Κατάθλιψη ή απλώς θλίψη και μελαγχολία;;;

Ο πατέρας μου δεν δέχεται να πάμε σε ψυχολόγο. Νομίζει πως όποιος πηγαίνει σε ψυχολόγο είναι τρελός.
Η αλήθεια είναι πως ούτε και γω ήθελα να πάω σε ψυχολόγο γιατί ντρεπόμουν να του πω αυτά που περνάω.
Η μητέρα μου με πίεσε να πάω και ακόμα μου λέει να ξαναπάω.
Ο πατέρας μου τα τελευταία χρόνια χειροτέρευσε. Πιο παλιά δεν ήταν έτσι. Όταν έμπλεξε με αυτή τη γυναίκα άλλαξε τελείως. Ήταν πάντα γκρινιάρης, νευρικός και ζηλιάρης αλλά ήταν υποφερτός. Έπειτα απειλούσε συχνά τη μητέρα μου πως θα αυτοκτονούσε εάν τον άφηνε. Η μητέρα μου τότε τον αγαπούσε και τώρα τον αγαπάει σαν πατέρα των παιδιών της και τίποτα παραπάνω. Φοβόταν μήπως αυτοκτονήσει. Όταν έμπλεξε με αυτή τη γυναίκα και άρχισε να ο ίδιος να γίνεται βίαιος (ποτέ πιο πριν δεν ήταν έτσι βίαιος και ποτέ πιο πριν δεν μας είχε βρίσει) η μητέρα μου ήθελε να τον αφήσει αλλά εγώ δεν την άφησα καθώς ήμουν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και είχα και τη σχολή μου οπότε ένας χωρισμός και όσα αυτός θα έφερνε ίσως να με εξόντωναν.

Σας ευχαριστώ για τις συμβουλές σας!:)

Quote:

---

Originally Posted by missirlou

Βασικα με λυπει να βλεπω νεους ανθρωπους, που θε επρεπε να ξεκινανε τη ζωη τους με χαρα αν μη τι αλλο, να κουβαλανε τα προβληματα που εχουν αλλοι δημιουργησει....και μαλιστα οι γονεις τους....
Και εγω πονεσα πολυ.....εκλαιγα καθε βραδυ επι χρονια επειδη αφησα τη μαμα μου πισω. Ειχα απιστευτες ενοχες που 'στεναχωρησα' τον μπαμπα μου. Μετα απο δυο χρονια που ενηλικιωθηκε ο αδερφος μου τον πηρα μαζι μου. Δουλευαμε και σπουδαζαμε...και λυπουμασταν...και νιωθαμε ασχημα που 'πληγωσαμε' τον πατερα μας.....γιατι φυγαμε χωρις τη συναναινεση του.
Θυμαμαι εκλεινα τα ματια μου και παρακαλουσα να ξυπνησω μετα απο δεκα χρονια!!!! να εχει περασει η 'βοη'...Σε αυτα τα δεκα χρονια ομως που φυσικα εμεινα ξυπνια εμαθα τον εαυτο μου, τον συγχωρεσα και αυτον μαζι με τους υπολοιπους και τον αγαπησα...Τους γονεις μου τους αγαπουσα ετσι και αλλιως. Αλλα βαζοντας εκεινοι τον εαυτο τους πανω απο εμας, μας εμαθαν και εμας να μην μας αγαπαμε .....Δεν εφταιγαν....και εκεινοι ηταν πληγωμενοι απο αλλους. Αλλα καποιος πρεπει να παρει αποφαση να σταματησει αυτον τον φαυλο κυκλο , ετσι δεν ειναι?
Τωρα σαρανταριζω, εχασα πολυτιμο χρονο βουτηγμενη στη θλιψη μου που δεν επρεπε....δημιουργησα προβληματα υγειας στον εαυτο μου... ευτυχως ομως το να προσπαθουν να ικανοποιησουν μονο τον εγωισμο τους η μονο τις δικες τους αναγκες με 'μουλαρωσε'....Τωρα εχω δυο παιδακια....Μονο αυτα βαζω πανω απο τον εαυτο μου....Ετσι ειναι η 'λογικη σειρα' των πραγματων...

