Η δική μου θεραπεία από κρίσεις πανικού και ασθενοφοβίες...

[Κύκνος]

Ναι πηγα σε γιατρο και απο σημερα αρχιζω αντιβιοση....και υπομονη μπορω να κανω {νομιζω} αλλα το προβλημα με εμένα ειναι οτι και στους γιατρουσ φοβαμε να παω, γιατι νομιζω θα μου βρουν κατι πολυ σοβαρο. οι τελευταιες εξετασεις που εκανα ηταν πριν απο ενα χρονο και γιατι η πεθερα μου δουλευει σε νοσοκομειο και αυτη επεμενε να τις κανουμε . 6 φιαλιδια αιμα μου πηραν " κοσκινο " με κανανε και ολα ηταν τελεια αλλα εγω για λιγο καιρο ειμαι καλα και μετα απο λιγο παλι τα ιδια. και βεβαια που ξερεις σε ενα χρονο τι γινεται σωστα???

Έλα τώρα, μην σκέφτεσαι έτσι...πόσο χρονών είσαι; Υποθέτω νέα...
Αυτό με τους γιατρούς δυστυχώς δεν το καταλαβαίνω γιατί εγώ όταν αισθάνομαι άσχημα θέλω να πάω για να δω τι είναι και να το αντιμετωπίσω...εσύ αν φοβάσαι, πιέσου λίγο και πήγαινε...και μην πας μόνη σου αλλά με μια φίλη σου ή κάποιον δικό σου, το έχω κάνει εγώ σε περίπτωση που φοβόμουν ότι είχα κάτι σοβαρό και με βοήθησε που δεν ήμουν μόνη...

[AGXOS-NIKI]

Έλα τώρα, μην σκέφτεσαι έτσι...πόσο χρονών είσαι; Υποθέτω νέα...
Αυτό με τους γιατρούς δυστυχώς δεν το καταλαβαίνω γιατί εγώ όταν αισθάνομαι άσχημα θέλω να πάω για να δω τι είναι και να το αντιμετωπίσω...εσύ αν φοβάσαι, πιέσου λίγο και πήγαινε...και μην πας μόνη σου αλλά με μια φίλη σου ή κάποιον δικό σου, το έχω κάνει εγώ σε περίπτωση που φοβόμουν ότι είχα κάτι σοβαρό και με βοήθησε που δεν ήμουν μόνη...

- Οι μοναδικοι ανθρωποι που μπορω να παω για εξετασεις μαζι τουσ ειναι οι γονεις μου που και αυτοι μενουν μακρια μου , και μονο σε αυτους χαλαρωνω οτνα μιλαω, ισως γιατι και αουτοι περασαν τα ιδια με εμενα και γιατι ειναι οι μονοι ανθρωποι που με αγαπαν και μου το δειχνουν ,,,,,με αυτους παω για εξετασεις.. και ειμαι 29 χρονων ...απο τα 24 στο λουκι αυτο

[Κύκνος]

- Οι μοναδικοι ανθρωποι που μπορω να παω για εξετασεις μαζι τουσ ειναι οι γονεις μου που και αυτοι μενουν μακρια μου , και μονο σε αυτους χαλαρωνω οτνα μιλαω, ισως γιατι και αουτοι περασαν τα ιδια με εμενα και γιατι ειναι οι μονοι ανθρωποι που με αγαπαν και μου το δειχνουν ,,,,,με αυτους παω για εξετασεις.. και ειμαι 29 χρονων ...απο τα 24 στο λουκι αυτο

Εντάξει, τότε αν ξαναχρειαστεί τότε θα το κανονίσεις να πας μαζί τους αλλά μην σκέφτεσαι στα καλά του καθουμένου ότι δεν ξέρεις τι γίνεται σ' ένα χρόνο...

