Printable View
τι ειναι αυτο που σε κανει να πιστευεις οτι αξιζεις λιγοτερα απο τους αλλους ανθρωπους?ειχες λαθος που απομακρυνθηκες απο τους φιλους που οπως λες σου διναν ζωη.
μπηκες σε μια πολυ ασχημη και ψυχοφθορα διαδικασια,εκεινη της συγκρισης κι εφιαξες στο μυαλο σου οτι ηταν καλυτεροι απο εσενα και δεν σου αξιζαν
γιατι?ειναι σαν να αυτοτιμωρεισαι για κατι..μην κανεις κακο στον εαυτο σου,αγαπη σε τον και καπως ετσι θα λυσεις τα θεματακια σου
δηλαδή τι είσαι;; μπορείς να περιγράψεις τον εαυτό σου με μερικές λέξεις που σου έρχονται αυθόρμητα? πρόσεξε, μην το σκεφτείς πολύ, δεν θα μετράει!!Quote:
Originally Posted by MPVNsf123
@xrysaki εκτιμώ το ότι μπήκες στον κόπο να διαβάσεις το κείμενο και ευχαριστώ για τη συμβουλή σου, αλλά τα πράγματα είναι κάπως πιο περίπλοκα...
@Gypsy Cello μπορείς να σκεφτείς ένα άτομο δίπλα στο οποίο θα ένιωθες κατώτερος; Εύχομαι η απάντησή σου να είναι όχι, αλλά για την περίπτωση που είναι ναι, είτε αυτός είναι o Brad Pitt, είτε ο Beckham είτε ο Christiano Ronaldo ή μια Adriana Lima ας πούμε, κάπως έτσι ένιωθα κι εγώ. Ότι σε σύγκριση με αυτούς, ήμουν ανάξιος της προσοχής τους, του χρόνου τους, πόσο μάλλον της παρέας τους. Σαν ένα 5χρονο παιδάκι που θέλει να σπαταλήσει τον πολύτιμο χρόνο ενός 30χρονου...
Είσαι πολύ μικρός, ακόμη ΔΕΝ άρχισε η ζωή για σένα, αυτο να το θυμάσαι. Ακόμα η εφηβεία σου μαμάει το μυαλό και όλοι οι προβληματισμοί σου αυτοί θα αλλάξουν απο την μια μέρα στην άλλη, εγώ στα 18 μου ήμουν δημοφιλής, είχα ΤΙΣ γκόμενες, ημουν το κέντρο της παρέας, στο σχολείο όλες με ήθελαν, ένοιωθα απίστευτα, πέρασα καλά δε λέω αλλα η ζωή στα γυρνάει μετά, μια έχεις τα πάνω σου κ μια τα κάτω σου, εσυ στα 17 μπορεί να σιχένεσαι την ύπαρξη σου και στα 30 να είσαι φούλ δίψα για ζωή και αξέχαστους έρωτες κ εμπειρίες. Όλα στο χέρι μας είναι, ΟΛΑ..
@Konstantinos σ' ευχαριστώ που έγραψες. Αισιόδοξο το post σου...
Βλεπω οτι τις συμβουλες τις περνας του ελαφρου προβαλλοντας διαφορες δυσκολιες ή απλα μια ευχαριστια, και ρωτας να ακουσεις για τις προσωπικες εμπειριες αλλων ανθρωπων. Για αλλη μια φορα θες να εισαι παρατηρητης δλδ, ακομα και οταν ο ιδιος ζητας με καποιο τροπο βοηθεια.
Εχω μερικες αποριες:
α) Θα ηθελες να αλλαξει κατι στη ζωη σου/σε εσενα?
β) Μπορεις να μας εξηγησεις τι θα ηθελες να αλλαξει στη ζωη σου και πως?
γ) Τι ειναι αυτο που περιμενεις?
δ) Αν υπαρχει κατι να κανεις για αυτο?
ε) Αν το κανεις?
στ) Τι θα ηθελες να σου ελεγε η ψυχολογος?
