oποτε ερχεσαι στα λεγομενα μου πως πρεπει πια να ΠΑΨΩ μ'αρεσει δεν μ'αρεσει , να μαι πια η πριγκιπεσσα του!
Printable View
oποτε ερχεσαι στα λεγομενα μου πως πρεπει πια να ΠΑΨΩ μ'αρεσει δεν μ'αρεσει , να μαι πια η πριγκιπεσσα του!
εσύ μια χαρα άνθρωπος είσαι, το λέω και το εννοώ, άλλοι έχουν τα προβλήματα εδώ και χρειζονται βοηθεια. τελευταια από συνήθειο μπαινεις εδω παρα από ανάγκη. άσε που για γκόμενους έχεις σχεδόν όποιον θες αφού έρχονται αμέσως κοντά σου με ενα σου απλό νεύμα.Quote:
Originally Posted by Broken_DoLL
δεν με απασχολει τοσο το γκομενικο με απασχολουν οι κωλοεμμονες μου και φυσικα η ελλειψη προσωπικης ζωης! θελω τον χωρο μου και δεν τον εχω! πνιγομαι!
αφού είναι δεδομένοι, τι να σε απασχολεί?Quote:
Originally Posted by Broken_DoLL
μα και δεδομενοι να μην ητανε δεν θυμαμαι να με απασχολουσε ποτε το αν εχω γκομενο η οχι, μπορω κ χωρις
Δεν ξέρω όλη την ιστορία σου, αλλά εικάζω πως ο μπαμπάς σου α) νιώθει ενοχές που έχεις ψυχολογικά- άρα κάτι δεν πήγε καλά στην ανατροφή σου και β) νιώθει και άλλες ενοχές που, όπως λες, δεν ήσασταν αγαπημένοι για χρόνια. Προσπαθώντας να μπαλώσει λάθη του παρελθόντος του βγαίνει το υπερπροστατευτικό και όλη αυτή η υπερβολή. Δικές του ανασφάλειες καλύπτει. Και η μαμά σου παρομοίως. Σ' αγαπάνε, ναι, αλλά αυτές οι υπερβολές δν έχουν σχέση με αγάπη.
Είσαι οικονομικά ανεξάρτητη? Μπορείς να συντηρηθείς μόνη σου- αν όχι εντελώς, έστω χωρίς περαιτέρω επιβάρυνση στους γονείς σου? Αν ναί, κάνε μια όμορφη εξήγηση, με επιχειρήματα, χωρίς υστερίες κλπ, δώσε υπόσχεση πως στα δύσκολα θα επικοινωνείς πάντα μαζί τους, πως θα τους επισκέπτεσαι τακτικότατα, πες πως τους αγαπάς και είναι καταπληκτικοί γονείς κλπ και σήκω φύγε. Θέλουν- δε θέλουν θα το χωνέψουν.
Σιγουρέψου όμως πρώτη εσύ πως νιώθεις έτοιμη για κάτι τέτοιο.
ετσι με απειλουσε και μενα η μανα μου οτι θα καταληξω αν φυγω απο το σπιτι.και μια χαρα ειμαι τωρα που δεν μενω μαζι της.ω ναι ω ναι ο ελληνας γονιος κανει παιδια για αυτοικανοποιηση και εγω για διαιωνιση του ειδους!!!Quote:
Originally Posted by Broken_DoLL
Αν πιστεύεις ότι έχεις την οικονομική δυνατότητα, κάνε το μεγάλο βήμα και φύγε. Εφόσον όλα δείχνουν πως είσαι καλά σε σχέση με τις ασθένειες. Αν συγκατοικήσεις και με καμιά φίλη τότε ακόμα καλύτερα.
μικρο, όσο μουρλοκομειο κ να εισαι εγω διέκρινα για πρωτη φορα σημερα ( ειμαι κ απροσεχτη ) πως εχεις αυτογνωσία...
ναι οι έλληνες γονείς ( ακόμη κ στο 2012 που βρσικομαστε ) το εχουν το θεμα τους με το να φυγουν τα παιδια τους απο την οικογενειακη εστία.
το μονο λάθος που δν θελω να κανεις ειναι να παρεις καμια αποφαση τύπου παντρευομαι για να την κανω.
οτι αποφαση κ αν παρεις να εισαι απολυτα σιγουρη πως το θελεις με ολο σου το ειναι!
κ θα ήθελα πολυ να σε δω να ξεκινησεις ψυχοθεραπεια...
θα ανακλυψεις τροπους να επικοινωνεις καλυτερα με τους αλλους κ θα διαπιστωσεις πως καποια πραγματα που κανεις
υπαρχουν βαθυτεροι λογοι που σε κανουν να λειτουργεις ετσι.