[AGXOS-NIKI]

Προσπάθησε κάθε φορά που σκέφτεσαι κάτι τέτοιο, να εκλογικεύεις την σκέψη σου. Κι εγώ το φοβόμουν να πάω στους γιατρούς, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Όταν δεν θα είσαι πάλι καλά επειδή θα νομίζεις κάτι τέτοιο, συζήτησε το με κανέναν (χωρίς απαραίτητα να είναι ο γιατρός, αφού έχεις κάνει τόσες εξετάσεις και είσαι μια χαρά). Εμένα με βοηθάει να το συζητάω με κανέναν γονιό μου, να με βρίζει που σκέφτομαι τέτοια πράγματα χωρίς να υπάρχει λόγος και μετά γίνομαι καλύτερα :Ρ
Διάβασε το σχόλιο που έκανα στις 21-01-2012 22:57 σε αυτό το ποστ, την τελευταία παράγραφο. Είναι η εξήγηση που μου έδωσε ειδικός ψυχίατρος για τον λόγο που σε πονάει το κεφάλι ψυχολογικά.

Και θα συμφωνήσω με τον Κύκνο (δεν μπορώ να βάλω θυλικό άρθρο σ'αυτή τη λέξη, συγνώμη!) για την ίωση που είναι λογικό να προκαλεί πονοκεφάλους.

και εγω αυτο κανω με τους γονοις μου τα συζηταω , και οι δικοι μου τα ιδια λενε ,αλλα εμενα με ενοχλει αυτο γιατι εκεινη την στιγμη που με πιανει ο πανικος πιο πολυ αναγκη εχω την φροντιδα τους παρα το{ βρισιμω}.
και προφανως κατι ξερει παραπανω ο ψυχιατρος απο εμας., και αν σου πω τα ιδια λενε και οι γονεις μου. οτι σοσ το εχεις στο μυαλο σου τοσο πιο εντονα το νιωθεις.

[AGXOS-NIKI]

Εντάξει, τότε αν ξαναχρειαστεί τότε θα το κανονίσεις να πας μαζί τους αλλά μην σκέφτεσαι στα καλά του καθουμένου ότι δεν ξέρεις τι γίνεται σ' ένα χρόνο...

εχεισ δικαιο αλλα μονο τετοιες σκεψεις περνανε απο το μυαλο μου
. και συγουρα οι σκεψεισ μασ καθοριζουν τα παντα

[Κύκνος]

Και θα συμφωνήσω με τον Κύκνο (δεν μπορώ να βάλω θυλικό άρθρο σ'αυτή τη λέξη, συγνώμη!) για την ίωση που είναι λογικό να προκαλεί πονοκεφάλους.

Δεν πειράζει, μ' αρέσει έτσι όπως ακούγεται, έτσι είναι το σωστό

[Dark_Jedi]

νταρκ, υπάρχουν "ασθένειες" και ασθένειες....
Είναι πολύ ωραίο αυτό που κατάφερες, όμως έχω μια ένσταση και θα σου εξηγήσω τι εννοώ.
Είναι διαφορετική η "κατάθλιψη" ή οι "φοβίες" από την κατάθλιψη και τις φοβίες.
Φαντάσου πως πονάει το πόδι σου σε κυνηγάει ένας σκύλος να σε δαγκώσει και συ ξεχνάς τον πόνο σου και τρέχεις για να γλιτώσεις.
Η άλλη περιπτωση είναι να έχεις σπάσει το πόδι σου και να σε κυνηγάει ο σκύλος.
Εκεί δεν γλιτώνεις, θα σε δαγκώσει.

