου έρχονται άλλα :Ρ)
Η καθημερινότητα δείχνει ότι ο άνθρωπος δεν είναι μονογαμικό ζώο.
χμμμ, δεν μπορω να σου απαντησω γιατι δεν ξερω τι θα κανω σε περιπτωση που ειμαι παντρεμενη. Αλλα τωρα δεν το συζητω, φευγω με την μιααααα.... :D
Καλα απο δικαιολογιες αλλο τιποτα... Το θεμα ειναι τι ανθρωπος εισαι γιατι εσυ επιλεγεις τι θες να εισαι. Ζωο ή ανθρωπος με νοημοσυνη?
Τελικά, είναι πράγματι θέμα φύλου η ''ανοχή'' της απιστίας; Δεν είναι κάπως απλοϊκό ή ίσως ''περιοριστικό'' όταν παίρνουμε ένα θέμα που μας αφορά όλους, είτε άμεσα είτε έμμεσα,
και κάνουμε τέτοιες γενικεύσεις τύπου ''οι γυναίκες κάνουν αυτό'', ''οι άντρες κάνουν εκείνο'';
Bloodykate, με αφορμή το ποστ σου να ρωτήσω κάτι ακόμα.
Γιατί να φανερώνει πάντα δύναμη το να μένεις και να προσπαθείς, ίσως ακόμα κι όταν η διάβρωση έχει φτάσει ως τον πυρήνα και δεν αποκαθίσταται με τίποτα;
Υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες η αδυναμία να απεξαρτηθείς από το οικείο και το γνώριμο, έστω κι αν δε σου κάνει πια, βαπτίζεται δύναμη. Καμουφλάρεται έτσι τόσο βολικά.
Είναι, δηλαδή, φορές που πρέπει να πεις αντίο, να φύγεις, για να είμαι / είσαι / είναι καλά, και αυτό θέλει επίσης δύναμη πολλή.
Από την άλλη, είναι και το πώς ορίζεις την απιστία.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να απιστήσεις και μάλιστα χωρίς να φτάσεις καν στο κρεβάτι με κάποιον άλλον πέραν του συντρόφου σου.
Για μένα απιστία είναι ίσως περισσότερο το να πάψω να νιώθω το ό,τι για το σύντροφό μου και να μην του το πω, απιστία ακόμα και απέναντι στον εαυτό μου, όταν δηλαδή αρνούμαι να το αποδεχτώ.
Ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οτι αυτά που νιώθω έχουν αλλάξει. Ότι εγώ έχω αλλάξει. Κι αυτό είναι τόσο μα τόσο ανθρώπινο. Απιστώ, όμως, όταν δεν το λέω στον άνθρωπό μου, ούτε και στον εαυτό μου.
Ξέρεις δεν διαφέρουμε και τόσο απο το υπόλοιπο ζωικό βασιλειο. Για παράγειγμα η περιοχη του εγκεφάλου που ρυθμίζει τη λιμπιντο, την όρεξη, το στρες και αλλα (υποθάλαμος-υπόφυση) είναι όμοια σε θηλαστικα πτηνα ερπετα ακόμα και στα ψάρια. Φαντάσου ότι πολλα πειράματα για τη κατάθλιψη γίνονται σε ψάρια!
Crazy_diamond συμφωνω σε οτι γραφεις!
Ναι το γνωριζω αλλα το θεμα ειναι οπως ειπα και πρηγουμενως αν επιλεγουμε να παραμεινουμε ζωα ή να ειμαστε πιο ανθρωπινοι με νοημοσυνη. Την νοημοσυνη που εχουμε εμεις δεν την εχει κανενα ζωο αρα μηπως ειμαστε και αρκετα διαφορετικοι? Εσυ κατατασσεις τον εαυτο σου στο ζωικο βασιλειο? Γιατι εγω οχι, ειμαι πιο συναισθηματικη και δεν καθοδηγουμαι απο τα "παθη" μου. Ξερω ποτε θα κανω κατι και ποτε οχι γιατι επιλεγω να ειμαι αυτη που ειμαι..
Για τι πράμα μιλάς?.
Όταν αγαπάς δεν υπάρχει διάβρωση υπάρχει συντροφικότητα και αγάπη. Η αγάπη σου τελειώνει?
Μιλάω για τις δικές μου απόψεις. Αν ήμουνα παντρεμένη δεν θα ήθελα να καταντήσω να έχω μοντέρνα οικογένεια με 3 γάμους και 3 παιδιά από τον κάθε γάμο μου. Εκείνον που θα επιλέξω θα το πάω μέχρι το τέλος. Έτσι έμαθα εδώ έτσι θα κάνω. Εκφράζω τις απόψεις μου δεν προσπαθώ να επιβάλλω τίποτα σε κανέναν.
Είναι δύναμη να μένεις και να προσπαθείς να σώσεις τη σχέση σου ή τον γάμο σου, πρόσεξε δεν ανέχεσαι την απιστία ή την οποιαδήποτε κρίση, αλλά προσπαθείς με νύχια και με δόντια να κάνεις καλύτερη αυτή τη σχέση.
Εσύ δεν ξέρω σε τι φάση είσαι τώρα, αν στα καλά καθούμενα εκεί στη μέση του γάμου σου πάψεις να αγαπάς τον σύντροφό σου τότε εξ αρχής δεν έπρεπε να παντρευτείς δεν ήσουν έτοιμη. Είναι ευθύνη αυτά.
Μην παρεξηγήσεις που μιλούσα σε δεύτερο ενικό, δεν εννοούσα εσένα γιατί δεν σε ξέρω :) γενικά τα λέω
Απο την αλλη συμφωνω με Blοody.. ειμαι τοσο διχασμενη! Δυστυχως η "αγαπη" που νιωθουν πολλοι ειναι εγωισμος ουσιαστικα... δεν ξερω αν καταλαβαινετε τι εννοω.