---

+100000000000000!!!!!!! Λιγοι ανθρωποι εχουν το κουραγιο κ την δυναμη σου... Μακαρι η Παλαμπρα(κ οχι μονο) να βοηθηθει απο την εμπειρια σου.... Καλη σου χρονια :))

παλάβρα, μου αρέσει που είσαι τόσο καλοπροαίρετη και αισιόδοξη.
Αυτό που καταλαβαίνω, είναι πως έχεις μπει πολύ μες στο πρόβλημα των δικών σου. Σα να το αντιμετωπίζεις οικογενειακά.
Δεν είναι όμως. Είναι πρόβλημα των γονιών σου. Φυσικά είναι τρομερά δύσκολο να αποστασιοποιηθείς, αλλά πρέπει να το κάνεις.
Μόνο έτσι θα γλιτώσεις και θα εισαι καλύτερα, ακόμη και αν απο αυτή την κίνηση σου δείξεις σκληρότητα.
Πιστεψε με, δεν θα είναι.
Θα είναι ωριμότητα.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

παλάβρα, μου αρέσει που είσαι τόσο καλοπροαίρετη και αισιόδοξη.
Αυτό που καταλαβαίνω, είναι πως έχεις μπει πολύ μες στο πρόβλημα των δικών σου. Σα να το αντιμετωπίζεις οικογενειακά.
Δεν είναι όμως. Είναι πρόβλημα των γονιών σου. Φυσικά είναι τρομερά δύσκολο να αποστασιοποιηθείς, αλλά πρέπει να το κάνεις.
Μόνο έτσι θα γλιτώσεις και θα εισαι καλύτερα, ακόμη και αν απο αυτή την κίνηση σου δείξεις σκληρότητα.
Πιστεψε με, δεν θα είναι.
Θα είναι ωριμότητα.

---

Αυτό ακριβώς μου λέει και η μητέρα μου αλλά και η ψυχολόγος μου αλλά δε μπορώ να μείνω μακριά από αυτό το πρόβλημα.
Π.χ. η μητέρα μου μου λέει συνέχεια και η δική μου η ζωή δεν πρέπει να συνδέεται μαζί τους, πως εγώ είμαι νένα και θα πρέπει να φτιάξω τη ζωή μου και πως δεν πρέπει να δίνω σημασία σε αυτά που κάνει ο πατέρας μου και πως επειδή είμαι νέα και έχω τουλάχιστον σωματική υγεία θα πρέπει να πάρω τη ζωή στα χέρια μου και να γίνω πιο δυνατή.
Έλα όμως που εγώ δεν μπορώ!:(
Η ψυχολόγος μου είπε πως στην κατάθλιψή μου συμβάλλει και το γεγονός πως υπάρχει μέσα μου η σύγκριση μεταξύ των γονιών μου. Για μένα η μητέρα μου είναι η καλύτερη στον κόσμο. Μου έχει προσφέρει πάρα πολύ αγάπη και πολύ στήριξη. Δυστυχώς εκείνη με στηρίζει και με ενθαρρύνει παρά εγώ εκείνη. Ο πατέρας μου πάλι είναι το ακριβώς αντίθετο.:(

Quote:

---

Originally Posted by Palabra

Αυτό ακριβώς μου λέει και η μητέρα μου αλλά και η ψυχολόγος μου αλλά δε μπορώ να μείνω μακριά από αυτό το πρόβλημα.
Π.χ. η μητέρα μου μου λέει συνέχεια και η δική μου η ζωή δεν πρέπει να συνδέεται μαζί τους, πως εγώ είμαι νένα και θα πρέπει να φτιάξω τη ζωή μου και πως δεν πρέπει να δίνω σημασία σε αυτά που κάνει ο πατέρας μου και πως επειδή είμαι νέα και έχω τουλάχιστον σωματική υγεία θα πρέπει να πάρω τη ζωή στα χέρια μου και να γίνω πιο δυνατή.
Έλα όμως που εγώ δεν μπορώ!:(
Η ψυχολόγος μου είπε πως στην κατάθλιψή μου συμβάλλει και το γεγονός πως υπάρχει μέσα μου η σύγκριση μεταξύ των γονιών μου. Για μένα η μητέρα μου είναι η καλύτερη στον κόσμο. Μου έχει προσφέρει πάρα πολύ αγάπη και πολύ στήριξη. Δυστυχώς εκείνη με στηρίζει και με ενθαρρύνει παρά εγώ εκείνη. Ο πατέρας μου πάλι είναι το ακριβώς αντίθετο.:(

