Printable View
Ολγα μου σε ευχαριστώ ειλικρινά για τις πληροφορίες που μου έδωσες σχετικά με τις εκδόσεις \'ΔΙΟΠΤΡΑ\'.θα τις αξιοποιησω όταν έρθει η ώρα σίγουρα!!!
κρίνοντας από τις απαντήσεις που έχεις δώσει τοσο σε μένα όσο και σε αλλους έχω καταλάβει ότι είσαι μια από τις μεγαλύτερες ψυχούλες του forum!!!
σου εύχομαι ολόψυχα να σαι πάντα καλά και να συνεχίσεις να μοιράζεσαι (εντος και εκτος forum) αυτά τα όμορφα συναισθήματα που έχεις μέσα στην ψυχή σου!
spyro επειδή χθες μπορεί να σου άφησα κάποια ερωτηματικά σχετικά με το είδος του προβλήματος μου ηθελα να σου πω
οτι τα κυρίαρχα και μόνιμα συμπτωματα που έχω (απο όλα αυτα που χαρακτηρίζουν την μεταιχμιακή διαταραχή) είναι το αγχος και η κατάθλιψη η οποία καμια φορά μου το γυρνάει σε διπολικό...
να σαι καλα
ιωαννα
Ιωάννα μου νά\'σαι καλά βρε! :)
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...;)
Μου αρέσει η παρέα σας - γι\'αυτό και μοιράζομαι τόσο ανοιχτά τα συναισθήματά μου! Χαίρομαι που έχει εκτιμηθεί από πολλούς, η μέχρι τώρα στάση μου.
Βέβαια ως άνθρωπος και εγώ έχω και τα ελαττώματά μου , αλλά και τις αδυναμίες μου..........:)
What ever...........;)
Καλημέρα σε όλους-όλες!
Αποφάσισα να ξαναγράψω μετά από αρκετές μέρες για να μοιραστώ μαζί σας τα άγχη που με βασανίζουν τελευταία...
όπως έχω αναφέρει παραπάνω είμαι φοιτητρια στο πτυχίο...
αυτό που με βασανίζει πραγματικά είναι η παρακολούθηση των μαθημάτων...κατά τη διάρκεια των διαλέξεων νοιώθω μονίμως ΑΓΧΩΜΕΝΗ,ΘΛΙΜΜΕΝΗ,ΒΑΡΙΕΣΤΗ ΜΕΝΗ...
Αυτό το άγχος και η θλίψη μου πιστεύω ότι οφείλονται κυρίως στο γεγονος οτι δεν εχω παρέες στη σχολή...οπότε καταλαβαίνετε την αμηχανία και τη μοναξιά που νοιώθω κυρίως την ώρα του διαλλείματος...
Βασικά εντός σχολής έχω έναν πολύ καλό φίλο,με τον οποίο πέρσι κάναμε φοβερή παρέα(αιώνιος φοιτητής και κείνος σαν και μένα),αλλά δυστυχώς φέτος έχει ψιλοεγκαταλείψει το πανεπιστήμιο οπότε τον βλέπω σπάνια:(
Εκτός σχολής δεν μπορώ να πω ότι είμαι το πρότυπο της κοινωνικότητας ούτε όμως και αντικοινωνική.\'Εχω λίγους αλλά καλούς φίλους/φίλες με τους οποίους περνάω όμορφα!
Σε κάνα χρόνο λογικά θα έχω πάρει το ρημάδι το πτυχίο οπότε θα μου φύγει ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου...τότε ομως θα αρχίσουν άλλα βάσανα όπως αυτό της εύρεσης δουλειάς και φυσικά της προσαρμογής-κοινωνικοποίησης και καταξίωσης μου εκεί...
Τελικά ρε παιδιά ίσως δεν φταίει μόνο η σχολή...έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τη μοναξια,το αγχος,την κατάθλιψη τα \'κουβαλάω\' καθημερινά μέσα μου και απλα υπό την επίρροια κάποιων ψυχοπιεστικών συνθηκών(σχολή,δουλεια..κλπ ) έρχονται στην επιφάνεια...
Σας αφήνω τώρα γιατί μόνο στην ιδέα ότι την δευτέρα θα πάω σχολή με πιάνει ένας κόμπος...ένας κόμπος που δεν ξέρω ειλικρινά πως,πότε και αν θα φύγει....
