ο δικος μου χωρισμος..

Quote:

---

Originally Posted by secretly

κουκλιτσα βαλε τα αισθηματα σου κατω και τσαλαπατησε τα..γ@@@@ε τα εσυ για εσενα και οχι εκεινος..καποια στιγμη θα περασει...θελει χρονο και ισως ποναει αλλα σκεψου το μετα...
δεν εχει βρεθει ο καταλληλος γιατι εσυ ησουν αφοσιωμενη εκει και δεν ειχες ματια για αλλον και αν δεν θελεις να ξυπνησεις ενα πρωι και να κλαις μετανιωμενη για τα χρονια που του χαρισες ΦΥΓΕ!
δεν υπαρχει δεν μπορω!!εχεις την δυναμη να το κανεις..πριν τον γνωρισεις πως ζουσες?
σε αποδυναμωνει καθημερινα και σε ξευτιλιζει.δωσε τελος αγαπη
ειμαι γυναικα και δεν μπορω να σκεφτω πως θα ανεχομουν κατι τετοιο..κι εγω εχω περασει καταστασεις με τον αντρα μου χρονια πριν..αλλα οχι κι ετσι

---

Καθομαι κ σκεφτομαι πως μ εχει φερθει κ νευριαζω π ανεχτηκα τοσα λες κ δεν αξιζα τπτ κσλυτερο στ ζωη μ.. Κ κει π νευριαζω.. Αυτοματα σκεφτομαι πως δν θ τον ξαναγκαλιασω κ χανω τ κεντρα μ, τη γη κατω απτα ποδια μ.. Ξερω πως πρεπει ν φυγω.. Οσο πιο μακρια γινεται.. Γτ δν τ καταφερνω ομως; Γτ ν τ περναω ολο αυτο; Θελω ν τελειωσει ολο αυτο, ν ξυπνησω κ ναχω ξεχασει τ παντα!! Δν μπορω.. Μεσα μ υπαρχουν τοσα συγκρουομενα συναισθηματα κ δν μπορω να τ διαχειριστω.. Μια λεω μακρια τ.. Μια λεω δν μπορω μακρια τ.. Ελεος πια

Αν υποθεσουμε οτι σε ξαναπροσεγγισει κ σου ζητησει να ξαναεισαστε μαζι, τι θα κανεις?
Κ κατι αλλο, εσυ κ αυτος εχετε φατσομπουκια?
Kαι αν συναντιοσαστε εξω με καποιο τροπο?

Δν ξερω τι θ εκσνα.. Ναι εχουμε

Εισαστε φιλοι στο φατσοβιβλιο?

Quote:

---

Originally Posted by sadnesss

ποσο ομορφα μου ακουγονται ολα αυτα που γραφεις και συναμα ποσο δυσκολα και ακατορθωτα να τα πραγματοποιησω..σημερα ξυπνησα με παρα πολυ ασχημη διαθεση..ειμαι στη δουλεια κ ολο κλαιω...νομιζω πως παντα θα μεινω μονη μ να τον περιμενω να γυρισει κοντα μ...η πως παντα θα κατηγορω τον εαυτο μου πως δεν καταφερε να του δωσει οσα ηθελε και γι αυτο τα εκανε ολα..δεν μπορω ν παρω ανασα απτο βαροσ π νιωθω να με πλακωνει..δεν αντεχω αλλο πια

---

Αναμφίβολα εύκολο δεν είναι, ούτε ακατόρθωτο όμως. Χρειάζεται να κάνεις τομή στον εαυτό σου, δηλαδή να κάνεις ψυχολογική εγχειρητική επέμβαση, και νυστέρι στην εργασία αυτή είναι ο Λόγος και η Θέληση σου. Για να αρχίσεις να διευθύνεις εσύ τον συναισθηματικό σου κόσμο, και όχι τα πάθη εσένα. Με άλλα λόγια πρέπει να συνειδητοποιήσεις τι είναι και ποιά έννοια έχει <<η προσωπική υπέρβαση του εαυτού>> και στη συνέχεια να υλοποιήσεις μέσα σου την υπέρβαση αυτή. Μπορείς. Απλά θέλει να ξεδιαλύνεις ορισμένες δυσλειτουργίες εντός σου και κατόπιν να πάρεις αποφάσεις. Μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου, εγώ ακόμη και όλη την γνώση του κόσμου και των επιστημών να κατέχω, ακόμη και άγιος να είμαι, εξουσία δεν έχω για να την ασκήσω μέσα σου, ο μοναδικός άνθρωπος που κρατά την εξουσία να παρέμβει μέσα στην ψυχή σου είσαι μόνο εσύ, κανείς άλλος.