---

..γι αυτό σου είπα πως καταλαβαίνω τη δυσκολία σου.
Σε αυτή την περίπτωση όμως και αφού έχεις βρει την πηγή των ψυχολογικών σου προβλημάτων, πρέπει να αποφασίσεις. Βέβαια, θεωρώ πως και να φύγεις να αποστασιοποιηθείς, να εξαφανιστείς, μετά θα είσαι δυστυχισμένη που άφησες τη μητέρα σου.
Φαυλος κύκλος δηλαδή.

Αν προσπαθησεις να δεις με λιγο πιο 'θετικο' ματι τον πατερα σου? Μηπως σε βοηθησει? Μπορεις να βρεις καποια 'ελαφρυντικα' για αυτον?
Απο τα προβληματα που εχουν οι γονεις σου μεταξυ τους, τι σε λυπει περισσοτερο?
Οτι η μαμα σου στεναχωριεται?
Οτι ο μπαμπας σου δεν σε αγαπαει τοσο?
Οτι η οικογενεια σου δεν ειναι αυτη που νομιζες οτι ηταν?

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

..γι αυτό σου είπα πως καταλαβαίνω τη δυσκολία σου.
Σε αυτή την περίπτωση όμως και αφού έχεις βρει την πηγή των ψυχολογικών σου προβλημάτων, πρέπει να αποφασίσεις. Βέβαια, θεωρώ πως και να φύγεις να αποστασιοποιηθείς, να εξαφανιστείς, μετά θα είσαι δυστυχισμένη που άφησες τη μητέρα σου.
Φαυλος κύκλος δηλαδή.

---

η μαμα της ομως την παροτρυνει να το κανει...δεν θα ξεκοψει απο αυτη....θα μπορουν να βλεπονται...Αν η μαμα της θελει να φιγει η Palabra, θα την βοηθησει να μην αισθανεται ενοχες νομιζω...

Ακριβώς!
Θα το πολεμήσω όμως που θα μου πάει;;:p
Βέβαια, μετά από όσα έχω περάσει νομίζω πως δεν θέλω να φτιάξω οικογένεια.
Αγαπώ πολύ τα παιδιά αλλά μάλλον δεν θέλω να κάνω δικά μου ή ένα έκανα δε θα ήθελα να έχουν πατέρα.
Το ξέρω πως δεν σκέφτομαι σωστά αλλά έχω επηρεαστεί από αυτά που έχω περάσει.
Και πάλι η μητέρα μου μου λέει πως δεν είναι όλοι οι άντρες ίδιοι, πως υπάρχουν και καλοί άνθρωποι και πως επειδή δεν στάθηκε εκείνη τυχερή δε σημαίνει πως και γω θα είμαι το ίδιο, αλλά εγώ πλέον έχω απογοητευτεί. Όχι μόνο από τη δική μου οικογένεια αλλά και από τις άλλες οικογένειες που βλέπω γύρω μου.:(

Quote:

---

Originally Posted by missirlou

η μαμα της ομως την παροτρυνει να το κανει...δεν θα ξεκοψει απο αυτη....θα μπορουν να βλεπονται...Αν η μαμα της θελει να φιγει η Palabra, θα την βοηθησει να μην αισθανεται ενοχες νομιζω...