Χθες πέρασα όλη τη μέρα στο νοσοκομείο.Είχε φριχτούς πόνους στο έντερο η μητέρα μου και διάφορα άλλα συνεπακόλουθα...
Σήμερα θα πάμε στη μικροβιολόγο να κάνει μια λίστα από εξετάσεις.
Αρρώστησαν προσφατα με καρκίνο κάποια συγγενικά μου πρόσωπα και έχω τρομοκρατηθεί μην είναι κάτι παρόμοιο και της μητέρας μου.
Πλέον...όλα τα άγχη και οι φόβοι μου,μου φένονται τόσο μα τόσο ανυπόστατα μπροστά σε αυτό το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΥΠΑΡΚΤΟ πρόβλημα...
Ιωάννα καλημέρα.
Εύχομαι όλα να πάνε καλά με τη μητέρα σου και οι εξετάσεις να δείξουν πως δεν υπάρχει τίποτα το σοβαρό στην υγεία της. Κι εγώ έχω κάποια συγγενικά πρόσωπα που έχουν καρκίνο και ίσως γι\'αυτό ένιωθα τόσο έντονα τελευταία ότι θα πάθω κάτι κακό. Προσπάθησε όμως να μην επηρεάζεσαι από αυτό και να είσαι αισιόδοξη! Όλα θα πάνε καλά. Θα περιμένω νέα σου.
Νικολέτα
Εγώ αν και όταν νευριάζω εκδηλώνω το θυμό μου, δυστυχώς όμως αυτό μου κάνει πολύ κακό τον τελευταίο καιρό. Δηλαδή αντί να τα λέω και να ξεθυμαίνω, εγώ αντίθετα χαλιέμαι. Δε ξέρω γιατί, ίσως γιατί βαρέθηκαν τις συγκρούσεις!Quote:
Originally posted by BNW24
Ιωάννα, ο ψυχίατρος μου είχε διαγνώσει κοινωνική φοβία όταν πήγαινα λύκειο και είχα πάρει σεροξάτ για 6 μήνες. Πιστεύω οτι με τα χρόνια η κοινωνική φοβία έχει μετατραπεί σε κοινωνικό μίσος με αποτέλεσμα να έχω πολύ συχνά νεύρα που δεν παλεύονται. Άν όμως κρίνω απο τις φάτσες των άλλων ανθρώπων, δεν είμαι ο μόνος που νιώθω έτσι. Όταν κάποιος με νευριάσει συνήθως δεν το εκδηλώνω και βράζω μέσα μου προσπαθώντας να κρύψω τα συναισθήματά μου. Το καλύτερο φάρμακο θα ήταν εκείνο που θα μου έδινε το θάρρος να τσακώνομαι.
Εμένα δυστυχώς αυτός ο κόμπος εμφανίζεται στη σκέψη ότι αύριο θα έχω δουλειά!! Δυστυχώς είμαι από τους ανθρώπους που η δουλειά του είναι οικογενειακή και επομένως έχω να κουβαλάω τα μούτρα και τις απαιτήσεις 24 ώρες στην πλάτη μου. Μόνο όταν πάω σπίτι μου (μένω σε άλλο διαμέρισμα από τους γονείς μου αλλά στην ίδια πολυκατοικία) μπορώ να βρω τον χώρο μου και να ψιλοηρεμήσω.Quote:
Originally posted by iwanna
Καλημέρα σε όλους-όλες!
Αποφάσισα να ξαναγράψω μετά από αρκετές μέρες για να μοιραστώ μαζί σας τα άγχη που με βασανίζουν τελευταία...
όπως έχω αναφέρει παραπάνω είμαι φοιτητρια στο πτυχίο...
αυτό που με βασανίζει πραγματικά είναι η παρακολούθηση των μαθημάτων...κατά τη διάρκεια των διαλέξεων νοιώθω μονίμως ΑΓΧΩΜΕΝΗ,ΘΛΙΜΜΕΝΗ,ΒΑΡΙΕΣΤΗ ΜΕΝΗ...
Αυτό το άγχος και η θλίψη μου πιστεύω ότι οφείλονται κυρίως στο γεγονος οτι δεν εχω παρέες στη σχολή...οπότε καταλαβαίνετε την αμηχανία και τη μοναξιά που νοιώθω κυρίως την ώρα του διαλλείματος...
