Το καταλαβαινω, ειναι νωπο ακομα... Θα περασει! Ο χρονος λενε οτι ειναι ο καλυτερος γιατρος!Quote:
Originally Posted by julias
Printable View
Το καταλαβαινω, ειναι νωπο ακομα... Θα περασει! Ο χρονος λενε οτι ειναι ο καλυτερος γιατρος!Quote:
Originally Posted by julias
Δεν ξερω τελικα..μπορει, γενικως εχω μια δυσκολια με τις απωλειες. Δυσκολευομαι να το παρω αποφαση. Βεβαια, ο θανατος ειναι κατι οριστικο, δεν αφηνει περιθωριο επιστροφης..Quote:
Originally Posted by ALIA
Ολοι αντιμετωπιζουμε δυσκολια στην αποδοχη μιας απωλειας αλλα αν σ'εσενα ειναι σε τρομερα εντονο βαθμο, ισως και να οφειλεται στο γεγονος οτι εχασες τον πατερα σου τοσο προωρα... Να μια καλη ευκαιρια (αν δεν το εχεις ηδη κανει) να το συζητησεις με καποιον ψυχολογο! Θα σε βοηθησει να το διαχειριζεσαι καλυτερα ολο αυτο με τις απωλειες αφου σε πληττουν τοσο βαθια οπως λες!Quote:
Originally Posted by julias
Ειναι εντονο οταν αντιμετωπιζω απωλεια απο θανατο, εχει σχεση με τον θανατο του πατερα μου σιγουρα, δεν ειναι εντονο οταν αντιμετωπιζω χωρισμο, γιατι εκει οταν φτασω στην απομυθοποιηση, εχει τελιωσει για μενα..Quote:
Originally Posted by ALIA
Μα για απωλεια θανατου μιλαω κι εγω...Quote:
Originally Posted by julias
ναι, εχει στιγματισει τη ζωη μου τελικα, ημουν πολυ μικρη και δεν το δουλεψα τοτε οπως επρεπε..και φοβαμαι παντα οτι ό,τι και να γινει, οσο ευτυχισμενοι και να ειμαστε,,,θα γινει κατι κακο και θα τα χαλασει ολα. Ξερω οτι δεν ισχυει αυτο..αλλα μου εχει μεινει το αγχος αυτο..απο τοτε..Quote:
Originally Posted by ALIA
Δεν πειραζει... διορθωνεται ακομα και τωρα αρκει να το συζητησεις εκει που πρεπει!Quote:
Originally Posted by julias
Εισαι παντα τοσο αισιοδοξη! Σ'ευχαριστω για αλλη μια φορα!Quote:
Originally Posted by ALIA
Συλλυπητήρια julias για την ξαδέρφη σου! Το μόνο που μπορώ να πω τη συγκεκριμένη στιγμή είναι πως ελπίζω να μην υπέφερε πάρα πολύ, και την ευχή τα παιδιά της να έχουν γύρω τους ανθρώπους που να τα βοηθήσουν να ξεπεράσουν την απώλεια με σταθερότητα και αγάπη και να προοδεύσουν στη ζωή τους.
Ευχαριστώ κοπελα μου, οχι δεν υπεφερε πολυ, ηταν πολυ γρηγορο..προσπαθω να μην το σκεφτομαι...με αγαπουσε πολυ...Ασε γιατι και σημερα ειναι η επετειος του θανατου του πατερα μου, και καθε χρονο τετοια μερα, ζω αποτην αρχη το πρωινο εκεινο που εφυγε και δεν ξαναγυρισε ποτε..Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Σε λιγες μερες θα γινει το μνημοσυνο για τις 40 μερες απο τοτε που εφυγε..Βουβος ο πονος μου και διαρκης..Οταν νυχτωνει, ειναι πιο εντονος..λες και συμμαχεί με τη νυχτα...Πού να εισαι τωρα Χρυσα? Που?
julias, έχω δει καιρό τώρα το πρώτο μήνυμά σου για την πρόωρη και άδικη απώλεια
της αγαπημένης σου εξαδέλφης,
αλλά νιώθοντας κάποια αμηχανία μπροστά σε κάτι τόσο σοβαρό
δεν ήξερα τι να σου γράψω.
Πόσο μάλλον σε σένα που φαίνεται ότι η σχέση σας δεν ήταν τυπικά συγγενική,
αλλά ότι νοιαζόσουν ουσιαστικά για εκείνη.
Νομίζω ότι η λύπη είναι αναπόφευκτη,
αλλά το ενδιαφέρον κάποιες φορές για τα παιδιά της
θα είναι σημαντική βοήθεια γι' αυτά
και θα σε κάνει να νιώθεις καλά.
Να είστε όλοι γεροί και δυνατοί και να θυμάστε τα καλά.
Ευχαριστω κοριτσι μου, ναι, με αγαπουσε πολυ και με νοιαζοταν...και αυτο ειναι που με ποναει περισσοτερο..Δεν ειναι πολλοι οι ανθρωποι που μας νοιαζονται αληθινα, και αν φευγουν κιολας..ας τα να πανε..Quote:
Originally Posted by Joann