Originally Posted by
μαρκελα
Κύκνε μου γειά σου. Εγώ θα σου έλεγα, επειδή βλέπω πόσο πολύ το θέλεις, να ζήσεις ξανά, κάτι, που ελπίζεις ότι δεν έχει χαθεί οριστικά, πάλι να διεκδικήσεις ακόμα κι αν εκείνος έχει προχωρήσει τελικά την ζωή του. Είμαι της άποψης ότι "τίποτα δεν χάνεται". Όμως αξίζει, μέχρι κι εμείς να πάμε παρακάτω την δική μας ζωή να εξαντλήσουμε όλες τις πιθανότητες, γι' αυτό που πιστεύουμε, ότι θα μας κάνει ευτυχισμένους. Εξ' άλλου διακρίνω ότι έτσι κι αλλιώς είσαι αποφασισμένη να ρισκάρεις, κι αυτό φαίνεται, γιατί έχεις υπολογίσει σωστά με βάση τα υπέρ-κατά μιας ενδεχόμενης επανασύνδεσης. Καλά το πας. Τώρα το τι σε περιμένει από την άλλη πλευρά θάλεγα να μην σ' απασχολεί έως καθόλου! Κάνε εσύ το βήμα για να δώσεις απαντήσεις στον εαυτό σου, να πεις "έκανα ό,τι μπορούσα βρε αδελφέ.." και μην μένεις στο δίλημμα, είναι ότι το χειρότερο, γιατί σίγουρα θα βασανίζεσαι και θα μετανιώνεις, που οι δικές σου αντιστάσεις δεν σ' άφησαν να τολμήσεις. Χρειάζεται και λίγο τρέλα η ζωή. Έπειτα επειδή σ' έχω παρακολουθήσει και έχω δει ότι "πιστεύεις" κιόλας, κάνε και προσευχή για να το ενισχύσεις "τ' αδύνατα παρ' ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ" ή "Αιτείται και δοθήσεται υμίν, ζητείται, και ευρήσεται, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν. Πάς γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται” [Λουκ. ια’9-10].
Θάλεγα ακόμα μην υποτακτείς εντελώς, να μην τα δώσεις όλα.. Να γίνεσαι απαραίτητη, αλλά να παραμένεις εκκεντρική, λίγο ψώνιο δεν κάνει κακό.
Καλή επιτυχία σ' ό,τι κι αν κάνεις!