Βασικά εντός σχολής έχω έναν πολύ καλό φίλο,με τον οποίο πέρσι κάναμε φοβερή παρέα(αιώνιος φοιτητής και κείνος σαν και μένα),αλλά δυστυχώς φέτος έχει ψιλοεγκαταλείψει το πανεπιστήμιο οπότε τον βλέπω σπάνια:(
Εκτός σχολής δεν μπορώ να πω ότι είμαι το πρότυπο της κοινωνικότητας ούτε όμως και αντικοινωνική.\'Εχω λίγους αλλά καλούς φίλους/φίλες με τους οποίους περνάω όμορφα!
Σε κάνα χρόνο λογικά θα έχω πάρει το ρημάδι το πτυχίο οπότε θα μου φύγει ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου...τότε ομως θα αρχίσουν άλλα βάσανα όπως αυτό της εύρεσης δουλειάς και φυσικά της προσαρμογής-κοινωνικοποίησης και καταξίωσης μου εκεί...
Τελικά ρε παιδιά ίσως δεν φταίει μόνο η σχολή...έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τη μοναξια,το αγχος,την κατάθλιψη τα \'κουβαλάω\' καθημερινά μέσα μου και απλα υπό την επίρροια κάποιων ψυχοπιεστικών συνθηκών(σχολή,δουλεια..κλπ ) έρχονται στην επιφάνεια...
Σας αφήνω τώρα γιατί μόνο στην ιδέα ότι την δευτέρα θα πάω σχολή με πιάνει ένας κόμπος...ένας κόμπος που δεν ξέρω ειλικρινά πως,πότε και αν θα φύγει....
Ήθελα να σε ρωτήσω. Έχεις κάποια ψυχοθεραπευτική σύμβουλο ή παίρνεις μόνο τα χάπια αυτά που μας λες?
Νικολέτα μου σε ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον και τις ευχες σου!Απο οτι μας ειπε η μικροβιολογος σε 3 μερες θα εχουμε νεα.Θα σας ενημέρωσω παντως οπωσδηποτε.Ας ελπισουμε οτι θα χω να σας πω ευχαριστα αν και εξακολουθω να είμαι απαισιοδοξη...
ALLAGI οσων αφορα το θεμα της θεραπειας μου πηγαινω στην γιατρο μου στο ικα και μου γραφει τα φαρμακα αλλα επειδη εκει η συνεδρια ειναι δεκαπενταλεπτη οταν νοιωθω την αναγκη την παιρνω τηλεφωνο και με βλεπει και ιδιωτικα στο ιατρειο της.
πολυ αισιοδοξα οσα εγραψες ιωαννα μου....καλωσηρθες και εσυ!!και σε σενα ευχομαι καλα χριστουγεννα,με υγεια και δυναμη....
χαιρομαι κοπέλα μου που σου άρεσε το κειμενάκι μου.
διαβασα στο αλλο thread το ποιημα σου!ηταν πραγματικά καταπληκτικό!συνέχισε να γράφεις!
και γω όταν \'καταθέτω\' την ψυχή μου στο χαρτί νοιώθω πολύ όμορφα!
από ότι καταλαβα περνας μια πολυ δυσκολη φαση...
δεν ξέρω αν αυτό σε παρηγορει αλλα ετσι ένοιωθα και γω το καλοκαιρι για 3 ολοκληρους μήνες και τώρα είμαι πολύ μα πολύ καλύτερα!νοιώθω άλλος άνθρωπος!σαν να ξαναγεννήθηκα!
δεν ξέρω τι συνέβαλλε σε αυτό.ίσως απλά έγινε ένα \'κλικ\' μέσα μου...ίσως το ότι πήρα αγαπη από δικους μου ανθρώπους,ίσως το ότι γνώρισα έναν ανθρωπο που για μένα σημαίνει πολλά...
πάντως το βέβαιο είναι ότι με στηρίξατε και με στηρίζετε όλοι σας εδώ μέσα!σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!!!
Σας εύχομαι ολόψυχα να έχετε χρόνια πολλά με υγεία, αγάπη και πολλές μα πολλές ευτυχισμένες στιγμές!σας νοιώθω δικούς μου!