---

ναι, αλλά πάντα η παλ θα νιώθει πως άφησε τη μητέρα της να περνάει μόνη όλη αυτή τη φρίκη, που αν με ρωτήσεις της ρίχνω μεγάλο φταίξιμο, (της μαμας της).
Δηλαδή, οκ, είναι δίπλα, καταλαβαίνει αλλα δεν ξεφορτώνεται τον πατέρα που λειτουργεί έτσι και τους κάνει όλους δυστυχισμένους.
Θα πω για χιλιοστή φορά ένα απο τα αγαπημένα μου αποφθεγματα: η ανοχή δημιουργεί τυράνους.

Quote:

---

Originally Posted by Palabra

αλλά εγώ πλέον έχω απογοητευτεί. Όχι μόνο από τη δική μου οικογένεια αλλά και από τις άλλες οικογένειες που βλέπω γύρω μου.:(

---

αυτο θα αλλαξει...μην ανησυχεις...εισαι μικρουλα και πληγωμενη....Οταν μαθεις να βρισκεις την ευτυχια μεσα σου, μονη σου, θα μαθεις να τη βρισκεις και μεσα σε αλλους ανθρωπους!!!

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

ναι, αλλά πάντα η παλ θα νιώθει πως άφησε τη μητέρα της να περνάει μόνη όλη αυτή τη φρίκη, που αν με ρωτήσεις της ρίχνω μεγάλο φταίξιμο, (της μαμας της).
Δηλαδή, οκ, είναι δίπλα, καταλαβαίνει αλλα δεν ξεφορτώνεται τον πατέρα που λειτουργεί έτσι και τους κάνει όλους δυστυχισμένους.
Θα πω για χιλιοστή φορά ένα απο τα αγαπημένα μου αποφθεγματα: η ανοχή δημιουργεί τυράνους.

---

ναι...ετσι ειναι....καμια φορα και εμεις οι ιδιοι 'θελουμε' να τυρρανιομαστε αν τυρανιουνται και ανθρωποι που αγαπαμε.....

Quote:

---

Originally Posted by missirlou

η μαμα της ομως την παροτρυνει να το κανει...δεν θα ξεκοψει απο αυτη....θα μπορουν να βλεπονται...Αν η μαμα της θελει να φιγει η Palabra, θα την βοηθησει να μην αισθανεται ενοχες νομιζω...

---

Η μητέρα μου μου λέει να κάνω ό,τι εγώ θέλω και νομίζω πως είναι για καλό μου και μην σκέφτομαι εκείνη. Η ζωή είναι δική μου και μπορώ να κάνω ό,τι εγώ θέλω.

ΥΓ:missirlou το μόνο ελαφρυντικό που μπορώ να βρω στον πατέρα μου είναι πως μεγάλωσε και ο ίδιος με αυταρχικούς γονείς οι οποίοι όμως τον αγαπούσαν και που πατέρας του ποτέ δεν είχε ανταλλάξει βαριά κουβέντα με τη μητέρα του. Δυστυχώς αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν για οικογένεια. Επιπλέον, είναι πολύ διπρόσωπος στους ξένους το παίζει καλοσυνάτος και καλοπροαίρετος και στο σπίτι μας βρίζει. Έτσι ήταν και με τη μητέρα μου όταν πρωτογνωρίστηκαν που ήταν φίλοι. Μετά το γάμο έδειξε τον πραγματικό του εαυτό. Και το πιστεύω αυτό. Π.χ. με την ξαδέλφη μου είναι πολύ διαφορετικός απ' ότι μαζί μου. Το παίζει μοντέρνος και προχωρημένος. Της λέει να βγαίνει, να γλεντάει και να ξενυχτάει και εμένα δε με άφηνε μέχρι πρότινος ούτε μετά τις 8 το βράδυ να κυκλοφορώ. Διπρόσωπος!!

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

ναι, αλλά πάντα η παλ θα νιώθει πως άφησε τη μητέρα της να περνάει μόνη όλη αυτή τη φρίκη, που αν με ρωτήσεις της ρίχνω μεγάλο φταίξιμο, (της μαμας της).
Δηλαδή, οκ, είναι δίπλα, καταλαβαίνει αλλα δεν ξεφορτώνεται τον πατέρα που λειτουργεί έτσι και τους κάνει όλους δυστυχισμένους.
Θα πω για χιλιοστή φορά ένα απο τα αγαπημένα μου αποφθεγματα: η ανοχή δημιουργεί τυράνους.