ζ) 'Η θα ηθελες καποιος αλλος να ηταν στη θεση της που να σε βοηθουσε? Αν ναι ποιος και με ποιο τροπο θα σε βοηθουσε?
Ξερω ενα ατομο πολυ κοντα στην περιπτωση σου, και θα με ενδιεφερε παρα πολυ αν μπορουσες να μου απαντησεις! Αν μοιαζετε τοσο πολυ βεβαια, μαλλον δε θα το κανεις, γιατι ειτε δεν ξερεις, ειτε δε θελεις :P Μερσι.
Ρε αυτό ήθελα κι εγώ να πω, ότι ευχαριστεί και χαίρεται, γυρνάει όμως το βλέμμα στον εαυτό του να δει τι θα κάνει? Κάν το μωρέ mpvn-dn kserw-k-egw-pws μια χαρά μπορείς πίστεψέ το και κάντο!
@λιλιουμ
α)Ναι, θα ήθελα να αλλάξουν πολλά...
β)Μου είναι κάπως δύσκολο να φτιάξω μια λίστα (σαν supermarket)... Γενικά θα ήθελα να μπορώ να έχω όλα όσα έχουν οι άλλοι, ή τουλάχιστον αρκετά ώστε να είμαι εντάξει...
γ)Δεν περιμένω να αλλάξει τίποτα...Εξάλλου είχα ακούσει κάποτε το "Είναι ανόητοι όσοι διαμαρτύρονται ότι δεν αλλάζει κάτι στη ζωή τους, ενώ οι ίδιοι δεν προσπαθούν καν" (πρέπει να το είπε ο Κρίστιαν από το Nip/Tuck btw...).
δ)Τίποτα. :( Οι λόγοι είναι κυρίως έλλειψη κινήτρου...
ε)Δεν μπορώ να ξέρω αν θα νιώσω καλύτερα αν κάνω κάτι ή όχι, ίσως γι' αυτό επαναπαύομαι στην "ασφάλεια" της μιζέριας... Είναι πιο εύκολο να σκύβεις το κεφάλι και να καταριέσαι τη ζωή από το να προσπαθήσεις... Ειδικά όταν δεν έχω κίνητρο...
στ)Ίσως απλά να ήθελα να μου δώσει φάρμακα. Δεν ξέρω τι θα ήθελα να μου πει...
ζ)Γενικά, κανένας δεν ξέρει την γενική εικόνα της κατάστασής μου... Ότι δεν είμαι και μες την τρελή χαρά το βλέπουν, αλλά από κει και πέρα έχουν πλήρη άγνοια (και ίσως να θέλω να το κρατήσω έτσι...)
Ωραια.. αυτο ειναι ενα βασικο προβλημα που το εντοπισες, η ελλειψη κινητρου! Και ολα τα αλλα που ειπες, οπως το ειναι πιο ευκολο να βουλιαζεις στη μιζερια κτλ, αυτο δειχνουν, την ελλειψη κινητρου.
Το θεμα ειναι πως λες οτι θες να αλλαξει η κατασταση, δεν περιμενεις οτι θα αλλαξει απο μονη της, ετσι ειπες, αρα εσυ εισαι αυτος που θα πρεπει να την αλλαξει.
Τι πρεπει να γινει για να περασεις απο τη σκεψη/φαντασια και τη μιζερια (μη ζωη) στην πραξη και τη χαρα (ζωη)? Να σταματησεις να φοβασαι και να υπεραναλυεις, θα ελεγα εγω. Εσυ τι θα ελεγες?