Δεν το παρατήρησα νωρίτερα αυτό το σχόλιο, ζητώ συγνώμη. Λοιπόν, ο ψυχίατρος στον οποίο είχα πάει μου είχε διαγνώσει κατάθλιψη και μου έδωσε και αντικαταθλιπτικά (όχι πολύ δυνατά γιατί όπως είπε, τώρα ξεκινούσα τη θεραπεία). Λεγόντουσαν Ladose αν δεν κάνω λάθος. Μετά σκέφτηκα ότι υπερέβαλε και οτι είχα πρώιμο στάδιο απλά. Και πάλι όμως, ήταν ειδικός, δεν μπορούσα να τον αμφισβητίσω αν και το έκανα. Μετά απο μία βδομάδα με τα φάρμακα ένιωθα ότι είχα παρενέργειες και τα έκοψα (λάθος μου). Δεν ξαναπήρα. Τώρα αν το διάστημα ανάρρωσης μου θα ήταν μικρότερο αν δεν τα είχα κόψει, αυτό δεν το ξέρω. Δεν λέω φυσικά ότι όλοι με το να το ρίξουν στην πλάκα θα γίνουν καλά. Λέω οτί απλά ο καθένας θα πρέπει να βρει ένα είδος βοήθειας μέσα του παράλληλα με τη θεραπεία φαρμάκων. Εγώ ίσως είχα ήπια μορφή και δεν χρειάστηκα. Αλλά πιστεύω ότι αν ήμουν χειρότερα, ναι μεν θα χρειαζόμουν τα φάρμακα, αλλά η βοήθεια μέσα μου δεν θα ήταν αχρείαστη.

[Θεοφανία]

Δεν το παρατήρησα νωρίτερα αυτό το σχόλιο, ζητώ συγνώμη. Λοιπόν, ο ψυχίατρος στον οποίο είχα πάει μου είχε διαγνώσει κατάθλιψη και μου έδωσε και αντικαταθλιπτικά (όχι πολύ δυνατά γιατί όπως είπε, τώρα ξεκινούσα τη θεραπεία). Λεγόντουσαν Ladose αν δεν κάνω λάθος. Μετά σκέφτηκα ότι υπερέβαλε και οτι είχα πρώιμο στάδιο απλά. Και πάλι όμως, ήταν ειδικός, δεν μπορούσα να τον αμφισβητίσω αν και το έκανα. Μετά απο μία βδομάδα με τα φάρμακα ένιωθα ότι είχα παρενέργειες και τα έκοψα (λάθος μου). Δεν ξαναπήρα. Τώρα αν το διάστημα ανάρρωσης μου θα ήταν μικρότερο αν δεν τα είχα κόψει, αυτό δεν το ξέρω. Δεν λέω φυσικά ότι όλοι με το να το ρίξουν στην πλάκα θα γίνουν καλά. Λέω οτί απλά ο καθένας θα πρέπει να βρει ένα είδος βοήθειας μέσα του παράλληλα με τη θεραπεία φαρμάκων. Εγώ ίσως είχα ήπια μορφή και δεν χρειάστηκα. Αλλά πιστεύω ότι αν ήμουν χειρότερα, ναι μεν θα χρειαζόμουν τα φάρμακα, αλλά η βοήθεια μέσα μου δεν θα ήταν αχρείαστη.

..σου λέω κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλά μάλοον δεν το καταλαβες.
Θα προσπαθήσω να γίνω πιο σαφής.
Αν κάποιος πάσχει απο παθολογική κατάθλιψη και όχι κατάθλιψη τύπου "αυτή την εποχή είναι όλα στραβά", τότε δεν μπορεί σε καμία περιπτωση να ιαθεί με χιούμορ και καλή παρέα. Αυτό ήταν και το παράδειγμα που σου έδωσα με το σπασμένο πόδι.
Κατά τα άλλα, χαίρομαι για σένα, γιατί ακόμη και όταν πέφτει κάποιος ψυχολογικά είναι πολύ σημαντικό να ψάχνει τρόπους να ανέβει και δη τόσο αισιόδοξους...

[Σάτυρος]

..σου λέω κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλά μάλοον δεν το καταλαβες.
Θα προσπαθήσω να γίνω πιο σαφής.
Αν κάποιος πάσχει απο παθολογική κατάθλιψη και όχι κατάθλιψη τύπου "αυτή την εποχή είναι όλα στραβά", τότε δεν μπορεί σε καμία περιπτωση να ιαθεί με χιούμορ και καλή παρέα.