Οχι... Κ φυσικα τον εχω αποκλεισει

Quote:

---

Originally Posted by Γιώργος Πολίδης

Αναμφίβολα εύκολο δεν είναι, ούτε ακατόρθωτο όμως. Χρειάζεται να κάνεις τομή στον εαυτό σου, δηλαδή να κάνεις ψυχολογική εγχειρητική επέμβαση, και νυστέρι στην εργασία αυτή είναι ο Λόγος και η Θέληση σου. Για να αρχίσεις να διευθύνεις εσύ τον συναισθηματικό σου κόσμο, και όχι τα πάθη εσένα. Με άλλα λόγια πρέπει να συνειδητοποιήσεις τι είναι και ποιά έννοια έχει <<η προσωπική υπέρβαση του εαυτού>> και στη συνέχεια να υλοποιήσεις μέσα σου την υπέρβαση αυτή. Μπορείς. Απλά θέλει να ξεδιαλύνεις ορισμένες δυσλειτουργίες εντός σου και κατόπιν να πάρεις αποφάσεις. Μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου, εγώ ακόμη και όλη την γνώση του κόσμου και των επιστημών να κατέχω, ακόμη και άγιος να είμαι, εξουσία δεν έχω για να την ασκήσω μέσα σου, ο μοναδικός άνθρωπος που κρατά την εξουσία να παρέμβει μέσα στην ψυχή σου είσαι μόνο εσύ, κανείς άλλος.

---

Μακαρι ν καταφερω ν ξεφυγω.. Ν σταματησω ν κατηγορω τον εαυτο μ πως δεν ειμαι αξια για αυτον κ ισως για κανεναν αλλο.. Μου λειπει πολυ.. Γτ μ λειπει; Μου εκανε τοσα.. Γτ ν εχω ακομη θετικα συνσισθηματα;

Quote:

---

Originally Posted by sadnesss

Μακαρι ν καταφερω ν ξεφυγω.. Ν σταματησω ν κατηγορω τον εαυτο μ πως δεν ειμαι αξια για αυτον κ ισως για κανεναν αλλο.. Μου λειπει πολυ.. Γτ μ λειπει; Μου εκανε τοσα.. Γτ ν εχω ακομη θετικα συνσισθηματα;

---

Εγώ ξέρεις είμουν κάποτε πέρα από όλα τα άλλα και ποιητής. Να δες: http://polgt.pblogs.gr/
Αυτή η ιδιότητα του ποιητή και οι ιδιαιτερότητες που πηγάζουν εξ αυτής, μου επιτρέπουν να ελίσωμε ελεύθερα και ανεμπόδιστα
μέσα στα στερεότυπα και στις προσλήψεις που φύτεψε στην ψυχή μου η παιδεία που δέχτηκα, πρώτα από το οικογενειακό και
κατόπιν από το κοινωνικό περιβάλλον. Έτσι μπορώ να πω πως ο τύπος για τον οποίο νοιώθεις πράγματα, δεν διαθέτει κάτι
αξιόλογο και άξιο προσοχής και επαίνων. Από τα λεγώμενα σου εξάγεται το συμπέρασμα πως ο άνθρωπος αυτός αγνοεί σημαντικά
ζητήματα της ζωής και η σχέση του μαζί της, με την ζωή δηλαδή, είναι καιροσκοπική και επιδερμική, επιφανειακή με άλλο λόγο.
Οι ποιότητες που χαρακτηρίζουν την σχέση του με την ζωή και τον εαυτό του, είναι οι ίδιες εκείνες ποιότητες που εκφράζει και
υλοποιεί στις σχέσεις του με τους ανθρώπους, είτε πρόκειτε για κοινωνικές σχέσεις είτε για στενές ερωτικές και συντροφικές.
Αν και αμφιβάλλω πως γνωρίζει βιωματικά την έννοια της συντροφικότητας.

Πες μου κάτι όμως. Πόσο ετών είσαι;;; Είχες πριν την σχέση σου αυτή άλλη σχέση "ολοκληρωμένη";;; Βλέπεις που γράφω
με εισαγωγικά τον όρο <<ολοκληρωμένη>> γιατί κάθε άλλο παρά ολοκληρωμένη ήταν η σχέση σου με τον τύπο.