Συμφωνώ μαζί σου σε όλα όσα είπες, αλλά η διαφορά μεταξύ των σκέφτομαι, λέω και πράττω είναι τεράστια... Δεν μπορώ καν να ξεκινήσω την προσπάθεια, πόσο μάλλον να την διατηρήσω... Εσύ έχεις βιώσει κάτι παρόμοιο, αν επιτρέπεται;
Aντε παλι, τα ιδια! Εγω εχω εναν ανθρωπο στο κοντινο μου περιβαλλον που σου μοιαζει πολυ! Αν εχω βιωσει τα ιδια, και ποιος ανθρωπος δεν εχει νιωσει καποτε στη ζωη του οτι θελει να κανει κατι αλλα δε μπορει!! Αν χαλαρωσει και δεν το σκεφτεται τοσο εντονα αυτο που θελει αλλα δεν το εχει, τοτε συνηθως γινεται απο μονο του.
apo auta pou grafeis fainesai poli wrhmos para to nearo tis hlikias sou.Kai egw peripou ta idia pernaw....zileuw ta paidia pou exoun filous einai dimofileis phgainoun se clubs kai kanoun entonh zwh...esu fainesai diaforetikos kai auto einai to timhma.panta kunhgousa thn eutixia kai pisteua pws ama vrw filous ta pragmata tha allaxoun alla opws eipe kai enas skinotheths ''ama eisai mizeros sthn athina tha eisai mizeros kai sto parisi'' kai katalava pws ama to exeis mesa sou oti kai na sou dwsei h zvh panta etsi tha aisthanesai .gia auto prepei na matheis na zeis me auto to sunesthma (ths diaforetikothtas)prepei na xalarwseis ligo na simfiliwtheis me ton eauto sou na tou dwseis mia eukairia kai ola ta alla tha erthoun apo mona tous xwris na ta kunhgas...
θα μπορούσα να ζηλέψω πολύ και να αισθανθώ κατώτερη από έναν άνθρωπο που συνδυαζει πολύ καλά εξωτερική ομορφιά και πολύ έντονη προσωπικότητα και πολύ μυαλό για παράδειγμα....Αλλά οι άνθρωποι που τα συνδυάζουν όλα είναι λίγοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ελαττώματα όπως και γω και συ. Όταν αισθάνεσαι όμως πολύ κατώτερος από συνομιλήκους και συμμαθητές τότε αυτό είναι ανησυχητικό πιστεύω. Κάθησε και σκέψου ορθολογικά (όσο μπορείς) γιατί αισθάνεσαι έτσι, τι σε ωθεί σ' αυτό, ποιος είσαι εσύ και ποιοι είναι οι άλλοι απέναντι σου στην πραγματικότητα; Αυτό που βλέπεις δικαιολογεί αυτό που αισθάνεσαι;;; Ορθολογικά έ; Πρόσεξε!! :pQuote:
Originally Posted by MPVNsf123
κοιτα φιλε,ολα ειναι μεσα στο μυαλο..Quote:
Originally Posted by MPVNsf123
παρενθεση(εχεις δει καποιους διασημους χωρις μακιγιαζ η σε μικρη ηλικια ξερω γω?)μην θεοποιεις και μην συγκρινεις,καθε ενας απο εμας εχει κατι το ξεχωριστο..
αν αρχιζα να ζηλευω την ατζελινα τζολι η να προσπαθουσα να μοιασω στην σκλεναρικοβα ξερω εγω,θα επρεπε να εχω καταθλιψη οπως εσυ
ασε που αν σκεφω το παστωμα και τις πλαστικες...τι ειναι αυτο που τις κανει καλυτερες?οι προβολες,η θεοποιηση..η αυτοπεποιθηση!
το θεμα ειναι να αγαπησεις τον εαυτο σου ακριβως οπως ειναι και γι αυτο που ειναι..καπου εκει κρυβεται το...μυστικο!
