Printable View
Έλα τώρα, μην σκέφτεσαι έτσι...πόσο χρονών είσαι; Υποθέτω νέα...Quote:
Originally Posted by AGXOS-NIKI
Αυτό με τους γιατρούς δυστυχώς δεν το καταλαβαίνω γιατί εγώ όταν αισθάνομαι άσχημα θέλω να πάω για να δω τι είναι και να το αντιμετωπίσω...εσύ αν φοβάσαι, πιέσου λίγο και πήγαινε...και μην πας μόνη σου αλλά με μια φίλη σου ή κάποιον δικό σου, το έχω κάνει εγώ σε περίπτωση που φοβόμουν ότι είχα κάτι σοβαρό και με βοήθησε που δεν ήμουν μόνη...
- Οι μοναδικοι ανθρωποι που μπορω να παω για εξετασεις μαζι τουσ ειναι οι γονεις μου που και αυτοι μενουν μακρια μου , και μονο σε αυτους χαλαρωνω οτνα μιλαω, ισως γιατι και αουτοι περασαν τα ιδια με εμενα και γιατι ειναι οι μονοι ανθρωποι που με αγαπαν και μου το δειχνουν ,,,,,με αυτους παω για εξετασεις.. και ειμαι 29 χρονων ...απο τα 24 στο λουκι αυτοQuote:
Originally Posted by Κύκνος
Εντάξει, τότε αν ξαναχρειαστεί τότε θα το κανονίσεις να πας μαζί τους αλλά μην σκέφτεσαι στα καλά του καθουμένου ότι δεν ξέρεις τι γίνεται σ' ένα χρόνο...Quote:
Originally Posted by AGXOS-NIKI
και εγω αυτο κανω με τους γονοις μου τα συζηταω , και οι δικοι μου τα ιδια λενε ,αλλα εμενα με ενοχλει αυτο γιατι εκεινη την στιγμη που με πιανει ο πανικος πιο πολυ αναγκη εχω την φροντιδα τους παρα το{ βρισιμω}.Quote:
Originally Posted by Dark_Jedi
και προφανως κατι ξερει παραπανω ο ψυχιατρος απο εμας., και αν σου πω τα ιδια λενε και οι γονεις μου. οτι σοσ το εχεις στο μυαλο σου τοσο πιο εντονα το νιωθεις.
εχεισ δικαιο αλλα μονο τετοιες σκεψεις περνανε απο το μυαλο μουQuote:
Originally Posted by Κύκνος
. και συγουρα οι σκεψεισ μασ καθοριζουν τα παντα
Δεν πειράζει, μ' αρέσει έτσι όπως ακούγεται, έτσι είναι το σωστό :D :pQuote:
Originally Posted by Dark_Jedi
Δεν το παρατήρησα νωρίτερα αυτό το σχόλιο, ζητώ συγνώμη. Λοιπόν, ο ψυχίατρος στον οποίο είχα πάει μου είχε διαγνώσει κατάθλιψη και μου έδωσε και αντικαταθλιπτικά (όχι πολύ δυνατά γιατί όπως είπε, τώρα ξεκινούσα τη θεραπεία). Λεγόντουσαν Ladose αν δεν κάνω λάθος. Μετά σκέφτηκα ότι υπερέβαλε και οτι είχα πρώιμο στάδιο απλά. Και πάλι όμως, ήταν ειδικός, δεν μπορούσα να τον αμφισβητίσω αν και το έκανα. Μετά απο μία βδομάδα με τα φάρμακα ένιωθα ότι είχα παρενέργειες και τα έκοψα (λάθος μου). Δεν ξαναπήρα. Τώρα αν το διάστημα ανάρρωσης μου θα ήταν μικρότερο αν δεν τα είχα κόψει, αυτό δεν το ξέρω. Δεν λέω φυσικά ότι όλοι με το να το ρίξουν στην πλάκα θα γίνουν καλά. Λέω οτί απλά ο καθένας θα πρέπει να βρει ένα είδος βοήθειας μέσα του παράλληλα με τη θεραπεία φαρμάκων. Εγώ ίσως είχα ήπια μορφή και δεν χρειάστηκα. Αλλά πιστεύω ότι αν ήμουν χειρότερα, ναι μεν θα χρειαζόμουν τα φάρμακα, αλλά η βοήθεια μέσα μου δεν θα ήταν αχρείαστη.Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
..σου λέω κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλά μάλοον δεν το καταλαβες.Quote:
Originally Posted by Dark_Jedi
Θα προσπαθήσω να γίνω πιο σαφής.
Αν κάποιος πάσχει απο παθολογική κατάθλιψη και όχι κατάθλιψη τύπου "αυτή την εποχή είναι όλα στραβά", τότε δεν μπορεί σε καμία περιπτωση να ιαθεί με χιούμορ και καλή παρέα. Αυτό ήταν και το παράδειγμα που σου έδωσα με το σπασμένο πόδι.