Quote:

---

Γτ ν εχω ακομη θετικα συνσισθηματα;

---

Τα συναισθήματα που νοιώθεις για τον άνθρωπο αυτόν, δεν είναι θετικά, όπως τα νομίζεις και ονομάζεις. Αυτά που νοιώθεις
και νομίζεις πως τρέφεις για εκείνον, απλά καλύπτουν εσένα και τις ανάγκες σου, όχι τις δικές του. Θετικά θα ήταν αυτά που
νοιώθεις εάν προσανατολίζονταν και κάλυπταν τις δικές του ανάγκες.

Ειμαι 26 και ναι ειχα μια ακομη δυνατη σχεση, φυσιολογικη θα ελεγα, στα 20 μου για 1,5 χρονο περιπου.. Ωραια, αν αυτα δν ειναι θετικα συναισθηματα εστω, δεν ειναι ομως ουτε μισος, ουτε πικρα, ουτε θυμος ουτε τπτ..υπαρχει πολυ νοσταλγια προς τ ατομο του.. Ξερω πως πιθανο ν εχει ηδη αλλη σχεση μαλλον αλλο θυμα κ αυτο με στενοχωρει παρα πολυ.. Εκανα τ παντα για κεινον, προσπαθησα ν ικανοποιησω καθε αναγκη τ κ νομιζα πως τα καταφερνα.. Δν μπορω ν προχωρησω.. Βρισκεται μπροστα μ η εικονα τ σε οτι κ αν κανω.. Δν ειμαι καθολου καλα

κοριτσακι ολα ειναι στο μυαλο μας να το θυμασαι..καλυτερα ενα τελος με πονο παρα πονος διχως τελος

Quote:

---

Originally Posted by sadnesss

Ειμαι 26 και ναι ειχα μια ακομη δυνατη σχεση, φυσιολογικη θα ελεγα, στα 20 μου για 1,5 χρονο περιπου.. Ωραια, αν αυτα δν ειναι θετικα συναισθηματα εστω, δεν ειναι ομως ουτε μισος, ουτε πικρα, ουτε θυμος ουτε τπτ..υπαρχει πολυ νοσταλγια προς τ ατομο του.. Ξερω πως πιθανο ν εχει ηδη αλλη σχεση μαλλον αλλο θυμα κ αυτο με στενοχωρει παρα πολυ.. Εκανα τ παντα για κεινον, προσπαθησα ν ικανοποιησω καθε αναγκη τ κ νομιζα πως τα καταφερνα.. Δν μπορω ν προχωρησω.. Βρισκεται μπροστα μ η εικονα τ σε οτι κ αν κανω.. Δν ειμαι καθολου καλα

---

Πρέπει να παλέψεις μέσα σου και να ξεκαθαρίσεις με όσα σε δυσκολεύουν. Μπορείς. Αρκεί να το αποφασίσεις.

Αυτο κανω, παλευω.. Προσπαθω ν σποβαλλω την υπαρξη τ απο μεσα ν, την αναγκη μ να τον δω κ να τον μυρισω.. Ξερω πως πρεπει ν ξαναβρω τον εαυτο μ γτ ειχα γινει υστερικη το τελευταιο διαστημα μ οσα συνεβαιναν.. Γτ ενω εχουν περασει τοσοι μηνες τ μυαλο μ ειναι τοσο εντονα κολλημενο εκει; Γτ δν μ αγαπησε ποτε κ μ ελεγε ψεματα πως ημιυν σημαντικη;; Δν αντεχω πια.. Δν μπορω ν ζησω ετσι.. Δεν θελω τη ζωη μου, δν ειμαι ικανη για τπτ

Quote:

---

Originally Posted by Γιώργος Πολίδης

Εγώ ξέρεις είμουν κάποτε πέρα από όλα τα άλλα και ποιητής. Να δες: http://polgt.pblogs.gr/
Αυτή η ιδιότητα του ποιητή και οι ιδιαιτερότητες που πηγάζουν εξ αυτής, μου επιτρέπουν να ελίσωμε ελεύθερα και ανεμπόδιστα
μέσα στα στερεότυπα και στις προσλήψεις που φύτεψε στην ψυχή μου η παιδεία που δέχτηκα, πρώτα από το οικογενειακό και
κατόπιν από το κοινωνικό περιβάλλον. Έτσι μπορώ να πω πως ο τύπος για τον οποίο νοιώθεις πράγματα, δεν διαθέτει κάτι
αξιόλογο και άξιο προσοχής και επαίνων. Από τα λεγώμενα σου εξάγεται το συμπέρασμα πως ο άνθρωπος αυτός αγνοεί σημαντικά
ζητήματα της ζωής και η σχέση του μαζί της, με την ζωή δηλαδή, είναι καιροσκοπική και επιδερμική, επιφανειακή με άλλο λόγο.
Οι ποιότητες που χαρακτηρίζουν την σχέση του με την ζωή και τον εαυτό του, είναι οι ίδιες εκείνες ποιότητες που εκφράζει και
υλοποιεί στις σχέσεις του με τους ανθρώπους, είτε πρόκειτε για κοινωνικές σχέσεις είτε για στενές ερωτικές και συντροφικές.
Αν και αμφιβάλλω πως γνωρίζει βιωματικά την έννοια της συντροφικότητας.