Τωρα τι να πω... Δεν εχω να προσθεσω κατι, συμφωνω απολυτα.


Ο λογος που εγραψε το παραπανω μηνυμα ο dark (που τυχαινει να ειναι κ αδερφος μου) ειναι για να τονισει οτι ισως να ειχε κ αυτος "παθολογικη" ή "βαρια" καταθλιψη, κατι που προσωπικα δεν το πιστευω, οταν καποιος ειναι καταθλιπτικος ειναι μια κατασταση εξαιρετικα δυσκολη, δεν ειναι απλως το αισθημα της στεναχωριας που σου βγαινει καθε βραδυ κλπ κλπ αλλα κατι πολυ χειροτερο κ βαθυτερο. -πιστευω-

[ΒΙΒΙΑΝ]

Καλημέρα στο νέο μέλος και σε όλη την παρέα. Είμαι η ΒΙΒΙΑΝ έχω γράψει πριν μέρες στο θεμα με την αρρωστοφοβία, παιδια διαβάζοντας τις εμπειρίες σας νομίζω ότι τα έχω γράψει εγώ. Σήμερα ξημέρωσε μια όμορφη χειμωνιάτικη Κυριακή κι αντι νακάνω του κόσμου τα ευχάριστα πράγματα μπήκα σε ιατρικά site (εχω γυναικολογικό πρόβλημα κι ισως κάνω υστεροκτομή) εντάξει πρέπει να το αντιμετωπίσω αλλά το να με πηγαίνει όπου θέλει κι να βρεθώ να ψάχνω πάλι συμπτωματα καρκίνου είναι άρρωστο!!!Συμφωνείται? Καποτε μια νευρολόγος μου είπε ότι κάνω σαν τον αλλέργικό στην γύρη που χώνει το κεφάλι του στα λουλούδια! Η ψυχολόγος μου είπε ότι έχω υποχονδρίαση. Το κακό με μένα είναι ότι 4μιση χρόνια πέρνω αντικαταθλιπτικά και μου φαίνεται αδιανόητο να τα σταματήσω.Τελικά δεν ειμαι σίγουρη αν φοβάμαι τον θάνατο η απλά φοβάμαι να ζήσω!

[PETRAN]

Τωρα τι να πω... Δεν εχω να προσθεσω κατι, συμφωνω απολυτα.


Ο λογος που εγραψε το παραπανω μηνυμα ο dark (που τυχαινει να ειναι κ αδερφος μου) ειναι για να τονισει οτι ισως να ειχε κ αυτος "παθολογικη" ή "βαρια" καταθλιψη, κατι που προσωπικα δεν το πιστευω, οταν καποιος ειναι καταθλιπτικος ειναι μια κατασταση εξαιρετικα δυσκολη, δεν ειναι απλως το αισθημα της στεναχωριας που σου βγαινει καθε βραδυ κλπ κλπ αλλα κατι πολυ χειροτερο κ βαθυτερο. -πιστευω-

Ακριβώς, υπάρχουν καταθλίψεις και καταθλίψεις. Κάπου στο 25% του πληθυσμού θα εμφανίσει "καταθλιπτικό" επεισόδιο μια φορά στην ζωή του. Τα περισσότερα από αυτά θα φύγουν μόνα τους μέσα σε κάποιους μήνες. Υπάρχουν όμως και πιο σοβαρές καταστάσεις μέχρι στο σημείο (κάπου 1-2% του πληθυσμού) της πιο χρόνιας πολύ πιο βαριάς μορφής (πιο "βιολογικής") "μελαγχολικής κατάθλιψης" (που μόνο να σηκώσεις το πόδι σου από το έδαφος είναι άθλος). Βασικά η κατάθλιψη είναι σαν "συναισθηματικός πυρετός", ανάλογα με την αιτία μπορεί να έχεις δέκατα, μπορεί να έχεις 38, μπορεί να βαρέσει και μόνιμα 40άρια.