Κατά τα άλλα, χαίρομαι για σένα, γιατί ακόμη και όταν πέφτει κάποιος ψυχολογικά είναι πολύ σημαντικό να ψάχνει τρόπους να ανέβει και δη τόσο αισιόδοξους...:)
Τωρα τι να πω... Δεν εχω να προσθεσω κατι, συμφωνω απολυτα.Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Ο λογος που εγραψε το παραπανω μηνυμα ο dark (που τυχαινει να ειναι κ αδερφος μου) ειναι για να τονισει οτι ισως να ειχε κ αυτος "παθολογικη" ή "βαρια" καταθλιψη, κατι που προσωπικα δεν το πιστευω, οταν καποιος ειναι καταθλιπτικος ειναι μια κατασταση εξαιρετικα δυσκολη, δεν ειναι απλως το αισθημα της στεναχωριας που σου βγαινει καθε βραδυ κλπ κλπ αλλα κατι πολυ χειροτερο κ βαθυτερο. -πιστευω-
Καλημέρα στο νέο μέλος και σε όλη την παρέα. Είμαι η ΒΙΒΙΑΝ έχω γράψει πριν μέρες στο θεμα με την αρρωστοφοβία, παιδια διαβάζοντας τις εμπειρίες σας νομίζω ότι τα έχω γράψει εγώ. Σήμερα ξημέρωσε μια όμορφη χειμωνιάτικη Κυριακή κι αντι νακάνω του κόσμου τα ευχάριστα πράγματα μπήκα σε ιατρικά site (εχω γυναικολογικό πρόβλημα κι ισως κάνω υστεροκτομή) εντάξει πρέπει να το αντιμετωπίσω αλλά το να με πηγαίνει όπου θέλει κι να βρεθώ να ψάχνω πάλι συμπτωματα καρκίνου είναι άρρωστο!!!Συμφωνείται? Καποτε μια νευρολόγος μου είπε ότι κάνω σαν τον αλλέργικό στην γύρη που χώνει το κεφάλι του στα λουλούδια! Η ψυχολόγος μου είπε ότι έχω υποχονδρίαση. Το κακό με μένα είναι ότι 4μιση χρόνια πέρνω αντικαταθλιπτικά και μου φαίνεται αδιανόητο να τα σταματήσω.Τελικά δεν ειμαι σίγουρη αν φοβάμαι τον θάνατο η απλά φοβάμαι να ζήσω!
Quote:
Originally Posted by Πανοπτικός
Ακριβώς, υπάρχουν καταθλίψεις και καταθλίψεις. Κάπου στο 25% του πληθυσμού θα εμφανίσει "καταθλιπτικό" επεισόδιο μια φορά στην ζωή του. Τα περισσότερα από αυτά θα φύγουν μόνα τους μέσα σε κάποιους μήνες. Υπάρχουν όμως και πιο σοβαρές καταστάσεις μέχρι στο σημείο (κάπου 1-2% του πληθυσμού) της πιο χρόνιας πολύ πιο βαριάς μορφής (πιο "βιολογικής") "μελαγχολικής κατάθλιψης" (που μόνο να σηκώσεις το πόδι σου από το έδαφος είναι άθλος). Βασικά η κατάθλιψη είναι σαν "συναισθηματικός πυρετός", ανάλογα με την αιτία μπορεί να έχεις δέκατα, μπορεί να έχεις 38, μπορεί να βαρέσει και μόνιμα 40άρια.
Συνήθως αυτοί που αποκτούν κατάθλιψη λόγω νευρώσεων όπως στην υποχονδρία/νοσοφοβία που είχε ο φίλος (η στις κρίσεις πανικού και στο γενικευμένο άγχος) είναι ελαφριά-μέτρια αντιδραστική κατάθλιψη που μπορεί να περάσει-μαζί με την μείωση του άγχους- απλά και μόνο με δραστικές αλλαγές στον τρόπο σκέψης και ζωής (όπως με το "χιούμορ" του φίλου). Αυτό το είδος της μέτριας-"αντίδρασης στο άγχος"- τύπου κατάθλιψης ανταποκρίνεται και άριστα σε ψυχοθεραπείες όπως γνωσιακή-συμπεριφορική. Πάντως όντως το χιουμορ είναι ευεργετικό και μπράβο στον φίλο που είδε θετικά το πράγμα και μπόρεσε και το ξεπέρασε!
Γεια σας και πάλι παιδιά!
Νομίζω οτί η συζήτηση έχει αρχίσει να ξεφεύγει λίγο. Δεν υπάρχει κάτι που να μην έχω αποσαφηνίσει στο αρχικό μου ποστ. Δεν μίλησα για το τι είδους κατάθλιψη είχα. Μίλησα για τα συμπτώματα αυτής και πώς το αντιμετώπισα εγώ. Ένας που έχει παθολογική κατάθλιψη, υπάρχει περίπτωση να έχει μόνο αυτά τα συμπτώματα? Γιατί το φτάσαμε εκεί το θέμα τότε?
Όπως βλέπετε από τις πρώτες απαντήσεις, δεν ήρθε σ'αυτο το thread κάποιος με παθολογική κατάθλιψη να απαντήσει. Παρατήρησα άτομα που είχαν ΑΚΡΙΒΩΣ με το ίδιο πρόβλημα με μένα τότε. Αυτοί λοιπόν, πώς το κατάλαβαν? Επίσης, τo thread σαν τίτλο επάνω δεν γράφει "Η δική μου θεραπεία απο παθολογική κατάθλιψη", ή "μανιοκατάθλιψη" ή έστω και "πρώιμο στάδιο κατάθλιψης". Γράφει ΜΟΝΟ τα συμπτώματα (συγνώμη που γίνομαι τόσο επεξηγηματικός στα λεγόμενα μου, αλλά παρατήρησα οτί δημιουργούνται εύκολα παρεξηγήσεις).
Quote:
Originally Posted by Dark_Jedi
Κανείς δεν παρεξήγησε, ούτε αμφισβήτησε κανείς τι πέρασες, παρένθεση ήταν φίλε Sith ;). Το ότι ξεπέρασες τις κρίσεις πανικού και την νοσοφοβία μόνος σου αλλάζοντας την όλη στάση σου και απομυθοποιώντας το με χιούμορ ήταν τεράστιο κατόρθωμα και μπράβο! :D