Πες μου κάτι όμως. Πόσο ετών είσαι;;; Είχες πριν την σχέση σου αυτή άλλη σχέση "ολοκληρωμένη";;; Βλέπεις που γράφω
με εισαγωγικά τον όρο <<ολοκληρωμένη>> γιατί κάθε άλλο παρά ολοκληρωμένη ήταν η σχέση σου με τον τύπο.





Τα συναισθήματα που νοιώθεις για τον άνθρωπο αυτόν, δεν είναι θετικά, όπως τα νομίζεις και ονομάζεις. Αυτά που νοιώθεις
και νομίζεις πως τρέφεις για εκείνον, απλά καλύπτουν εσένα και τις ανάγκες σου, όχι τις δικές του. Θετικά θα ήταν αυτά που
νοιώθεις εάν προσανατολίζονταν και κάλυπταν τις δικές του ανάγκες.

---

Ο λογος σου ειναι συγκροτημενος, εμπεριστατωμενος και , κυριως, δινει λυσεις. Χαιρομαι παντα να διαβαζω τετοιας ποιοτητας κειμενα που δεν υπαγορευουν συμπεριφορες αλλά προσανατολιζονται στη λυτρωση της ψυχης.

καλησπέρα. κι εγώ διάβασα το θέμα σου...γενικά αποφεύγω να γράφω τη γνώμη μου, γιατί σκέφτομαι "δες τα δικά σου πρώτα και μετά ξεκίνα να δίνεις γνώμες από δω κι από κει.."
Πραγματικά όμως μου έκανε εντύπωση το ότι ανέχτηκες πολλά πράγματα από αυτόν. Πώς μπορούσες για σένα πρώτα, να είσαι με κάποιον που ήξερες ότι είχε και άλλη;
Δε θα το άντεχα με τίποτα, αλήθεια. Δεν ξέρω τί να σου γράψω, μόνο σου εύχομαι να νιώσεις σύντομα καλύτερα. Είσαι μικρή ακόμη και νομίζω πως θα τα καταφέρεις. ¨Ομως μην ασχοληθείς ή μη μπλεχτείς ξανά σε τέτοια κατάσταση, είναι η γνώμη μου. Είναι άδικο πρώτα για σένα, να υποτιμάς έτσι τον εαυτό σου. Να είσαι καλά και σύντομα να χαμογελάς.:)

Quote:

---

Originally Posted by sadnesss

Αυτο κανω, παλευω.. Προσπαθω ν σποβαλλω την υπαρξη τ απο μεσα ν, την αναγκη μ να τον δω κ να τον μυρισω.. Ξερω πως πρεπει ν ξαναβρω τον εαυτο μ γτ ειχα γινει υστερικη το τελευταιο διαστημα μ οσα συνεβαιναν.. Γτ ενω εχουν περασει τοσοι μηνες τ μυαλο μ ειναι τοσο εντονα κολλημενο εκει; Γτ δν μ αγαπησε ποτε κ μ ελεγε ψεματα πως ημιυν σημαντικη;; Δν αντεχω πια.. Δν μπορω ν ζησω ετσι.. Δεν θελω τη ζωη μου, δν ειμαι ικανη για τπτ

---

Γίνεσαι σκληρή με τον εαυτό σου και ίσως τον αδικείς. Δεν είναι πως δεν είσαι ικανή για τίποτε, δεν παίζει αυτό, απλά είσαι λιγάκι μπερδεμένη
και ίσως ο συναισθηματικός σου κόσμος να βρίσκεται σε κατάσταση τρυκημίας. Είχα περάσει κι εγώ μία παρόμοια με την δική σου προσκόληση
σε ένα πρόσωπο και πολλά χρόνια με ταλαιπώρησε. Ήταν μία παθολογική και ίσως ψυχωτική κατάσταση. Δεν έβλεπα και δεν νοιαζόμουν για
τίποτε άλλο παρά για το φάντασμά της. Γιατί αυτό είχα, και όχι την ίδια. Να δεις όμως sadnesss πως τελικά θα τα καταφέρεις και η ζωή σου
θα βρει τις ισορροπίες που έχεις ανάγκη και την ευτυχία που ποθείς.