τι φανταζεσαι?εγω ειδικα ειμαι μια μετρια κοπελιτσα δεν ειμαι καμια θεα,και οι φιλες μου ισως ειναι και ποιο ομορφες,ποτε δεν ζηλεψα,ποτε δεν συγκριθηκα,ποτε δεν θα ηθελα να ειμαι καποια αλλη
εγω ας πουμε ειμαι κοντουλα,για σκεψου να μου ειχε γινει εμμονη και να αρχιζα να λεω..α!αυτες ειναι ψηλες,εγω δεν ειμαι κτλ κτλ...παρολα αυτα παντα σε εμενα την πεφτανε ολοι
σε πληροφορω οτι αυτο που βγαζεις προς τα εξω μετραει περισσοτερο,οταν τα εχεις βρει με τον εαυτο σου φαινεται και σε βλεπουν αλλιως
αν καθεσαι και ντρεπεσαι για εσενα και εισαι μαζεμενος σε μια γωνια παρακολουθοντας τους λοιπους να απολαμβανουν την ζωη...και οι αλλοι με την σειρα τους θα σε λυπουνται γιατι αυτην την εικονα τους εχεις δωσει
φιλε η αυτοπεποιθηση μετραει και σε συνδιασμο με τον χαρακτηρα κανει θαυματα!!
εχεις δει ποτε καποιον πολυ χοντρουλη με μια θεα διπλα του και το αντιθετο?να λες..μα τι του/της βρισκει?και να βλεπεις καψουρα οχι μ@@@@@@ς
γιατι?μολις καθισεις να μιλησεις λιγο μαζι του καταλαβαινεις αμεσως τι του βρηκε΄-)
ξεκολλα απο αυτες τις εμμονες που δεν σε αφηνουν να ζεις!για να εκαναν παρεα μαζι σου προφανως κατι ειχες να δωσεις κι εσυ σε εκεινους..
σημερα κανεις δεν κανει ψυχικα...
για ξανασκεψου το και παρτο αλλιως!!!
-Καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε, αλλά ας το θέσω αλλιώς:
-Ένα αγόρι τρώει χυλόπιτα από ένα κορίτσι. Γιατί; Γιατί το κορίτσι τον αξιολόγησε (ας πούμε σε κλίμακα 0-10) με βάση τα παρακάτω: εμφάνιση[γυμνασμένο/αθλητικό/λεπτό σώμα, ρούχα(στυλ...), ή και χτένισμα, κ.τ.λ.], χαρακτήρας(ώριμος, αστείος, ενδιαφέρων, μυστηριώδης, εκδηλωτικός, ευγενικός, ευχάριστος, κ.τ.λ.), κ.τ.λ. , έβγαλε τον "μέσο όρο" και τον συνέκρινε με την γνώμη που έχει για τον εαυτό της. Στη συνέχεια, κατέληξε στο ότι δεν είναι αρκετά καλός γι' αυτήν. (Εξαιρούνται περιπτώσεις όπως: διαφορετικά ενδιαφέροντα, κακή φήμη, κ.ά.)
-Επομένως, όλοι ενστικτωδώς συγκρίνουμε όλους με τον εαυτό μας και με όλους και βγάζουμε συμπεράσματα που καθορίζουν τη συμπεριφορά μας προς τους άλλους. Για χάρη ευγένειας/"κομφορμισμού" ίσως να τα αγνοούμε αλλά η ψυχρή αλήθεια είναι ότι το κάνουμε και η ακόμα πιο ψυχρή ότι ισχύουν σε ένα βαθμό.
-Για να καταλήξω, εφόσον ισχύουν, είναι τόσο λάθος να έχουμε επίγνωση αυτού, έστω και αν είναι τόσο καταστρεπτικό; Και αυτό "το αποδέξου τον εαυτό σου όπως είναι" δεν είναι και τόσο απλό... Υπάρχει κάποιο άτομο που να είδατε(στο σχολείο, στη δουλειά, ή και σε ταινία) και να σκεφτήκατε: "αν ήμουν έτσι θα αυτοκτονούσα";
Κάπως έτσι είμαι... Αυτά που πρέπει να αλλάξω είναι απλά τόσο πολλά που κουράζομαι και μόνο στη σκέψη τους... Για να μην αναφέρω ότι πρόκειται για κίνητρο του τύπου <<πρέπει να το κάνω, αλλιώς...>>, παρά για <<θέλω να το κάνω έτσι ώστε...>>...