Συνήθως αυτοί που αποκτούν κατάθλιψη λόγω νευρώσεων όπως στην υποχονδρία/νοσοφοβία που είχε ο φίλος (η στις κρίσεις πανικού και στο γενικευμένο άγχος) είναι ελαφριά-μέτρια αντιδραστική κατάθλιψη που μπορεί να περάσει-μαζί με την μείωση του άγχους- απλά και μόνο με δραστικές αλλαγές στον τρόπο σκέψης και ζωής (όπως με το "χιούμορ" του φίλου). Αυτό το είδος της μέτριας-"αντίδρασης στο άγχος"- τύπου κατάθλιψης ανταποκρίνεται και άριστα σε ψυχοθεραπείες όπως γνωσιακή-συμπεριφορική. Πάντως όντως το χιουμορ είναι ευεργετικό και μπράβο στον φίλο που είδε θετικά το πράγμα και μπόρεσε και το ξεπέρασε!

[Dark_Jedi]

Γεια σας και πάλι παιδιά!

Νομίζω οτί η συζήτηση έχει αρχίσει να ξεφεύγει λίγο. Δεν υπάρχει κάτι που να μην έχω αποσαφηνίσει στο αρχικό μου ποστ. Δεν μίλησα για το τι είδους κατάθλιψη είχα. Μίλησα για τα συμπτώματα αυτής και πώς το αντιμετώπισα εγώ. Ένας που έχει παθολογική κατάθλιψη, υπάρχει περίπτωση να έχει μόνο αυτά τα συμπτώματα? Γιατί το φτάσαμε εκεί το θέμα τότε?

[Dark_Jedi]

Όπως βλέπετε από τις πρώτες απαντήσεις, δεν ήρθε σ'αυτο το thread κάποιος με παθολογική κατάθλιψη να απαντήσει. Παρατήρησα άτομα που είχαν ΑΚΡΙΒΩΣ με το ίδιο πρόβλημα με μένα τότε. Αυτοί λοιπόν, πώς το κατάλαβαν? Επίσης, τo thread σαν τίτλο επάνω δεν γράφει "Η δική μου θεραπεία απο παθολογική κατάθλιψη", ή "μανιοκατάθλιψη" ή έστω και "πρώιμο στάδιο κατάθλιψης". Γράφει ΜΟΝΟ τα συμπτώματα (συγνώμη που γίνομαι τόσο επεξηγηματικός στα λεγόμενα μου, αλλά παρατήρησα οτί δημιουργούνται εύκολα παρεξηγήσεις).

[PETRAN]

Όπως βλέπετε από τις πρώτες απαντήσεις, δεν ήρθε σ'αυτο το thread κάποιος με παθολογική κατάθλιψη να απαντήσει. Παρατήρησα άτομα που είχαν ΑΚΡΙΒΩΣ με το ίδιο πρόβλημα με μένα τότε. Αυτοί λοιπόν, πώς το κατάλαβαν? Επίσης, τo thread σαν τίτλο επάνω δεν γράφει "Η δική μου θεραπεία απο παθολογική κατάθλιψη", ή "μανιοκατάθλιψη" ή έστω και "πρώιμο στάδιο κατάθλιψης". Γράφει ΜΟΝΟ τα συμπτώματα (συγνώμη που γίνομαι τόσο επεξηγηματικός στα λεγόμενα μου, αλλά παρατήρησα οτί δημιουργούνται εύκολα παρεξηγήσεις).

Κανείς δεν παρεξήγησε, ούτε αμφισβήτησε κανείς τι πέρασες, παρένθεση ήταν φίλε Sith . Το ότι ξεπέρασες τις κρίσεις πανικού και την νοσοφοβία μόνος σου αλλάζοντας την όλη στάση σου και απομυθοποιώντας το με χιούμορ ήταν τεράστιο κατόρθωμα και μπράβο!