όσο για σένα μαυρε βυθέ μου θα περιμένω νέο ποιηματάκι σου αλλα αυτη τη φορα πιο αισιοδοξο!σου έυχομαι ολόψυχα να ξεπερασεις τη φαση και θα την ξεπερασεις καλή μου!θα το δεις!
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ!ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ!
ιωαννα
Το παρακάτω ποιηματακι το είχα γραψει τον Σεπτέμβρη κατά την διάρκεια της τρίμηνης βαθειάς κατάθλιψης που πέρασα..
5/9/2006
\'\'Εξω καλοκαίρι,ο ουρανός καταγάλανος
μα εσύ θωρείς μαύρα κοράκια να τον ξεσκίζουν αλύπητα
Αυτόν και την ψυχή σου.
Πενθείς για το χθες,το σήμερα και το αύριο αναρωτόμενη πότε επιτέλους θα \'ρθει το δικό σου καλοκαίρι...\'\'
Σήμερα νοιώθοντας πολύ καλύτερα από τότε εγραψα το παρακάτω:
31/12/06
\'\'Aναρωτήθηκες κάποτε-πάνε τρεις μήνες θαρρώ-πότε θα έρθει το δικό σου καλοκαίρι.Αναρωτιόσουν μα το ερωτηματικό σου θυμάμαι καλά πως δεν έκρυβε απορία μα την βεβαιότητα πως δεν θα ρθει ποτέ.
Σε ενοχλούσε το καταγάλανο του ουρανού,τα μαυρισμένα κορμιά που απολάμβαναν ήλιο και ζωή,η βουή απο τα τζιτζίκια.
Πάνε τρεις μήνες από τότε...η θάλασσα έπαψε να προσκαλεί κορμιά να την γευτούν,τα τζιτζίκια σώπασαν,έφυγε αυτή η ενοχλητική βουή τους από τα αυτιά σου...
Ηρέμησες.Αρχισες να κοιμάσαι καλύτερα,να βγαίνεις με φίλους,να απολαμβάνεις και πάλι τον πρωινό καφέ με τα τσιγάρα σου,να βάζεις στόχους,να ονειρεύεσαι.
Τώρα πια το μόνο που έμεινε να αναρωτιέσαι είναι πότε θα \'ρθει το επόμενο καλοκαίρι να το χαρείς και προς στιγμήν έρχεται και πάλι η συννεφιά στα μάτια σου...
Οι λιγοστές όμως χειμωνιάτικες ακτίδες αρκούν για να σου ζεστάνουν την ψυχή και να σου στείλουν το μήνυμα ότι το καλοκαίρι ίσως είναι κιόλας εδώ...\'\'
ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΤΟ 2007 ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕΣ\'ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!
Άντε μπράβο να ανεβαίνει η ομάδα!!!
το καλοκαίρι του 2007 περιμένει στο σταθμό. το τρένο θα περάσει στις 12, θα μπει πρώτη θέση, ας ελπίσουμε στους μη-καπνιστές (για να μην κάνει καμιά πυρκαγιά:)-, και θα αρριβάρει με καπελαδούρα 6 μήνες αργότερα!
ωστόσο έχω μια πολύτιμη πληροφορία να σου δώσω ιωάννα και στους υπόλοιπους εδώ!
προσοχή: ναι μεν, χειμώνας, αλλά αυτή η περίοδος είναι ιδιαίτερα ευεργετική: οι σπόροι στη γη βυζαίνουν τη μάνα τους! ο πατέρας τους ο ουρανός τους ρίχνει χιόνι, βροχή, τους φωνάζει με τον αέρα τώρα που είναι μικροί να κάθονται μέσα, αλλά, μ\' αυτά και μ\'αυτά, οι σπόροι ξεψαρώνουν!
να δείτε που σε ενάμισι μήνα θ\'αρχίσει να γίνεται συνωστισμός από πράσινα φύλλα, μικρούτσικα κλαδάκια, ασήμαντα λουλούδια...
σιγά-σιγά θα μας πάρουν οι μυρουδιές τους....
θα παρασύρουν το καλοκαίρι όλο και πιο κοντά...
καλή χρονιά παιδιά, κάθε καλό σε όλους!
Καλή χρονιά και σε σένα!Να σαι πάντα γερή και δυνατή!
Να \'μαστε όλοι καλά παιδιά!;)