---

Παρ' όλο που και η ίδια η μητέρα μου μου έχει πει πως νιώθει τύψεις, εγώ δεν το βλέπω έτσι. Σας είπα πως παλιά ο πατέρας μου δεν ήταν όπως είναι τώρα. Και τώρα που χειροτέρεψε εγώ με τον τρόπο μου δεν την άφηνα να τον αφήσει.
Μερικές φορές νομίζω πως είναι εύκολο να κρίνεις τον άλλο χωρίς να είσαι στη θέση του. Ίσως αν ήμουν και γω στη θέση της να είχα κάνει και γω το ίδιο.

Δεν ειμαστε εδω για να κρινουμε καποιον και πολυ περισσοτερο ανθρωπους που δεν ξερουμε :) Προσωπικα θα ηθελα να βρεθει ενας τροπος να μην στεναχωριεσαι. Αυτος ο τροπος ομως δεν μπορει να 'βρεθει'....πρεπει να τον 'βρεις'...Αν θελεις λοιπον ολοι μαζι να κανουμε μια προσπαθεια, οσο ειναι αυτο δυνατον, να δεις το ολο θεμα απο ολες τις σκοπιες, δυστυχως θα αναγκαστουμε να πουμε και πραγματα που ειτε δεν ειναι πραγματικοτητα ειτε σε ενοχλουν ;)
Εγω θα επιμεινω λιγο στο να προσπαθησεις να δεις λιγο διαφορετικα τον πατερα σου....Εχεις αναρρωτηθει τι ειναι αυτο που τον κανει 'διπροσωπο' οπως λες? Ειναι η διαταρραγμενη προσωπικοτητα του ή ειναι η ζωη που θα ηθελε να ζει και δεν τα καταφερνει? Μηπως και ο ιδιος δεν ειναι ευτυχισμενος?
Η δικη σας σχεση, εστω παλιοτερα, πως ηταν? Σου εδειχνε την αγαπη του? Ηταν 'καλος' και σε απογοητψε ή ποτε δεν ηταν 'αρκετος΄για εσενα?

Επισης θα ηταν καλο νομιζω να αναρρωτηθεις γιατι εφ'οσον αλλαξε μετα το γαμο η μητερα σου δεν τον αφησε? Και η δικη μου βεβαια τα ιδια εκανε....Το τι γινονταν μεταξυ τους βεβαια εσυ φανταζομαι τα 'γνωριζεις' απο την πλευρα της μητερας σου, ετσι δεν ειναι? Ισως αν μιλαγες και με τον πατερα σου να εβλεπες και την αλλη εκδοχη...Οχι οτι θα εχει ιδιαιτερη σημασια αλλα απλα θα εβλεπες ισως οτι προφανως κατι δεν αρεσε και σε εκεινον και λειτουργουσε με αυτον τον τροπο.

Τελος, μια που θα παω για υπνο :D, θα ηθελα να σου πω οτι υπαρχουν κωδικες αναμεσα σε ενα ζευγαρι που καποιος τριτος δεν μπορει να καταλαβει....εστω και αν ειναι το παιδι τους...Για αυτο και μονο λεμε οτι το τι συνεβαινε η συμβαινει μεταξυ τους θα πρεπει να ειναι δικο τους θεμα. Εσυ , οσα πραγματα και αν ξερεις, δεν θα καταφερεις να γνωριζεις 100% και η οποια κριση σου ισως να μην ειναι σωστη....
Καλο βραδυ, μακαρι να σου πανε ολα καλα και να βρεις την ακρη πληγωνοντας οσο το δυνατον λιγοτερο τον εαυτο σου!!!
καλη χρονια σε ολους!!! Υγεια και ΕΥΤΥΧΙΑ για ολον τον κοσμο!