θα τη βρεις την ακρη....
σκεψου πως δν σου λεμε τυχαια τοσοι ανθρωποι να ξεκινησεις.
κ επισης σκεψου πως ολοι αυτοι που στο ειπαμε εχουμε κανει ή συνεχιζουμε.
(άντε γιατι θα σου φερω τις σαλαμανδρες πισω κ θα φαει φρικες η μαμα σου...)
εκθεση εγραψα παλι....
το ζήτημα Μπρόκεν είναι πως άφησες κάποιο που πραγματικά σε αγαπούσε, υποτίμησες τα αισθηματα του απέναντι σου, υποτίμησες το ότι αντί να βρει άλλη γκόμενα/γκομενες στην Αγγλια έμεινε πιστός σε σενα και σε περίμενε. σπάνια βρίσκεις άντρες να κάνουν κάτι τετοιο, αν ήταν άλλος θα χε φυγει αυτος πρωτος. θα σου ειχε αφοσίωση και μεσα απ αυτη θα βρισκες τη γαληνη που επιζητάς για να ξεχνάς πραγματικά και να νοιωθεις μεσα σου ευτυχία. ίσως με αυτόν κάποτε να είσαι και συ τοσο ευτυχισμενοι όσο είναι σημερα οι γονεις σου που ειναι μαζί. εκτός κι αν ο νεος γκόμενος σου κανε το μεγαλο κλικ ή πρόκειται για κατα πολύ καλύτερο του πρωην σου, διαφορετικα μου μυρίζουν εφήμερες σχέσεις
καλα ε, ερχεσαι στα λογια μου. δλδ δεν το πιστευω αυτο π γινεται, το συζητουσα με τον συναδελφο μου (ο οποιος ειναι αγγλος) και μου ελεγε πως στις αλλες χωρες οι γονεις χαιρονται να βλεπουν τα παιδια να ανεξαρτητοποιουνται απ την ηλικια των 18, δν κτλβαινω γιατι πρεπει να μας ωθουν σε τετοια λαθη ωστε να χουμε ανεξαρτησια! μεχρι κ να γκαστρωθω μ περασε απ το μυαλο γι ανα φυγω, ποσο ανωριμο ακουγεται αυτο?Quote:
Originally Posted by panamar
ο πατερας μ ειναι τοσο ετσι μαζι μου, που τον κοιταζω και τα ξεχασα ολα σαν να μν θελω να φυγω πια η κ να φυγω να θελω να τον παρω μαζι μ! αμα φυγει η μανα η η αδερφη μ δν θα κανει ετσι, αμα φυγω εγω θα πεθανει! τοσο πολυ εγνοια τον εχω και δεν ξερω τι να κανω δεν μπορω να τον βλεπω να μαραζωνει ο,τι λαθη κ αν εκανε στο παρελθον! μακαρι να ημουν στην φαση που δεν μ ενοιαζε για κεινον οπως παλια! χτες μ εφτιαξε ραφακια στο σπιτι ....... κ μ πε να τα βαψω οτι χρωμα θελω κ να βαλω πανω τα πραγματα μου...κ εγω καταχαρηκα! μετα μ ηρθε ο λογος για τον οποιο το κανε........
Σκέψου όμως το εξής ! Είπες ότι αν έφευγε η αδερφή σου δεν θα τον πείραζε...και στάσου λίγο εκεί.
Για να τον πειράζει μόνο αν φύγεις εσύ και όχι η αδερφή σου, σημαίνει ότι κάτι τρέχει μαζί σου. Αν είχε την κλασικη νοοτροπία του Έλληνα γονιού, θα ανησυχούσε εξίσου και για τοις 2 σας.
Από ό,τι κατάλαβα είχες κάποια προβλήματα με την υγεία σου και μάλιστα σοβαρά, άρα λογικό δεν είναι να ανησυχούν έτσι οι γονείς σου??? Σκέψου λίγο και την δική τους ψυχολογία, ποιος ξέρει πώς θα νιώθουν μετά από όσα έχεις περάσει.
Εγω είμαι φουλ υπέρ την ανεξαρτητοποίησης και του απογαλακτισμού και εκνευρίζομαι όταν βλέπω άτομα να μένουν με τους γονείς τους μέχρι τα 35 και να μην κάνουν τίποτα μόνα τους, αλλά υπάρχουν και μερικές περιπτώσεις που χρειάζονται ψάξιμο.
Μόνο εσύ μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρη για το ότι θα τα καταφέρεις μόνη.
ναι εχω την ασθενεια! αυτο ομως τι σημαινει, πως πρεπει να με κρατανε μονιμως στο παρελθον? εχω κανει αλματα, οχι απλα βηματα!