ΠΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΑΓΟΡΑΣΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ?

Τι να κανεις... Λιγα πραγματα μπορεις να κανεις πχ να διαδιδεις την οπτικη σου, ή να βρισκεις συγκεκριμενα ατομακια με τα οποια ειστε σε παρομοιο μηκος κυματος, γενικα ομως παραμενεις απογοητευμενος απο τον μεσο συνανθρωπο σου και το κοινωνικο συνολο ...

Λοιπον εχω εμπνευση σημερα κ θα γραψω εκθεση ιδεων!

Ειναι γεγονος πως ζουμε σε μια εποχη οπου επικρατει μια διαρκης ταση των ανθρωπων να καταναλωνουν ολο κ περισσοτερα υλικα αγαθα, δλδ σε μια κοινωνια της υπερκαταναλωσης. Οι ανθρωποι ποτε δεν μενουν ευχαριστημενοι με ο,τι εχουν, δεν εκτιμουν σωστα πολλες φορες τα υπαρχοντα τους, και επιθυμουν ολο κ περισσοτερα, καλυτερα, και πιο καινουργια αγαθα, τα οποια τις περισσοτερες φορες δεν τους χρειαζονται πραγματικα ουτε καλυπτουν καποια βιοποριστικη αναγκη τους. Η ραγδαια αναπτυξη της τεχνολογιας και της μεταδοσης πληροφοριων, καθως κ η μαζικη παραγωγη κ διακινηση καταναλωτικων αγαθων συμβαλλει σ αυτην την κατευθυνση. Η αφθονια κ η πληθωρα των προιοντων προσελκυει ολες τις κοινωνικες ταξεις, και κυριως αυτους που εχουν μεγαλυτερη οικονομικη δυνατοτητα για αποκτηση ολοενα κ περισσοτερων αγαθων.
Σημαντικος συντελεστης στη διαμορφωση της υπερκαταναλωτικης κοινωνιας ειναι και η διαφημιση, η οποια με τη συνεχη "πλυση εγκεφαλου" προβαλλει καθημερινα ολοενα κ περισσοτερες -επιπλαστες συνηθως- αναγκες, οι οποιες γεννουν την την επιθυμια του συγχρονου ανθρωπου για αγορα η ανανεωση ειδων πολυτελειας. Επισης, η υπερκαταναλωση κυριευει τους ανθρωπους, εξαιτιας της εντονης υλιστικης αντιληψης του συγχρονου κοσμου.
Πολλες φορες οι ανθρωποι αγοραζουν συνεχως πιο πολλα και καινουργια πραγματα, με απωτερο σκοπο την προβολη, την επιδειξη, καθως και για να κανουν τους αλλους να αισθανθουν κατωτεροι κ λιγοτερο προνομιουχοι απο αυτους. Η εμφυτη ταση για αυτοπροβολη κ κοινωνικη αναγνωριση κανει τον ανθρωπο να αγοραζει περιττα ειδη πολυτελειας κ μοδας, για να δειξει στους αλλους την κοινωνικη του ανωτεροτητα. Κυνηγαει την ευτυχια κ την εντοπιζει μονο εκει. Η κριση των ηθικων κ ανθρωπιστικων αξιων κ η προβολη λανθασμενων προτυπων ωθουν τον ανθρωπο στη θεοποιηση του χρηματος κ των υλικων αγαθων.
Η δημιουργια περιττων αναγκων γεννα την επιθυμια του ανθρωπου για αποκτηση περισσοτερων υλικων αγαθων, πολλα απο τα οποια ειναι τελειως αχρηστα. Δημιουργειται ετσι αγχος, καταθλιψη και αλλες ψυχικες ασθενειες, μιας κ το ατομο κατακυριευεται απο αυτην την επιθυμια. Επερχεται ως φυσικο επακολουθο η αδιαφορια για αλλα σημαντικα κ ουσιωδη ζητηματα και ο κοινωνικος αποπροσανατολισμος, καθως στρεφομαστε αποκλειστικα κ μονο στην επιτευξη αυτης της επιδιωξης.
Η καταναλωτικη κοινωνια καλλιεργει τον εξουθενωτικο κ ακρατο ανταγωνσιμο, την αντιζηλια, διαταρρασει τις διαπροσωπικες σχεσεις λογω διαφορας οικονομικου κ κοινωνικου status, τα αισθηματα κατωτεροτητας κ ανωτεροτητας, επειδη καποιοι εχουν την οικονομικη ευχερεια να αποκτουν ο,τι επιθυμουν, ενω καποιοι αλλοι οχι. Εκμηδενιζονται τα συναισθηματα του ανθρωπου, γιατι η απληστια για κερδος πνιγει την ανθρωπια, που εξυψωνει την ανθρωπινη ζωη κ προαγει τις διαπροσωπικες σχεσεις. Συνεπεια ειναι να υποβαθμιζονται κ να αλλοτριωνονται οι ανθρωπινες σχεσεις, διοτι επικρατει το προσωπικο συμφερον κ η ιδιοτελεια. Το πνευμα του ευδαιμονισμου δεν επιτρεπει στον ανθρωπο να ολοκληρωθει ως προσωπικοτητα, να καλλιεργησει ανθρωπιστικες αξιες και περιοριζει τις κοινωνικες αρετες για ομαλη συμβιωση, οπως ειναι η φιλια, η συνεργασια κ η αλληλεγγυη μεταξυ των μελων μιας κοινωνιας.

Αυτα κ πολλα ειπα.

Πιστεύω στους ανθρώπους και πιστεύω πως και ο μέσος όρος ίσως δεν είχε την ευκαιρία να δει μία άλλη οπτική των πραγμάτων και να σκέφτει διαφορετικά, όλοι χρειαζόμαστε κάποια ώθηση για να σκεφτούμε διαφορετικές εκδοχές και αντιλήψεις, γι αυτό και είναι καλό να μιλάμε μεταξύ μας.