Originally Posted by
λιλιουμ
Η ικανοποιηση ειναι στιγμιαια, και συνηθως με καποιο σωματικο ερεθισμα, γινεται και με πνευματικο βεβαια. Ο δολοφονος που σκοτωνει το θυμα του νιωθει μια ικανοποιηση, ειναι ευτυχισμενος? Οχι.
Η ευτυχια ειναι μια κατασταση που εχει μια διαρκεια, τοση, ωστε να μπορεις να πας απο το σπιτι σου μεχρι τη δουλεια χωρις να σε ενοχλησει κανεις, χωρις κανενας να σου σπασει τα νευρα, ενω στη διαδρομη χαμογελας στους ανθρωπους που συναντας αυθορμητα και απολαμβανεις τη ζωη οπως ενα μικρο παιδι.
Παρε και ενα αποσπασμα που μαρεσει
«Η αγάπη είναι θρόισμα, εκείνο το σκίρτημα στο στήθος. Αγάπη είναι ευτυχία, ανεκτικότητα, απόλαυση και πληρότητα. Όταν εκπέμπουμε αρμονία, ηρεμία και ευτυχία, μας επιζητούν όλοι δίπλα τους. Η αγάπη δεν εμπεριέχει εγωκεντρισμό. Όταν αγαπάμε δεν πρέπει να φοβόμαστε ότι θα χάσουμε το ‘κτήμα’ μας, ότι θα μας το καταπατήσουν, ότι θα μας το κλέψουν, γιατί έτσι καταδυναστεύουμε εκείνους που θεωρητικά αγαπάμε. Αγαπάμε με λάθος τρόπο. Νομίζουμε ότι, όταν μας κάνουν τα χατίρια, μας αγαπάνε, αλλά στην πράξη, μας ικανοποιούν τον εγωισμό. Λειτουργούμε με το συναίσθημα, με εκείνο το ‘συν’ που δεν επιτρέπει στο αίσθημα να δράσει ευεργετικά πάνω μας. Το αίσθημα είναι η ευτυχία, το ‘συν’ είναι η επεξεργασία, το παιχνίδι που παίζουμε για να ανακαλύψουμε την αγάπη, το οποίο έχει μικρή διάρκεια. Ο ευτυχισμένος άνθρωπος δεν πληγώνεται ποτέ, γιατί νιώθει πληρότητα. Ο ερωτευμένος π.χ. στο απόλυτο κρεσέντο του όλα τα θεωρεί όμορφα. Έτσι κι η ευτυχία που εκπέμπουμε από το είναι μας, εκπέμπεται χωρίς χρονικά όρια».
